บทที่61.สมการชีวิต...เหตุแห่ง"ความรัก"
แม้ว่า"ความรัก"จะเป็นสิ่งที่เข้าใจยากที่สุด
....แต่ก็ยังมีนักวิทยาศาสตร์หลายท่าน ได้ทำการศึกษา และทดลอง เพื่อหาคำตอบมาอธิบายถึงสิ่งต่างๆที่เราเรียกกันว่า... "ความรัก"
....Helen Fisher ศาสตราจารย์ด้านมานุษยวิทยาเชิงชีววิทยา ก็เป็นอีกหนึ่งท่านที่ได้ศึกษาและมีคำอธิบายในเรื่องของความรัก โดยสรุป"ความรักไว้ 3 ระดับ คือ
1.ความใคร่(lust)
2.แรงดึงดูด หรือความเสน่หา(attraction)
3.ความผูกพัน(attachment)
1."ความใคร่"
ความต้องการพื้นฐานทางร่างกายมนุษย์จะถูกอิทธิพลของฮอร์โมนเพศสองชนิดคือเอสโทรเจน(เพศหญิง)และเทสโทสเตอโรน(เพศชาย)เป็นตัวกระตุ้นพฤติกรรมเพื่อตอบสนองอารมณ์ โดยผ่านกระบวนการของสมอง(Limbic system)
2."ความเสน่หา"
เมื่อคนตกหลุมรัก คนจัมีบุคคลิกเปลี่ยนแปลงไป มีความร้อนรน กระวนกระวาย ตื่นเต้น และจะพยายามดึงดูดฝ่ายตรงข้าม อันเป็นการกระตุ้นจากฮอร์โมน 3 ชนิดคือ อะดรีนาลิน เซโรโทนิน โดพามีน
"อะดรีนาลิน"ในร่างกายที่สูงขึ้น จะตอบสนองต่อความเครียด ทำให้เกิดอาการหัวใจเต้นเร็ว
"เซโรโทนิน" เป็นฮอรฺโมนที่เกี่ยวข้องกับอารมณ์ ความรู้สึก การรับรู้ และระดับฮอร์โมนจะแปรผกผันกันในผู้หญิงและผู้ชายที่มีความรัก
"โดพามีน" คนมีความรัก ระดับฮอร์โมนนี้จะสูงขึ้น ทำให้คนรู้สึกมีความสุข อิ่มเอม อยากกินและอยากนอนน้อยลง เหมือนคนได้รับโคเคนปริมาณต่ำๆ
3."ความผูกพัน"
ความรักระยะนี้มีความสัมพันธ์เพิ่มมากขึ้น อันเกี่ยวเนื่องกับฮอร์โมนในร่างกาย 2ชนิดคือ
"ออกซี่โทซิน"ว่ากันว่าเป็นฮอร์โมนแห่งการกอด ช่วยสร้างความสัมพันธ์ให้แข็งแกร่ง และช่วยให้อ่านใจฝ่ายตรงข้ามจากแววตาได้ด้วย
"วาโซเพรสซิน" หรือแอนติไดยูเรติก ระดับของฮอร์โมนจะสัมพันธ์กับระดับความมั่นคงในความสัมพันธ์ของคู่รัก
..ไม่ว่านักวิทยาศาสตร์จะอธิบายไว้ว่าอาการ บุคคลิก พฤติกรรม หรือความรู้สึกต่างๆของคนที่มีความรัก จะสัมพันธ์กับฮอร์โมนชนิดใดก็ตาม แต่ก็ยังพิสูจน์ไม่ได้ว่า แล้วอะไรล่ะ ที่สั่งให้ร่างกายผลิตฮอร์โมนต่างๆเหล่านี้มากขึ้น.
...."ความรัก"จึงยังคงเป็นความซับซ้อน เกินกว่าจะอธิบายได้. แต่สิ่งที่เราทุกคนมองเห็นได้ชัดเจนคือ
.. สิ่งมีชีวิตทุกชนิดจะต้องมีคู่ เพื่อการดำรงไว้ซึ่งเผ่าพันธุ์ของตนเอง.
...."พืช"เมื่อเจริญเติบโตถึงอายุที่จะเจริญพันธุ์มันจะออกดอก และในดอกไม้ เกษรตัวเมียยังคงต้องรอเกษรตัวผู้มาผสมเพื่อให้เกิดเป็นเมล็ดพันธุ์ พืชบางชนิดเกษรตัวผู้และตัวเมียอยู่ในดอกเดียวกัน แต่บางชนิดอยู่คนละต้นกันต้องอาศัยลมหรือแมลงมาเป็นแม่สื่อแม่ชักในการพาเกษรตัวผู้มาพบกับเกษรตัวเมีย.
...."สัตว์" เมื่อเจริญเติบโตถึงช่วงหนึ่งซึ่งเราเรียกว่าวัยเจริญพันธุ์ ก็พร้อมจะสืบพันธุ์ สัตว์ตัวเมียยังคงรอคอยสัตว์ตัวผู้มาผสมพันธุ์กัน สัตว์ตัวผู้หลายชนิดต้องต่อสู้กันเพื่อให้ได้สิทธิ์ในการสืบพันธุ์ ซึ่งเป็นการคัดเลือกพ่อพันธุ์ที่แข็งแกร่งตามธรรมชาติ ทำให้ลูกที่เกิดมามีความเข้มแข็งและดำรงไว้ซึ่งเผ่าพันธุ์ตนเอง.
...."มนุษย์" ก็ไม่ต่างจากพืชหรือสัตว์ เมื่อถึงวัยเจริญพันธุ์ หรือวัยรุ่น ฝ่ายหญิงยังคงมองหาฝ่ายชายที่เข้มแข็งและพร้อมจะปกป้องตนเองได้ ส่วนฝ่ายชายก็จะมองหาฝ่ายหญิงที่มีคุณสมบัติดีพอที่จะเป็นแม่ของลูก และดีพอจะอยู่ด้วยกันเพื่อขยายเผ่าพันธ์ของตนต่อไป ความรักของหนุ่มสาวจึงเป็นจุดเริ่มต้นของการดำรงไว้ซึ่งเผ่าพันธ์ของตนเช่นกัน.
....สำหรับผมแล้วความรักเป็นเพียงสัญชาตญานของมนุษย์ซึ่งเราตั้งชื่อมันว่า"ความรัก" การหาคำตอบหรือคำอธิบายเรื่องความรักจึงไม่ได้เกิดประโยชน์ในการควบคุมหรือพัฒนาต่อยอดใดๆ เพราะท้ายที่สุด ความรักก็มักจะเกิดขึ้นโดยไม่รู้สาเหตุ ไม่รู้เวลา และไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อใดอยู่ดี.
........................สมการ "ความรัก".............................
ความรัก = สัญชาตญานในการดำรงเผ่าพันธุ์
ความรัก = พลังด้านบวก
ความรัก = พลังด้านลบ
...."ความรัก"มักทำให้เรามีพลังกาย และพลังใจในการทำสิ่งต่างๆมากขึ้น เพื่อปกป้องสิ่งที่รักหรือคนที่รัก หรือเป็นพลังที่จะทำสิ่งต่างๆเพื่อให้อีกฝ่ายรักตอบกลับมา ซึ่งสามารถเป็นไปได้ ทั้งพลังด้านบวกและพลังด้านลบ
....ดังนั้นคนที่รู้ตัวว่ามีความรัก ก็ต้องรู้จักควบคุมพลังงานเหล่านั้นให้พาตนเองไปสู่ด้านบวก เพื่อให้สมการความรักเป็นสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดในชีวิต.
มีคนกล่าวไว้ว่า..."คนที่บอกว่าตนเองเข้าใจในความรักคือคนโง่เขลาและไม่รู้จักความรัก" วันนี้ผมขอเป็นคนโง่เขลาคนนั้นสักวันนะครับ.
ขอบคุณครับ.
- 10
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
