#ชีวิต101 ตอนที่ 21
วันที่ 15 พฤศจิกายน 2561(ต่อ)
หลังจากนั้นผมมุ่งเข้าตัวเมืองเชียงใหม่
บรรยากาศต่างๆเริ่มไม่คุ้นชิน เพราะผมขี่รถตามป่าเขา
มาหลายวัน แต่วันนี้ผมขับรถเข้าเมืองผู้คนรถราเริ่มเยอะขึ้น
กับอากาศที่เริ่มรู้สึกร้อนมากขึ้น
โดยผมได้นัดกับพี่ที่อยู่เชียงใหม่ไว้ช่วงเย็น
ผมมาถึงเร็วก็น่าจะมีเวลาชมเมืองก่อน
มุ่งเข้าเมืองเชียงใหม่
พอผมเข้ามาถึงใจกลางเมืองเชียงเชียงใหม่
ผมเริ่มหาศูนย์รถจักรยานยนต์ก่อน เพราะผมรู้สึกว่า
ตอนผมขับมาคอรถไม่ค่อยนิ่งเท่าที่ควร มีอะไรผิดปกติสักอย่าง
กลางเมืองแถวกำแพงเมืองเก่า
และรีวิวแรกของการเข้าเชียงใหม่ ก็คือ
เปลี่ยนลูกปืนคอรถ เปลี่ยนน้ำมันเครื่อง
เนื่องจากผมรู้สึกได้ว่าคอรถมันซ่ายนิดๆ
และผมยังต้องเดินทางอีกไกล มันไม่ดีแน่
ถ้าผมเดินทางต่อโดยไม่ซ่อมมันซะก่อน
เอารถเข้าศูนย์เชียงใหม่
หลังจากช่างเช็คอาการและแจ้งสาเหตุให้ผมทราบ
ก็บอกว่าต้องใช้เวลาพอสมควร และเริ่มรื้อรถส่วนหน้าออก
เริ่มรื้อรถ
ในช่วงที่ต้องรอซ่อมรถ ผฒก็เลยไปเดินเตร็ดเตร่ชมเมือง
ซึ่งผมเลือกเดินไปโซนกำแพงเมืองเก่า เพราะมองเห็นเด่นกว่าอย่างอื่น
มีนักท่องเที่ยวทั้งไทยและต่างชาติ เดินถ่ายรูปท่องเที่ยวอยู่แถวนั้น
เค้าจะชอบไปถ่ายรูปที่กำแพงกับนกพิราบ แล้วตอนจะถ่ายก็จะไล่นกพิราบให้บินขึ้น เค้าก็จะได้รูปบรรยากาศแบบนั้นกลับไป ซึ่งหลายๆคนก็ชอบแบบนั้น
นกพิราบและกำแพงเมือง
กำแพงเมือง
จากนั้นผมก็คิดว่าที่นี่คงไม่มีใครรู้จักผม ดังนั้นผมจะทำอะไร
ก็คงไม่มีใครมาสนใจ คงจะไม่เป็นไร ผมก็เลยปล่อยผมที่มัดไว้
แล้วเดินเล่น โดยปกติผมจะมัดไว้ตลอดเวลาไปไหนมาไหน
จะไม่ค่อยปล่อยเดินเล่น ยิ่งในเมืองยิ่งแล้วใหญ่ แต่ครั้งนี้ขอหน่อยแล้วกัน
ก็รู้สึกแปลกๆกับตัวเองนิดหนึ่ง แต่ก็พยายามทำตัวเดิมๆไม่คิดอะไรมาก
เดินเล่นอยู่พอดีเห็นนักท่องเที่ยวอยู่แถวนั้นก็เลยวานให้เค้าช่วยถ่ายรูปให้
น่าจะเป็นชาวจีน ผมก็บอกช่วย Take Photos ให้หน่อย ผมก็บอกเท่านั้นเค้าก็เข้าใจดี เพราะถ้าไม่เข้าใจผมก็คงไม่พูดอะไรต่อมาก เพราะภาษาอังกฤษผมก็ไม่ได้เรื่องเท่าไหร่
ถ่ายรูปเป็นที่ระทึกไว้อีกที่
พอผมเดินจนเหนื่อย ผมก็กลับที่ไปศูนย์ซ่อมรถ ช่างที่ซ่อมรถให้ก็สอบถามพูดคุยกับผมว่าไปไหนยังไงมา ผมก็เล่าให้ฟัง เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวซ่อมรถเสร็จก็น่าจะปิดร้านพอดี ไปหาเบียร์ดื่มด้วยกันได้ เดี๋ยวเค้าเลี้ยงเอง
จะได้ชมบรรยากาศเชียงใหม่ ผมก็ขอบคุณพี่เค้าไป บอกว่าพอดีผมไม่ดื่มครับ และผมมีนัดต้องไปหาพี่ต่อ จากนั้นรถซ่อมเสร็จผมก็เดินทางไปหาพี่ตามที่นัดกันไว้
พอผมไปเจอเราก็ทักทายถามไถ่กันเนื่องจากไม่ได้เจอกันหลายปีแล้ว
ผมกับพี่เค้าเคยทำงานด้วยกันที่ภูเก็ต หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไป
โดยวันนี้ผมพักที่บ้านพี่เค้า และเอารถผมไปจอดไว้ก่อน พอตกกลางคืนเค้าก็พาผมออกมาหาของกิน ซึ่งเป็นสิ่งที่พี่เค้าเป็นตลอดมา คือเมื่อก่อนตอนทำงานด้วยกัน พี่เค้าจะเป็นผู้นำด้านอาหารการกิน เค้าจะพาไปหาร้านเด็ดกินตลอด ครั้งนี้ก็เหมือนกัน เค้าพาผมมากินอาหารเมือง ที่ร้านลาบป่าตัน
ซึ่งรสชาติอร่อยมาก และเป็นรสแบบพื้นบ้านจริงๆ
เราก็พูดคุยกันหลายเรื่อง และพี่เค้าก็ได้สอบถามว่าผมจะใช้ชีวิตยังไงต่อไป เพราะออกจากงานมา ผมตอบว่ายังไม่แน่ใจครับพี่ ขอเดินทางก่อนค่อยหางานทำทีหลัง ซึ่งพี่เค้าก็ได้แนะนำผมอะไรหลายๆอย่าง ผมก็ขอบคุณพี่เค้าที่แนะนำ และพี่เค้าเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเพราะตอนนี้พี่เค้าเป็นพ่อลูกอ่อนไปละ เค้ามีหลายอย่างที่ต้องดูแลนั้นเอง
ผู้นำด้านอาหาร
พออิ่มพี่เค้าก็พาขับรถไปชมเมืองยามค่ำคืนต่อ
และพาผมไปกิน หม่าล่า ที่ร้านแห่งหนึ่งต่อ และมีเพื่อนๆเค้ามาสมทบ
คืนนี้ผมก็อิ่มท้องเลยทีเดียว เหมือนว่าจะไม่มีเหตุการณ์อะไรมากมาย
แต่ผมก็เหมือนได้เรียนรู้อะไรเพิ่มเติมมากขึ้น เพราะถ้าจะพูดกันตรงๆตอนนี้ผมคือคนตกงานนั้นเอง และเป็นอะไรที่น่าคิดถึงแม้ว่าผมจะลาออกมาเอง แต่ผมพึ่งรู้สึกว่า เอ่อ..ใช่ ตอนนี้คือตกงานอยู่นะ
ผมในเชียงใหม่คืนนี้ก็คงผ่านไปอีกวัน
ชมเมืองยามค่ำคืน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
