กาลครั้งนึงในยุคก่อนจะมีสัตว์ทุกชนิดเอาอาหารไปถวายแก่ราชา องค์นึง เขาเรียกกันว่าเครื่องสังเวยแก่ราชา
มีเสือ มีช้าง มีลิงค่าง และสัตว์ต่างๆอีกมากมายรอถวายบรรณาการ
ทีนี้เนี่ยมีกุ้งตัวนึงครับ
มันเป็นสัตวที่ค่อนข้างขี้ขลาดมากๆ ขี้ตกใจมากด้วย
ซึ่งสมัยนั้นเวลาสัตว์ทุกตัวเอาอาหารไปถวายพระราชา สัตว์ต่างๆก็จะพากันแบกอาหารต่อแถวกันเดินเข้าไป
แล้วปรากฎว่า
มีช่วงนึงที่กุ้งต้องเดินเข้าไปถวายของให้กับราชาองค์นั้นครับ
แล้วปรากฎว่ามันล้ม!!?
พอมันล้มแล้วตัวมันก็งอครับเพราะด้วยลักษณะสรีระของกุ้งเนี่ย หางกับลำตัวมันไม่ได้ถูกออกแบบให้ยกของหนักได้เหมือนสัตว์อื่น
ทีนี้ พอมันล้ม ตัวงอ มันก็ตกใจครับ🦐
พอตกใจมันก็รีบถอยตัวออกมาจากตรงนั้นอย่างไวเลย
มันเลยทำให้ทุกวันนี้อุปนิสัยของกุ้งเวลาตกใจอะไรสักอย่าง มันจะถอยหลังทันที
ทุกครั้งที่มันกลัวอะไร หรือรู้สึกไม่ปลอดภัย มันจะถอยกลับหลังครับ .
.
คนที่เป็นชาวประมง เขารู้เรื่องนี้กันอย่างดีครับ
ดังนั้นเวลาที่เขาจะออกไปจับกุ้งหรือเรียกว่าสุ่มกุ้ง เขาจะไปดักจากข้างหลัง
เวลาเขาจะเอาไม้แทงกุ้งเนี่ยเขาจะไม่เล็งที่หัวครับ เขาเล็งที่หางกุ้ง
เพราะเวลามันจะพุ่งหลบอันตรายมันจะพุ่งไปด้านหลัง ดังนั้นเวลาเล็งหางแล้วแทงลงไปจะแทงได้ตรงหัวพอดีเป๊ะ
.
.
ซึ่งเรื่องนี้คือความเป็นจริงครับ
.
ทีนี้ลองเอาเรื่องของกุ้งมาเทียบกับคนดูสิ
.
การที่ใครสักคนเขาเดินถอยหลังแสดงว่าเขาเคยเดินไปข้างหน้า แล้วเจออะไรบางอย่าง
เขาเลยต้องถอยกลับมา
แต่ทีนี้ เราป็นมนุษย์ เราไม่ใช่สัตว์เดรัจฉาน
จำไว้ว่า 1 ก้าวที่เราถอยมา เราได้เรียนรู้อะไรจากการไปข้างหน้ามาบ้าง เพราะฉะนั้นการที่เราก้าวต่อไปมันต้องไปไกลกว่าก้าวแรก
.
วันนี้เราก้าวไปข้างหน้าแล้วเผลอชนผนัง แล้วเราก้าวกลับหลังไม่เป็นไร
แต่ก้าวต่อไปเรารู้แล้วผนังอยู่ตรงไหน
เราก็แค่เดินเอียงไปอีกนึดนึง เราก็ไปได้ไกลกว่าผนังแล้ว
.
แต่มีกรณีนึงครับที่เขาบอกต่อๆกันมาว่า
“คนล้มอย่าข้าม”
กรณีนี้เราควรเข้าใจเขาครับ
ว่าเหตุอะไรเขาถึงล้ม ทำไมเขาถึงนั่งร้องไห้ ทำไมเขาหดหู่ ทำไมเขาดูซึมเศร้า
.
เราบางคนถูกสอนว่าต้องล้มไปข้างหน้า
ซึ่งมันก็ทำได้แค่บางคนที่มี Mindset ครับ
แต่คนที่เขาไม่ไหวจริงๆเขาก็จะหดหู่อยู่แต่ในห้อง
.
เมื่อเรารู้แล้วว่าเราควรสอนเขา เราควรแนะนำเขา
แต่การแนะนำหรือการสอน ไม่ใช่การไปสั่งว่า คุณต้องทำอย่างโน้น อย่างนี้
เราไม่สามารถไปสั่งใครได้เพราะประสบการณ์ต่างกัน
คนๆนั้นเขาอาจจะเจ็บมาเยอะ
หนักของเขา เราไม่รู้หรอกว่าหนักกว่าเราหรือเบากว่าเรา
อย่าเอาความเจ็บของเราไปบอกกับเขาว่า “เฮ้ยฉันเจ็บกว่าเธออีก”
เราทำแบบนั้นไม่ได้ครับ
เพราะ ณ เวลานั้น คุณไม่ได้เจ็บแต่เขาเจ็บ เพราะฉะนั้นเรามีหน้าที่เดียวคือฟังเขาให้เยอะ
รับฟังเขาเพื่อจะเข้าใจ เมื่อเราเข้าใจ เราจะรู้สาเหตุว่าทำไมเขาถึงถอยหลัง
เพราะลักษณะนิสัยเขาอาจคล้ายกุ้ง ไม่ใช่เสือ ไม่ใช่ช้าง ไม่ใช่ลิงค่างแต่อย่างใด
.
พอเรารู้แล้วว่าเขาถอยหลังเพราะอะไร
เราก็แค่บอกว่า ครั้งต่อไปถ้าจะก้าวไปข้างหน้า ครั้งนี้ขอให้ไปไกลกว่าที่เดิม ที่เคยเจ็บได้มั้ย
เพราะการที่คุณจะไปข้างหน้า คุณก็แค่ทิ้งจุดที่คุณเคยย่ำแล้วก้าวต่อไป
ไม่มีมนุษย์ที่สติดีคนไหนไม่อยากก้าวไปข้างหน้าหรอกครับ
.
การที่คุณถอยหลังไม่ผิด
มันดีด้วยซ้ำไป เพราะคุณจะได้รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น
เราแค่ถอยมาเพื่อตั้งหลัก ไม่ใช่ถอยมาเพื่อล้มเลิก
พอคุณตั้งหลักได้คุณกะเห็นอะไรที่กว้างขึ้น
คุณแค่ทิ้งทางเดินเก่าไปแล้วเดินไปทางใหม่
แค่นี้เอง
ชีวิตก็จะก้าวหน้าครับ
.
.
ขอมอบให้คนที่อยากใช้ชีวิตก้าวไปข้างหน้า
กดไลค์ กดติดตาม เพื่อไม่พลาดการอัปเดตครั้งต่อไปนะครับ
I’m sam😉