Blockdit Logo (Mobile)
Parallel World
•
25 ก.ย. 2019 เวลา 12:45
S-Story : โปรแกรมคำสั่งของหุ่นยนต์ตัวหนึ่ง
ผมรู้สึกถึงสิ่งหนึ่งที่แตกต่างกันระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่คือ ความรู้สึก
ตอนเป็นเด็ก เรารู้สึกอะไร เราก็แค่แสดงออกมา ไม่ต้องปิดกั้น
เราเจ็บ เราก็แค่ร้องไห้เหมือนโดนใครทำร้ายมา ทั้งๆที่แค่หกล้ม
เรามีความสุข เราก็ยิ้มกว้างกว่าทุกครั้ง ยิ้มเหมือนโลกนี้จะไม่มีทางเศร้าได้อีกเลย
เราไม่เห็นด้วย เราก็เถียงเหมือนว่าตอนนั้นไม่มีอะไรต้องกลัว ถ้าเรามั่นใจ
แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่ทุกสิ่งอย่างกลับเปลี่ยนไป เราทำได้แค่รู้สึก
เราเจ็บ เราก็ได้แค่ยิ้มและหัวเราะทั้งๆที่ในใจอยากจะร้องไห้
เรามีความสุข เราก็ยิ้มได้เท่าเดิม จะยิ้มกว้างกว่าเดิมเหมือนเด็กที่เคยเป็นแล้วไม่ได้นะ
เราไม่เห็นด้วย เราก็ได้แค่ก้มหน้าก้มตาทำ ถึงแม้อยากจะปฎิเสธแต่ก็ทำได้แค่ตอบว่าได้ครับ
เราเหมือนหุ่นยนต์ขึ้นทุกวันที่โตขึ้น เราเดินสวนกันยิ้มให้กัน ทำเป็นเหมือนทุกอย่างปกติ แต่ทั้งๆที่มันไม่เคยปกติเลยด้วยซ้ำ
เราก้มหน้าก้มตาทำในสิ่งที่เราได้ป้อนคำสั่งมา เราไม่ได้ทำแบบหูตาพร่ามัวนะ เราแค่ต้องทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำเพียงเพราะ "คำสั่งที่ถูกป้อนเข้ามา"
พอเรารู้สึกตัวอีกที เราหันไปโทษคนนั้นคนนี้ โทษระบบ โทษสถานที่และสถานะที่เราเป็นอยู่ โทษเพื่อนและคนรอบตัวของเรา
เราโทษทุกสิ่งทุกอย่าง หลังจากนั้นเราจึงพยายามหาทางแก้มัน และเราแก้ที่ปลายเหตุเสมอ โดยที่ลืมไปแล้วว่าทั้งหมดมันเกิดจาก "คำสั่ง" ที่ว่าเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
คำสั่งที่ว่านี้มันไม่ได้มาจากใครอื่นเลย
นอกจาก...ตัวเราเอง
ทุกคนอ่านไม่ผิดหรอกครับ คำสั่งมันมาจากตัวเราเอง
เรากดดันตัวเอง เราบอกกับตัวเองว่าทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้ ทันใดนั้นคำสั่งก็ถูกป้อนเข้ามาในหัวเรา
เราต้องเป็นคนทำงานให้ดีและเราจะได้รับการยอมรับจากทุกคน ทันใดนั้นคำสั่งก็ถูกป้อนเข้ามาในหัวเรา
เราต้องสนิทกับคนอื่นให้ได้ ไปไหนมาไหนเราจะได้ไม่เหงาและโดดเดี่ยว ทันใดนั้นคำสั่งก็ถูกป้อนเข้ามาในหัวเรา
เราพยายามทำทุกอย่างให้ดี ใครสั่งอะไรเราก็ทำตาม เพื่อทำให้เขาประทับใจ ชมเรา ยอมรับในตัวเรา
ทุกอย่างมันก็ไปได้ดีแหละ ถ้าเราไม่ได้รู้สึกขัดกับตัวเอง
พอแล้ว ผมไม่อยากทำอันนี้แล้ว ทำไมอันนี้ผมต้องทำด้วย ผมไม่เห็นรู้สึกว่าจะมีประโยชน์เลย
ทั้งหมดนี้เราทำได้แค่คิด เพราะความจริงเราก็บอกเขาออกไปเพียงแค่ว่า ได้ครับ
รู้ตัวอีกทีเราก็กลายเป็นหุ่นยนต์ที่ทำตามคำสั่งที่เราเป็นคนป้อนตัวเอง เราติดกับดักแห่งวังวนนี้เสียแล้ว...
วันและคืนผ่านไป เราก็ได้แต่ถามกับตัวเอง เราจะออกจากคำสั่งนี้ได้ไง
เราเป็นคนป้อนมันเข้ามาเองนะ คำสั่งอันนี้นะ เราจะป้อนคำสั่งอันใหม่เขียนทับมันไปไม่ได้หรอ??
สิ่งที่ตลกร้ายที่สุดคือ ทางออกมันถูกวางมาอยู่ตรงหน้าเรานานแล้วนะ เราแค่เลือกที่จะไม่ทำมันเท่านั้นเอง!!
แด่คำสั่งที่ถูกป้อนเข้ามา
-Parallel World-

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา