[MovieTalk มูฟวี่ชวนคุย] MovieTalk ดีต่อใจ ถ้าใครรักการเขียน: 6000 มาแบบไม่รู้ตัว และ วาระ “โควิด - หุ้นตก” แห่งชาติ BD ***โพสต์นี้ นักเขียนรุ่นเก่า รุ่นกลางต้องอ่าน ยิ่งเพจน้องใหม่เฉพาะทางยิ่งต้องอ่าน ส่วนเพจยอดนิยมอันนี

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

MovieTalk มูฟวี่ชวนคุย

•

13 มี.ค. 2020 เวลา 16:23 • ปรัชญา

MovieTalk ดีต่อใจ ถ้าใครรักการเขียน:

6000 มาแบบไม่รู้ตัว และ วาระ “โควิด - หุ้นตก”

แห่งชาติ BD

***โพสต์นี้ นักเขียนรุ่นเก่า รุ่นกลางต้องอ่าน

ยิ่งเพจน้องใหม่เฉพาะทางยิ่งต้องอ่าน

ส่วนเพจยอดนิยมอันนี้ตามอัธยาศัยครับ

วันนี้ผมเพิ่งมาสังเกตเห็นว่า เพจ MovieTalk

มีผู้ติดตามแตะหลัก 6K หรือ 6,000 คนติดตามไปแล้ว แบบไม่รู้ตัวว่ามันแตะไปตั้งแต่เมื่อไร

อาจเพราะระยะหลังผมค้นพบความจริงระหว่าง

“มีผู้ติดตาม” กับ “มีคนตามอ่าน”

ผมขอเลือกอย่างหลังดีกว่า

ผมไม่ใช่นักเขียนที่สนใจกับรางวี่รางวัล ยอดวิว

ยอดไลค์ ยอดแชร์ โพสต์ติดดาว ติดท็อปเท็น

แต่อย่างใด

แม้ว่าอัลกอริธึ่มของ BD ที่ปรับใหม่ ทำให้เข้าถึงดาวง่ายขึ้น (จริงไหมไม่รู้)

แต่ผมก็ไม่เคยจะได้ดาวอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยมีผลกระทบกับผมเท่าไรนัก

แต่ที่ผมให้ความสำคัญคือ “คนตามอ่าน” ที่มักแวะเวียนมาอ่านประจำ มีทั้งน้องพี่

ที่รัก ก็หน้าเดิม ๆ ที่เราจะเห็นได้จากคอมเมนท์ใต้โพสต์นั่นล่ะ มาแทบทุกคน

กับคนตามอ่านประจำที่ไม่แสดงตน แต่แสดงว่าอ่านแบบเงียบ ๆ รวม ๆ กันแล้ว

เมื่อผมโพสต์บทความ จะมีตัวเลขเฉลี่ย 1 – 1.5K ก็พอแล้วสำหรับเพจของผม

ผมใส่ใจกับคนกลุ่มนี้นะ ใครจะมีแนวคิดอย่างไรไม่รู้ ผมเคารพแนวคิดของทุกคน

แต่แนวคิดของผม บทความทุกชิ้นผม เขียนเอง หาข้อมูลเอง ถ้าเป็นพาเที่ยว พากินรีวิวหนัง ก็เงินตัวเองทั้งนั้น ทำเอง ถ่ายรูปเอง ผมพยายามสร้างบทความที่มีคุณภาพให้คนตามอ่าน

เพราะพวกเขาคือผู้มีอุปการคุณที่ตามอ่านงานของเรา

มาโดยตลอด

กำลังใจในการเขียนบทความของผมจึงมาจาก

“คนตามอ่าน” ที่เหลือผมถือว่าเป็นกำไรถ้าได้คนตามอ่านเพิ่มจากเจ้าประจำ และถ้าจับพลัดจับผลูได้กลายเป็นโพสต์ติดดาวขึ้นมา ผมถือว่าเป็นโบนัส

ถ้าใครยังพอจำได้ ผมเคยบอกว่า “จะมี 5 คนอ่าน หรือ 500,000 คนอ่านก็ตาม ผมเต็มที่ทุกบทความภายใต้มาตรฐานเดียวกัน”

ดังนั้นทุกโพสต์ ผมประมาณการไว้แค่ 1.5K เท่านั้นครับ ผมพอใจเท่านี้แล้ว และไม่นอยด์ด้วย

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ก็ต้องกราบขอบพระคุณทุก ๆ ท่านที่กดติดตามจนผ่านหลัก 6,000 ไปแล้วในที่สุด

ขอบคุณครับ

และเป็นความตั้งใจของผมเมื่อผ่านทุกหลักพัน ผมจะเลือกเขียนบทความที่ไม่ได้มาอ้างอิงสถิติตัวเองแล้ว แต่จะเขียนเพื่อสร้างกำลังใจให้แก่น้องพี่ที่รักนักเขียนทุกคน

เช่นเดียวกับบทความชิ้นนี้ที่เกิดขึ้นจากการพูดคุย แลกเปลี่ยน อ่านเม้นท์พี่น้อง และเฝ้าดูความเป็นไปของ BD อย่างเงียบ ๆ

ผมเชื่อว่าจำนวนไม่น้อยที่เริ่มเกิดอาการ ‘เบื่อ’ และ ‘เอียน’ กับข่าวโควิด และ หุ้นตก จน BD ตอนนี้กลายเป็นสำนักข่าว “โควิด - หุ้นตก” ไปแล้ว

คือผมเองก็ทำงานเป็นที่ปรึกษาด้านการลงทุนนะ เข้าใจดีเรื่องหุ้นตก และ การติดตามข่าวสารโควิดก็เป็นเรื่องที่เราพึงต้องรับทราบ อันนี้เข้าใจได้อยู่

แต่...เอาตรง ๆ นะ

ตอนนี้หลายคนใช้วิธีแปะข่าวโควิด - หุ้นตก นี่ล่ะเยอะมาก มีแต่ 2 เรื่องนี้มากจนมันเต็มพรึดไปหมดในหน้าฟีดของ BD

แบบว่าจะกดไอคอน “บ้าน” หรือ “ไฟลุก” คุณก็จะได้อ่าน โควิด – หุ้นตก

เพจเรื่องอื่น ๆ กลายเป็นเพจกลุ่มน้อยไปแล้ว เหมือนเป็นโพสต์ลี้ภัย คือถ้าจะอ่านคุณต้องไปกดตามหาเอาเอง ตามเพจติดตามข้างบน หรือ ใช้แว่นขยายส่อง

เพจเหล่านี้ผมว่าหลายคนท้อ ที่ความตั้งใจของเขาหายไปจากฟีดเร็วมาก เพราะ “โควิด - หุ้นตก”

ผมถามพวกคุณที่แวะเข้ามาอ่านบทความนี้

คุณเอียน หรือ เบื่อกันบ้างไหม?

เพราะรุ่นกลาง รุ่นเก่า เริ่มเกิดอาการเบื่อ และถอดใจไปแล้วหลายคน ซึ่งมันเป็นปัญหาใหญ่ด้านความรู้สึกของคนรุ่นแรก ๆ ที่เข้ามาใน BD นะครับ

ผมไม่รู้ว่าแอดมิด BD คิดอย่างไรกับเรื่องนี้ หรือว่า

Up to You ก็ไม่อาจทราบได้

แต่เสียงสะท้อนมันเริ่มมากขึ้น ถี่ขึ้น และบางคนหยุดเขียนไปแล้ว!

ในเมื่อเพจรุ่นกลาง รุ่นเก่า เริ่มเกิดอาการถอดใจ บางคนพาลจะปิดเพจไปด้วยซ้ำ

ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเพจเฉพาะทางน้องใหม่เลย เพราะน้องใหม่หลายคนเข้ามาแล้ว

อยากเขียนอะไรที่เป็น Passion ของตัวเอง แต่กลายเป็นว่า บทความของพวกเขา

ถูกดันลงไปสุดยิ่งกว่าสุด ลึกยิ่งกว่าลึก จนหาไม่เจอ แล้วเพจน้องใหม่เฉพาะทางเหล่านี้ เขาจะเหลือกำลังใจที่ไหนไปสร้างบทความทางเลือกล่ะครับ

สุดท้าย เพจน้องใหม่เฉพาะทางจึงมีทางเลือกไม่มาก

ถ้าอยู่ต่อ อยากมีคนตามอ่านเยอะ

ก็ต้องไปจัดบทความ “โควิด - หุ้นตก” เพื่อจะได้อยู่รอด

ก็กลายเป็นว่าต้องไปแข่งกับเจ้าอื่นที่มาด้วย “โควิด - หุ้นตก” อีกเช่นเดียวกัน

เพราะคิดแบบเดียวกัน ผลลัพธ์ถึงเป็นอย่างที่เห็นในเวลานี้

ถ้าอยู่ต่อ แต่ไม่โฟกัสที่ตัวเลขคนอ่าน

ก็ลงบทความตาม Passion ของตัวเองไป แต่จะไปไหวไหม ตัวเลขคนตามมันไม่วิ่ง

แรงใจไฟนักเขียนมันจะถูกบั่นทอนลงทุกวัน ๆ สุดท้าย ถ้าเขาเลือกจะอยู่รอดต่อไป

ก็ต้องหันไปทำตามข้อบน

หรือ

เลือกปิดเพจ ไม่เขียนต่อแล้ว

คงไม่ต้องบอกเหตุผลแล้วมั้งครับ ทำไมปิดเพจ

ทำไมเลิกเขียน

ผมถามกลับนะ

แล้วมันเป็นเรื่องน่าเสียดายไหม? ใครบางคนคนเข้ามาเพราะมีความฝัน มีความรักในงานเขียน แล้วเขาต้องเลิกไปพร้อมกับความผิดหวัง เพราะวาระ “โควิด - หุ้นตก”

อ้าว...ก็บูสโพสต์ บูสผู้ติดตามสิ ตัวเลขจะได้วิ่ง

มันไม่ใช่ทุกคนที่จะมีเงินมาปั่นบูสได้ตลอดเวลานะครับ ในสภาพเศรษฐกิจถดถอยแบบนี้ เขาทำไม่ได้ตลอดหรอก ก็ต้องกันเงินไว้กินไว้ใช้จ่ายส่วนตัวกัน

ในฐานะที่ผมเคยเขียนที่อื่นมาก่อน และสุดท้ายบล็อกแห่งนั้นหน้าบล็อกก็เต็มไปด้วยแบนเนอร์โฆษณาเต็มหมดทั้งสี่ด้าน ส่วนสมาชิกก็โพสต์บทความกันไปตามมี

ตามเกิด อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็เลิกเขียนไป ผมเจอมาแล้ว และผมไม่อยากให้มันเกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิมครับ ไม่อยากเห็นคนที่เข้ามาด้วยความฝัน และจากไปด้วยบอบช้ำทางจิตใจ

ผมไม่แน่ใจว่านี่คือปัญหาของ BD รึเปล่า?

มันจะมีวิธีสร้างระบบที่ทำให้มีความหลากหลายของบทความได้บ้างไหม?

มันจะมีหนทางที่เหมาะสมที่มีความยืดหยุ่นมากกว่านี้ได้หรือไม่?

ผมจึงทำหน้าที่ได้แค่ เขียนบทความที่บอกเล่าเรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้น

ภาวะคลื่นใต้น้ำที่ก่อตัว

ทั้งหมดเป็นความปรารถนาดี ผมไม่อยากเห็นเพื่อนพ้องน้องพี่ที่รัก ที่ผูกพันกันมา

นาน ต้องมาทยอยหายไปจาก BD

ถ้าพวกเขาเหล่านั้นมีความจำเป็นต้องหยุดเขียน

ก็ควรจะมาจากภารกิจส่วนตัวของเขาทำให้ต้องหยุดเขียนจะดีกว่า

เช่นเดียวกัน ผมไม่อยากให้เพจน้องใหม่เฉพาะทางที่เข้ามาด้วยแรงใจไฟนักเขียน

จะต้องมอดลงเพียงเพราะระบบมันเลือกจะให้คุณค่ากับบางเรื่องราวมากจนกลายเป็นคำว่า “มากเกินไป”

สุดท้าย ผมฝากไปถึงเพจเพื่อนพ้องน้องพี่ที่รัก

รุ่นกลาง และรุ่นเก่า ถ้าเหนื่อยก็พักครับ เอียนก็หยุด ไปหาอะไรทำ แต่อย่าปิดเพจ เพื่อน ๆ ทุกคนยังรักที่จะคุยกันในเม้นท์ต่อกันลงมาเป็นทอด ๆ อยู่ดี ดังนั้น ไปพัก ไปเที่ยว เหมือนที่ผมทำ แล้วกลับมาสู้กับสถานการณ์ในโลกจริง และโลก BD ต่อไป

ส่วนเพจเฉพาะทางน้องใหม่ ความฝันทุกฝันมันไม่ได้มีเรื่องง่ายดาย นักเขียนทุกคนที่ประสบความสำเร็จก็ต้องเจอกับอุปสรรคมาแล้วทุกคน

วิธีง่าย ๆ เขียนในสิ่งที่คุณมี Passion อยู่แล้ว คือ จงสนใจตัวเลขคนตามอ่าน

ไอ้ที่มันอยู่ด้านขวามือของใต้โพสต์นั่นล่ะ โฟกัสแค่ตรงนั้น

ผลิตงานที่คุณรักเพื่อคนกลุ่มนี้เป็นหลัก

แต่ถ้าเพจน้องใหม่ที่เข้ามาเพื่อหวังจะกลายเป็นเพจยอดนิยม ได้ดาว ได้คนติดตาม

มาก ๆ ผมขอให้คุณโชคดีกับสิ่งที่คุณหวัง ผมรู้ว่าถ้ามันไม่ใช่ คุณก็มีทางเลือกของ

คุณเองมากกว่าคนที่เข้ามาเพราะรักที่จะเขียน

สำหรับนักเขียนน้องพี่ที่รักทุกท่านที่เริ่มถอดใจ แวะไปอ่านซีรีย์ส

“ดีต่อใจ ถ้าใครรักการเขียน”

อาจมีบางบทความที่ช่วยสร้างกำลังใจให้แก่คุณครับ