ชีวิตพระ
ตอนที่ ๑๔ เชื่อคำยุยง
เจ้าชายอชาตศัตรู ได้ฟังคำยุยงของพระเทวทัตให้ปลงพระชนม์พระบิดาตัวเอง แม้ในใจจะหวาดๆ กลัวๆ แต่ก็เชื่อพระเทวทัต เพราะคิดว่าพระที่มีฤทธิ์มากอย่างพระเทวทัต (ความจริงฤทธิ์เสื่อมไปตั้งแต่ตอนที่ ๘ แล้ว) คงสอนอะไรๆ ที่ไม่ผิด จึงทำตามคำยุยงนั้น
เนื่องจากไม่เคยฆ่าคนมาก่อน จึงไม่มีการวางแผนอะไร เหน็บกริชซ่อนไว้ที่ตักเข้าไปในพระราชวังตอนกลางวันแสกๆ แบบทื่อๆ ตรงไปยังที่ประทับของพระบิดาเลย
พวกองครักษ์ที่เฝ้ารักษาความปลอดภัย เห็นอาการพิรุธของเจ้าชายอชาตศัตรู ก็พากันขอค้นตัว พบกริชเหน็บอยู่ที่ตักจึงถาม
“พระองค์เอากริชมาทำอะไรพระเจ้าข้า”
“เราต้องการปลงพระชนม์พระบิดา” เจ้าชายอชาตศัตรูตอบไปตรงๆ
“ใครใช้พระองค์มาทำการนี้”
“พระเทวทัต” เจ้าอชาตศัตรูตอบตรงๆ อีกเหมือนกัน
เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ลำพังแค่องครักษ์ ไม่อาจจะตัดสินได้ว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี จึงรายงานผู้บังคับบัญชาเป็นชั้นๆ ไป บรรดาผู้บังคับบัญชาผู้มีเป็นอำมาตย์มียศใหญ่ทั้งหลายถึงกับต้องมาประชุมกัน ....
“พวกท่านมีความเห็นว่าอย่างไร ?” ประธานในที่ประชุมถาม
“ควรปลงพระชนม์พระกุมาร ควรฆ่าพระเทวทัต และภิกษุทั้งหมด” อำมาตย์บางกลุ่มเสนอ
“ไม่ควรฆ่าพวกภิกษุ เพราะพวกภิกษุไม่ผิดอะไร ควรปลงพระชนม์พระกุมาร และฆ่าพระเทวทัต” อำมาตย์อีกกลุ่มหนึ่งเสนอ
“ไม่ควรปลงพระชนม์พระกุมาร ไม่ควรฆ่าพระเทวทัต ไม่ควรฆ่าพวกภิกษุ ควรกราบทูลพระราชาก่อน พระราชารับสั่งอย่างใด พวกเราจักทำอย่างนั้น” อำมาตย์อีกกลุ่มหนึ่งเสนอบ้าง
อำมาตย์ทั้ง ๓ กลุ่มตกลงกันไม่ได้ เมื่อตกลงกันไม่ได้ ก็ได้แต่คุมตัวเจ้าชายอชาตศัตรูไปเฝ้าพระเจ้าพิมพิสาร ... จบตอนที่ ๑๔
- 14
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
