#ชีวิต101 ภาค 2 ตอนที่ 14
วันที่ 16 ธันวาคม 2561(ต่อ)
หลาดใหญ่เป็นตลาดแบบถนนคนเดินอยู่ที่ย่านเมืองเก่าภูเก็ตซึ่งอยู่ซอยเดียวกับที่พักพอดี ทำให้ผมมีโอกาสได้เดินเล่นยามเย็น
หลาดใหญ่
ในตลาดมีผู้คนนักท่องเที่ยวต่างชาติเดินกันเต็มไปหมด แต่ด้วยสภาพอากาศไม่ค่อยร้อน จึงเดินกันได้สบายๆ ผมเดินมาซักพักก็ได้ยินเสียงคนตีกอง เหมือนมีการแสดงอะไรสักอย่าง จนผมเดินมาถึงต้นเสียง
ก็เจอกับเด็กๆกำลังแสดงโชร์การตีกองอยู่ ผมก็ยืนดูจนจบเค้าก็แจ้งว่าเป็นการแสดงศิลปะการตีกองแบบญี่ปุ่น เอามาแสดงให้ชมกัน
น้องๆโชว์
ในตลาดแห่งนี้มีความหลากหลายเหมือนกัน เพราะเดินไปสักพักก็เจอศิลปินท่านหนึ่งกำลังโซโล่กีร์ต้าร้องเพลงอยู่กลางตลาด ซึ่งผมสังเกตว่าในแต่ละจุดที่มีการแสดงเค้าจะมีเก้าอี้ให้คนนั่งชมด้วย ซึ่งผมรู้สึกว่าเข้าท่าดี เพราะก็จะได้ไม่บังกันมากไม่ยืนออกันจนเดินไป ผมยืนฟังจนจบเพลงก่อนที่จะเดินเล่นดูอย่างอื่นต่อ
ศิลปินเดี่ยว
ผมเดินไปเหมือนๆนักท่องเที่ยวคนอื่น ท่ามกลางผู้คนพลุกพล่าน
สายตาก็มองไปเรื่อยๆ เจอเด็กนั่งวาดรูปลายไทยสวยงาม
เด็กเก่ง
มองผ่านไปอีกก็เจอเด็กนั่งให้ผู้ใหญ่วาดรูปให้ คนวาดรูปก็วาดด้วยความตั้งใจ มุ่งมั่นในสิ่งที่ตัวเองทำ
รับวาดรูป
ยังคงเดินต่อไป สายตาก็ยัมองไปเรื่อยๆ ในใจก็รับความรู้สึกต่างๆไว้
คนนั่งตัดผมอยู่กลางตลาดก็ดูชิวดี
คนตัดผม
มีการแสดงละเล่นเป็นละครเรื่องราวให้ได้ชมกลางถนน
ละครกลางถนน
ท่ามกลางคนมากมายหลากหลาย สายตาผมก้บังเอิญไปเจอลุงคนหนึ่งนั่งซีซอผิงต้นเสาอาคาร ในใจผมมีความรู้สึกหลากหลาย ชีวิตคนก็หลายหลากเช่นกัน
เมื่อใจเราโฟกัสมองสิ่งใด สิ่งนั้นก็ดูจะเด่นชัดขึ้น
ขณะเดียวกันสิ่งอื่นๆนอกเหนือก็เริ่มจะเลือนลาง
มันเป็นแบบนั้นจริงๆ เหมือนกับที่ผมกำลังจ้องมองลุงคนนี้อยู่
ผู้คนที่เดินผ่านก็ดูเหมือนจะเลือนลาง เรื่องราวก่อนหน้านี้ก็เหมือนจะดูจางๆไป ทำให้ผมรู้ว่าความเด่นชัดของคนมันก็มีแค่ปัจจุบัน
สิ่งต่างๆจะมีอยู่ก็ต่อเมื่อเราคิดถึงมัน เมื่อเราไม่ไม่ได้คิดก็เหมือนกับว่ามันจะหายไปเลย ก็เป็นคำถามให้กับผมว่าอะไรคือความเป็นจริง
ชีวิตอีกคน
หลังจากนั้นผมก็เดินปลีกตัวออกจากตลาดไปตามถนนยามค่ำคืน
บังเอิญผมไปเจอที่แห่งหนึ่ง เป็นอาคารอยู่ตรงหัวมุมของสามแยกเล็กๆในเมือง ดูเงียบๆสงบๆดี และเหมือนเค้าจะเปิดให้คนเข้าไปด้วย ผมก็เลยเดินไปดู ก็รู้ว่าเค้าเปิดจัดแสดงภาพศิลปะ โดยเจ้าของเป็นชาวต่างชาติ เค้าเปิดให้คนได้เข้าชมภาพฟรีๆ
เข้าชมภาพ
มีคนเดินชมอยู่ไม่กี่คน ร่วมผมเป็นหนึ่งในนั้นด้วย หลายๆภาพที่ผมมองก็ดูสะดุดใจได้เหมือนกัน และทำให้ผมเริ่มเห็นพลังของภาพงานศิลปะ
ภาพที่เข้าสื่อสารไว้ กับความรู้สึกปัจจุบันที่เรากำลังเป็น มันจะกลายเป็นความหมายบางอย่างสำหรับตัวเราเอง
ที่จัดแสดงภาพ
สักพักผมก็เริ่มได้ยินเสียงไวโอลีนภายในสถานที่แห่งนี้ ผมก็เลยเดินไปหาต้นเสียง เป็นเด็กๆกำลังเล่นเพลงให้ฟังอยู่ เหมือนเป็นการบรรเลงให้คนที่มาฟังได้ซึมซับงานศิลได้ดีขึ้น ซึ่งเพลงที่น้องๆเล่นนั้นไพเราะมาก ซึ่งผมก็มีโอกาศได้บันทึกวิดีโอไว้ ผมขอแนบลิ้งค์ยูทูปนีไว้ เผื่อใครจะเข้าไปฟังครับ
น้องๆเล่นดนตรี
วันนี้ คืนนี้ ก็ผ่านไปอีกวันสำหรับผม ได้บทเพลงจากน้องๆผมก็คงหลับสบายในวันนี้
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
