พุทธวจน (ธรรมะจากพระโอษฐ์)
"จงตั้งความเพียรแต่พอดี"
ดูกรโสณะ !
เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน
เธอเมื่อก่อนยังอยู่ครองเรือน
เป็นผู้ฉลาดในการดีดพิณมิใช่หรือ ?
อย่างนั้น พระเจ้าข้า !
…
ดูกรโสณะ !
เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน
ก็สมัยใดสายพิณของเธอตึงเกินไป
สมัยนั้นพิณของเธอย่อมมีเสียงไพเราะ
หรือย่อมควรแก่การใช้หรือไม่ ?
ไม่เป็นเช่นนั้น พระเจ้าข้า !
…
ดูกรโสณะ !
เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน
สมัยใดสายพิณของเธอหย่อนเกินไป
สมัยนั้นพิณของเธอย่อมมีเสียงไพเราะ
หรือย่อมควรแก่การใช้หรือไม่ ?
ไม่เป็นเช่นนั้น พระเจ้าข้า !
…
ดูกรโสณะ !
ก็สมัยใดสายพิณของเธอไม่ตึงเกินไป
ไม่หย่อนเกินไป ตั้งอยู่ในขนาดกลาง
สมัยนั้นพิณของเธอย่อมมีเสียงไพเราะ
หรือย่อมควรแก่การใช้หรือไม่ ?
อย่างนั้น พระเจ้าข้า !
ดูกรโสณะ !
ฉันนั้นเหมือนกันแล
ความเพียรที่ปรารภมากเกินไป
ย่อมเป็นไปเพื่อความฟุ้งซ่าน
ความเพียรที่หย่อนเกินไป
ย่อมเป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน
…
ดูกรโสณะ !
เพราะเหตุนั้นแหละ
เธอจงตั้งความเพียรให้สม่ำเสมอ
จงตั้งอินทรีย์ให้สม่ำเสมอ
และจงถือนิมิตในความสม่ำเสมอนั้น
( บาลี – ปญฺจก.-ฉกฺก. อํ. ๒๒/๔๑๙-๔๒๔/๓๒๖ )
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
