ซีรีส์แสงชีวิต
ตอน 'กินเนื้อ กินผัก กินมังสวิรัติ'
'กิน 'อาหาร''
'สักแต่ว่าเป็น 'อาหาร''
“ปัจจุบันอาหารมังสวิรัติ มีการเลียนแบบเนื้อสัตว์มากขึ้น ทำให้การกินมังสวิรัติง่ายขึ้น ถือว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่”
การกินผักที่ตบแต่งให้ดูเหมือนเนื้อ และปรุงให้อร่อยกว่าเนื้อ ลงทุนแพงกว่าเนื้อนี้เป็นการกินผักที่หลอกลวง ไม่เป็นธรรมเป็นวินัย จิตก็ยิ่งไม่ปกติกว่าไปอีก
ทีนี้มาพูดกันในข้อปลีกย่อยว่า ถ้าสำหรับเรากินผักสบายกว่าก็กินซี ใครจะมาห้ามและเราก็ไม่ต้องเสียสตางค์มากด้วย ผักนี่มันถูกกว่าเนื้อ และมันก็มีเหตุผลที่จะกินเพื่อความสบายแก่ร่างกาย แต่อันนี้เอาเป็นหลักสำหรับบรรพชิตไม่ได้ เพราะบรรพชิตเลี้ยงชีวิตอย่างคนขอทาน อะไรใส่มาอย่างไรก็เลือกเอา เนื้อทำให้ไม่สบายใจ เราก็ไม่กิน ผักทำให้เราสบายใจเราก็กิน ถ้าเป็นชาวบ้านก็จัดเอาเองได้ ซื้อหามาเองได้ แต่ขอย้ำว่า กินผักแล้วอย่าไปดูถูก คนกินเนื้อ
ทำไมจึงกล่าวว่า “กินผักแล้วอย่าไปดูถูกคนกินเนื้อ”
ใครที่ยึดมั่นเป็นเนื้อเป็นผัก จนกลายเป็นคนโง่แล้ว ครั้นกินผักแล้วไปเที่ยวเบ่งอวดดีดูหมิ่นข่มขู่ผู้ที่กินเนื้อ คนกินผัก นั่นแหละมันกลายเป็นคนกินเนื้อเน่าที่สกปรกที่สุด นี่มันน่าคิดไหม กินผักแล้วไปเที่ยวทับถมคนกินเนื้อ เลยตัวเองนะกลายเป็นคนกินเนื้อเน่าที่สกปรกที่สุด
มีพระพุทธภาษิตในติกนิบาต อังคุตตรนิกาย ว่า อภิชฌาชื่อว่า ของเน่าพอง พยาบาทชื่อว่า กลิ่นเหม็นคาว ความคิดอกุศลชื่อว่า แมลงวัน ฉะนั้น ถ้าใครกินผักก็อย่าอวดดีทับถมคนอื่นที่เขายังกินเนื้ออยู่ ตัวเองจะกลาย เป็นคนกินเนื้อเน่า ขอให้เราปฏิบัติเสียใหม่ว่าเราจะไม่กินทั้งเนื้อและทั้งผัก เราจะกินอาหารที่มีความหมายอันถูกต้องธรรมะตามวินัย เพียงเพื่อตั้งอยู่ได้แห่งอัตภาพนี้ พิจารณาอาหารบิณฑบาตโดยความ เป็นของว่างจากตัวตน - นิสฺตตฺโต นิชฺชีโว สุญโญ แล้วก็กินโดยไม่ต้องให้มันเป็นเนื้อหรือผัก นี่คือผู้ที่ปฏิบัติถูกต้องตามหลักแห่งพระพุทธศาสนาทั้งโดยธรรมะและโดยวินัย เมื่อปฏิบัติอยู่อย่างนี้ปัญหาชนิดนี้ก็ไม่เกิด คือ ไม่เกิด ปัญหาที่ว่าสอนการไปนิพพาน แต่ในบาตรยังเต็มไปด้วยเลือด
และเนื้อนี้จะมีเมตตากันที่ตรงไหน ถ้าเขาฉันอาหารด้วยจิตใจอย่างที่กล่าวมาแล้ว ปัญหานี้จะไม่เกิด มันมีความรู้สึกที่ถูกต้อง เมตตามันเป็นเรื่องความรู้สึกว่าเป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย แล้วเราก็ไม่ได้กินเนื้อหรือกินผัก แล้วทำไมไม่คิดบ้างว่าผักมันก็มีชีวิต การทำลายชีวิตผัก ภูตคามเป็นอาบัติปาจิตตีย์เท่ากับทําลายชีวิตสัตว์ ผักมันก็เป็น เพื่อนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ในระดับต่ำสุด เราจะไม่เบียดเบียน สิ่งที่มีชีวิตไม่ว่าจะเป็นเนื้อ ไม่ว่าจะเป็นผัก จะขจัดความหมายมั่น อันนั้นออกไปเสีย แล้วก็บริโภคอาหารนั้นอย่างบริสุทธิ์ แม้ใน บาตรมันจะมีอะไรที่ควรจะฉันที่ถูกต้องตามธรรมตามวินัย ไม่เป็นที่ขยะแขยงรังเกียจแก่ตนเอง ก็ฉันอย่างที่ว่าเป็นอาหารสำหรับ คนขอทาน ถ้าชิ้นไหนจะเป็นโทษก็ทิ้งมันไปเสีย มีความรู้สึก เหมือนกับกินเนื้อลูกกลางทะเลทราย แล้วปัญหาก็ไม่เกิด
จากหนังสือ กิเลสปุจฉา ปัญญาเฉลย
โดย ท่านพุทธทาสภิกขุ
เพจ 'ธรรมะเน้นๆ A Great Degree Dhamma'
วันจันทร์ที่ ๓๐ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๒
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
