5 ก.พ. 2020 เวลา 08:00 • ประวัติศาสตร์
“แอนน์ แฟรงค์ (Anne Frank) ดอกไม้งามแสนบริสุทธิ์ยามสงคราม” ตอนที่ 5
“ที่ซ่อน”
แอนน์ตั้งชื่อไดอารี่ที่ได้รับว่า “คิตตี้ (Kitty)” โดยตั้งตามชื่อของเพื่อนเก่า
สองวันหลังจากได้รับไดอารี่ แอนน์ก็ได้เริ่มเขียนไดอารี่ โดยแอนน์จะขึ้นต้นว่า
“ถึงคิตตี้ (Dear Kitty)”
แอนน์ได้เขียนทุกอย่างลงในไดอารี่ เล่าทุกอย่างให้คิตตี้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเด็กผู้ชายที่ชอบ หนังสือที่ชอบ ทุกเรื่อง
คิตตี้เป็นเพื่อนที่รับฟังและไม่เคยโต้เถียงอะไร
เวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งเดือน แอนน์ก็มีข่าวร้ายมาเล่าให้คิตตี้ฟัง
เดือนกรกฎาคม ค.ศ.1942 (พ.ศ.2485) ได้มีจดหมายมาถึงครอบครัวแฟรงค์
นั่นคือหมายเรียกให้มาร์โกต์เข้าไปในค่ายกักกันในเยอรมนี
มาร์โกต์ถูกเรียกให้ไปรายงานตัวที่สถานีรถไฟ และให้เตรียมสัมภาระและอาหารให้เพียงพอสำหรับการเดินทางเป็นเวลาสามวัน
นาซีได้เริ่มจับกุมชาวยิวเป็นจำนวนมากและส่งเข้าค่ายกักกัน วันละนับร้อยราย
ที่ผ่านมา ทุกคนต่างกลัวกันว่าอ็อตโต้อาจจะถูกจับเข้าค่ายกักกัน แต่ไม่เคยมีใครคิดเลยว่ามาร์โกต์จะโดน เนื่องจากมาร์โกต์มีอายุเพียงแค่ 16 ปี
แต่อ็อตโต้กับอีดิทไม่ยอมเสียลูกสาวไปเด็ดขาด พวกเขาเหลือทางออกเดียว นั่นคือพวกเขาต้องรีบหายไปให้เร็วที่สุด อย่างช้าที่สุดคือพรุ่งนี้เช้า
ที่ผ่านมา อ็อตโต้ได้สร้างที่หลบซ่อนเอาไว้แล้ว ซึ่งที่หลบซ่อนนั้นอยู่ในออฟฟิศของบริษัทตน โดยมีบันไดลับซึ่งนำทางไปสู่ห้องลับต่างๆ
อ็อตโต้และอีดิทได้ทำการย้ายของเข้ามาในที่ซ่อนเป็นเวลาหลายเดือนแล้ว โดยทุกๆ คืน ทั้งคู่จะค่อยๆ ย้ายเฟอร์นิเจอร์ ถ้วยชามต่างๆ เตียง โดยทั้งคู่ค่อยๆ ย้ายของทีละอย่างเพื่อไม่ให้เป็นที่น่าสงสัย และยังมีการสร้างห้องน้ำอีกด้วย
สิ่งที่อ็อตโต้และอีดิททำนั้นไม่ใช่เรื่องแปลก ในปีค.ศ.1942 (พ.ศ.2485) และค.ศ.1943 (พ.ศ.2486) ชาวยิวในเนเธอแลนด์ระหว่าง 20,000-30,000 คนได้เข้าไปหลบในที่ซ่อน
ในคืนหนึ่ง แอนน์และมาร์โกต์ได้เก็บของใส่กระเป๋า โดยเอาของติดตัวไปด้วยเพียงไม่กี่อย่าง
ไม่มีใครบอกทั้งคู่ว่ากำลังจะไปไหน แอนน์ไม่มีเวลาแม้แต่บอกลาเพื่อนๆ และอ็อตโต้ก็ได้ทิ้งโน้ตไว้ในอพาร์ทเม้นท์ โดยในโน้ตนั้นได้เขียนที่อยู่ในสวิตเซอร์แลนด์ไว้ โดยอ็อตโต้ต้องการให้คนเข้าใจว่าพวกเขาได้ออกจากเนเธอแลนด์ไปแล้ว
เช้าวันต่อมา พวกเขาได้ปิดประตูบ้านที่อยู่มาถึงแปดปีและรีบออกไปจากบ้าน แอนน์ไม่มีเวลาแม้แต่จะกอดแมวที่เลี้ยงไว้ด้วยซ้ำ
2
แต่สิ่งหนึ่งที่แอนน์ไม่ลืมจะนำติดตัวไปด้วยเด็ดขาด นั่นคือไดอารี่ของเธอ
สำหรับห้องลับที่ครอบครัวแฟรงค์ย้ายไปอยู่นั้นมีขนาดเล็ก
เบื้องหลังประตูลับคือห้องจำนวนสองห้อง โดยมีห้องหนึ่งมีเตาผิงและซิงค์ล้างจานและห้องน้ำ
สำหรับชั้นบนนั้นมีห้องเล็กๆ อีกสองห้อง เป็นห้องของอ็อตโต้และอีดิทหนึ่งห้อง ส่วนอีกห้องเป็นห้องของแอนน์กับมาร์โกต์
แผงผังที่ซ่อนของครอบครัวแฟรงค์
แอนน์ได้ตกแต่งห้องด้วยการนำโปสการ์ดและรูปภาพดารามาติดบนผนังห้อง
สำหรับเสบียงอาหารนั้นถูกเก็บไว้ในห้องใต้หลังคา โดยในห้องใต้หลังคานั้นมีหน้าต่างเล็กๆ อยู่สองบาน โดยบานหนึ่งสามารถมองเห็นหอนาฬิกา ส่วนอีกบานก็มองเห็นต้นไม้ใหญ่
ห้องใต้หลังคานี้ได้กลายเป็นที่ๆ แอนน์มักจะมานั่งเพียงลำพังเพื่อคิดเรื่องต่างๆ
ชีวิตของครอบครัวแฟรงค์จะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามได้ในตอนหน้านะครับ
โฆษณา