ซีรีส์ภาคปกติของ "นิโคล่า เทสลา" ชายผู้สร้างอนาคตโลกยุคใหม่ : บทนำ พันธะสัญญา (1/3)
นิโคล่า เทสลา สมัยเป็นหนุ่ม
เช้าของฤดูร้อนปี ค.ศ. 1884 รถไฟชาเลียสกำลังจะออกจากปารีส ณ ชานชาลามีชายหนุ่มผู้หนึ่งรูปร่างผอมสูงผมดกหนาเเสกกลาง มีหนวดอันเป็นเอกลักษณ์ กำลังมีทีท่าลุกลี้ลุกรนหาของสำคัญบางอย่าง
เขาจะไปไหน? คำตอบคือชายผู้นี้ไม่เหลืออะไรอีกแล้วในปารีส เขาขายสมบัติทุกอย่างที่เป็นของเขาจนหมด แม้กระทั่งบ้านพัก และเขาก็ได้ทิ้งอาชีพวิศวกรของเขาที่นั่น เขาหาของสำคัญอย่างหนึ่งไม่เจอ เเละหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง แต่ทันใดนั้นก็ปรากฏตัวเลขสำคัญขึ้นมาในจินตภาพเเห่งความทรงจำ ซึ่งเป็นความสามารถพิเศษเหนือบุคคลทั่วไปของเขา ตัวเลขที่ว่าคือตัวเลขตั๋วเรือกลไฟที่จะพาเขาเดินทางที่จะพาเขาสู่นิวยอร์ค จากการที่เขาระลึกถึงตัวเลขตั๋วเดินทางได้สามารถทำให้เขาเดินทางสู่นิวยอร์คได้จริงหรือ? คำตอบคือน่าจะได้ เพราะบริษัทเดินเรือจะมีการบันทึกเลขตั๋วเอาไว้ หลังจากผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมาได้ เขาก็ได้ขึ้นเรือเเละเรือก็เริ่มออกเดินทางอย่างช้าๆ มุ่งหน้าสู่นิวยอร์ค หากเขาพลาดการเดินทางครั้งนี้ โอกาสที่เขาจะได้เดินทางไปยังดินเเดนที่เรียกว่า Land of Gokden Promise คงจะสูญสลายไปพร้อมกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาหวัง ในระหว่างการเดินทางที่ยาวนานบนเรือเขามีเวลามากมายที่จะคิดทบทวนว่าเขาทำตั๋วหายไปได้อย่างไร
ชายผู้มีความจำเป็นเลิศผู้นี้ขณะนี้มีอายุเพียงแค่ยี่สิบแปดปี เขาเป็นชาวเซอร์เบียน ชื่อนิโคล่า เทสลา (Nikola Tesla) เรารู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขาในวันนั้นจากบันทึกของเขาที่ได้เขียนขึ้นในภายหลังเพียงระลึกความทรงจำของเขาที่เกิดขึ้นในวัยหนุ่ม
ย้อนกลับมาที่เรื่องตั๋ว การที่เขาระลึกหมายเลขตั๋วเรือได้เพียงพอหรือที่จะทำให้เขาได้รับอนุญาตเพื่อลงเรือ? จริงๆ แล้วไม่เพียงพอ ในตอนนั้นที่ท่าเรือเขาค้นหาตั๋วอย่างละเอียด ทั้งในกระเป๋าเสื้อ กางเกง กระเป๋าเดินทาง แพ็คของต่างๆ ซึ่งมีหนังสือ บทกวี บทความที่เขาเขียนขึ้น การคำนวณทางคณิตศาสตร์แคลคูลัสที่ตอนนั้นยังเป็นปัญหาที่เขายังแก้ไม่ได้ แบบแปลนคร่าวของยานบินในจินตนาการของเขา เเละจดหมาย
จดหมายฉบับนี้มาจากเพื่อนชาวอังกฤษที่เขาชอบเล่นบิลเลียดด้วยกันตอนที่อยู่ที่ปารีส เพื่อนของเขาคนนี้ชื่อว่า ชาร์เลส บัทเชเลอร์ (Charles Batsheller) ผู้ซึ่งรู้จักกับนักประดิษฐ์ชาวอเมริกันผู้โด่งดังชื่อ โทมัส เอดิสัน (Thomas Edison) และชาร์เลสแนะนำเทสลาว่า อเมริกาจะเป็นที่ที่เทสล่าสามารถสร้างชื่อเสียงแก่ตนเองได้ในฐานะนักวิทยาศาสตร์ นักประดิษฐ์ และเขาก็เป็นคนเสนอตัวว่าจะเขียนจดหมายแนะนำตัวเทสล่าให้แก่เอดิสัน เทสลาจึงใส่ใจจดหมายฉบับนี้ยิ่งกว่ากระเป๋าเงินและกระเป๋าเดินทางของเขาซะอีก ซึ่งเทสลาได้ใช้จดหมายฉบับนี้ช่วยในการยืนยันตัวเขาเพื่อให้เขาได้ลงเรือ เขาเปิดจดหมายออกแล้วอ่านดังๆ ให้เจ้าหน้าที่บริษัทเดินเรือว่า
"ถึงคุณ โทมัส เอดิสัน...
ผู้ถือจดหมายฉบับนี้คือคุณ นิโคลา เทสลา...."
นี่เป็นการยืนยันว่าเขาคือนิโคลา เทสลาตัวจริง เขาเเสดงจดหมายฉบับนี้ต่อเจ้าหน้าที่ดำเนินการของบริษัทเดินเรือ และในเมื่อไม่มีใครอื่นที่อ้างตัวว่าเป็นนิโคล่า เทสล่า เขาจึงได้รับอนุญาตให้ลงเรือ
การเดินทางเป็นไปด้วยดี แต่ว่าความลำบากที่เทสลาได้รับในตอนนั้นเราคงจะจินตนาการได้ไม่ยาก บนเรืออาหารการกินของเขาได้รับการจัดเตรียมเป็นอย่างดี และเขาก็มีห้องสำหรับนอนพักผ่อน แต่เขาไม่มีอะไรติดตัวมามากมายนอกจากเสื้อผ้าและเงินเพียงเล็กน้อย นี่คือประสบการณ์ใหม่สำหรับสุภาพบุรุษชาวยุโรปซึ่งจู้จี้จุกจิก วัฒนธรรมสูง และการศึกษาสูงผู้นี้ หลายวันในทะเลผ่านไปเขาเริ่มรู้สึกอัดอัด เพราะเขาเป็นคนที่อนามัยจัด เขาเริ่มรู้สึกถึงกลิ่นตัวดังนั้นเขาจึงใช้เวลาส่วนใหญ่นั่งอยู่ท้ายเรือ โดยหวังว่าอากาศบริสุทธิ์จากท้องทะเลจะช่วยเจือจางกลิ่นตัวของเขา ด้วยความที่เขาเป็นนักว่ายน้ำที่แข็งแรงเขาจึงคิดเล่นๆ ว่านั่งอยู่แถวๆ นี้หากมีมหาเศรษฐีผู้ใดตกลงไปในน้ำ เขาจะได้กระโดดลงไปช่วยเผื่อว่าจะได้รับเงินรางวัล แต่แน่นอนสิ่งที่เขาหวังไว้ไม่เกิดขึ้นตลอดการเดินทางข้ามฉอตแลนติก เทสลายังคงนั่งอยู่บนท้ายเรือด้วยความกังวลในกระเป๋าเงินที่มีเงินอันน้อยนิดของเขามากกว่าที่จะมีความสุขไปกับการสูดอากาศบริสุทธิ์
เขากำลังอยู่ระหว่างการเดินทางไปหางานทำกับนักประดิษฐ์ที่มีชื่อเสียงระดับโลกผู้ซึ่งสามารถเอาชนะอุปสรรคต่างๆ ด้วยความพยายาม ผู้ซึ่งประสบความสำเร็จในการลงทุน และเป็นผู้จุดประกายความสว่างแก่โลกด้วยไฟฟ้า
เทสลามีความกระตือรือร้นอยากที่จะพบกับนักประดิษฐ์ผู้ยิ่งใหญ่ผู้ซึ่งมีอายุมากกว่าเขายี่สิบปีผู้นี้ เพื่อแสดงความสามารถทางเทคนิค และต้องการที่จะเสนอความคิดระดับที่เรียกว่า ปฏิวัติโลก เขาหวังว่าเมื่อเขาได้อธิบายทฤษฎีใหม่เกี่ยวกับไฟฟ้ากระแสสลับ (Alternative Current) แก่เอดิสัน จะทำให้เอดิสันสนใจและให้เงินทุนสนับสนุนงานวิจัยดังกล่าว
เอดิสันเป็นมนุษย์ไฟฟ้าที่มีความมั่งคั่ง ซึ่งในขณะนั้นเขาได้ประดิษฐ์อุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆ มากมาย ที่ผู้คนทั้งหลายจำเป็นต้องซื้อ ได้แก่ เครื่องเล่นแผ่นเสียง ซึ่งเป็นอุปกรณ์ที่สามารถบันทึกเสียงได้เป็นชนิดแรกของโลก ทำมาจากกระบอกแว็กซ์ (wax cilinder) และหลอดไฟฟ้า ซึ่งสิ่งประดิษฐ์ของเขาเหล่านี้ได้รับการจดสิทธิบัตรเป็นที่เรียบร้อย
จากที่กล่าวมา เอดิสันคือบุคคลที่สามารถสร้างเงินได้จำนวนมหาศาลจากความคิด และเขาเป็นผู้มองเห็นโอกาสที่จะสร้างความมั่งคั่งจากหลอดไฟฟ้าจากการที่เขารับทราบได้ถึงความจริงที่ว่าผู้คนทั้งหลายไม่ได้ต้องการซื้อเพียงแค่หลอดไฟฟ้า แต่พวกเขาต้องการระบบไฟฟ้าที่สมบูรณ์แบบ พวกเขาต้องการระบบไฟฟ้าแสงสว่างแทนที่ระบบให้แสงสว่างด้วยแก๊ส เพื่อใช้ในบ้านและธุรกิจ กิจการของพวกเขา ณ ตอนนั้นซึ่งเป็นเวลาที่เอดิสันกำลังคิดก่อสร้างระบบไฟฟ้าแสงสว่าง เพื่อแทนที่ระบบให้แสงสว่างด้วยแก๊สซึ่งอุตสาหกรรมการให้แสงสว่างด้วยแก๊สกำลังมีอนาคตที่สดใสในอเมริกา ซึ่งมีมูลค่ากว่า 150 ล้านเหรียญต่อปี
เทสล่าได้เรียนรู้โดยตรงถึงความพยายามของเอดิสันในการประดิษฐ์หลอดไฟฟ้า (หลอดไส้) ในตอนที่เขาทำงานให้กับบริษัทย่อยของเขาในปารีสที่มีชื่อว่า Continent Edison เขาได้อ่านบทสัมภาษณ์ของเอดิสันในปารีสจากหนังสือพิมพ์มีใจความว่า
"ผมจะใช้ไฟฟ้าในการให้แสงสว่างแทนที่การให้แสงสว่างด้วยแก๊ส แต่ผมจำเป็นจะต้องทำให้มีความใกล้เคียงกับสิ่งที่แก๊สทำได้ให้มากที่สุด อีกทั้งยังต้องปรับปรุงเรื่องความสว่าง เพื่อให้เกิดความเหมาะสมกับสภาวะธรรมชาติ การประดิษฐ์ และการตลาด"
เทสลารู้ว่าเอดิสันเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงซึ่งเป็นที่รู้จักดีในฐานะที่เป็นชายผู้ซึ่งสามารถทำให้ทุกอย่างเป็นไปได้ เอดิสันเริ่มต้นจากการเป็นพนักงานโทรเลขผู้เจียมเนื้อเจียมตัว และเป็นผู้ที่เห็นโอกาสที่จะพัฒนาและปรับปรุงระบบโทรเลข เอดิสันได้สร้างเครื่องจักรเครื่องหนึ่งที่ถูกเรียกว่า รีเลย์โทรเลข (Telegraphic Relay) ซึ่งทำหน้าที่รับโทรเลขและส่งต่อไปยังสถานีต่อไปโดยไม่จำเป็นต้องใช้คนทำงานในขั้นตอนนี้ ความสำเร็จในการประดิษฐ์ช่วยให้สามารถส่งข้อความได้ระยะทางไกลขึ้น ทำให้สามารถประหยัดเงินค่าจ้างในการดำเนินการและลดความผิดพลาดในขั้นตอนการพิมพ์ข้อความซ้ำด้วยมือ เทสลายกย่องวิธีการที่เอดิสันทำในการพัฒนาอุปกรณ์ที่ใช้ในการส่งข้อความได้สี่ข้อความบนสายโทรเลขหนึ่งเส้น และนี่อาจเป็นเหตุผลเดียวที่เขาข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกมาเพื่อพบกับพ่อมดแห่งหลอดไฟผู้นี้
เรื่องราวอันมีสีสันเกี่ยวกับงานนิทรรศการจัดแสดงสินค้าที่โด่งดังของเอดิสันได้แพร่สะพัดมาสู่ปารีส จากการเดินทางมาเยี่ยมเยือนปารีสของเอดิสัน เทสลาทราบเรื่องราวของคนงานผิวดำที่บนหมวกของเขามีไฟส่องสว่างตอนที่เอดิสันแจกใบปลิวแก่แขกผู้มาเยือน และเรื่องราวของเจ้าหน้าที่หลายร้อยคนที่แต่ละคนใส่หมวกที่มีไฟส่องสว่างอยู่บนหัวเดินเรียงแถวลงมาจาก Fifth Avenue และในมือของพวกเขาถือกระบองแกว่งไปมาซึ่งที่ปลายของกระบองมีไฟติดอยู่ อีกทั้งเรื่องราวของสาวๆ โชว์เกิร์ลทั้งหลายที่ชุดเครื่องแต่งกายของพวกเธอสามารถส่องสว่างได้จากไฟฟ้า เทสลาคิดว่าใครก็ตามที่สามารถทำให้เกิดสิ่งเหล่านั้นได้จะต้องมีเงินอย่างเหลือเฟือ ชาร์เลส บัทเซเลอร์ ได้บอกเป็นนัยกับเทสลาว่าเมื่อเขาไปถึงเอดิสันอาจยื่นข้อเสนอเงินทุนแก่เทสลาเพื่อพัฒนามอร์เตอร์ไฟฟ้าที่เขาได้ประดิษฐ์ขึ้น
เทสลาผู้ซึ่งทั้งจนและกรอบในตอนนั้นนั่งอยู่ท้ายเรือไฟด้วยความวิตกกังวล แต่เมื่อคิดถึงเรื่องเงินที่เอดิสันจะมอบให้เพื่อสร้างและพัฒนาสิ่งประดิษฐ์ที่มาจากความคิดเขาทำให้เขารู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา
หลังจากขึ้นจากเรือที่ท่าเรือนิวยอร์ค เทสลาถึงกับต้องตกตะลึง เทสลาเคยไปเยือนเมืองหลวงของประเทศต่างๆ ในยุโรป เช่น ปราก บูดาเปส เบอร์ลิน และปารีส แต่ไม่เคยได้เตรียมพร้อมสำหรับเมืองที่หยาบและดิบอย่างนิวยอร์ค เทสลาคุ้นเคยกับเมืองที่มีสถาปัตยกรรมและวัฒนธรรมสูงอย่างเช่นในยุโรป แต่สำหรับนิวยอร์คนั้นเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง เมืองสกปรก ผู้คนพลุกพล่านจอแจ และการจราจรติดขัด สิ่งปลูกสร้างมีลักษณะแข็งและหยาบ คล้ายกับเป็นกล่อง หรือแท่งอะไรสักอย่างพุ่งสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า ผู้คนที่นี่ดูรีบเร่งและวิตกกังวลกับธุรกิจของตนเอง การแข่งขันสูง คนที่นี่พูดภาษาอังกฤษในสำเนียงที่เทสลาไม่คุ้นเคย ตอนที่เทสลาเดินขึ้นจากเรือเขามีเงินติดกระเป๋ามาเเค่สี่เซนต์ ความวิตกกังวลของเขาเริ่มสูงขึ้น เขาครุ่นคิดว่าจะเอาตัวรอดได้อย่างไรในสถานที่ที่น่ากลัวเเละเเปลกประหลาดเช่นนี้ เขาไม่รู้เเม้กระทั่งว่าจะไปพบโทมัส เอดิสัน เเห่ง Ediso Electric Light Company ได้ที่ไหน เขารู้เพียงว่าสำนักงานใหญ่ของบริษัทตั้งอยู่ที่ Fifth Avenue เเต่ว่ามันอยู่ที่ไหนล่ะ?
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
