#ชีวิต101 ตอนที่ 8
วันที่ 6 พฤศจิกายน 2561
ผ่านมาเกือบอาทิตย์หลังออกจากงาน
กับเช้าวันนี้ ผมก็ตื่นขึ้นมาชงกาแฟกิน
แล้วนั่งมองน้ำไปเรื่อยเปื่อย เงียบๆ
ได้ยินเสียงน้ำ กับเสียงแพไม้ที่เสียดสีกัน
และพึ่งจะมีความรู้สึกแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต
หลังจากทำงานมาหลายปี ถึงจะมีวันหยุดยาวอะไรก็ตามแต่
มันคนละความรู้สึกกันเลย
มันโล่งๆเงียบๆ แปลกๆ
เพราะไม่ได้คิดว่าวันพรุ่งนี้จะต้องไปดิ้นร้นทำอะไร
ผมก็อธิบายเป็นคำพูดได้ยากเหมือนกัน
ว่ากำลังรู้สึกอะไร มันไม่เชิงว่าเป็นแบบ
มีอิสระแล้วโว้ย โครตมีความสุขเลย
มันไม่ใช่อะไรแบบนั้น
จะว่ารู้สึกโดดเดี่ยว ก็ไม่ใช่
มันนิ่งๆสงบๆ ไม่ได้สุขหรือทุกข์อะไร
หลังจากนั่งแบบไม่คิดอะไรไปเรื่อยๆ
ความคิดทบทวนต่อเรื่องต่างๆก็เริ่มผุดขึ้นมา
ชีวิตแต่ก่อนที่ผ่านมามันเป็นยังไงบ้าง
เจอเรื่องร้ายหรือดีอะไรมาบ้าง
แต่สุดท้ายมันก็ได้ผลักดันตัวผมมาอยู่ตรงนี้
และก็ยังจะก้าวต่อไป โดยยังไม่รู้จะถึงปลายทางเมื่อไหร่
หวังว่าการเดินทางนี้จะทำให้คำตอบอะไรได้บ้าง
นั่งเรื่อยเปื่อย
ในวันนี้ลุงจ่ามีธุระเข้าอำเภอ เลยฝากให้ผมรับรถให้
เพราะลุงเปิดบริการรับฝากจอดรถให้นักท่องเที่ยว
ที่มาลงแพท่องเที่ยว ลุงก็จะดูแลให้
เพราะบางครั้งเข้าก็ไปค้างคืนกันคืนสองคืน
ก่อนจะกลับมาขึ้นฝั่งนี้อีกครั้ง
วันนี้ผมก็เลยเป็นเด็กรับรถไปหนึ่งวัน
รถนักท่องเที่ยว
พอช่วงบ่ายลุงกลับมา ลุงบอกว่าจะทำร้านค้าเล็กๆ
อยู่โซนด้านบนขึ้นไป ผมก็เลยเอากระดาษมาร่างแบบคร่าวๆ
ให้กับลุงดูเท่าที่ผมจะทำให้ได้ และผมก็ได้บอกกับลุงว่า
พรุ่งนี้ผมจะออกเดินทางต่อไป จริงๆลุงก็ชวนอยู่เที่ยว
ทำมาหากินแถวนี้ต่อ ลุงก็บอกว่าถ้าสนใจมีที่ดินแถวนี้ก็บอกลุงได้
จะได้มีไว้มาพักผ่อน หรือคร่าวหลังมาเที่ยวก็ชวนครอบครัวมาได้
มาหาปลากินเที่ยวพักผ่อนกันได้เลย
ตกเย็นกินข้าวลุงก็ได้บอกสอนเรื่องราวต่างๆ
ให้กับผมเยอะแยะมากมาย ทั้งเรื่องชีวิต
และเรื่องเฮฮาบ้าง ผมก็ดีใจนะ ที่มีผู้ใหญ่แนะนำอบรมสั่งสอน
ผมก็ได้แต่ขอบคุณลุง ที่ได้ช่วยเหลือและมีน้ำใจให้กับผมครั้งนี้
คืนนี้ก็คงเป็นคืนสุดท้ายที่ผมจะนอนที่นี่
พรุ่งนี้ก็คงต้องออกเดินทางต่อไป
ก็ยังไม่รู้ว่าจะเจออะไรอีก
และวันนี้ก็ผ่านไปอีกวัน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
