หลวงพระบาง-คุนหมิง ครั้งแรกบนรถทัวร์จีน
รถมารับที่โรงแรมตอนเช้าเวลา6.30 นั่งไปเพียง2กม.ก็ถึงท่ารถโดยสาร เห็นรถบัสสีฟ้าคันใหญ่จอดรออยู่ฉันก็ใจชื้นคิดว่าแบบนี้ข้างในคงกว้างขวางดี เรานั่งรอผู้โดยสารคนอื่นๆที่มีตามมาอีกไม่มากนัก ระหว่างนั้นก็เช็คชื่อในสมุดรายชื่อกับคนขับที่เป็นชาวจีน2คน เราจะอยู่บนรถนี้กันไปอีก24ชม. เมื่อขึ้นรถฉันก็พบว่าผู้โดยสารมีประมาณ10กว่าคน ทั้งหมดเป็นเป็นผู้ชายชาวจีนล้วน ที่โดยสารนั้นเป็นเตียงนอนจริงๆไม่สามารถปรับเอนหลังใดๆได้ ตอนจองตั๋วฉันได้ตั๋วนอนเตียงล่างเตียงแรก แต่เมื่อมาถึงท่ารถตั๋วกลับถูกเปลี่ยนเป็นเตียงบนเตียงแรก ซึ่งหัวเด็ดตีนขาดฉันก็จะไม่ยอมนอนเตียงบน เพราะแน่ใจว่าเส้นทางเป็นเขาคดเคี้ยวอีกแน่นอน ยังเข็ดกับการเดินทางเมื่อวันก่อนไม่หาย จึงยืนทะเลาะกับคนขับเป็นภาษาอังกฤษส่วนเขาพูดจีน หลังจากยืนกระต่ายขาเดียวไม่ขยับไปไหน คนขับหัวเสียสุดขีดชี้ให้ฉันไปนอนเดียวล่างถัดไปจากเขา เป็นอันพอใจที่ตกลงกันได้
ในรถเป็นเตียงนอน3แถวเรียงตามแนวกว้าง และทำเป็นเตียง2ชั้น ส่วนแถวหลังสุดสยองขวัญกว่าเพราะเขาจัดให้นอนเรียงเป็นตับโดยไม่มีช่องว่างเลย ที่นอนปูผ้าปูที่นอนสีน้ำเงินแต่ก็ไม่ได้ดูเรียบสะอาดเท่าไหร่ มีผ้านวมเก่าสีมอๆให้เตียงละ2ผืน แถมมาพร้อมกับกลิ่นสาป ไม่ต้องสงสัยว่ามันคงไม่ได้ผ่านการซักมานานพอสมควร ฉันเอาผ้าซุกๆไว้คิดว่าจะไม่ยุ่งกับมันล่ะ แล้วก็เริ่มต้นฉีดน้ำหอมกลิ่นสดชื่นๆที่เตรียมไปเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น
รถออกเวลา 7 โมงเช้า เราได้ขึ้นเขากันหลังจากนั้นไม่นานนัก ถนนในลาวเส้นไปสู่จีนดีกว่าทางที่มาจากไทยมากเพราะราดยางหมด แรกๆต่างคนก็ต่างไปนอนที่ของตัวเอง คนก็นอนเตียงบนเมื่อรถวิ่งไปซักพักก็เริ่มย้ายที่มาเตียงล่าง เมื่อรถจอดเติมน้ำมัน ฉันลงไปเดินยืดเส้นยืดสาย แล้วก็ดีใจที่ได้ยินภาษาไทยจากเด็กปั๊ม เลยถามเขาว่าที่นี่ที่ไหน เขาบอกเมืองนาหม้อ (Na Mor) อีกไม่ไกลก็จีนแล้ว น้องๆบอกว่าพวกเขาเป็นคนไทที่อยู่ในแถบนั้น ทำให้นึกถึงเรื่องชนชาติไทที่เคยอาศัยในจีนตอนใต้และย้ายลงมาอยู่ตามเมืองต่างๆ ส่วนคนจีนนั้นมองเราพูดภาษาไทยกันด้วยความทึ่งหน่อยๆ
เวลาบ่าย 2.45 รถก็มาถึงด่านบ่อเต้น ชายแดนลาว-จีน ปี2018ที่ฉันเดินทางถนนช่วงนั้นกำลังขยายเส้นทาง ตึกduty freeและ โรงแรมใหญ่โตกำลังอยู่ในระหว่างการก่อสร้าง
เจ้าหน้าที่ขึ้นมาตรวจพาสปอร์ตบนรถ จากนั้นเราก็ลงรถพร้อมขนข้าวของทุกอย่างลงไปให้หมดเพื่อทำเรื่องผ่านแดนขาออกจากลาว เสียค่าธรรมเนียม20,000กีบ จากนั้นจึงเดินเข้าทางด่านจีนพร้อมแสกนสัมภาระทั้งหมด เจ้าหน้าที่จีนค้นกระเป๋าเปิดรื้อดูของในกระเป๋าคนจีนอย่างละเอียด อุปกรณ์ก่อสร้างที่ดูเหมือนจะเป็นอาวุธได้ในสายตาเจ้าหน้าที่เขาก็ยึดไว้ พอเห็นฉันพร้อมเป้ที่ตุงแน่นเอี๊ยด ฉันนึกในใจว่าอย่ารื้อออกมานะมันจะเหนื่อยตอนยัดกลับเข้าไปมากเลย และเขาก็ตัดสินใจแค่พลิกกระเป๋าไปมาลูบๆคลำๆแล้วให้ผ่านไป จากนั้นเราก็หอบสัมภาระทั้งมวลนั้นเข้าไปในอาคารimmigration ทำเรื่องขาเข้า กว่าทั้งคนทั้งรถจะได้เคลื่อนย้ายกันอีกทีก็บ่าย3.45 ฉันนึกว่าเราจะไปต่อกันยาวๆ แต่เปล่า รถมาจอดด้านหลังกองตรวจคนเข้าเมือง (เมืองMohanเขตยูนนาน) และให้เราทานอาหารเย็นที่ร้านแถวๆนั้น ฉันเลือกที่จะกินก๋วยเตี๋ยวร้านเดียวกับคนที่โดยสารมาด้วยกัน เพราะใจนึงก็หวั่นๆกลัวคนขับจะปล่อยทิ้งไว้กลางทาง เขาเกือบทำมาทีนึงแล้วตอนฉันเข้าห้องน้ำหลังจากจบมื้อกลางวัน แต่ดีที่มีคนทักและฉันวิ่งมาทัน
ฉันสั่งก๋วยเตี๋ยวและบอกเขาให้เอาปริมาณน้อยมากๆด้วยภาษาใบ้เพราะไม่อยากมีธุระเรื่องห้องน้ำ จริงๆก๋วยเตี๋ยวอร่อยใช้ได้เลย บนโต๊ะเครื่องปรุงที่แยกไว้หน้าร้านนั้นให้เครื่องปรุงก๋วยเตี๋ยวหลากชนิดที่สุดตั้งแต่เคยพบเจอมา นับได้ทั้งหมดมี15อย่างไม่รวมผักสดและพวกซอสเป็นขวดๆ ไม่รู้ว่าถ้าใส่มันทั้งหมดรสจะเป็นยังไง แค่มื้อแรกที่เข้าจีนมาก็สนุกเรื่องอาหารแล้ว
แล้วเราก็รอแล้วรอเล่าจนรถออกอีกทีหกโมงเย็น คราวนี้รถวิ่งยาวขึ้นเขา ถนนเมืองจีนดีมาก กว้างใหญ่ วิ่งสบาย คนขับเคารพกฎหมาย รู้สึกได้ถึงความปลอดภัย แต่ถึงกระนั้นฉันก็ต้องบอกว่านี่เป็นการเดินทางที่ค่อนข้างทรมาน เพราะเหม็นสาบที่นอน และเหม็นบุหรี่ที่ติดตัวผู้โดยสารคนอื่น ทุกคนตั้งแต่คนขับถึงผู้โดยสารนั้นสูบบุหรี่หมด ยังเป็นโชคดีอยู่อย่างนึงที่ไม่สูบในรถ ไปๆมาๆคนที่อยู่ทางด้านหลังฉันก็มานั่งกองรวมกันที่พิ้นทางเดินด้านหลังคนขับกันหมด ฉันรู้สึกถึงเหมือนนั่งอยู่ในเรือท่ามกลางคลื่นที่เขย่าไปมา ทั้งหนาวด้วยเพราะอยู่บนเขาทำให้จำใจต้องใช้ผ้าห่ม2ผืนสาปๆนั่น แล้วก็ปวดปัสสาวะกลางดึกขนาดหนัก ถึงขั้นเกือบจะไปเจรจากับคนขับรถให้จอดรถหน่อยแต่มองไปด้วยเหตุผลก็เห็นว่าเราอยู่กันบนเขาไม่มีที่พักระหว่างทางใดๆ ได้แต่อดกลั้นไปต่อเป็นชั่วโมงๆ พอถึงปั๊มน้ำมันแล้วฉันถึงกับขอบคุณเทวดาสิ่งศักดิ์สิทธิ์เลยทีเดียว
หลังเข้าห้องน้ำและขึ้นรถฉันก็รู้สึกไข้ขึ้นคงเพราะเหนื่อยล้า คนขับรถจอดรถนอนพักที่ปั๊มเป็นชั่วโมง เราทุกคนต่างสลบไสลกันหมด แล้วก็เดินทางกันต่อแต่หลังจากนั้นฉันไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรแล้ว จากนั้นรถก็มาจอดนอนพักกันที่ปั๊มอีกทีเมื่อใกล้รุ่งสาง แล้วเราก็เดินทางต่อจนมาถึงสถานีรถบัสสายใต้คุนหมิงตอน7โมงเช้า
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
