วันเปลี่ยนภพ
“คุณพ่อเสียชีวิต วันเวลาไหนนะ ?” ผู้เขียนถาม
“วันที่ 12 (ธ.ค. พ.ศ. 2562) เวลา 17.50 ค่ะ” ธิดาคนหนึ่งของคุณพ่อผู้เสียชีวิตตอบ
ผู้เขียนก็นั่งนับนิ้ว และพูดพึมพัมไปว่า “13-14-15-16-17-18-19”
จากนั้นก็บอกกับบุตรและธิดาของคุณพ่อผู้วายชนม์ที่นั่งล้อมผู้เขียนอยู่ในศาลาตั้งศพ ณ วัดแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ว่า...
“วันที่ 19 (ธ.ค. 2562) เวลา 17.50 น. คือวันเปลี่ยนภพ”
วันจันทร์ที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2562 ผู้เขียนไปร่วมงานฌาปนกิจศพคุณพ่อของนักสร้างบารมีท่านหนึ่ง ที่วัดแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ซึ่งผู้วายชนม์ที่กล่าวมา เป็นผู้เฒ่าอายุ 83 ปี ได้ไปท่องเที่ยวที่ประเทศลาวกับลูกๆ แล้ววันที่ 12 (ธ.ค) ได้นอนพักผ่อนที่บ้านพัก แล้วก็หยุดหายใจไปเลย
จากนั้นก็นำศพกลับมาทำพิธีบำเพ็ญกุศลในกรุงเทพฯ กำหนดฌาปนกิจในวันจันทร์ที่ 16 ธันวาคม (พ.ศ. 2562) บรรดาบุตร-ธิดา ก็นิมนต์พระจำนวนทั้งหมด 11 รูป (รวมผู้เขียนด้วย) ให้ช่วยเอาบุญไปส่งคุณพ่อหน่อย
พระสงฆ์ทั้งหมด ไปถึงตั้งแต่ 9 โมงเช้า ก็ได้ช่วยส่งบุญให้ด้วยการสวดบทธัมมจักกัปปวัตนสูตร ให้ก่อนเป็นอันดับแรก
จากนั้นก็เป็นเนื้อนาบุญรับภัตตาหารจากบรรดาบุตร-ธิดา
เมื่อพระสงฆ์ฉันเสร็จเรียบร้อย ผู้เขียนก็แวะไปบอกกับนักสร้างบารมีท่านนั้นว่า ช่วยแนะนำพี่น้องๆ ให้ผู้เขียนรู้จักหน่อย นักสร้างบารมีท่านนั้นก็เลยขอให้ผู้เขียนไปนั่งที่โซฟา แล้วเชิญน้องๆ อีก 3 ท่าน พร้อมกับน้องเขยและน้องสะใภ้ รวมทั้งตัวเอง (นักสร้างบารมีท่านนั้นเป็นพี่สาวคนโต) ทั้งหมด 7 คน มานั่งล้อมผู้เขียน
เมื่อแนะนำให้เป็นที่รู้จักกันแล้ว ผู้เขียนก็ถามด้วยคำถามที่กล่าวมาในตอนต้นว่า “คุณพ่อเสียชีวิต วันเวลาไหนนะ ?.... “
ผู้เขียนอธิบายเพิ่มเติมไปว่า
“ปกติ เมื่อคนเราเสียชีวิต กายละเอียด (หมายถึงวิญญาน อย่างที่หลายคนมักใช้เรียกกัน) จะวนเวียนอยู่ในภพภูมิมนุษย์ 7 วัน แล้วจะเปลี่ยนภพภูมิในวันที่ 7 ในระหว่าง 7 วันนี้ ผูกพันกับอะไรก็จะไปวนเวียนอยู่กับสิ่งนั้น ผูกพันกับคน ก็จะไปวนเวียนอยู่กับคน ผูกพันกับสัตว์ ก็จะไปวนเวียนอยู่กับสัตว์ ผูกพันอยู่กับสิ่งของ ก็จะไปผูกพันกับสิ่งของ”
ผู้เขียนจึงถามว่า
“คุณพ่อผูกพันอยู่กับอะไร”
คำตอบที่ได้รับคือ "ผูกพันอยู่กับลูกๆ"
“ถ้าอย่างนั้น ก็คงมาวนเวียนอยู่กับลูกๆ นั่นแหละ” ผู้เขียนบอกไป แล้วบอกต่อไปอีกว่า
“แต่ลูกๆ ไม่รู้หรอก เพราะอยู่กันคนละมิติ ส่วนกายละเอียดของคุณพ่อก็จะนึกแปลกใจว่า ทำไมคุยกับลูกๆ แต่ลูกๆ ไม่ตอบสนองเลย เหมือนไม่เห็นตัวตนของคุณพ่ออย่างนั้นแหละ ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะว่า การเสียชีวิตลักษณะนี้ (คือ นอนหลับแล้วตายไปเลย) ผู้ตายจะไม่รู้ว่าตัวเองตาย ยังนึกว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นผูกพันกับอะไรจึงไปหาสิ่งนั้น พอถึงวันที่ 7 ตายตรงไหน ก็จะกลับไปตรงนั้น ถ้าตายที่ประเทศลาว ก็จะกลับไปที่ประเทศลาว เมื่อครบ 7 วัน ”
ผู้เขียนบอกต่อไปอีกว่า
“สิ่งที่ลูกๆ ต้องทำก็คือ หมั่นพูดกับคุณพ่อบ่อยๆ คือ พูดลอยๆ ในอากาศไปอย่างนั้นแหละ เตือนสติคุณพ่อว่า
“คุณพ่อ... คุณพ่อตายแล้วนะ ไม่ต้องเป็นห่วงลูกๆ ให้นึกถึงบุญที่เคยทำมา ตอนนี้ลูกๆ กำลังบำเพ็ญกุศล ส่งให้คุณพ่อนะ แล้วคุณพ่อจะได้ไปเกิดใหม่ในภพภูมิที่ดีกว่านี้”
“เรื่องห่วงนี่สำคัญนะ” ผู้เขียนบอกต่อไป
“เพราะห่วงอะไร ก็จะไปเกิดในภพภูมิที่ใกล้ๆ กับสิ่งนั้น เช่น ถ้าห่วงลูกหลาน ก็จะไปเป็นผีบ้าน ผีเรือนในบ้านลูกหลาน”
“คุณพ่อ ตอนมีชีวิตอยู่ เคยมีพฤติกรรมห่วงสมบัติบ้างไหม” ผู้เขียนถาม
“ไม่มีค่ะ ถ้าจะห่วง ก็ห่วงแต่ลูกๆ นั่นแหละค่ะ” ธิดาของผู้วายชนม์ท่านหนึ่งตอบ
“ดีแล้ว ไม่งั้นเวลาเปลี่ยนภพภูมิ ก็จะเป็นประมาณ ประมาณ เป็นปู่โสมเฝ้าทรัพย์นั่นแหละ” ผู้เขียนบอก
“วันนี้เป็นวันที่ 4 แม้เผาแล้ว คุณพ่อก็ยังไม่เปลี่ยนภพภูมินะ ดังนั้น อีก 3 วัน จากนี้ไป ให้ทำบุญตักบาตรพระทุกวัน อุทิศบุญให้คุณพ่อมากๆ บอกคุณพ่อบ่อยๆ ว่าไม่ต้องเป็นห่วง ให้นึกถึงบุญที่ทำมาให้มากๆ หากคุณพ่อมีกำลังบุญมากพอ ก็จะเปลี่ยนภพภูมิในเมืองไทยนี่แหละ ไม่ต้องถึงกลับไปเปลี่ยนภพภูมิถึงประเทศลาว” ผู้เขียนบอกต่ออีก
“ที่พระอาจารย์บอกว่าจริงเลยค่ะ” นักสร้างบารมีผู้เป็นธิดาของผู้วายชนม์ บอกกับผู้เขียน
“หลังจากคุณพ่อเสียชีวิตที่ประเทศลาว เจ้าของบ้านพักที่นั่นเล่าให้ฟังว่า ได้ยินเสียงเหมือนใครเปิดตู้ เปิดลิ้นชัก ในห้อง (ที่เสียชีวิต) ต่อจากนั้นอีก 2 วัน ก็ได้ยินเสียงเหมือนเปิดกลอนประตูในห้องนอนที่บ้าน (ในกรุงเทพฯ)” นักสร้างบารมีท่านนั้นบอกต่อ
“ก็นั่นแหละ ที่ประเทศลาว คุณพ่อยังไม่รู้ตัวว่าตาย และสงสัยว่าลูกหลานไปไหน จึงกลับมาหาลูกๆ ที่บ้าน แต่วันนี้น่าจะรู้ตัวแล้วล่ะ เพราะเป็นวันเผา” ผู้เขียนกล่าวเสริม
“คุณพ่อก็ทำบุญมามาก ทำไมท่านนึกถึงบุญด้วยตัวท่านเองไม่ออกหรือคะ” นักสร้างบารมีท่านนั้นถามผู้เขียน
“เรื่องการนึกถึงบุญ เป็นเรื่องที่ต้องฝึกฝน ในขณะที่กำลังมีชีวิตอยู่จ้ะ อย่าคิดว่าจะค่อยไปนึกตอนตาย ถ้าไม่ฝึกนึกถึงบุญบ่อยๆ ตอนก่อนตาย ตายแล้วจะงงๆ ไม่รู้จะไปไหนต่อ ถามใครก็ไม่มีใครตอบ ไม่มีใครคุยด้วย จะอยู่อย่างนั้นแหละ 7 วัน แล้วก็ไปตามยถากรรม ซึ่งอาจจะไปดี หรือไม่ดีก็ได้” ผู้เขียนตอบ แล้วถือโอกาสแนะนำต่อไปว่า ...
“เราเองก็เหมือนกันนะ สักวัน เราก็ต้องตาย ให้สั่งสมบุญให้มากๆ แล้วหมั่นนึกถึงบุญบ่อยๆ เมื่อถึงเวลานั้น เราจะมีสติว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป ไม่ต้องรอให้ลูกหลานคอยมาบอกว่า ต้องทำยังไง เข้าใจนะ...” ผู้เขียนสรุป
ก็ได้เวลาอัญเชิญศพไปที่เมรุพอดี
จากนั้นก็เป็นพิธีฌาปนกิจ แล้วถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ...
ก่อนกลับ ผู้เขียนก็บอกกับนักสร้างบารมีผู้เป็นธิดาของผู้วายชนม์อีกทีว่า
“อีก 3 วันนะ คุณพ่อถึงจะเปลี่ยนภพภูมิ ตั้งใจทำตามหลักวิชาให้ดี” ...
- 26
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
