👩🎨 สำหรับคนที่อยากฝึก "เล่านิทานพากย์เสียง" ด้วยตัวเอง
นิทาน: หนูน้อยหมวกแดง เวอร์ชั่นใหม่ฉลาดไฉไลกว่าเดิม
👩🎨 เวอร์ชั่นพากย์เสียงภาษาไทยคลิก 👇
🎵 เวอร์ชั่นนิทานเพลง ไทยซับไทย 👇
🎵 เวอร์ชั่นนิทานเพลง อังกฤษซ้บไทย 👇
🎵 คาราโอเกะสำหรับฝึกร้อง ฝึกพากย์เสียง 👇
🎨 เก่งวาดรูปด้วยนิทานหนูน้อยหมวกแดง 👇
🎨 วาดรูปง่ายๆใครๆก็เก่งได้ รวมนิทานทุกเรื่อง 👇
#นิทานสอนใจThaiBrand (287/6570)
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง มีหนูน้อยคนนึงที่ชอบใส่ชุดเสื้อคลุมฮู้ดเป็นหมวกสีแดงบ่อยๆ ชาวบ้านแถวนั้นจึงเรียกหนูน้อยคนนั้นว่าหนูน้อยหมวกแดง หนูน้อยหมวกแดงเป็นเด็กที่มีนิสัยน่ารักร่าเริง ถึงจะดื้อ ไปบ้างในบางครั้ง แต่ก็เรียกได้ว่า เป็นเด็กที่มีไหวพริบที่ดีคนนึง เธอมักจะออกไอเดีย ช่วยแก้ไขงานเล็กๆน้อยๆให้กับคนในหมู่บ้านเสมอ
วันนึงคุณยายของเธอที่อยู่หมู่บ้านถัดไปไม่ค่อยสบาย คุณแม่ของเธอเลย ฝากให้หนูน้อยหมวกแดง นำอาหารขนมปังและนม ฝากให้ไปเยี่ยมคุณยายหน่อย ซึ่งคุณแม่ของเธอก็รู้ว่าหมู่บ้านไม่ได้ห่างกันมากและค่อนข้างที่จะไว้ใจให้เธอเดินทางคนเดียว แต่ก็ยังอดห่วงไม่ได้จึงกำชับกับหนูน้อยหมวกแดงอีกครั้ง
"ลูกจ๊ะ ถ้าเจอคนแปลกหน้าก็ต้องระวัง"
"อย่ายืนอยู่ใกล้ และเลี่ยงที่จะคุยด้วยยาวๆนะจ๊ะ"
"ถ้าเขาเซ้าซี้ ให้หนูบอกไปว่า "ไม่สะดวกค่ะ" น้าเน็กสอนมา"
หนูน้อยหมวกแดงเชื่อฟังและระวังตามนั้นเสมอมา
หนูน้อยหมวกแดงใส่อาหารลงในตระกร้าและออกเดินทาง
ระหว่างทางที่หนูน้อยหมวกแดงกำลังเดินทางไปบ้านคุณยายนั้น
หนูน้อยหมวกแดงก็เก็บดอกไม้และก้อนหินเพื่อที่จะเอาไปประดับตกแต่งในกระเช้าให้คุณยายด้วย
โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาเจ้าเล่ห์ กำลังจับจ้องหนูน้อยหมวกแดงอยู่
และสายตาเจ้าเล่ห์ที่มุ่งทำร้ายนั้น ก็คือสายตาของเจ้าหมาป่านั่นเอง
เจ้าหมาป่าคอยจ้อง และคิดแผนว่าจะไปจับหนูน้อยหมวกแดงกินยังไงดี
"หืมม เหยื่อยวันนี้น่ากินซะเหลือกัน เนื้อคงจะหวานหอมกรุบกรอบพอดีคำ เราจะกินแบบมิเดียมแร หรือจะกินแบบสุกๆดีนะ "
"เราก็ไม่ได้กินมนุษย์ซะนาน จะกินยังไงดีน้อ ถ้าพุ่งตัวเข้าไปจับตอนนี้ เหยื่อคงรู้ทัน อาจจะกระโดดหนีลงน้ำก็เป็นได้
หมาป่าเจ้าเล่ห์ บ่นพึมพำ กำลังวางแผนกับตัวเอง
"เอางี้ ลองปลอมเป็นชาวสวนแถวนี้ดีกว่า มีเสื้อที่แอบขโมยมาพอดี
ตอนแรกก็ว่าจะหลอกชาวสวนก่อน แต่เอามาหลอกเด็กนี่ก่อนดีกว่า
หมาป่ารีบใส่ชุดชาวสวนพร้อมหมวกฟางใบใหญ่ เดินพุ่งตัวเข้ามาหาหนูน้อยหมวกแดง
สวัสดีเด็กน้อย มาเดินอะไรคนเดียวตรงนี้จ๊ะ
ทำไรจะไปไหนหรอกรึ เอ๊ะหรือนัดใครไว้
ทำไมมีตระกร้าปิ๊กนิคมาด้วย?
หมาป่าแอบถามลองเชิง เพื่อดูว่า มีใครตามหนูน้อยหมวกแดงมารึเปล่า ถ้ามีคนตามมาเยอะเดี๋ยวเสียโอกาส
หนูน้อยหมวกแดงก็ตอบด้วยความสุภาพ
สวัสดีค่ะ หนูกำลังจะไปเยี่ยมคุณยายหน่ะจ่ะ
หมาป่าหมาเจ้าเล่ห์ก็พูดต่อ:
"อ่อ จะไปเยี่ยมยายอย่างนั้นรึ
เห็นเดินเก็บดอกไม้อยู่
รู้มั้ยตรงนั้นมีดงดอกไม้วิเศษด้วยนะ
ชาวบ้านชอบไปขุดเอาดอกไม้วิเศษที่นั่นมากๆ
เด็กน้อยสนใจมั้ยล่ะ เดี๋ยวฉันจะพาไป ใกล้ๆนิดเดียวเอง"
หนูน้อยหมวกแดง จำที่แม่สอนได้
จึงไม่ตกลงไป เพียงแต่ตอบอย่างสุภาพว่า
"ไม่สะดวกจริงๆ ต้องรีบไปหาคุณยายก่อนนะคะ"
หมาป่าก็ยังไม่ละความพยายาม
พยายามหว่านล้อมชักแม่น้ำทั้ง 5 ชวนอีก 8 รอบ
แต่หนูน้อยหมวกแดงก็ยืนกรานไม่ไปอย่างหนักแน่น
ยิ่งเดินเข้าใกล้หนูน้อยหมวกแดงเท่าไหร่ เด็กน้อยยิ่งรีบเดินหนี
หมาป่าเห็นท่าจะหลอกยากจึงต้องถอยหนีรีบกลับไปวางแผนใหม่
"ชิ ยัยเด็กหมวกแดง ไม่ยอมหลงกลเราง่ายๆ
เอางี้ละกัน เราแอบดักไปกินยายก่อน แล้วสวมรอยเป็นยาย
ที่นี้ก็จะได้กินทั้งยาย และเด็ก สมใจ"
เมื่อคิดได้ดังนั้น หมาป่าก็รีบวิ่งอย่างไว
เพื่อนำหน้าไปกินยายก่อน ตามที่หวัง
เมื่อหมาป่าเคาะประตู และปลอมเสียง
ทำทีเป็นหนูน้อยหมวกแดงที่มาเยี่ยมยาย
🎶 ก๊อกๆๆ เปิดประตู เปิดออกดู เอ๊ะหนูไง 🎶
คุญยายคะ หนูน้อยหมวกแดงเองค่ะ หนูมาเยี่ยมคุณยายนะคะ
เดินทางมาไกลมากๆเลย เนื๊อยเหนื่อย ขอโซดาหน่อย!! (อุ๊ย)
หมายถึงขอน้ำเย็นๆหน่อยน่ะค่ะ
ยายฟังเสียงแล้วรู้สึกแปลกๆ ยิ่งจังหวะเคาะประตูที่ไม่เหมือนเดิม
ทำให้ยิ่งสงสัยไปกันใหญ่ ยายได้แต่นิ่งตั้งใจฟังโดยที่ยังไม่ทันได้ตอบอะไร
เจ้าหมาป่าใจร้อน เห็นไม่มีเสียงตอบ
เลยคิดว่ายายอาจจะหลับอยู่ล่ะมั้ง
ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี จะได้เข้าไปกินสะดวกๆ
หมาป่าจึงแอบปีนเข้ามาทางหน้าต่าง
คุณยายรู้สึกว่าจะไม่ดีละ และได้ยินเสียมีใครพยายามปีนมาหน้าต่าง
จึงรีบหนีออกจากบ้านก่อน
เพื่อออกไปขอให้คนตัดฟืนบ้านข้างๆมาช่วยดู
เมื่อหมาป่าเข้าไปบ้าน ก็รีบเอาเสื้อผ้ายายมาสวมแทน
แอบเปิดประตูแง้มไว้นิดนึง แล้วแกล้งนอนบนเตียง
รอให้หนูน้อยหมวกแดงมาถึง
พอหนูน้อยหมวกแดงมาถึง ยังไม่ทันเคาะประตู ประตูก็เปิดออก
หนูน้อยหมวกแดงจึงกล่าวทักทายคุณยาย
แล้วรีบเดินเข้าไปนั่งข้างๆเตียงคุณยายทันที
"สวัสดีค่ะคุณยาย หนูเอาอาหาร ขนมปัง
และนมมาเยี่ยมคุณยายด้วยค่ะ"
สวัสดีจะหลาน ใจดีจังเลย ขอบคุณที่มาเยี่ยมยายแก่ๆนะ (ไอแค่กๆ) (เสียงหมาป่าพยายามเลียนเสียงยายที่ป่วย)
หนูน้อยหมวกแดงเห็นว่าคุณยายดูแปลกไป
จึงถามยายด้วยความสงสัย
"คุณยายคะ ทำไมคุณยายตาโตจัง
ยายตาโตจนตาถลนล้นกรอบแว่นออกมาแล้วนะคะ"
"สงสัยยายจะป่วยหนักน่ะหลาน ความดันมันขึ้น~ตา
ตาก็เลยโตแบบนี้ล่ะ เป็นปกติ"
หนูน้อยหมวกแดงเริ่มสงสัยมากขึ้น
"คุณยายคะ แม่ทำสลัดมาให้คุณยายกินด้วยค่ะ
หนูเพิ่มดอกไม้ที่เก็บได้ที่ข้างทางมาให้ด้วยนะคะ
กลายเป็นสลัดดอกไม้ ที่คุณยายชอบ กินแล้วจะได้ชุ่มคอ"
หมาป่าคิดหนัก ปกติหมาป่าก็ไม่กินผัก
แต่นี่ต้องมาทนกินดอกไม้ ขมคอไปอีก
หมาป่าคิดใจใน
"เอาวะทนๆไป เพื่อทำให้เจ้าเด็กนี่วางใจ
พอได้จังหวะเมื่อไหร่ล่ะก็ จะจับเด็กนี่กินแทนให้สาแก่ใจ หึหึ"
แต่ยังไม่ทันที่หมาป่าจะได้จังหวะ
หนูน้อยหมวกแดงก็เริ่มถามรัวๆ พร้อมทั้งป้อนขนมปังก้อนใหญ่
อัดให้หมาป่ากินไปด้วย
"คุณยายคะ ทำไมคุณยายหูยาวจังคะ"
"หูยาวน่ะเหรอ ก็เอาไว้ฟังเสียงหลานชัดๆไง"
"คุณยายคะ แล้วทำไมคุณยายเล็บยาวจังคะ"
"ที่เล็บยาวหน่ะเหรอ ก็จะได้ให้หลานเพ้นท์เล็บเล่นได้ไงล่ะจ๊ะ
เอิบ...แต่ยายจุกขนมปังแล้วนะ หลานอัดขนมปังมาให้ยายตั้งหลายก้อน ยายกินไม่ไหวแล้วล่ะ"
"งั้นขอถามข้อสุดท้าย คุณยายคะ ทำไมคุณยายปากกว้างจัง"
หมาป่าได้ทีตะโกนสุดพลัง:
"ก็จะได้เอาไว้กินแกไงล่ะะะ"
ในระหว่างที่หมาป่าอ้าปากกว้างมากๆ เพื่อจะกินหนูน้อยหมวกแดง
หนูน้อยหมวกแดงก็ชิง ยัดขนมปังก้อนใหญ่ ก้อนสุดท้ายเข้าปากหมาป่า แล้วรีบวิ่งหนีออกจากบ้านมา~
หมาป่ารีบวิ่งตามหนูน้อยหมวกแดงอย่างไว~
แต่ก็วิ่งไปได้ไม่ไวอย่างใจคิด เพราะหมาป่ารู้สึกหนักท้องซะเหลือเกิน
"โอ้ยยย โอ้ยยย~ สงสัยเราจะโดนเจ้าเด็กนั่น ยัดทั้งผัก ดอกไม้ และขนมปังเยอะเกินไป สัตว์กินเนื้ออย่างเราคงไม่ย่อย ท้องอืดแล้วแน่ๆ
แต่หมาป่าก็ยังไม่ลดละ
พยายามวิ่งไปเพื่อจะกินหนูน้อยหมวกแดงให้ได้
พอดีกับที่ คุณยาย เรียกคนตัดฟืน
ถือขวานมาช่วยหนูน้อยหมวกแดงได้ทัน
หมาป่าเห็นท่าไม่ดี จึงรีบหนีไปยังริมแม่น้ำ
" โธ่ เรา วิ่งซะจุก เหนื่อยเปล่าไม่ได้อะไรเลย
น่าโมโหซะจริง
หมาป่าเหนื่อยและหิวน้ำสุดๆ จึงก้มตัวลงแล้วตักน้ำเข้าปากอย่างรวดเร็ว ทำให้เสียการทรงตัว จนตกน้ำไป
แต่ถ้าเป็นหมาป่าปกติ ตกน้ำก็ว่ายน้ำขึ้นมาได้
แต่คราวนี้หมาป่ากลับรู้สึกหนักท้องเอามากๆ
ยิ่งว่ายยิ่งเหนื่อย ยิ่งว่ายยิ่งจม จนหมาป่าหมดแรงแล้วจมน้ำไป
ที่หมาป่าจมน้ำ ก็เป็นเพราะ หนูน้อยหมวกแดงเห็นความผิดปกติ และจับได้ว่าไม่ใช่ยายของตน หนูน้อยหมวกแดงจึงแอบเอาหินหลายก้อน ที่เก็บมาระหว่างทางยัดเข้าขนมปังปอนด์ และหลอกให้หมาป่ากินเรื่อยๆ เพื่อถ่วงเวลาและคิดวิธีที่จะหนีรอดออกมา
หนูน้อยหมวกแดงจึงปลอดภัยและเดินทางเอาอาหารมาให้คุณยายได้ใหม่^^
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การช่างสังเกตและมีสติ
จะช่วยเราและคนอื่นในเวลาคับขันได้
ยิ่งการระวังตัว เว้นระยะจากคนแปลกหน้าก็เป็นเรื่องที่ดี
ควรฝึกไว้บ่อยๆนะคะ
ในนิทานเป็นหมาป่าที่ดุร้ายจ้องจะกินเด็ก เพราะฉะนั้น
น้องๆที่ฟังนิทานจบ อย่าเอาก้อนกินให้สัตว์เลี้ยงกินน้า
คนและสัตว์ไม่สามารถกินหินได้ กินเข้าไปจะไม่ย่อยนะคะ^^
มาถึงช่วงวาดรูป FC แฟนอาร์ท ของนิทานเรื่อง
หนูน้อยหมวกแดงเวอร์ชั่นใหม่ ไฉไลกว่าเดิม
ให้น้องๆวาดรูป หนูน้อยหมวกแดงกับหมาป่า
ในเวอร์ชั่นของตัวเอง วาดเทคนิคไหนก็ได้นะคะ
ส่งมาได้เรื่อยๆเลยที่ เฟสบุ๊คแฟนเพจ คลิกได้ที่ลิ้งด้านล่าง^^
แล้วมาเจอกันใหม่ กับนิทานสอนใจ คิดดีใจดี - ไทยแบรนด์
- 17
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
