🌱 ภาพธรรมชาติที่สวยด้วยตัวมันเอง ไม่ต้องแต่งสีแต่งแสงอะไรทั้งนั้น ผมถ่ายด้วยมือถือ "Mi8" ที่ยังใช้งานได้ดี มีข้อดีตรงถ่ายง่ายทั้งในสภาพแสงจ้าและแสงน้อย
🌳 ธรรมชาติเป็นสิ่งจริงแท้แน่นอน มีความคงอยู่เสมอมา เป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น รอคอยนักเดินทางไปพบเห็น และเก็บภาพนั้นใน "ความทรงจำ"
ผมมักใช้เวลาขับรถท่องเที่ยวไปยังสถานที่ต่างๆในประเทศไทย เท่าที่โอกาสและสังขารจะเอื้ออำนวย
การเดินทางท่องเที่ยวในต่างประเทศ ไม่อยู่ในความคิดของผมในตอนนี้ เพราะเที่ยวเมืองไทยยังไปไม่ทั่วเลย เอาไว้มีอิสระทางการเงินมากกว่านี้ ถ่ายรูปเก่งกว่านี้ ค่อยไปก็ยังไม่สาย
ระหว่างนี้ผมวางแผนไว้ว่า "การถ่ายภาพ" น่าจะเป็นสิ่งเดียวที่ผมใช้เวลากับมันมากที่สุด เกือบทุกเวลาที่เป็นไปได้ ผมมีเวลาเตรียมตัวอีก 10 ปี หากผมเลิกทำงานแล้ว ผมอยากใช้ชีวิตบนรถซักคัน ขับรถไปมันทุกที่ที่อยากไปในโลกกว้างใบนี้
อย่างที่บอกเรื่องแผนการของผม สิ่งที่ผมต้องเตรียมฝึกฝนในระหว่างนี้คือ
1. สุขภาพ เรื่องนี้ต้องมาก่อน ซึ่งผมเริ่มออกกำลังกายจริงจังมาแล้ว 4 ปี ปีนี้เข้าปีที่ 5 เรื่องนี้ทำอยู่แล้วแค่ทำต่อไปอย่างมีวินัย
2. ฝึกการใช้กล้องเลนส์ ทำความเข้าใจและใช้งานได้ทุกสภาวะแสง และ Object ที่ต้องการถ่าย อุปกรณ์สามารถ Upgrade ได้ทีหลัง
3. ตีโจทย์ผู้ซื้อภาพใน Shutterstock ให้แตก เพราะนี่จะเป็นแหล่งรายได้ของผมในอีก 10 ปีข้างหน้า ในระหว่างนี้ ตัวชี้วัดของผมคือยอด Load ภาพ ซึ่งนาทีนี้ยังเป็น "ศูนย์"
เอาล่ะครับ นี่คือหนึ่งในแผนการ "ระยะยาว 10 ปี" ผมแค่ต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อมเท่านั้นเอง
หลายท่านอาจจะสงสัยว่า โอ้โห! มันจะเป็นไปได้เหรอ ซึ่งก็ไม่ผิดครับ เพราะ ณ เวลานี้ ผมก็ตอบไม่ได้ การกังวลในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงเป็นเรื่องเปล่าประโยชน์
สิ่งที่ต้องทำก็คือ "ทำมันไปเรื่อยๆ" ผมอาจวางไมล์สโตนวันทุกๆ 1 ปี แล้วประเมินผลว่าต้องปรับปรุงเรื่องไหนอีกบ้าง ในระหว่างนี้ก็แค่เดินหน้าไปเรื่ิอยๆเท่านั้นเอง
เริ่มต้นด้วยเรื่อง "ภาพถ่าย" แต่..วกมาเรื่องแผนการได้ไงก็ไม่รู้ นี่เป็นข้อเสียและตัวอย่างของการเขียนบทความที่ไม่ดีนะครับ.. 555 ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง
ภาพโดย @45
🌱 ภาพนี้ผมแวะถ่ายตรงทางแยกของถนนชนบทเส้นหนึ่งใน อ.เนินมะปราง เป็นพื้นที่ของบ้านซำต้อง
🙏 หลังจากกราบพระพุทธชินราชเรียบร้อยแล้ว ผมขับย้อนกลับมาทางหลวงหมายเลข 12 อีกครั้ง เพราะเมื่อวันที่ 31 ผมขับมาจากเขาค้อ
ตอนแรกกะว่าจะไปนอนแถวเขื่อนสิริกิตเพื่อเตรียมขับรถไปบนเส้นทางลอยฟ้าหลังคาเมืองแพร่ ปลายทางคือพระธาตุลำปางหลวง (ผมเคยใช้เส้นทางนี้มาแล้วครั้งนึง ปีนั้นเย็นมากแล้ว เลยขอเต้นท์ จนท. บนจุตรวจภูพญาพ่ออาศัยนอนบนนั้นคืนนึง ก่อนขึ้นเขาซื้อข้าวเหนียวหมูทอดกับปลากระป๋องติดรถไว้เท่านั้น)
แต่เมื่อหนึ่งในสมาชิกคือลูกชายที่เกิดอยากไปโรงเรียนในวันที่ 2 ผมเลยต้องยกเลิกแผนเดินทาง ที่จริงก็ไม่ควรเรียกว่าแผนเพราะไม่ได้เตรียมการว่าจะไปไหนบ้าง
คิดอะไรไม่ออกก็ไปเขาค้อก่อน แล้วค่อยว่ากัน คืนที่ถึงเขาค้อผมได้ห้องพักเกือบทุ่มนึงแล้ว ตอนนั้นเจ้าของรีสอร์ทผู้ชายบอกว่าเหลือห้องเดียวเป็นห้อง VIP ผมขอดูห้องก่อน
ดูห้องเสร็จสรรพกำลังเจรจาเรื่องราคาค่าห้อง เจ้าของผู้หญิงเดินมากับเจ๊คนนึงพร้อมบอกว่า "คนนี้เอาห้องแล้ว" ผมอึ้งไปนิดนึง แล้วไม่บอกยัยเจ๊นั้นก่อนเหรอว่าผมกำลังดูห้องและมาก่อน ก็ไม่อยากไปชวนทะเลาะแย่งห้องเพราะหิวข้าวแล้ว
เจ้าของผู้ชายเลยเสนอห้องรวม 5 เตียงให้ผม โดยจ่ายแค่ 4 เตียง ผมไปดูห้องแล้วก็ตกลงกลับมาจ่ายเงิน ระหว่างนั้นมีครอบครัวใหญ่กำลังคุยอยู่กับเจ้าของผู้หญิง ผมรีบไปจ่ายค่าห้องกับเจ้าของผู้ชายทันที
จริงๆก็ดีใจที่เสียห้อง VIP ไป ช่วยให้ผมประหยัดเงินไปเยอะเลย เอาไปนั่งกินชาบู + ปิ้งย่าง ทะเล 4 คนสบายๆ ปีนี้เขาค้อคึกคักมาก
การเดินทางที่ไม่ได้วางแผน และ "walk in" เข้าที่พัก เป็นหนึ่งในไฮไลท์ที่ผมหลงไหล มันตื่นเต้นดีครับ
ดึกสุดที่ผมได้ห้องคือที่ "เชียงคาน" น่าจะสามทุ่มกว่าแล้ว ปีนั้นผมขับมาจาก "วัดป่าภูก้อน" ข้ามทิวเขาแบบไม่มีเพื่อนร่วมทางบนถนนเลย กว่าจะเจอผู้คนก็เข้าถนนที่เลียบแม่น้ำโขงแล้ว
กลับมาเรื่องภาพถ่ายอีกที...
หลังจากขับมาบนทางหลวง "หมายเลข 12" ทางไปเพชรบูรณ์ ก็เลี้ยวขวาเข้าทางหลวง "หมายเลข 11" จากนั้นเลี้ยวซ้ายเข้าสู่ถนน "หมายเลข 1295" ขับตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายตรงวัดน้ำปาด เข้าสู่ถนนอะไรก็ไม่ทราบ ผมเปิด Google ตลอดทาง
ปลายทางต้นไม้หัวใจ
มีทางชันๆแค่ช่วงเดียว ถ้าท่านเคยขับรถขึ้นเขาค้อ ภูทับเบิก ช่องเย็น บ่อเกลือ ทองผาภูมิ ประมาณนี้ได้ ความชันจุดนี้ไม่ใช่ปัญหาครับ เก๋งเล็กเกียร์ออโต้แบบผมนั่ง 4 คนพร้อมสัมภาระ มีเสียวเล็กน้อย
ขึ้นด้วยเกียร์ L ต่ำสุด รอบเครื่องครางอู้หนักๆ รอบแตะที่ 4000-5000 รอบตลอดเวลา ตอนเกือบสุดความชันรอบตกมาที่สามพัน เริ่มได้กลิ่นเผาไหม้ของเครื่องเวลาทำงานรอบสูงๆ ในใจนึกว่าขึ้นไม่ไหวซะแล้ว
ขับเลยจุดที่ชันที่สุดมานิดเดียว เจอเต้นท์บริการของชุมชน ที่เราเห็นบ่อยๆช่วงเทศกาล ผมเลยจอดรถพักเครื่องแป๊บนึง เลยได้ภาพนี้มาครับ
จากนั้นผมไปยังจุดหมายที่ตั้งไว้คือ "ต้นไม้หัวใจ" ที่เจอจากการถามแหล่งท่องเที่ยวใน Google
"ต้นไม้หัวใจ" อยู่ในพื้นที่ของ "บ้านสวนชมวิวรีสอร์ต" ด้านนอกมีที่จอดรถของชาวบ้านคิดคันละ 10 บาท ส่วนด้านในรีสอร์ทมีที่จอดจำกัด น่าจะสงวนไว้สำหรับแขกที่มาพัก คนภายนอกเข้าไปชมเสียคนละ 10 บาท
ผมไปถึงบ่ายโมงเศษ แดดร้อนมากๆ และพระอาทิตย์อยู่หลังต้นไม้ แนะนำช่วงเช้าจะถ่ายรูปง่ายกว่า แต่ถ้าแนว "Landscape" ช่วงเย็นมีเห็นพระอาทิตย์ตกสวยๆแน่นอน..
เอามาเล่าสู่กันฟัง จริงๆเขียนไปเรื่อยๆอาจยาวมากกว่านี้ และ "แตกประเด็น" ไปเรื่อย วันนี้เลยพอแค่นี้ก่อนครับ
หวังว่าจะอ่านกันเพลินๆนะครับ เดินทางท่องเที่ยวอย่างน้อย "ปีละสองครั้ง" ก็เป็นหนึ่งในแผนประจำปีของผม..
วันนี้ลาไปก่อน สวัสดีครับ
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
