#ชีวิต101 ภาค 2 ตอนที่ 7
วันที่ 11 ธันวาคม 2561
ผมเก็บของออกเดินทางจากหาดแม่รำพึง มุ่งหน้ามาที่พัทยาชลบุรี โดยทางอาจารย์ได้ให้ผู้ช่วยอีกคนที่ดูแลโปรเจคนี้ ได้ติดต่อที่พักไว้ให้ผม และเค้าก็ส่งต่ำแหน่งที่ตั้งให้ ผมมีหน้าที่แค่เข้าไปเช็คอินเข้าพัก ผมก็ขับรถไปเรื่อยๆจนไปถึงโรงแรม
เดินทางต่อ
ผมก็ขับรถมอเตอร์ไซเข้าไปจอดพร้อมของพะรุงพะรัง ผมพยายามทำตัวเรียบร้อยที่สุดเพื่อไม่ให้เค้าวาดระแวงหรือกลัวสภาพของผมจนเกินไป
ผมเดินเข้าไปแจ้งชื่อเข้าพัก เค้าก็ให้กุญแจห้อง ซึ่งผมได้ห้องพักอยู่ชั้น 1
อยู่หน้าสระว่ายน้ำเลย ผมก็ก็รู้สึกเฮ้ย...มันดูดี หรูหราเกินไป ผมรู้สึกไม่ค่อยชิน เพราะผมตะลอนเดินทางอยู่ก่อนหน้านี้ ผมชินกับการนอนตามเต๊นท์ ตามป่าเขาซะมากกว่า
ห้องพัก
ผมเข้าไปในห้องแล้วนั่งเล่นอยู่สักพัก ผมตื่นเต้นได้ไม่ได้นาน
มองห้องกว้างๆโล่งๆ ก็รู้สึกว่า เราก็แค่อาศัยนอนยามค่ำคืนเฉยๆ
การอยู่ในห้องคนเดียว มองไปที่สระหน้าห้อง มันดูเงียบเหงาซะเหลือเกิน
ก่อนที่ผมจะฟุ้งซานไปกว่านี้ ผมเลยเปิดโน๊ตบุ๊คขึ้นมาเพื่อทำงาน และสรุปข้อมูลต่างๆก่อนหน้านี้ เพื่อส่งอัพเดรตการสำรวจให้อาจารย์ และเตรียมวางแผนต่อไปว่าจะไปไหนต่อ
นั่งทำงาน
ที่จริงวันนี้ผมสามารถพักผ่อนก่อนได้ก่อน แต่ด้วยผมรู้สึกว่าเราไปหาสำรวจดูอะไรข้างนอกดีกว่า ผมเลยตัดสินใจขับรถไปแถวหาดพัทยาเพื่อรับลมเย็นๆ ผมขับเลาะชายหาดไปเรื่อย และไปนั่งเล่นจนดวงอาทิตย์ตกและเริ่มมืด ที่จริงผมก็ควรจะกลับห้องไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาสำรวจต่อ แต่คิดว่าไหนๆก็มาแล้ว ผมเลยจะไปดูท่าเรือเเหลมบาลีฮาย ซะหน่อย ว่ายามค่ำคืนเป็นยังไงบ้าง
หาดพัทยา
พอผมเดินทางไปถึง ผมก็เดินเที่ยวเล่นอยู่โดยสะพายกล้องไปด้วย ส่วนใหญ่นักท่องเที่ยวจะเป็นชาวจีน ผมก็เลยวานให้เค้าถ่ายรูปให้
อีกครู่หนึ่งก็มีรถทัวร์มาจอดหลายคันแล้วก็มีนักท่องเที่ยวชาวจีนจำนวนมากเดินมาที่ท่าเรือ ผมก็สงสัยว่าเอ๋..เค้าจะไปไหนกัน มาซะเยอะแยะ เพราะเวลานี้ก็ไม่น่ามีเรือข้ามไปเกาะล้าน ผมก็เลยเดินมั่วๆตามเข้าไป ประมาณว่าแอบเนียนไปกับเค้า เข้าไปที่ท่าเรือ ซึ่งจริงๆเค้าก็ให้นักท่องเที่ยวเข้าไปได้อยู่
พัทยา
ผมลองๆไปถามเจ้าหน้าที่ดูว่าเค้าจะไปไหนกัน เจ้าหน้าที่บอกว่าเค้าจะไปทานอาหารที่เรือที่ทอดสมออยู่บริเวณนี้ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นทัวร์นักท่องเที่ยวจีน
เรือภัตราคารอาหาร
ผมไปยืนถ่ายรูปสังเกตการอยู่ปะปนกับเค้าไป ซักพักก็มีนักดนตรีเปิดหมวกมาเล่นโดยมีตู้ขยายเสียง ไมล์ลอย กีร์ต้าอัน มาร้องเพลง ซึ่งน่าจะเป็นเพลงภาษาจีน และน่าจะเป็นเพลงดังด้วยเพราะนักท่องเที่ยวที่มาตอนนั้นก็เริ่มร้องตามกัน สักพักก็ร้องเพลงกันสนุกสนานประสานเสียงกันดังลั่นท่าเรือกันเลยทีเดียว
บรรยากาศรอขึ้นเรือ
พอผมสังเกตดูมาได้สักพัก ผมรู็สึกว่าเราโชคดีนะที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย เพราะเค้าเป็นคนต่างชาติที่ต้องดั้นด้นมาเที่ยวยังเมืองไทยบ้านเรา ต้องมาแบบแน่นขนัด แต่เค้าก็ยังสนุกสนานร่าเริงกันอยู่ มีตั้งแต่คนหนุ่มสาวยันคนสูงอายุที่มาในทัวร์ชุดนี้ เค้าเข้าแถวตามธงทัวร์ของตัวเองเพื่อป้องกันการหลง และรอคิวกันเพื่อรอขึ้นเรือไปรับประทานอาหารเย็นกัน
เริ่มทะยอยขึ้นเรือ
ผมเดินเล่นสังเกตที่ตู้เจ้าหน้าที่ สังเกตว่ามีอะไรบ้าง จะเหมือนท่าเรือที่อื่นหรือป่าวแต่สังเกตว่ามีเปลสนาม ซึ่งไม่ค่อยเหมือนที่อื่น ผมก็เลยสอบถามเจ้าหน้าที่ว่าทำไมมีเปลสนามด้วย เพราะที่ท่าอื่นไม่ค่อยเห็นมี เจ้าหน้าที่เลยบอกว่า เอาไว้เผื่อเกิดเหตุ เพราะมีนักท่องเที่ยวลื่นล้ม หกล้มกันบ่อยๆเพราะอาจะเป็นเพราะรีบ และคนเยอะ ผมก็เริ่มเข้าใจ เพราะคนเยอะจริงๆ
ทั้งที่ในความเป็นจริงทั่วไปท่าเรือกลางคืนจะไม่คึกคักขนาดนี้ อาจจะเป็นเฉพาะที่พัทยาก็ได้
ผมแว๊บมองไปเห็นป้ายหนึ่งติดอยู่ข้างเรือ เขียนว่า ทำดี ทำได้ ทำเลย ผมอ่านดูแล้วรู้สึกชอบคำนี้นะ ผมก็ได้แต่อมยิ้มอยู่ในใจคนเดียว
ทำดี ทำได้ ทำเลย
นักท่องเที่ยวขึ้นลงเรือ
จากนั้นผมเลยเดินเล่นเข้าไปตามสะพานลึกเข้าไป ก็บังเอิญไปเจอป้ายท่าเรือไปหัวหิน ผมก็ตกใจ เพราะว่าหมายความว่าเส้นทางนี้ต้องวิ่งตัดอ่าวไทยไปเลย จากพัทยา ไป หัวหิน ผมพึ่งรู้ว่ามีเรือโดยสารไปได้ด้วย แสดงว่าเราสามารถประหยัดเวลาเดินทางไปได้เยอะเลย สำหรับการเดินทางทางเรือ
จุดท่าเรือ พัทยา-หัวหิน
ซึ่งผมเดินดูเรือที่จะวิ่งตัดอ่าวไทย ก็ดูใหญ่และทันสมัยน่าดู น่าจะวิ่งได้เร็วมากดูจากลักษณะท้องเรือ ที่เว้ากลางและมีปีกอยู่สองข้าง น่าจะพยุงเรือได้ดีกว่าเรือสปีดโบทที่ท้องเรือเป็นแบบแหลมตรงกลาง
เรือข้ามอ่าวไทย
ผมเดินเล่นเรื่อยๆ
พัทยา
พอนักท่องเที่ยวขึ้นเรือหมด ผมเดินเล่นลึกเข้าที่ในสะพานท่าเรือ สิ่งที่ดูพรุกพร่านเมือกี้ กลายเป็นความเงียบ มีเพียงเสียงผู้คนไกลๆพัดตามลมมาจากฝั่งเมือง มีเสียงลมและคลื่นทะเลกระทบสะพานท่าเรือแห่งนี้
ผมสัมผัสได้ถึงความเงียบสงบของสถานที่แห่งนี้ เมืองแห่งนี้ ที่ในสายตาผู้คนน่าจะมองว่าเป็นเมืองแห่งการท่องเที่ยว แสงสี ของชาวต่างชาติ เมืองพัทยา แต่คืนนี้ก็ยังมีหนึ่งมุมแห่งความสงบ ที่ผมได้มองเห็นอยู่ในคืนนี้
มันอยู่ที่จุดที่เรายืน สถานที่ที่เราอยู่ มุมที่เราเลือกจะมอง สิ่งต่างๆที่ได้เห็นก็อาจจะแตกต่างออกไป
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
