ชีวิตพระ
ตอนที่ ๒๒ ความรักของพ่อ
วันที่พระเจ้าพิมพิสารสวรรคต เป็นวันเดียวกับที่พระราชโอรสของพระเจ้าอชาตศัตรูประสูติ
อำมาตย์คนหนึ่งถือสาส์นข่าวสวรรคตของพระเจ้าพิมพิสารมา อำมาตย์อีกคนถือสาส์นข่าวประสูติพระราชโอรสมา ทั้งสองมาเจอกันก่อนที่จะเข้าเฝ้ากราบทูล เมื่อทราบธุระกันและกัน ก็ตกลงกันว่า จะส่งสาส์นข่าวประสูติของพระราชโอรสก่อน
เมื่อพระเจ้าอชาตศัตรูอ่านสาส์นข่าวประสูติของพระราชโอรส ความรักลูกก็เกิดขึ้นแก่พระองค์ทันที ท่วมไปทั่วพระวรกายและลึกไปถึงเยื่อในกระดูก ในขณะนั้นพระองค์ก็รู้ซึ้งถึงคุณของพระบิดาว่า แม้เมื่อเราเกิดพระบิดาก็คงรักเราอย่างนี้เหมือนกัน จึงรีบสั่งอำมาตย์อีกคนให้ไปปล่อยพระบิดา
“พระองค์ ช้าไปแล้วพระเจ้าข้า...” อำมาตย์คนนั้นกราบทูล พร้อมยื่นสาส์นข่าวสวรรคตของพระเจ้าพิมพิสารให้พระเจ้าอชาตศัตรูทอดพระเนตร
เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงมากลางใจ เพิ่งดีใจสุดๆ กับการได้เป็นพ่อคน แล้วก็ถูกกระชากให้เสียใจสุดๆ เพราะต้องสูญเสียพ่อไป และเป็นการสูญเสียพ่อด้วยน้ำมือของตัวเองเสียด้วย
พระเจ้าอชาตศัตรูถึงกับปล่อยโฮ ไม่รู้จะไปพึ่งใคร จึงไปหาพระมารดา ทูลถามว่า
“ข้าแต่เสด็จแม่ เมื่อหม่อมฉันเกิด พระบิดารักหม่อมฉันไหม ?”
“เจ้าลูกโง่” พระมารดา ด่า ก่อนเลย
“จะบอกอะไรให้ เมื่อเจ้ายังเล็ก เกิดเป็นฝีที่นิ้วมือ ตอนนั้นพวกแม่นมทำให้เจ้าหยุดร้องไม่ได้ จึงพาไปเฝ้าพระบิดาของเจ้าขณะกำลังประทับอยู่ในโรงศาล พระบิดาของเจ้าได้อมนิ้วมือของเจ้าจนฝีแตกในพระโอษฐ์ แล้วกลืนน้ำเลือดน้ำหนองนั้นในขณะที่ประทับอยู่ในโรงศาลนั่นเอง เพราะความรัก พระบิดารักเจ้าถึงขนาดนี้”
พระเจ้าอชาตศัตรู คงรู้สึกผิดหวัง นึกว่าพระมารดาจะปลอบ ... นอกจากไม่ปลอบแล้วยังถูกอัดกลับมาอีก ก็ได้แต่จัดงานศพถวายพระเพลิงพระบิดาไปตามประเพณี
ตั้งแต่นั้นมาพระเจ้าชาตศัตรูมิอาจบรรทมหลับได้อีกเลย (ได้กล่าวบ้างแล้วในตอนที่ ๒) นี่เป็นกรรมเบื้องต้นที่พระเจ้าอชาตศัตรูได้รับ
ส่วนพระนางเวเทหิ หลังจากเสร็จงานถวายพระเพลิงแล้ว ก็มิอาจจะทำใจอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบเดิมได้ เพราะไปประทับที่ไหน ก็จะนึกภาพพระสวามีเคยประทับอยู่ ณ ที่นั้นๆ จึงขอกลับไปอยู่กับพระเชษฐาของตัวเอง คือพระเจ้าปเสนทิ กษัตริย์แห่งแคว้นโกศล (ได้กล่าวมาบ้างแล้วในตอนที่ ๑,๗,๑๖,๑๙)
ต่อมาไม่นานพระนางเวเทหิก็ตรอมใจจนถึงแก่กาลสวรรคต เลยกลายเป็นว่าพระเจ้าอชาตศัตรูปลงพระชนม์มารดาทางอ้อมไปด้วย บาปกรรมก็ท่วมทับเพิ่มขึ้นไปอีก
เรื่องนี้ทำให้พระเจ้าปเสนทิ ผู้เป็นพระเชษฐาของพระนางเวเทหิ หรือ ลุง ของพระเจ้าอชาตศัตรูไม่พอพระทัยเป็นอย่างมาก
“ชะ ชะ เจ้าหลานตัว(ไม่)ดี บังอาจฆ่าสหาย(พระเจ้าพิมพิสาร)ของเรา แล้วยังทำให้พระกนิษฐาของเราตรอมใจตายอีก แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้”
พระเจ้าปเสนทิ จึงเรียกประชุมแม่ทัพนายกองทั้งหลาย ให้จัดเตรียมกรีฑาทัพบุกแคว้นมคธในบัดดล แผ่นดินที่เคยสงบมาตั้งแต่การตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ต้องโกลาหลขึ้นมาเพราะไฟแห่งสงคราม (ได้กล่าวไว้บ้างแล้วในตอนที่ ๑๖)
ก็ติดตามต่อไปนะว่า ผลของสงครามระหว่างลุงกับหลาน ใครจะแพ้ ใครจะชนะ .... จบตอนที่ ๒๒
- 14
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
