4 ม.ค. 2020 เวลา 01:54 • ปรัชญา
คัมภีร์กตัญญู (คำสอนขงจื่อเรื่องความกตัญญู)
หมวดที่ ๑ อารัมภบท
ขงจื่อผ่อนคลายอิริยาบท โดยมีเจิงจื่อนั่งอยู่เคียงข้าง
ขงจื่อกล่าวขึ้นว่า “บูรพกษัตริย์ทรงมีคุณธรรมอันประเสริฐและวรธรรมอันดีเลิศในการประศาสน์ใต้หล้า ครั้นพสกนิกรได้รับการอนุศิษฏ์ก็จักบังเกิดความปรองดอง ทั้งบนและล่างต่างไร้การกล่าวโทษ เจ้ารู้จักสิ่งนี้หรือไม่ ?”
เจิงจื่อได้ลุกขึ้นจากที่นั่งมาหยุดอยู่เบื้องหน้าขงจื่อพร้อมทั้งกล่าวว่า “ศิษย์มิปราดเปรื่อง ไฉนจะรู้ได้ ?”
ขงจื่อกล่าวว่า “อันว่ากตัญญูนั้น คือพื้นฐานแห่งคุญธรรมแล เป็นต้นกำเนิดแห่งปวงคำสอนแล เจ้าจงกลับไปนั่งก่อน เราจะชี้แจงให้เจ้าฟัง
“อัน ร่าง กาย ผม แลหนังนั้น ได้รับจากบุพการี จึงมิกล้าให้เกิดความเสียหาย นี่คือจุดเริ่มต้นแห่งกตัญญู
2
“ครองตนมั่น เจริญในธรรม กิตติศัพท์กึกก้องสู่ชนรุ่นหลัง จนได้เป็นเกียรติแก่บุพการี นี่คือจุดหมายแห่งกตัญญูแล
2
“อันว่ากตัญญูนั้น เบื้องต้นคือการปรนนิบัติบุพการี เบื้องกลางคือการรับใช้องค์พระภูมี แลเบื้องปลายคือการครองตนมั่น”
ในหมวดต้าหญ่า๑ได้บันทึกไว้ว่า “จะไม่คำนึงถึงบรรพชน แลบำเพ็ญในคุณธรรมของเจ้าได้ฤๅ๒ ?”
1
開宗明義章第一
仲尼居﹐曾子持。子曰﹕「先王有至德要道﹐以順天下﹐民用和睦﹐上下無怨﹐汝知之乎﹖」
曾子避席曰﹕「參不敏﹐何足以知之﹖」
子曰﹕「夫孝﹐德之本也﹐教之所由生也。復坐﹐吾語汝。」
「身體髮膚﹐受之父母﹐不敢毀傷﹐孝至始也。立身行道﹐揚名於後世﹐以顯父母﹐孝之終也。」
「夫孝﹐始於事親﹐中於事君﹐終於立身。」
大雅曰﹕「無念爾祖﹐聿修厥德。」

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา