ผมได้มีโอกาสเป็นพี่เลี้ยงตั้งแต่ยุคแรกๆ การอบรมสมัยแรกๆ ก็ไม่มีอะไรมากเน้นนั่งธรรมะกันอย่างเดียว บางวันนั่งยาวต่อเนื่องถึง ๖ ชั่วโมงบางวันก็นั่ง
เนสัชฯข้ามคืนกันเลยทีเดียวบางรุ่นรับประทานอาหารมื้อเดียวนั่งธรรมะตั้งแต่ ๙ โมงเช้าถึง ๖ โมงเช้าของวันรุ่งขึ้นนับว่าในยุคแรกๆ เป็นรุ่นที่ฝึกสมาธิกัน
อย่างเข้มข้นมาก
สิ่งที่น่าประทับใจมากๆ คือน้องๆ ทุกคน ตั้งใจนั่งธรรมะ ไม่จำเป็นไม่ลุกกันเลยทีเดียว แถมบางคนนั่งไม่ขยับเปลี่ยนท่าเลย บรรยากาศการอบรมอยู่กันแบบพี่น้อง
ทุกคนมีความสุขกับธรรมะในบรรยากาศ อันร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่นานาพันธุ์มีหมู่ปลาแหวกว่ายเต็มคลอง เหล่านกสกุณามากมายหลายชนิด
มากันเป็นครอบครัว มีลูกตัวน้อยๆเ ดินเล่นอยู่ใกล้ๆสร้างอารมณ์สบายแจ่มใสพาใจให้เข้าถึงธรรม
สมัยนั้นบรรยากาศของวัดเงียบสงบมาก เป็นบรรยากาศของการปฏิบัติธรรมล้วนๆ ไม่มีโลกของโทรศัพท์มือถือไม่มีเทคโนโลยีมากมายไม่มีเรื่อง
รบกวนใจยังไม่มีการขยายงานก่อสร้างมากมายรถในวัดก็ยังไม่มากนักจึง
เงียบสงบและไม่มีเสียงรบกวนเลยมีความสุขมากๆ