#ชีวิต101 ภาค 2 ตอนที่ 13
วันที่ 16 ธันวาคม 2561
วันนี้ผมตื่นขึ้นมากินกาแฟที่ Lobby และก็ได้สอบถามพี่ที่ดูแลที่พัก ว่ามีร้านรถมอเตอร์ไซให้เช่าอยู่แถวไหน เค้าก็ชี้และบอกทางไป ผมก็เดินไปตามทางนั้น เดินตัดเข้าไปในเมือง และก็ไปเจอร้านหนึ่ง มีตู้พระให้เช่าอยู่ภายในร้าน ผมก็ยืนอยู่พักหนึ่งและเรียกหาคนเพราะไม่มีใครอยู่ สักครู่ก็มีลุงคนหนึ่งออกมาจากหลังร้าน ผมก็สอบถามค่าใช้จ่ายและยื่นบัตรประชาชนเซ็นเอกสารต่างๆ สำหรับคนที่จะมาเที่ยว ผมมองว่าการเช่ารถขับเที่ยวเองก็สะดวกไม่น้อยสำหรับภูเก็ต เพราะราคาเช่ารถหลักสามสี่ร้อย เช่าได้หนึ่งวัน ซึ่งก็คือพรุ่งนี้ก็เอามาคืนนั้นเอง
ผมออกเดินทางจากตัวเมืองภูเก็ตไปที่ท่าเรืออ่าวฉลอง ซึ่งวันนี้ฟ้าจะครึ้มๆหน่อย ก็ได้แต่ขอให้ฝนไม่ตกแล้วกัน
ท่าเรือ อ่าวฉลอง
เมื่อผมไปถึงผมก็เข้าไปสำรวจภายในท่าเรือ เดินเข้าไปตามสะพาน ซึ่งลมพัดเย็นดีไม่น้อย ผมมีโอกาสได้คุยกับเจ้าหน้าที่ในจุดตรวจสอบนักท่องเที่ยวก่อนลงเรือ ซึ่งต้องถือว่าที่นี้มีการตรวจเช็คกันดีมาก นักท่องเที่ยวก็ไม่ค่อยหนาแน่นเท่าไหร่
บริเวณท่าเรือ
เจ้าหน้าที่จุดตรวจสอบนักท่องเที่ยวก่อนลงเรือ ให้ข้อมูลว่าท่าเรือนี้เป็นท่าเรือที่ทาง อบจ.จังหวัดเป็นผู้บริหารอยู่ มีหลายฝ่าย มีตรวจคนเจ้าเมืองร่วมด้วย ทาง อบจ.ด้วย โดยทางกรมเจ้าท่าแบ่งการดูแลเป็น 3 โซน โซนละ 4 คน มีโซนหน้าหาด โซนกลาง และก็โซนท้าย
การแจ้งเตือนทางกรมอุตุจะมีมาตลอดอยู่แล้ว จะส่งไปที่ส่วนกลางของแต่ละฝ่าย แล้วส่วนกลางจะส่งข้อมูลออกมา ระเบียบปฏิบัติการต่างๆก็เป็นไปตามกฎของเจ้าท่า ซึ่งแต่ละที่จะมีการบริหารงานแตกต่างกันออกไป อย่างท่าเรือรัษฎาก็เป็นเอกชนบริหารก็จะอีกแบบ ท่าเรืออ่าวฉลองควบคุมด้วยทาง อบจ.ภูเก็ตเป็นผู้ดำเนินการบริหาร นโยบายต่างๆจะออกมาจาก อบจ.อย่างเช่นการติดริชแบนที่ข้อมือนักท่องเที่ยว ตอนนี้เป็นขั้นทดลองอยู่ที่อ่าวปอ มีทัวร์บางเจ้าเริ่มใช้แล้วถ้าโอเครก็จะนำมาใช้ที่อ่าวฉลองด้วย และทางท่าก็มีจุดตรวจสอบนักท่องเที่ยวก่อนลงเรือ ซึ่งจะมีเช็คลิสอยู่ ซึ่งทัวร์จะต้องม่ผ่านตรงนี้ โดยมีเจ้าหน้าที่ของแต่ละฝ่ายนั่งอยู่ ประกอบไปด้วย อบจ. การท่องเที่ยวและกีฬา กรมเจ้าท่า ตำรวจท่องเที่ยว ทั้งหมด 4 ฝ่าย
พูดคุยกับเจ้าหน้าที่
ผมก็รู้สึกว่าเค้ามีการตรวจเช็คกันดีมาก ทั้งเรื่องความปลอดภัยต่างๆอาจจะเป็นเพระท่าเรือนี้เป็นท่าเรือยอร์ชหรือป่าวผมก็ไม่แน่ใจ เพราะมีศูนย์ควบคุมเรือยอร์ตอยู่ที่นี้ ในใจผมก็คิดว่าหรืออาจจะเป็นเพราะก่อนหน้านี้พึ่งมีอุบัติเหตุเรือล่มของนักท่องเที่ยวชาวจีนไป จึงทำให้ทางจังหวัดเริ่มมีมาตรการควบคุมดูแลการท่องเที่ยวทางเรือมากขึ้น
หลังจากที่ผมได้พูดคุยสอบถามพอสมควร ผมก็ออกจากท่าเรือแล้วเดินทางต่อ ผมเลือกไปที่หาดป่าตอง ซึ่งเป็นหาดขึ้นชื่ออีกที่ของภูเก็ต
ซึ่งช่วงเวลาของวันนี้ฟ้ามืดครึ้มทำให้ไม่ได้เห็นสีสวยๆของน้ำทะเลเท่าไหร่
แต่ก็ต้องยอมรับว่าน้ำทะเลฝั่งอันดามัน มีความสดใสอยู่ในตัวไม่น้อยถึงแม้จะไม่มีเเสงแดดก็ตาม
ไปเรื่อยๆ
ผมเดินเล่นขึ้นไปที่สะพานท่าเรือชั่วคราวซึ่งเป็นโปะเหล็กลอยน้ำอยู่ ซึ่งที่แห่งนี้ก็จะมีเรือให้บริการนักท่องเที่ยวไปตามหาดใกล้ๆภายในเกาะภูเก็ต
สะพานท่าเรือชั่วคราว
ซึ่งไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองหรือป่าวว่าหาดป่าตองดูไม่ค่อยคึกคักหรืออาจะเป็นเพราะผมมาในช่วงที่ไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยวก็เป็นไปได้
หาดป่าตอง
ผมก็เดินไปเรื่อยเปื่อย และก็รู้อยู่ในใจว่าสถานที่แห่งนี้เคยเจอสึนามิมาก่อน
แต่ปัจจุบันก็ได้รับการบำรุงจนไม่เห็นสภาพนั้นแล้ว อาจจะมีแค่บางจุดที่ทำเป็นสัญลักษณ์หรืออนุสรณ์ไว้ ซึ่งเรื่องแบบนี้ใครก็คงไม่อยากให้เกิด
จนฝนเริ่มปอยๆผมก็ตัดสินใจขับรถกลับเข้าเมือง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
