📮 เรื่องสั้น | แ ร ง เ ที ย น..(ตอนจบ)
" กล้า ออกไปไหนมาแต่เช้าเชียว "
พี่แก้วละสายตาจากหนังสือที่อ่านอยู่ ถามขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาในบ้าน
" แม่ให้เอาปิ่นโตไปให้ที่บ้านโน้นมาครับ "
Pix from : Unsplash
" ปกติแม่จะรอให้พี่เอาไปให้ หรือไม่งั้นก็ตาก้องนี่นา เมื่อคืนเพิ่งกลับมา ทำไมไม่พักเยอะ ๆ หน่อยละเรา! ตื่นแต่เช้าเชียว "
เมื่อคืนเขากลับมาถึงบ้าน แสงไฟจากห้องที่เขาแอบมองคนชอบนั่งทำงานดึก ๆ และชอบหลับผลอยที่โซฟาปลายเตียงยังเปิดอยู่จนข้ามคืน
..
แม้เหนื่อยกายมาหนักแค่ไหน เมื่อได้กลับบ้านก็เหมือนได้เติมทั้งพลังกายและพลังใจอย่างดีสำหรับเขา รวมทั้งสาวน้อยคนนั้นอีกคนที่เป็นของขวัญในชีวิตให้เขารู้สึกชุ่มชื่นหัวใจได้เสมอ
..
ก่อนจะผลักจากหน้าต่างหลังผ้าม่านลายลูกไม้สีขาว รอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากทำให้ใบหน้าเข้ม ๆ ดูสดใสและอ่อนโยนขึ้นทุกครั้ง
" ก ล้ า!
ต้นกล้า!! เป็นอะไร ? นิ่งเงียบไปเลย "
เสียงพี่แก้วทำเขาสะดุ้งเล็กน้อย เพราะมัวแต่คิดถึงร่างเล็ก ๆ ในชุดกระโปรงยาวสีชมพู ที่หมุนตัวไปมา และรอยยิ้มกว้าง ๆ กับปิ่นโตเถาเล็กที่เขาเพิ่งไปส่งให้เมื่อครู่
..
เธอคงไม่รู้หรอกว่าเสียงเพลงที่ทำให้เขาหยุดฟังจนจบก่อนจะปิดประตูนั้น ทำให้เขานึกถึงคืนกลางหมู่บ้านคืนนั้น คืนที่เธอร้องเพลงนี้ เหตุการณ์ครั้งนั้นยังติดตรึงอยู่ในใจเขาเรื่อยมา
.
ทุกวันที่อยู่ไกลบ้าน เพลงนี้กลายเป็นเพลงที่เขาชอบหยิบกีต้าร์ขึ้นมาเล่นและร้องจนเป็นเพลงรักของเขาไปด้วยเพราะเธอคนเดียว!
" ไม่เป็นอะไรสักหน่อยพี่แก้ว "
" หรออออ ไม่เป็นอะไรจริง ๆ หรอ
พี่ว่ารักเขา ชอบเขาก็บอก ๆ เขาไปเถอะ "
" พี่แก้วววววว! พูดอะไรพี่ "
" อะไร นี่อะไรละ....
โอ๊ย! ทำเป็นเก็ก ทำเป็นเข้ม นึกว่าคนอื่นเขาไม่รู้รึไง เขารู้กันทั้งบ้านแหละว่า เธอชอบน้องขวัญ รู้มาตั้งนานแล้วด้วย มีแต่ตัวเธอกับของขวัญนั่นแหละ ที่ไม่รู้ว่าคนอื่นเขารู้กันหมดแล้วน่ะ
.
ฉันละเพลีย..
นี่ถ้าสารภาพบอกรัก ให้พ่อกับแม่ไปขอน้องขวัญตั้งแต่คุณน้าดวงใจยังไม่เสีย ป่านนี้พี่ได้เลี้ยงหลานนานแล้วไหม! "
..
คราวนี้หน้าเข้ม ๆ นิ่ง ๆ เริ่มไปไม่ถูก
จะเขินก็เกินจะเขิน อายก็เกินจะอาย อุตส่าห์ซุ่ม อุตส่าห์เก็กอยู่ตั้งหลายปี ทำไมคนที่บ้านรู้กันหมดขนาดนี้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับของขวัญ
Pix from Unsplash
" นี่รู้กันหมดเลยหรอพี่แก้ว!
แม่ก็ด้วย พ่อก็ด้วยหรอพี่ ทำไมรู้ได้ละ "
.
ต้นกล้าถามคำถามรัว ๆ กับพี่สาวอย่างใคร่รู้ ความนิ่งสยบความเคลื่อนไหวในหัวใจตัวเอง ไม่เป็นผลกับคนในครอบครัวเอาซะเลย หนุ่มเข้มขรึมกล้าได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องสาวที่ตัวเองหลงรัก
" แหม! ตากล้า
คนอย่างเธอใช่ว่า จะอยากกินซุปเลิฟของแม่บ่อย ๆ ไหม กลับมาทีไรขอให้แม่ทำให้ทุกที แต่ก็กินนิดเดียวคืออะไร ?! อยากหิ้วซุปเลิฟไปฝากบ้านคุณน้าดวงใจ เอาไปให้ของขวัญสิไม่ว่า!
.
และยังจะคราวที่คุณน้าดวงใจเสียอีก
กลับบ้านทุกอาทิตย์เป็นเดือน สองเดือน ทุกทีแทบจะกลับเดือนละครั้ง ยังอาสาไปนอนเป็นเพื่อนของขวัญที่ห้องรับแขกบ้านโน้นแทนตาก้องงี้
.
และยังจะมาขอเปลี่ยนห้องกับพี่อีก นึกว่าพี่ไม่รู้รึไงว่า จะได้แอบมองสาวยามค่ำคืนได้น่ะ
... แล้วอะไรอีกน๊าาาาา... "
" พอ ๆ ครับพี่แก้ว
ผมเชื่อแล้วว่า ทุกคนรู้หมดแล้ว
มีแต่ผมนี่แหละที่ไม่รู้ว่าทุกคนรู้ "
" ไม่ใช่แค่เธอหรอกที่ไม่รู้!
ของขวัญเขาก็ไม่รู้ว่า เธอแอบชอบเขา อันที่จริงพี่ว่านะ ขวัญเขาน่าจะชอบกล้าอยู่เหมือนกัน พี่คิดว่าพี่ดูไม่ผิด อย่างตาก้องพี่ก็ไม่เคยเห็นขวัญเขาเคอะเขินอะไรเลย แต่กับเธอ! ขวัญเขาดูเขิน ๆ ไม่กล้าเข้าใกล้ แต่แอบมอง แอบสังเกตุบ่อย ๆ
.. และพี่นี่แหละนักแอบตัวแม่! กว่าเธอทั้งสองคน "
" ผมไม่กล้าครับ...
ไม่กล้าเอาชีวิตของเขา มาเสี่ยงกับการเป็นอยู่กับผม ของขวัญเขาสูญเสียคนใกล้ตัวที่เขารักมาพอแล้ว "
" งานของเธอเป็นความภาคภูมิใจของคนทั้งบ้าน และงานที่ของขวัญทำอยู่ทุกวันนี้ ก็ไม่ได้ต่างจากเธอมากนัก
.. เธอคิดว่าคนเข้มแข็งอย่างของขวัญ เขาจะกลัวความลำบาก กลัวความเสี่ยง หากคนที่เขาได้อยู่ด้วยไปตลอดชีวิตเป็นคนที่เขารักและรักเขามากอีกคนหรอกหรอ!
.. คิดดูดี ๆ นะกล้า และอย่าคิดแทนใคร ของขวัญไม่ใช่คนบอบบาง เธอเข้มแข็ง และเหมาะกับน้องของพี่คนนี้มาก
.. ลุยเลย! ทุกคนในบ้านเป็นแรงหนุนให้เธอเต็มที่ "
" พี่ แ ก้ ว! "
" ตัวหยั่งกับยักษ์ หน้าอย่างเข้ม เขินแล้วมันดูทะแม่ง ๆ วุ้ย "
Pix from Unsplash
เสียงกระดิ่งดังที่ประตูหลังบ้านที่ติดกับห้องครัว เธอรู้ทันทีเลยว่า เป็นคนจากบ้านคุณป้าสุดา
.. เสียงเรียกหลังบ้านต่างจากเสียงออดที่ติดไว้หน้าบ้าน เพื่อให้รู้ว่าใครเป็นใครมาหาจากทางไหน
" มาแล้วค่าาาา สักครู่นะคะ "
นอกจากคลายลูกบิดที่ล็อก ยังเสียเวลาเพิ่มอีกนิดหน่อยในการปลดกลอนประตูด้านบนกับด้านล่างที่คนตัวโตบ้านคุณป้าสุดา เป็นคนแนะนำให้ติดเพิ่ม เพื่อความแน่นหนาสำหรับหญิงสาวที่อยู่คนเดียว
" พี่ ก ล้า !! "
เธอตกใจและหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่เป็นเขา แม้จะเก็บอาการให้เป็นปกติ พยายามเผยรอยยิ้มให้เหมือนเวลายิ้มให้พี่แก้วหรือก้องเกียรติ แต่สำหรับพี่กล้าเธอกลับยิ้มได้น้อย ๆ มือไม้ดูเกะกะไปหมด เมื่อเผชิญหน้ากันจัง ๆ หรือห่างกันแค่ฟุตเดียวอย่างนี้
" พี่เอาซุปเลิฟมาให้น่ะ เช้านี้ทำอะไรกินรึยัง "
" ค่ะ ขอบคุณพี่กล้าที่เอามาส่งให้นะคะ
ฝากขอบคุณคุณป้าด้วยค่ะ ที่ทำให้เผื่อขวัญทุกครั้งเลย "
" จะขอบคุณคุณแม่ก็ไม่ถูกนัก ซุปหม้อนี้พี่เป็นคนทำเอง "
" ค๊าาา! พี่กล้าทำซุปเลิฟอย่างที่คุณป้าทำ เป็นด้วยหรอคะ "
" ได้สิ พี่ให้คุณแม่สอนตั้งนานแล้ว พี่ตั้งใจว่าจะทำให้คนที่พี่เลิฟเหมือนชื่อซุปนี้กินเท่านั้นแหละ "
" เดี๋ยวนะของขวัญ!
เธอได้ยินอะไรผิดไปรึเปล่า เมื่อคืนเธอคงนอนดึก และเมื่อเช้าเธอคงตื่นเช้ามากอีก "
ของขวัญพรึมพรำในใจเมื่อได้ยินต้นกล้าพูดประโยคสุดท้ายนั่น ที่เคอะ ๆ เขิน ๆ อยู่ยิ่งไปกันใหญ่ รู้สึกหน้าร้อนว้าป ๆ ยืนแน่นิ่งอยู่ตรงหน้าประตู
" ขวัญ! ของขวัญ..
รู้ตัวไหมว่า ตอนนี้หน้าแดงมาก "
.
คนพูดเอียงคอมาก้มมองหน้าเธอ ที่ก้มหน้าตั้งแต่ได้ยินเขาพูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง เสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอพอได้ยิน ต่างคนต่างขยับตัวพร้อมกัน เขาก้าวพ้นประตูมา พร้อมถือวิสาสะคว้าข้อมือเธอให้เดินตามเขาไปต้อย ๆ ที่ครัว เธอมองตามแผ่นหลังกว้าง ๆ ตรงหน้า แล้วก้าวตามไปช้า ๆ
ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาคว้าข้อมือเธอไว้อย่างนี้ ความอบอุ่นแบบนี้เคยเกิดขึ้น ตั้งแต่คราวที่เขาช่วยเธอไว้ตั้งแต่ออกค่ายอาสาเมื่อหลายปีก่อน
.. คนที่พุ่งตัวมาปกป้องเธอ และประคองตัวเธอไว้ในอ้อมแขน ความรู้สึกนั้นตรึงอยู่ในหัวใจของเธอเสมอมา
.. ไม่มีชายคนไหนเลยที่จะทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและรู้สึกปลอดภัยเสมอเมื่ออยู่ในระยะสายตาของเขา
" ขวัญทำอะไรกินรึยัง ? "
" ยังค่ะ ขวัญเพิ่งลงมาไม่นาน "
" เมื่อคืนทำงานดึกหรอ พี่เห็นขวัญฟุบหลับที่โซฟาอีกแล้ว "
" ค๊าาา! พี่เห็นนน....อีกแล้ว ....
คือพี่เห็น ?!
และไม่ใช่ครั้งแรกด้วยน่ะหรอคะ !? "
" ก็จากห้องนอนพี่ มองเห็นโต๊ะทำงานกับโซฟาปลายเตียงของห้องขวัญพอดี ก็ต้องเห็นสิ "
" นั่นห้องพี่แก้ว ไม่ใช่หรอคะ "
" พี่แลกห้องกับพี่แก้วมาหลายปีแล้วละ แต่ไม่ได้เปลี่ยนผ้าม่านลูกไม้นั่น ของยังดี ๆ อยู่พี่ก็ไม่รู้จะเปลี่ยนทำไม "
.
คำตอบจริง ๆ แต่เหตุผลไม่จริงนัก หากเปลี่ยนผ้าม่านลายลูกไม้ของพี่แก้ว เป็นลายสีทึบ ๆ สาวเจ้าก็คงสงสัยเป็นแน่
.. อาจจะจริงอย่างที่พี่แก้วว่า ของขวัญน่าจะมีใจให้เขาอยู่บ้าง เขามัวแต่ไม่กล้าและไม่กล้ามาตลอดที่จะบอกให้เธอรู้ความรู้สึกของเขา
" พี่กล้า เดี๋ยวขวัญหยิบถ้วยให้ค่ะ "
" อืมม 2 ถ้วยเลยครับ พี่ขออนุญาติชิมฝีมือตัวเองที่บ้านขวัญนี่เลยนะ "
" ได้ค่ะ แต่พี่กล้าต้องปล่อยมือที่จับขวัญไว้นี่ก่อนนะคะ "
... เธอยกแขนที่เขากุมข้อมือไว้แน่นขึ้นมาตรงหน้าเขา ข้อมือเล็ก ๆ ของเธอยังอยู่ในกำมือเขาอยู่ตั้งแต่เดินมาจากประตูถึงโต๊ะกลางในครัว
.
เขาปล่อยมือจากข้อมือที่กุมอยู่ มาโยกหัวหญิงสาวไปมาเบา ๆ ก่อนที่เธอจะผละตัวไปหยิบถ้วยชามในตู้ เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นสาวน้อย กล้าทำหน้าทะเล้นแหย่เขาได้ และเป็นครั้งแรกที่เขากล้าทำอะไรที่ตรงกับใจตัวเองสักที
บนโต๊ะอาหารที่มีแค่คนสองคนในบ้านหลังเล็ก ๆ ซุปเลิฟหมดไปนานแล้ว นอกจากน้ำซุปร้อน ๆ ยังเป็นความรัก ความห่วงใยที่เขามีให้เธอมาโดยตลอด
" น่าจะไม่เกิน 2 เดือนพี่จะย้ายไปอยู่พื้นที่ในจังหวัดตาก ชายแดนแถบนั้นยังมีหมู่บ้านทุรกันดารเล็ก ๆ ที่ต้องการพัฒนาอยู่มาก บางวันพวกพี่อาจจะไปสอนเด็ก ๆ เรียนหนังสือ
.
... ขวัญกลัวไหม
ถ้าต้องไปอยู่พื้นที่ไกล ๆ อย่างนั้น .... "
" งานของขวัญก็อยู่ในพื้นที่ ๆ ไม่ได้สบายนัก ขวัญไม่เคยกลัวความลำบาก ไม่เคยกลัวว่าจะอยู่ไม่ได้ในถิ่นทรุกันดาร เพราะสิ่งที่ขวัญทำเป็นงานที่ขวัญเลือกมาตั้งแต่แรก พี่กล้าก็น่าจะรู้นะคะ "
" ... แล้วขวัญกลัวไหม
ถ้าต้องไปอยู่พื้นที่ไกล ๆ อย่างนั้น
.... กั บ พี่ ?
ยังไม่ต้องตอบพี่วันนี้หรอก วันนี้พี่อาจจะทำอะไรแปลก ๆ ไปจากเดิม แต่พี่ไม่ได้เพิ่งมีความรู้สึกแบบนี้ สิ่งที่พี่รู้สึกมันผ่านคืนวัน และระยะเวลามานานมากแล้ว เพียงแต่พี่ไม่เคยบอกกับขวัญเท่านั้นเอง
..
จนพี่แก้วเตือนพี่เมื่อวานว่า รู้สึกอย่างไรก็ควรพูด ควรบอก พรุ่งนี้พี่จะกลับไปชายแดนแล้ว ...
.
ไม่ว่าคำตอบของขวัญจะเป็นอย่างไร
หรือเมื่อไหร่ พี่ก็รอได้
หรือหากไม่ใช่! เราก็ยังเป็นพี่เป็นน้องกันได้เหมือนเดิม ไม่ต้องกังวลเรื่องคำตอบหรือเกรงใจอะไรพี่ "
" ขอบคุณมากนะคะ พี่กล้า
สำหรับความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้ขวัญ
พรุ่งนี้เดินทาง. กลับดี ๆ นะคะ "
..
หากเธอสบตาเขานานกว่านี้ เขาคงรู้คำตอบของเธอที่รู้สึกต่อเขาตั้งแต่ตอนนี้แล้ว ความซาบซ่านในหัวใจไม่เหมือนเส้นเลือดที่สูบฉีดโครมคราม กลับเป็นความนิ่ง แผ่ซ่านอบอุ่นไปถึงหัวใจเธอมากกว่า นอกจากความรักที่เธอรู้สึกได้อย่างเต็มหัวใจ ยังมีความนับถือ ศรัทธาผู้ชายตรงหน้าอยู่มากด้วย
" ครับ ..
ขอบคุณที่รับฟังความรู้สึกของพี่นะ
ขวัญก็ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วย พี่เป็นห่วงขวัญเสมอ “
Pix from Unsplash
ต้นกล้าย้ายมาอยู่จังหวัดตากได้ 3 เดือน ตะเข็บชายแดนทีไกลไปจากเดิมที่เขาเคยอยู่ก่อนหน้านี้
..
หลายครั้งที่เขาก็คิดว่า
คงดีเหมือนกันหากไม่ต้องพาใครมาอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องให้เขามาลำบากลำบนในถิ่นทุรกันดารอย่างนี้ ไม่ต้องมาคอยห่วงคอยกังวลว่า วันนี้ พรุ่งนี้จะปลอดภัยดีอยู่รึเปล่า และเขาเองก็ไม่ต้องคอยห่วงว่า หากเป็นอะไรไปชีวิตที่เหลือของเธอจะอยู่อย่างไรต่อไป
" ท่านครับ ..
พรุ่งนี้สาย ๆ ผู้ใหญ่บ้านที่หมู่บ้านเกระคี บอกว่า จะพาครูมาช่วยสอนเด็ก ๆ ที่โรงเรียนตชด.บ้านเลโพเด นี้ด้วยนะครับท่าน "
" ครูมาจากไหนละ "
" ยังไม่ทราบเหมือนกันครับท่าน "
" เออ ๆ ขอบใจที่มาบอกข่าว "
" ท่านครับ ... "
" สวัสดีครับผู้ใหญ่ ไม่ต้องมาเรียกท่านกับผมหรอกครับ ไว้ให้แค่ลูกน้องผมมันเรียกก็พอ
.. เมื่อวานเห็นลูกน้องผมบอกว่า ผู้ใหญ่จะพาครูมาช่วยสอนเด็ก ๆ ที่โรงเรียนในหมู่บ้านนี้ด้วย "
" ครับ..
หนูขวัญเป็นพัฒนากรของอำเภอ และเข้ามาที่หมู่บ้านผมเมื่อ 2 สัปดาห์ก่อน "
ต้นกล้าเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่า หนูขวัญของผู้ใหญ่ที่จะมาเป็นครูอาสาในโรงเรียนตชด.ที่นี่
.. จะเป็นคนที่เขารู้จักดีมาตั้งแต่เด็ก และมายืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้
Pix from Unsplash
" ข อ ง ข วั ญ !! "
" ค่ะ พี่ ก ล้ า ...
ขวัญเองค่ะ ข อ ง ข วั ญ ของ พี่ ก ล้ า ไงคะ 🥰 "
🙇♀️ ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนะคะ
. ยินดีที่ได้รู้จักกันค่ะ 😊🥰🙆♀️
..
รฉัตร วรรณกุล
13 มีนา’ 2563
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
