#ชีวิต101 ตอนที่ 20
วันที่ 15 พฤศจิกายน 2561
อะไรคือความมั่นคงในชีวิตที่แสวงหา
อะไรคือความพอดีในชีวิตที่ควรเป็น
อะไรคืออิสระที่อยากได้มา เพื่ออะไร
ผมคิดเพื่อหาคำตอบเท่าที่ปัญญาจะคิดได้
เอาชีวิตพิสูจน์ตามความเชื่อนั้น
ถ้าไปผิดทาง ยอมรับว่าผิดและหาทางใหม่
ถ้าทางเหมาะแล้ว ก็มุ่งหน้าต่อไป
ใช้ชีวิตเราเพื่อหาคำตอบเอง
ผมบอกกับตัวเองในเช้าวันนี้
ในขณะที่นั่งต้มน้ำร้อนชงกาแฟกิน
ที่สะพานประวัติศาสตร์ริมแม่น้ำปาย
นั่งต้มน้ำร้อน
ตรงนี้ค่อนข้างเงียบ เพราะมีผมมากางเต๊นท์แค่คนเดียว
ผมจึงนั่งซึมซับบรรยากาศได้อย่างเต็มนี่
เมืองปายที่มีอ้อมกอดขุนเขารายล้อมอยู่
เป็นเมืองเล็กๆที่อยู่ท่ามกลางป่าเขา
บรรยากาศยามเช้า
ผมเดินขึ้นไปเล่นสะพานในยามเช้าที่ไม่ค่อยจะมีคน
ที่ๆเราเดินอยู่นี้คงมีประวัติมากมายที่เกิดขึ้นตอนสร้าง
เราก็สัมผัสได้เพียงปัจจุบันที่ได้ย่ำเดินอยู่ตอนนี้
บรรยากาศสะพานยามเช้า
จากนั้นผมก็ลงไปเตรียมเก็บอุปกรณ์ต่างๆเพื่อเตรียมตัวไปจากเมืองปายแห่งนี้ และก็มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นกับผม
มีผู้ชายคนหนึ่งแวะมาทักทาย
มันเป็นความบังเอิญและความกลมของโลก
มีพี่ที่คุยกันที่ปางอุ๋ง ได้เล่าเรื่องผมให้พี่ท่านี้ฟัง
และบังเอิญพี่เค้าขับผ่านมาเห็นผมกำลังเก็บเต๊นท์
เลยคิดว่าน่าจะใช่ เลยแวะมาคุยกัน
บังเอิญกว่านั้นอีกที่พี่เค้าได้บังเอิญเอิญได้รู้จักกับพี่อีกสองคนที่ผมได้เดินขึ้นยอดเขาเทวดา พุเตยด้วยกันที่ผ่านมาหลังที่ผมออกจากกาญจนบุรี
เค้าได้เจอกับพี่นักเดินทางสองคนที่มาจากสงขลาโดยเจอที่แก่งกระจาน ส่วนพี่เค้านั้นเป็นคนสุราษฎร์ ตอนนี้กำลังเดินทางหันหัวกลับลงใต้เที่ยวมาสิบกว่าวันเหมือนกัน พอได้คุยก็มีหลายๆอย่างที่คล้ายกันอีก
ประเทศกว้างใหญ่ เส้นทางมากมาย
แต่ก็มีความบังเอิญที่น่าทึ่งเกิดขึ้นบนเส้นทางมากมายเหมือนกัน
บังเอิญซ้อนบังเอิญ
จากนั้นเราก็แยกย้ายกันไป โดยผมมุ่งไปทางเชียงใหม่
เส้นทาง ป้าย สู่ เชียงใหม่
และก็เกิดความบังเอิญขึ้นอีกครั้ง เมื่อผมได้เจอกับพี่เค้าอีกครั้ง
ที่จุดชมวิวพักรถริมทางแห่งหนึ่ง จึงได้ถ่ายรูปรถคู่กันไว้อีกครั้ง
บังเอิญอีกครั้ง
จุดชมวิวข้างทาง
จากนั้นผมก็ออกเดินทางไปต่อ โดยผมขับนำพี่เค้าไป
เราก็ขับตามกันอยู่พักหนึ่ง แต่สักพักหนึ่งผมก็มองไม่เห็นพี่เค้าตามหลังมา
คิดว่าคงแวะพัก จริงๆแล้วการขับรถตามกัน ถ้าความเร็วไม่เท่ากัน
หรือไม่เคยขับด้วยกันมาก่อน จะอันตรายกว่าการขับคนเดียว
ซึ่งแต่ก่อนผมก็ขับออกทริปกับพี่ๆที่รู้จักบ่อยครั้ง ซึ่งแต่ละคน
ต้องรู้หลักการขับรถร่วมกันหลายคัน การเว้นระยะห่างที่เหมาะสม
หรือการไม่ขับแบบที่จะส่งผลอันตรายต่อคนที่ตามหลังมา
ต้องมีการสงสัญญาณมือและสัญญาณไฟกันตลอด
นั้นคือการขับรถแบบกลุ่มที่ผมได้สัมผัสมา
จากนั้นผมก็ขับไล่ตามมอเตอร์ไซคันหนึ่ง ทะเบียนเจ้าถิ่นแถวนี้
ผมก็สนุกขับไล่ตามผลัดกันแซงไปเรื่อยๆ ไล่ตามกันอยู่พักใหญ่
ตามเส้นทางอันคดเคี้ยวตามป่าเขา ถ้าพี่เค้าจอดผมนี่จะเข้าไปยกนิ้วทักทายรู้จักกันไว้เลย แต่เค้าก็คงรีบไปของเค้า ผมรู้สึกหิวข้าว
ก็เลยหยุดแวะพักข้างทางเพื่อกินข้าว ซึ่งหมู่บ้านที่ผมหยุดนั้น
มีวิวที่สวยงามมาก มีถนนตัดหมู่บ้านเข้าไปยังภูเขาสูงที่เห็นเป็นช่องเขาที่โดนตัดถนนผ่านไป
ที่นี้ผมก็ขับไปใกล้ถึงเชียงใหม่ ผมก็กำลังตัดสินใจ
ว่าวันนี้จะไปนอนเขาลูกไหนดี คิดว่าคงต้องหาอุทยานนอน
แต่ผมรู้ว่ามีพี่ที่รู้จักเค้าอยู่เชียงใหม่ จะลองโทรหาเค้าก่อน
ถ้าติดต่อไม่ได้ค่อยหาที่นอนตามยอดเขา
ผมก็เลยจอดรถโทรศัพย์อยู่ข้างทางแต่บังเอิญโทรติดต่อได้
ก็เลยตัดสินใจที่จะเข้าตัวเมืองเชียงใหม่
ไปเจอพี่เค้า
จังหวะนั้นผมก็เห็นพี่ที่เจอกันที่ปาย ขับมอเตอร์ไซมา
ก็ได้ทักทายกัน ผมก็เลยขับรถตามไป ไปหยุดคุยกันที่สีแยกไฟแดง
และอวยพรให้เดินทางปลอดภัย เราก็แยกกันตรงนั้น
เค้าเลี้ยวขวาไปอีกทาง
ส่วนผมนั้นมุ่งตรงเพื่อเข้าตัวเมืองเชียงใหม่ต่อไป
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
