The mellowness of Latte
Chapter 5
แอชหวังว่าเมื่อได้นั่งพักบนเก้าอี้ หัวใจที่เต้นระรัวของเธอจะหัดรู้จักพักผ่อนบ้าง
แต่เปล่าเลย...
การได้นั่งทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นอีกรอบ รวมถึงลอบมองนักแสดงหนุ่มหน้าตาดีที่นั่งอมยิ้มอยู่ตรงข้ามเธอก็ทำให้เธออยากจะเอาหัวโขกโต๊ะตายซะให้รู้แล้วรู้รอด
หนึ่ง คือเธอต้องสายขนาดไหน คนในห้องถึงบอกให้ทอมออกไปตามเธอ
สอง คนตรงหน้าเธอคือ ทอม คอร์ทนีย์ นักแสดงที่เธอกรี๊ดตั้งแต่อยู่มหาลัย เธอลืมหน้าเขาไปได้ยังไง?
สาม นอกจากเธอจะกลายเป็นคนไม่รักษาเวลาสำหรับผู้คนที่เธอต้องร่วมงานด้วยไปอีกหลายเดือนแล้ว ต่อหน้าทอม แอชไม่อยากคิดเลยว่าภาพลักษณ์เธอป่นปี้แค่ไหน
‘จบกัน...’ แอชถอนหายใจ เธอยกบทละครที่สตาฟซักคนยัดใส่เข้ามาในมือของเธอตอนที่เธอเข้ามาในห้องขึ้นมาเปิดอ่านเมื่อเห็นว่าคนอื่นๆในห้องก็กำลังทำสิ่งเดียวกัน
‘ฉากที่ 2: ร้านกาแฟ
*ตัวร้านตกแต่งแนววินเทจ ฟลินท์และออโรร่านั่งบนเก้าอี้บาร์ติดกัน กล้องจับภาพที่ออโรราขณะที่เธอกำลังร่างรูปภาพบนกระดาษด้วยดินสอไม้เก่าๆหนึ่งแท่ง*
ฟลินท์: อรุณสวัสดิ์ครับ
*ออโรราเงยหน้าขึ้นจากกระดาษแล้วส่งยิ้มให้*
ออโรรา: อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณคือ...?
ฟลินท์: ฟลินท์ เฮเทอร์ครับ ผมเพิ่งย้ายมาจากนิวยอร์ค
*ออโรราพยักหน้า ก่อนจะทำสีหน้าตกใจเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอลืมแนะนำตัว*
ออโรรา: เอ้อ..! ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ ทางนี้ชื่อออโรรา เรมฟิลด์ค่ะ
ฟลินท์: ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ
*ฟลินท์ยื่นมือไปเพื่อจับมือทักทายตามมารยาท แต่ออโรรากลับปฏิเสธด้วยรอยยิ้มสุภาพ*
ออโรรา: คุณตามหาอยู่สินะคะ?
*ฟลินท์ดึงมือกลับ*
ฟลินท์: ครับ คุณล่ะ?
ออโรรา: ถ้าจะเจอก็คงเจอเองค่ะ คุณทำแบบนี้ไม่กลัวถูกหลอกรึไง? เกิดชั้นป้ายยาสลบที่ข้อมือขึ้นมา?
*ฟลินท์ส่ายหน้า*
ฟลินท์: คนสวยแบบคุณทำเรื่องแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ
ออโรรา: เรื่องบางเรื่อง... ปล่อยให้โชคชะตากำหนดจะดีกว่านะคะ
ฟลินท์: แต่ที่ผมเลือกนั่งข้างคุณ... ไม่ใช่เรื่องของโชคชะตานะครับ’
“เป็นยังไง พอเห็นภาพกันบ้างรึเปล่า” ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนหัวโต๊ะถาม เขามีรอยยิ้มใจดีเหมือนคุณลุงซานตาคลอสไม่มีผิด แอชพยักหน้าเออออไปกับคนอื่นๆบนโต๊ะ
‘ไม่แนะนำตัวอะไรกันเลยหรือไงนะ?’
“อ้อ ทุกคน นี่คือแอช นักเขียนของเรา” เขากล่าวขึ้นเหมือนรู้ใจ ก่อนจะผายมือมาทางเธอ แอชลุกขึ้นยืนแล้วโบกมือให้กับทุกคนก่อนจะนั่งลงตามเดิม
“ผมชื่อสตีเฟ่นนะ คุณคงเจอทอมแล้ว ขอโทษด้วยที่เราไม่ได้บอกคุณเรื่องแคสต์นักแสดง” แอชยิ้มกลับไปนิดหน่อย
เอาจริงๆเธอคิดว่าพวกเขาข้ามขั้นตอนไปหลายอย่างเลยล่ะ
“อ้อ เรื่องเอกสาร เดี๋ยวผมให้แคทเทอรีนจัดการให้นะ ตอนนี้พวกเราเร่งกันนิดหน่อย” หญิงสาวผมสั้นสีดำข้างสตีเฟ่นโบกมือมาทางแอช
เดี๋ยวนะ... เอกสารนี่มันใจความสำคัญว่าเธอจะยอมให้พวกเขาเอาเรื่องเธอไปเลยไม่ใช่รึไง!?
“เอ่อ... ขอโทษนะคะ” แอชพูดขึ้น
“ชั้นคิดว่าพวกคุณควรจัดการเรื่องเอกสารกันก่อนดีมั้ยคะ?” สตีเฟ่นเลิกคิ้ว เขาพยักหน้า
“อ้อ ใช่ๆ ผมขอโทษ... แคทเทอรีน คุณพาแอชไปคุยเรื่องสัญญาที่ห้องตรงนู้นสิ” แคทเทอรีนพยักหน้ารับ แอชเดินตามหญิงสาวไปที่ห้องอีกห้องซึ่งเงียบสงัดแตกต่างจากห้องก่อนหน้านี้ซึ่งมีแต่เสียงคุยเต็มไปหมด
“ขอโทษแทนเขาด้วยนะคะ เขาตื่นเต้นมากจริงๆ” แอชพยักหน้ารับคำขอโทษขณะรับเอกสารเรื่องสัญญาต่างๆมาจากแคทเทอรีน เธอไล่สายตาอ่านทุกอย่างคร่าวๆแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนพูด
“ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นเองก็ตื่นเต้นกับเรื่องนี้มากๆ” มือบางควานหาปากกาหมึกซึมในกระเป๋าแล้วดึงออกมาเปิดฝาออก
“เขาชอบนิยายของคุณมากๆ เขาบอกชั้นว่ายังไงเรื่องนี้ก็ต้องให้ทอมมาเล่นให้ได้” แอชเซ็นชื่อของตนเองลงบนกระดาษแผ่นแรก ก่อนจะไล่สายตาอ่านเล่มต่อไปเรื่อยๆ
“ค่ะ... ตรงนี้เขียนว่าชั้นมีสิทธิตัดสินใจเลือกนักแสดงด้วย พวกคุณได้นักแสดงกันหมดแล้วหรอคะ?”
“เปล่าค่ะ ตอนนี้มีแค่ทอมคนเดียว เราจะเริ่มเปิดแคสต์ตัวละครอื่นๆกันอาทิตย์หน้า สตีเฟ่นย้ำว่าอยากให้คุณมาช่วยเลือกด้วย”
“บทไม่ได้นำมาจากนิยายทั้งหมด... ตรงนี้เราขออ่านบทให้หมดก่อนได้มั้ยคะ?” แอชจิ้มปลายปากกาลงบนกระดาษ แคทเทอรีนชะเง้อหน้ามองตามแล้วพยักหน้า
“ค่ะ แน่นอนค่ะ แต่เราเลือกฉากที่ได้รับความนิยมจากผู้อ่านมาหลายฉากมากๆ ไม่มีอะไรสำคัญตกหล่นแน่นอนค่ะ”
“ฉากที่ผู้อ่านนิยมมักจะเป็นฉากพลอดรักของคู่หลักใช่มั้ยคะ แต่ในนิยายเรื่องนี้ ฉากที่เหมือนจะไม่มีอะไรต่างหากที่สื่อสารความสัมพันธ์ของทั้งคู่ออกมาได้ดีที่สุด” แคทเทอรีนชะงักไปเล็กน้อยเมื่อหญิงสาวที่ตอนแรกดูเด๋อๆ และไร้ประสบการณ์ ตอนนี้เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน มันทำให้เธออดยิ้มออกมาไม่ได้
“ถ้ามีตรงไหนที่คุณแอชไม่พอใจ ชั้นมั่นใจว่าสตีเฟ่นจะต้องเปลี่ยนให้คุณแน่ๆค่ะ”
“งั้นสัญญาชุดนี้ ชั้นขอเซ็นหลังจากอ่านบทจบแล้วนะคะ แล้วจะนำมาให้พรุ่งนี้ค่ะ”
“พะ... พรุ่งนี้หรอคะ?! เอ่อ... ทางเราไม่รีบเรื่องสัญญานะคะ คุณแอชเอาไปอ่านให้ละเอียดก่อนก็ได้ค่ะ บทมันหกร้อยกว่าหน้า...”
“พรุ่งนี้ก็พอแล้วค่ะ แค่หกร้อยกว่าหน้าเอง”
Talk//
อาจจะเด๋อๆบ้างนะคะ ตอนนี้การบ้านเต็มไปหมด 5...555...
การสอบเป็นอะไรที่ทรมาณมากค่ะ เพราะอ่านมาเยอะมากๆ (ประมาณสิบกว่าบทได้) สรุปออกสอบแค่สิบกว่าข้อ แล้วเนื้อหาที่อ่านมาเยอะๆทั้งหลายก็แทบไม่ออกเลย(...) อยากจะกระโดดไปเขย่าไหล่ครูว่าครูทำอะไรลงไป...
ที่หัวร้อนกว่าคือเมื่อออกมาจากห้องสอบแล้วพบว่าข้อที่ตอบผิด ทั้งหมดล้วนเป็นที่ตอบถูกแล้ว แต่ไม่มั่นใจเลยแก้ สรุปผิด... และตอนนี้ก็ยังไม่รู้คะแนนเพราะตรวจไปน้อยมากๆ ที่เหลือครูบอกว่าเดี๋ยวตรวจเอง...
ตอนนี้อยากแต่งฟิคคู่เสิ่นเว่ย/จ้าวอวิ้นหลานจังค่ะ ที่ผ่านมาแค่เอาฉากในละครมาเรียบเรียง ตอนนี้อยากแต่งจริงๆจังมากๆ แต่อยากแต่งฟิคสั้นๆ
อยากเขียนเล่าเรื่องตลกที่เกิดขึ้นในโรงเรียน แต่ไม่มีที่ เอามาเล่าในทอล์คแล้วกันค่ะ ฮาา
เรื่องคือ ไปสมัครชมรม และหลังจากสายตาเลื่อนไปเห็นชมรมภาษาจีน นี่อยากกระโดดเข้าไปเรียนมากๆ (คือเซียมีพื้นฐานอยู่แล้วนะ แต่ไม่ได้เรียนมาปีกว่าละ นี่อยากกลับมาเรียนใหม่เพราะซีรีย์ล้วนๆเลย) แล้วเพื่อนเบรกไว้ บอกว่าเซียจะเรียนจีนแค่เพราะชอบผู้ชายไม่ได้นะ😂 เลยหันไปตอบเพื่อนว่า
“But Disney song always tell us to follow our heart and that’s exactly what I’m doing”
เกือบโดนเพื่อนเขกหัวแน่ะ😂😂
เอาจริงๆก็รู้ค่ะว่าคงเรียนไม่ได้เพราะตอนนี้เครียดเรื่องสอบ IGCSE มากๆ แม้แต่ซีรีย์ก็ไม่ได้เปิดดู ฮรุก...;-; เวลาเดียวที่ได้พักคือตอนแต่งนิยายนี่แหละ
ทอล์คยาวอีกแล้ว เย่! ช่วงหลังๆมากนี้ทอล์คอาจจะยาวกว่านิยายค่ะ เตรียมใจไว้เลย😂😂😂
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
