6 ธ.ค. 2019 เวลา 08:00 • บันเทิง
ฟังไปแล้ว - Basic งานดนตรีที่คลี่คลายของอาร์-บู
BASIC/ r-bu [ใบชาซอง]
รู้จักกับอาร์-บู หรือชื่อจริงๆ ยุวบูรณ์ ถุงสุวรรณ ครั้งแรกก็จากคลิปการเล่นเพลงคัฟเวอร์ของเจ้าตัว ที่ถูกแชร์แพร่หลายในโลกโซเชียล ที่ไม่ใช่แค่มีสไตล์เฉพาะตัว แต่เป็นสไตล์เฉพาะตัวที่มีความแตกต่าง มีเสน่ห์ และสัมผัสได้ถึงอีกรสชาติหนึ่ง อีกการตีความหนึ่งของเพลงเดิมๆ ที่เคยรู้จักได้เป็นอย่างดี
จากร้อง-เล่นบทเพลงของผู้มาก่อน ในที่สุดอาร์-บูก็มีงานเพลงของตัวเอง
และกลายเป็นอัลบัมชุดแรก The Another Side of Alien - อีกด้านของความแปลกแยก เมื่อปี 2560 แล้วก็ตามด้วยอัลบัมชุดที่สอง No Direction Home – บ้านที่เราค้นหา ซึ่งถูกปล่อยออกมาให้ฟังกันในช่วงกลางๆ ปี 2560 ที่ต่างแสดงตัวตนของคนทำงานออกมาให้รับรู้ได้อย่างชัดเจน
โดยเฉพาะงานชุดที่สอง No Direction Home – บ้านที่เราค้นหา นอกจากการเติบโตในฐานะสตูดิโอ อาร์ติสต์ ที่แข็งแรงมากขึ้นในแบบที่รับรู้ได้ตั้งแต่เสียงร้องแล้ว ไม่ว่าเจ้าตัวจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม หากก็สัมผัสได้ถึงคอนเส็ปต์ที่เป็นเรื่องเป็นราวจากเนื้องาน ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศที่ฟังหม่น ทึม ทั้งจากดนตรี-การใช้เสียงร้อง ซึ่งกลมกลืนเข้ากับเรื่องราวที่เกี่ยวเกาะกับชีวิตที่จมอยู่กับความผิดหวัง โดยเฉพาะจากความฝัน ที่เหมือนไม่เคยขยับไปไหนจากการเป็นเพียง 'ความฝัน' ไม่ว่าจะเป็นใครคนหนึ่งใน "จักรยานกับบ้านที่เคยอยู่", แม่ค้าขายไข่เจียวใน "ความฝัน หญิงสาว ข้าวไข่เจียว" หรือ "วันนั้นทำไมฉันไม่กอดเธอ" ที่ปล่อยโอกาสทำอะไรบางอย่างให้หลุดลอย และด้านมืดของความฝันใน "หมอกควันในคืนมายา"
ไปจนถึง "หวาดฝัน" ที่แสดงให้เห็นอีกด้านหนึ่งของความฝัน ที่ไม่ใช่เป็นแรงใจ ให้ความหวังเสมอไป หลายต่อหลายครั้งกลายเป็นสิ่งที่ฉุดรั้ง รวมไปถึงสร้างความวุ่นวายให้กับชีวิต ที่ต้องดิ้นรน กระเสือกกระสน
กลับมาปีนี้กับ Basic อาร์-บูทำอย่างที่ชื่ออัลบัมว่าเอาไว้จริงๆ
ที่สัมผัสได้ตั้งแต่หน้าปกอัลบัม ที่แม้จะเป็นภาพลายเส้นที่ไม่ต่างจากอัลบัมก่อนหน้า หากก็ดูเรียบง่าย โปร่ง ดูสบายตามากกว่า และ ดนตรี เสียงร้อง ตลอดจนเนื้อหาที่เรียงร้อยกันเป็นอัลบัมชุดนี้ทั้ง 13 เพลงก็ไม่ต่างไปจากที่ปกอัลบัมบ่งบอกเอาไว้
Basic เป็นงานที่ฟังคลี่คลายมากกว่า No Direction Home หากสรุปแบบง่ายๆ ก็คงต้องบอกแบบนี้ แล้วถ้าเป็นยาวๆ หรือยากๆ ล่ะ
จากอีกด้านของความฝัน ที่ทำให้เราต่อสู้ ที่ทำให้เราจมอยู่กับบางอย่างจนไปไหนไม่พ้น คราวนี้อาร์-บูมาพร้อมกับชีวิตที่สบายๆ มากขึ้น ให้ทุกอย่างเดินไปอย่างที่เป็น ค่อยๆ จัดการกับปัญหาและสิ่งที่เกิดขึ้นไปทีละอย่าง ทีละเปลาะ ตั้งแต่เพลงแรก "คนกวาดใบไม้" ที่เขาพาไปพบกับชีวิตของผู้ชายคนหนึ่ง ที่ต้องรับมือกับใบไม้ที่ร่วงหล่นในทุกวัน แบบไม่เดือดร้อนหรือขุ่นข้องใจ
ใครบางคนที่ไม่ได้ผ่านรั้วมหาวิทยาลัย "ฉันไม่ได้เรียนมหา'ลัย" แต่ก็ยอมรับในสิ่งที่เป็น เรียนรู้จากชีวิตที่เห็น เพื่อตอบโจทย์ของการเอาตัวรอด
ที่บางเพลงก็แหลมคมด้วยแง่มุมทางธรรมะ อย่าง "ล้มคว่ำคะมำหงาย"
ที่บางทีอาจจะไม่ใช่แค่บางเพลง หากเป็นคอนเส็ปต์ที่คลุมตัวงานทั้งหมดก็ว่าได้ เมื่อรู้สึกถึงการปล่อยวาง ทำทุกอย่างให้เรียบง่าย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ การใช้ชีวิต ตลอดจนทัศนคติที่มีต่อสิ่งต่างๆ รอบตัว
พอรวมเข้ากับดนตรีที่ฟังสว่าง โปร่ง กระทั่งมีเพลงสนุกๆ ที่เรียกว่าคึกคักอย่างเต็มปาก “ไม่จำเป็นต้องได้ทุกอย่าง”
Basic ไม่ใช่แค่งานที่คลี่คลายจากอัลบัมก่อนหน้า จนฟังผ่อนคลายมากกว่า แต่ยังทำให้เห็นมุมมองที่มีต่อโลกและชีวิตในอีกแบบหนึ่งของอาร์-บู ที่แตกต่างไปจากเดิม ไม่ใช่แค่จมอยู่กับบางสิ่งจนชีวิตติดกับดักที่ตัวเองสร้าง แต่ยังมีวิธีปลดปล่อยสิ่งต่างๆ ที่แบกมาจนล้นบ่าได้อย่างสวยงาม โดยเป็นการจัดการที่ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย
จากความวุ่นวายเพราะใจคิด กลับไปสู่ความเรียบง่ายแบบใช้ตามองบ้างก็คงดี
โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ วิจารณ์-แนะนำ นิตยสารสีสัน ปีที่ 30 ฉบับที่ 8 พ.ศ. 2562
อ่านแล้วชอบ อย่าลืมกดติดตาม และยังมีเรื่องราวมากมายให้อ่านได้ที่ www.sadaos.com และทำความรู้จักกันได้มากกว่านี้ด้วยการกดไลค์เพจ www.facebook.com/Sadaos
ฟังไปแล้ว - IMMUNITY อัลบัมเต็มชุดแรกของแคลโร สาวน้อยเจ้าของเสียงร้องและดนตรีที่ล่องลอย อ่านวิจารณ์กันได้ที่นี่ >>> https://www.blockdit.com/articles/5dbfd0215d2b0d7be0772a94
โฆษณา