ในช่วงวิกฤตนั้น ผู้บริหารคงหน้ามืดตามัว
ทำทุกวิถึทางเพื่อความอยู่รอดของบริษัท
จนถึงกับเชื่อ คำแนะนำของบริษัท ที่ไม่ใช่มืออาชีพ
แต่เพียงเพื่อต้องการสิ่งที่เรียกว่า win-win
.
ผู้บริหารลืมตระหนัก ความสมเหตุสมผลของตัวเลข
และ ลืมประเมินนิสัยของประชาชนในสมัยนั้น
ที่การขึ้นเครื่องบินคือสิ่งใหม่ ที่ใครๆก็อยากลิ้มลอง
.
และ สิ่งสำคัญคือ ผู้บริหารขาดการทำงานเป็นทีม
ไม่ฟังใครหน้าไหน
ซึ่งนั่นก็เป็นลางของหายนะ ตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว...😌