📮 เรื่องสั้น | แ ร ง เ ที ย น ..Ep.2
“ แม่คะ สัปดาห์หน้าขวัญจะไปออกค่ายอาสาที่สกลฯ นะคะ “
เป็นปีที่ 3 ที่เธอไปงานค่ายอาสาของมหาวิทยาลัย นักกิจกรรมที่จับผลัดจับผลูตามเพื่อนมาเข้ากิจกรรมของชมรมอาสาพัฒนาชนบท ตั้งแต่เรียนปี 1 กลายเป็นเด็กกิจกรรมเพื่อมวลชนอย่างต่อเนื่อง
“ คราวนี้หนูจะไปกี่วัน ไปอำเภออะไร พื้นที่น่ากลัวรึเปล่า ? “
“ ไป 20 วันค่ะ ขวัญไปเป็นชุดเตรียมงาน ก่อนที่คณะใหญ่ไปถึง 5 วันล่วงหน้าค่ะ ต้องติดต่อสาธารณสุขและไปคุยกับผู้ใหญ่บ้านก่อนค่ะแม่
.. ก็เหมือน ๆ เดิมนะคะ ไม่น่ากลัวหรอก แม่ไม่ต้องห่วงค่ะ
.. ขวัญบอกคุณป้าศรีให้มาค้างที่บ้านเรา ช่วงที่ขวัญจะไม่อยู่แล้วนะคะแม่ “
Pix from Unsplash
“ จ้ะ ขอบใจมากลูก
ทุกทีแม่เห็นหนูไปทางเหนือ
รู้ไหม! เมื่อก่อนแถวนั้นมีเขตพื้นที่สีแดง สีชมพูด้วยนะ “
เธอเพิ่งเคยเห็นแม่ถามเธอมากเป็นครั้งแรก เวลาบอกเรื่องไปออกค่ายฯ อาจจะเป็นครั้งแรกที่คราวนี้เลือกไปอีสานละมั้ง
“ อะไรคือพื้นที่สีแดง สีชมพูคะแม่ “
“ เรื่องเก่าน่ะ นานแล้วพื้นที่ ๆ เขาว่ากันว่า เป็นคอมมิวนิสต์เก่าครอบคลุมอยู่ ก่อนเหล่าสหาย ๆ มอบตัวกับทางการก็เรียกพื้นที่สีแดง เบาบางลงแล้วก็เป็นสีชมพู “
“ ตอนนี้เป็นพื้นที่สีเขียวหมดแล้วมั้งคะ “
เธอเหย้าแม่เล่น ๆ ให้คลายความกังวลใจทั้งหลายทั้งปวง
เธอมาเตรียมงานก่อนที่คณะเดินทางกับรถบัสใหญ่ของมหาวิทยาลัยจะมาถึง เธอกับเพื่อน ๆ และรุ่นพี่ปี 4 มาตระเตรียมความพร้อม ติดต่อหน่วยราชการของหมู่บ้านที่จะไปสังกัดอยู่ ในการเข้าพื้นที่มาทำกิจกรรมกับชาวบ้านร่วมเดือน
คณะใหญ่ 30 คนมาถึงแล้ว คละ ๆ กันชาย-หญิงไปพักกับชาวบ้าน หลังละ 5 คน รุ่นพี่ที่มานำร่องก่อน 5 คนก็ถูกคละไปกับน้อง ๆ ใหม่ด้วย
Pix from Unsplash
“ พี่ขวัญอยู่บ้านไหนคะ “
ข้าวจี่ น้องปี 1 หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักเดินถามเธอ เมื่อไม่เห็นเธอเดินไปไหน
“ พี่ขวัญอยู่บ้านนี้แหละจ้ะ อยู่บ้านผู้ใหญ่เหมือนเดิม เป็นบ้านสวัสดิการและกองอำนวยการ “
หลายคนบอกว่าพี่ขวัญกับน้องข้าว หน้าตาคล้ายราวกับพี่น้องกันแท้ ๆ ตัวเล็ก ๆ น่ารัก น่าเอ็นดู แต่พี่ขวัญของน้อง ๆ เป็นสาวลุยกว่า เข้มแข็ง แต่อ่อนโยน
“ พี่ขวัญ คืนนี้จะมีสันทนาการแล้ว ข้าวตื่นเต้นจัง เพิ่งเคยรำครั้งแรกเนี่ย และปลื้มมากด้วยที่ได้รำคู่กับพี่ขวัญ “
สาวน้อยเหมือนน้องเล็กติดพี่สาวคนโตอย่างเธอ น้องจริง ๆ ครอบครัวใหม่ของคุณพ่อ ยังไม่ดูสนิทสนมกับเธอขนาดข้าวจี่นี้เลย เป็นธรรมดาที่เธอจะเอ็นดูและรักข้าวจี่อยู่มาก
“ พี่รำมาตั้งแต่ปี 1 ปีหน้าคงเป็นปีสุดท้ายแล้วมั้ง เปลี่ยนคู่รำทุกปีเลย พี่ชอบนะที่ได้รำประกอบเพลงร้อยบุปผาเนี่ย ว่าแล้วเดี๋ยวต้องรีบไปร้อยมาลัยทั้ง 2 พวง สำหรับเราสองคนใช้รำคืนนี้ก่อนละ! “
เวทีสันทนาการง่าย ๆ ของชาวค่าย แค่มีฉากหลังขึงไว้ เพื่อบ่งบอกพื้นที่ตรงหน้าเป็นเวทีการแสดงของนักศึกษา เป็นการผ่อนคลาย เมื่องานใกล้จะสำเร็จลุล่วงไม่กี่วัน ก่อนเดินทางกลับ รวมทั้งสร้างความบันเทิงให้กับชาวบ้านในหมู่บ้านไปด้วยในตัว
Pix from Unsplash
มีชาวบ้านบางคนถามว่า ที่มาช่วยกันสร้าง ส้วมซึมให้กับบ้านบางหลังที่ยังขาด ถังเก็บน้ำฝน และอาคารเอนกประสงค์กลางหมู่บ้าน ได้ค่าจ้างกันวันละเท่าไหร่ด้วย
..
พวกเราจะขำก็ใช่ที่ เพราะมาใช้แรงงานอย่างนี้ก็น่าจะมีค่าจ้างจริง ๆ อย่างว่า แต่เราเสียเงินมาเองด้วยซ้ำ และมีงบกิจกรรมของมหาวิทยาลัย มีขอสปอนเซอร์จากผู้สนับสนุน และขายของเล็ก ๆ น้อย ๆ ในนามชมรมของมหาวิทยาลัยสะสมทรัพย์ทุนกันมาเป็นงานอาสาสมัครพัฒนาด้านสาธารณูปโภคพื้นฐานในหมู่บ้านแล้งแค้นกันดาร
“ ป๊อป ทำไมคืนนี้ชาวบ้านเยอะจังวะ หมู่บ้านนิดเดียว “
เสียงของเอกที่กำลังดูเครื่องเสียงด้านข้างเวที กระซิบถามป๊อปที่เป็นประธานรุ่น หนี่งในชุดนำร่องของค่ายนี้
“ เออ! กูก็คิดอยู่ว่าทำไมชาวบ้านเยอะนักวะ หรือคนจากหมู่บ้านอื่นมาดูการแสดงเล็ก ๆ นี่ของพวกเราด้วย! หยั่งกะออกงานวัดเลยพวกเรา“
“ ดูเฉย ๆ เพื่อความบันเทิงก็โอเคแหละ แต่แปลกหน้าจากหมู่บ้านอื่นมา กลัวมีเรื่องมีราวนี่สิ หวังว่าตอนเล่นดนตรีคงไม่ตีกันนะ จะคุมไม่ไหวชนะเว้ยมึง! “
เอกพูดอย่างวิตกกังวล ดีที่ป๊อปเห็นด้วย และไม่คิดว่าเขาคิดมากเกินไป
“ เดี๋ยวกูไปปรึกษาพี่ตี้หน่อย “
พี่ตี้เป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุข ที่ติดต่อประสานงานด้วยตั้งแต่แรกเข้าพื้นที่ ยังตามมาดูแลพวกเราในหมู่บ้าน จนสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว อาจเพราะเหมือนรุ่นพี่ที่ห่างกันไม่กี่ปี
.. พี่ตี้บอกว่า น่าจะเป็นคนต่างถิ่น เฉพาะคนในหมู่บ้านไม่ได้มากขนาดนี้ ทั้งยังกำชับพวกเราให้บอกน้อง ๆ ผู้หญิงหน่อยว่า คนถิ่นอื่นเข้ามาในหมู่บ้านหลายคน ระวังตัวไว้ก็ดี มืด ๆ ก็อย่าเดินกลับบ้านที่พักโดยลำพัง
🎶🎵ร้อยบุปผาบานพร้อมพรัก
ร้อยสำนักประทินแห่งใจ
มวลดอกไม้ พร่างพรายมาพร้อมพรรณ
ร้อยดอกงาม เด่นตระการ แย้มบานในดวงใจ
ชูช่อธรรม สง่างามในนามศิลปิน ... 🎶
.
.
พี่ขวัญกับน้องข้าว สองศรีพี่น้องนุ่งผ้าซิ่น และเสื้อลูกไม้แขนยาว มีผ้าคล้องคอผืนยาวสีเหลือง ทำให้ชุดไม่เรียบจนเกินไป นัก
..
พวงมาลัยดอกไม้สดฝีมือการร้อยของของขวัญเมื่อบ่าย อยู่ในวงนิ้วโป้งและนิ้วกลางร่ายรำไปตามจังหวะของเสียงเพลงจบลงอย่างสวยงาม เสียงปรบมือเกรียวกราวทั้งจากพวกเรากันเอง 30 กว่าชีวิตและชาวบ้านที่มาชมการแสดง
“ พี่ขวัญ ข้าวยังไม่หายตื่นเต้นเลยค่ะ
เฮ้ยยยย! โล่งอก รำเสร็จสักที เดี๋ยวข้าวไปนั่งรอฟังพี่ขวัญร้องเพลงนะ “
กีตาร์โปร่งกับเสียงหวาน ๆ ในเพลง จ า ก ภู ผา ถึ ง ท ะ เ ล ดังสะกดผู้ชมที่ลานสันทนาการ
🎵🎶 ฝากลมพา ลอยไป สู่แดนไกลสุดตา
ดั่งภูผา กระซิบสั่ง ถึงทะเล เรือลำน้อย แล่นลอย
ให้คนคอย หวนคะนึง พวกเรายัง คิดถึง ถึงทะเล ..
.. จะเร่คว้าง ทางใด จะมีใครฝากฝัง สู่ความหวัง
เยือนฝั่ง สีน้ำผึ้ง ... 🎵🎶
Pix from Unsplash
ตำรวจตระเวนชายแดนนอกเครื่องแบบ 3 นายลงพื้นที่คืนนี้ ตามคำร้องขอจากสาธารณสุขอำเภอ
..
หนุ่มนอกเครื่องแบบรูปร่างสัดทัด สูงใหญ่ ผิวสีเข้มคนหนึ่งสายตาแน่วแน่ไปที่หน้าเวที ตั้งแต่การแสดงชุดร้อยบุปผาอันอ่อนช้อยเมื่อครู่ และหญิงสาวที่กำลังร้องเพลงอยู่เบื้องหน้าเขาขณะนี้
...
..
“ ข อ ง ข วั ญ ! “
เสียงพึมพำเบา ๆ ในลำคอที่มีเพียงเจ้าตัวคนเดียวที่ได้ยิน
...
..
“ พี่กล้า สวัสดีครับ .. มาเองเลยหรอครับ!
ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยมาดูแลน้อง ๆ นักศึกษาที่นี่ “
ตี้ หนุ่มสาธารณสุขประจำอำเภอ ยกมือไหว้ต้นกล้า ด้วยสีหน้าเกรงใจ แต่ก็ยังพูดคุยทักทายสนิทสนมดี
..
....
โปรดติดตามตอนต่อไป
...ในวันศุกร์นี้นะคะ 😁🥰
..
.
วันนี้.. เรื่องสั้นมาวันพุธ 💚🤍
ชดเชยที่ขาดหายไปเมื่อวันศุกร์ที่แล้วนะคะ
.. เรื่องสั้นตอนนี้เขียนบนเครื่องระหว่างเดินทางกลับบ้าน
.. เช้านี้ถึง 🛬 บางกอกแล้วค่าาาา 🥳
.
🙇♀️ ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนะคะ
. ยินดีที่ได้รู้จักกันค่ะ 😊🥰🙆♀️
..
รฉัตร วรรณกุล
04 มีนา’ 2563
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
