31 ต.ค. 2019 เวลา 10:30 • ปรัชญา
"ช่วงเสร่อ"
อาการเกร็งของคนเก่ง(ที่คิดไปเอง)
MARVEL'S DEADPOOL From Pinterest
"ช่วงเสร่อ" เป็นคำที่คุณบอย โกสิยพงษ์ ได้พูดกับคุณเอ๋ นิ้วกลม โดยที่มา มันมีอยู่ว่า...
คุณเอ๋ ได้เจอคุณแสตมป์ (อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข) ที่ 'เลิฟอีส' และบังเอิญได้เจอคุณบอยด้วย คุณเอ๋ก็เลยถามคุณแสตมป์เรื่องความกังวลในการทำอัลบั้มชุดที่สอง เพราะเคยเห็นคุณแสตมป์ทิ้งข้อความไว้ในเอ็มเอสเอ็น (MSN : โปรแกรมแชท คล้าย LINE / FB Messenger)
คุณบอยได้ยินเข้าก็ยิ้ม แล้วพูดว่า
"ศิลปินทุกคนจะมีช่วงนี้ เขาเรียกว่า 'ช่วงเสร่อ' "
ทั้งสามคนก็หัวเราะออกมา แต่คุณเอ๋ก็ยังงงกับคำว่า 'ช่วงเสร่อ' คุณแสตมป์ก็เลยอธิบายให้ฟังว่า
"เสร่อคิดว่าตัวเองเก่ง" แทนที่จะเก่งกลับกลายเป็นเกร็งแทน ทำให้งานที่ออกมาไม่เป็นธรรมชาติ เพราะใส่ความตั้งใจเข้าไปมากเกินไป กลัวผลงานใหม่จะไม่ดีกว่าผลงานเดิม
คุณแสตมป์ก็เล่าเพิ่มมาอีกว่า คุณบอยเองก็เคยหยุดแต่งเพลงไปถึงหกปี หลังจากประสบความสำเร็จกับอัลบั้มแรกๆ เพราะกลัวว่าผลงานใหม่จะไม่ดีเท่าชุดเก่า
และคุณบอยก็ชี้ให้คุณเอ๋มองไปที่ต้นไม้ แล้วพูดว่า
"ดูสิ ต้นไม้มันยังไม่ได้งอกขึ้นไปตรงๆ เลย มันก็ต้องมีคดบ้าง โค้งบ้าง แต่มันก็โตขึ้นไปเรื่อยๆ เป็นเรื่องธรรมชาติ"
คุณบอยได้พูดเสริมขึ้นมาอีกว่า
"ช่วงเสร่อเราจะใช้สมองทำงานมากกว่าหัวใจ หลังจากพ้นช่วงนั้นมาได้ พี่ก็กลับมาใช้หัวใจเขียนเพลงอีกครั้ง"
ข้อความในข้างต้นที่ผมเขียนขึ้นมา ได้หยิบยกบางส่วนมาจากบทที่ 1 เรื่อง ความงดงามของความหงิกงอ ในหนังสือ 'ความสุขโดยสังเกต' ของคุณเอ๋ นิ้วกลม
ซึ่งผมอ่านจนจบบทนี้แล้วก็โพล่งขึ้นมาว่า
"เฮ้ยย..กูก็เป็นนี่หว่า"😱
ไอ้ที่บอกว่าเป็น คือ ช่วงแรกๆ ที่ผมเขียนบทความลง Blockdit แล้วเห็นว่ามีคนมาอ่าน และมาให้กำลังใจมากพอสมควร ก็เลยพาลคิดไปว่า ตัวเองก็เขียนได้นี่หว่า แถมยกหางตัวเองในใจว่า แหมเราก็เก่งเหมือนกันนะเนี่ย.....
นั่นไง...'ช่วงเสร่อ' เริ่มทำงาน
'เสร่อคิดว่าตัวเองเก่ง'
งานเขียนชิ้นถัดมา เลยใช้เวลาน๊าน นาน
นานจน ไม่ได้เขียนอะไรออกมาเป็นชิ้นเป็นอันเลย
เพราะเขียนแล้ว....กลัว😱
...กลัวคนอ่านไม่รู้เรื่อง😵
...กลัวโดนเปรียบเทียบกับงานเก่า😣
...กลัวตัวเองเอามาเปรียบเทียบเอง😟
ก็เลยไปไม่ถึงไหน
หลังจากใช้ 'เวลา' ช่วยเยียวยา ลดความ 'เสร่อ' ลงไป ผมก็เหมือนเริ่มต้นเขียนใหม่ และพยายามใช้หัวใจมากกว่าสมองมาเขียนบทความใหม่ ซึ่งมันก็ได้ผล
แต่...
พอโพสต์งานเขียนลงไปใหม่
'ช่วงเสร่อ' ก็แอบมาสลับเอาสมองมาทำงานแทนหัวใจอีกตามเคย และก็ต้องกลับไปใช้ 'เวลา' มาเยียวยาอาการอีกเช่นเคย
และช่วงนี้ ผมขอสารภาพตามตรงเลยว่า
หลังจากเกิดปรากฎการณ์กำเนิดจักรวาล
'End of The walk way...ระวัง! สิ้นสุดทางเลื่อน'
ขึ้นมา
ตั้งแต่...
แอดบี แห่งเพจ ให้เพลงพาไป
แอดกู้ด แห่งเพจ Good Stories | ทุกอย่างมีเวลาของมัน
และปิดท้ายด้วย
แอดไก่ก้อม แห่งเพจ เรื่องสั้นๆ
ซึ่งด้วยประสบการณ์ ฝีไม้ลายมือในการเขียนงานของแต่ละคน ดีมาก
มากจน...
'ช่วงเสร่อ' ในตัวผมมันเริ่มออกอาการดื้อยาที่ชื่อว่า 'เวลา' ซะแล้ว (...เครียดเลยทีนี้)
'เรื่องสั้น คั่นเวลา' ลำดับถัดไป ที่ผมตั้งใจจะเขียนเพื่อเป็นหนังสติ๊กมัดปากถุงจักรวาล ไปๆมาๆ... ไม่มีอะไรออกมาเลย
เพราะอาการกลัว...กำเริบหนัก!
ผมเลยต้องค้นหายาขนานใหม่มาใช้แทน 'เวลา'
จนได้ยาขนานใหม่มา ชื่อว่า 'เปลี่ยนแนว' 😳
นั่นก็คือ การหันไปเขียนแนวอื่นที่ไม่ใช่เรื่องสั้นคั่นไปก่อน รอให้ยาขนานใหม่นี้ช่วยเยียวยาอาการเกร็งจากความคิดที่เอาสมองมาทำงานแทนหัวใจให้หายดี
และมาช่วยบริหารหัวใจให้แข็งแรงพอที่จะต่อกรกับสมอง เพื่อกลับไปเขียน 'เรื่องสั้น คั่นเวลา' ด้วยหัวใจอีกครั้ง
ก็เลยเป็นที่มาของการเริ่มต้นซีรี่ส์ที่จะหยิบยกแก่นของการหา 'ความสุขโดยการสังเกต' ของคุณเอ๋ นิ้วกลม มาขยายความและใส่ความเป็นตัวเองของผมเพิ่มเติมลงไป
และหวังว่าซีรีส์ของบทความที่ผมเขียนขึ้นนี้ จะช่วยให้เพื่อนๆ พบ 'ความสุขโดยสังเกต' จากสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว และรอบๆ ตัว ไม่มากก็น้อย (ขอให้มีสักนิด ก็ยังดี😅)
ขอบคุณครับ🙏
🌟คำคมส่งท้าย🌟
"ความสุขเกิดขึ้นเมื่อ
เป็นอิสระจากความคาดหวัง"
....คำคมปิดท้าย บทที่ 1,
ความสุขโดยสังเกต,
นิ้วกลม
ขอขอบคุณหนังสือ
'ความสุขโดยสังเกต' โดย นิ้วกลม
ที่เป็นแรงบันดาลใจและที่หยิบยกข้อความบางส่วนมาประกอบการเขียนครับ
โฆษณา