6 ก.พ. 2020 เวลา 05:00 • ประวัติศาสตร์
“แอนน์ แฟรงค์ (Anne Frank) ดอกไม้งามแสนบริสุทธิ์ยามสงคราม” ตอนที่ 6
ชีวิตในที่ซ่อนและสมาชิกใหม่
หนึ่งในสิ่งแรกๆ ที่อ็อตโต้ทำก็คือการติดผ้าม่านเพื่อปิดหน้าต่าง ซึ่งที่ต้องติดผ้าม่านก็เพื่อไม่ให้คนภายนอกเห็น
ในเวลากลางวัน ทุกคนในที่ซ่อนต้องเดินอย่างเบาๆ และคุยกันด้วยเสียงกระซิบ อีกทั้งไม่สามารถใช้ห้องน้ำ และไม่สามารถใช้น้ำได้ในช่วงระหว่างเก้าโมงเช้าถึงหนึ่งทุ่ม เนื่องจากเกรงว่าคนที่ทำงานในตึกอาจจะได้ยิน
นอกจากนั้น ขยะก็ยังต้องเผาในเตาในเวลากลางคืน เพื่อกันไม่ให้คนเห็นควัน
ห้องนอนของแอนน์
ครอบครัวแฟรงค์อยู่กันเพียงลำพังในที่ซ่อนลับนี้มาได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์ ก็ได้มีครอบครัวอีกครอบครัวหนึ่งมาอาศัยอยู่ด้วย
ครอบครัวที่เข้ามาอาศัยอยู่ด้วยนี้เป็นเพื่อนกับครอบครัวแฟรงค์ นั่นก็คือ “เฮอร์มานน์ แวนเพลส์ (Hermann van Pels)” ออกุสต์ แวนเพลส์ (Auguste van Pels)” และลูกชายวัย 15 ปี ชื่อ “ปีเตอร์ แวนเพลส์ (Peter van Pels)”
ครอบครัวแวนเพลส์
ปีเตอร์ได้เอาแมวชื่อ “มูสชิ (Mouschi)” เข้ามาอยู่ด้วย
1
อีกห้าเดือนต่อมา ก็ได้มีชายอีกคนหนึ่งได้เข้ามาอยู่ด้วย นั่นคือ “ฟริทซ์ เฟฟเฟอร์ (Fritz Pfeffer)” ซึ่งแอนน์คิดว่าเขาดูน่าเบื่อ
แต่ยังไงก็ตาม แอนน์ก็ต้องร่วมห้องกับเฟฟเฟอร์ ส่วนมาร์โกต์ก็ย้ายเข้าไปอยู่กับพ่อแม่
มีปได้กลายเป็นผู้ที่ช่วยประสานระหว่างครอบครัวแฟรงค์และโลกภายนอก
นอกจากมีป ก็ยังมีพนักงานในบริษัทที่ชื่อ “เบ็ป (Bep Voskuijl)” และชายอีกสองคนชื่อ “วิกเตอร์ (Victor)” และ “โจฮานส์ (Johannes)” คอยเสี่ยง ช่วยเหลือพวกเขา
มีปมักจะมาในตอนเช้า ก่อนที่พนักงานในบริษัทจะมาทำงาน โดยนำอาหารและของใช้ที่ทุกคนในห้องลับฝากซื้อมาให้
นอกจากอาหารและของใช้แล้ว มีปยังนำหนังสือและหนังสือพิมพ์มาให้ทุกคนได้อ่าน ซึ่งแอนน์ก็อยากรู้เรื่องของโลกภายนอก
ถึงแม้ตอนนี้ในห้องลับจะเต็มไปด้วยคนถึงแปดคน แต่แอนน์ก็รู้สึกเหงา เนื่องจากไม่มีใครเข้าใจเธอมากนัก เธอกับมาร์โกต์ก็เป็นพี่น้องที่ไม่ได้สนิทกันเท่าไร
แต่สิ่งที่ดีก็คือ แอนน์กับปีเตอร์ได้กลายเป็นเพื่อนกัน ซึ่งต่อมา แอนน์ก็มีความรู้สึกชอบปีเตอร์และเขียนเรื่องของปีเตอร์ลงในไดอารี่ รวมถึงจูบแรกที่ปีเตอร์ได้จูบแอนน์
แอนน์ได้เขียนลงในบันทึกว่า
“ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว เขารักฉัน ฉันรักเขา”
ในช่วงกลางวัน แอนน์ มาร์โกต์ และปีเตอร์ได้อ่านหนังสือเรียนโดยมีอ็อตโต้ช่วยสอนบทเรียนต่างๆ ซึ่งก็มีทั้งเรื่องประวัติศาสตร์ วรรณคดี ภาษาต่างประเทศ ภูมิศาสตร์ รวมถึงคณิตศาสตร์ ซึ่งแอนน์ก็ยังคงเกลียดคณิตศาสตร์เช่นเดิม
ด้วยความที่ในเวลานี้มีคนจำนวนมากเข้ามาอยู่ในที่ซ่อน ดังนั้นความขัดแย้งจึงเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
แอนน์สังเกตว่าพวกผู้ใหญ่มักจะโต้เถียงกันเสมอ ซึ่งบางครั้งพวกเขาก็เถียงกันเรื่องของแอนน์
พ่อแม่ของปีเตอร์ว่าอ็อตโต้และอีดิทว่าพวกเขาตามใจแอนน์เกินไป ซึ่งอีดิทก็มาว่าแอนน์อีกที ทำให้แม่ลูกทะเลาะกัน แต่ถึงจะทะเลาะกันยังไง ก็ไม่มีใครกล้าขึ้นเสียงหรือเสียงดัง
ในเวลากลางคืน บางครั้งทุกคนในที่ซ่อนลับก็จะแอบลงมาในออฟฟิศที่ว่างเปล่า เนื่องจากพนักงานได้กลับบ้านไปหมดแล้ว
ถึงแม้ว่าจะไม่เหมือนกับการได้ออกไปข้างนอกจริงๆ แต่แอนน์ก็สามารถมองออกไปนอกหน้าต่าง มองดูคนเดินบนท้องถนน
ในยามค่ำคืนนี้เอง เป็นช่วงเวลาที่แอนน์รู้สึกเศร้า
เธอคิดถึงหลายอย่างที่สูญเสีย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนๆ แมวที่เลี้ยงไว้ การได้ออกไปเจอแสงแดด ความรู้สึกอิสระ
แอนน์ถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดลงในสมุดบันทึก โดยเขียนเล่าเรื่องราวในที่ซ่อนลับด้วย รวมทั้งเรื่องราวในวัยเด็ก และนิทานที่แอนน์แต่งขึ้นเองอีกด้วย
เรื่องของแอนน์และครอบครัวแฟรงค์จะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามได้ในตอนหน้านะครับ
โฆษณา