“ความรู้สึกมันค่อนข้างนานแล้วที่ไม่ได้ไปตลาดเช้ากับแม่แบบนี้”
แม่คุยกับพ่อตั้งแต่กลางคืนว่า “พรุ่งนี้เช้าจะไปตลาดสด จะไปซื้อปู ปลาหมึกนะ” แน่นอนพ่อต้องขับรถไปให้แม่เพื่อส่งและรอรับ เพราะเช้าๆหาที่จอดยาก ใช้วิธีปล่อยลงและวนรับสะดวกกว่า หรือถ้ามีที่จอดก็ถือว่าโชคดี
ตอนนั้นวินดาคิดว่า...ของที่แม่ต้องซื้อมีไม่เยอะก็จริง แต่จำนวนกิโลกรัมของแต่ละอย่างหนักแน่นอน อย่างน้อยก็2-3 กิโล เลยตัดสินใจบอกแม่ไปว่า “พรุ่งนี้แม่ปลุกด้วยนะ ไปด้วย”😁 (ก็คือทำตัวเป็นลูกที่ดีไปช่วยถือของ แม่ต้องภูมิใจ ลูกสาวมีความแมน555)
เช้าวันนั้นเราออกจากบ้านไปถึงตลาดประมาณ 7 โมงนิดๆค่ะ
มาเป็น...ปลาหมึกทอดกระเทียม ของเราซะดีดี🦑
พอลงจากรถเท่านั้นแหละกลิ่นคาวอาหารทะเลเต็มจมูกจนแยกไม่ออกเลยค่ะทุกโคนนนนนน ว่าที่มาคือกลิ่นจากอะไรบ้าง🤪(กลิ่นทะลุแมส😷)
นอกจากกลิ่นแล้ววินดาก็ได้ยินเสียงตะโกนของพ่อค้า แม่ค้าเชียร์ให้คนเข้ามาดูและซื้อของร้านตัวเอง บ้างก็เสียงตะโกนขอทาง บ้างก็เสียงรถบีบแตร เวียนหัวไปหมดค่ะ แต่นั่นแหละมันคือความคึกคักของตลาดเช้า ไม่แปลกแต่คือเสน่ห์😉 (เป็นสิ่งที่เรารู้ว่าจะเจอกับอะไรแบบนี้)
“ปลาหมึก” คือร้านแรกที่แม่แวะ ร้านนี้คนเยอะมากกกกก แม่ค้าก็เสียงดังฟังชัด ซื้อง่ายขายคล่องสุดๆ แต่ละคนซื้อกันไม่ต่ำกว่า 1 กิโล แม่หรอจะยอม 2 กิโลสวยๆไปเลยค่ะ มีหันมาถามวินดาด้วยนะ “2 โลพอไหมอะ สัก 3 ดีมะ?” ดีนะวินดาเบรกทันทีเลยค่ะ “พอก่อนแม่ เดี๋ยวมีปูอีก” นี่ถ้าไม่เบรก 3 กิโลคอเลสเตอรอลขึ้นทั้งตัว ทั้งครอบครัวแน่นอนไม่ต้องสืบ
ร้านแรกผ่านไป...แม่พาเดินลัดเข้าตลาดด้านในไปซื้อปูต่อ ระหว่างทาง...เอ๊ะๆๆๆ กระเทียม!!! แม่เลี้ยวไม่เปิดไฟส่งสัญญาณให้วินดารู้ตัวเลย เดินๆอยู่หัวแทบทิ่ม555 จัดมาเบาๆครึ่งกิโล ตอนนี้มือสองข้างของวินดาได้ทำหน้าที่แล้ว แต่ยังไม่สมบูรณ์เดินหน้าต่อค่ะ
ระหว่างเดินแม่หันมามองวินดาเป็นระยะ คงนึกในใจ “มันถือตัวเอียงจะไหวไหมเนี่ย” แล้วก็ดึงไปถือเองถุงนึง(วินดาจำไม่ได้ว่าปลาหมึกหรือกระเทียม) วินดาก็บอกแม่ไปว่า “วินดาถือได้ไม่หนักหรอก ถ้าเมื่อยเดี๋ยวผลัดกันถือก็ได้” แต่แม่ก็ไม่ส่งคืนมา😔
มาเป็น...ปูนิ่ง กับ น้ำจิ้มแซ่บๆของแม่🦀
ถึงแล้วร้านปูม้า แม่ยืนคุยกับแม่ค้าที่ดูกระตือรือร้นในการขายเอามากๆค่ะ สังเกตได้จากว่าแม่ยังไม่ทันตกลงซื้อ เจ้ก็หยิบถุงกางออกให้ใส่ปูแล้วงี้
ใจที่แม่ตั้งใจจะซื้ออยู่แล้วประมาณ 1 กิโล ก็เลยยืนเลือกๆๆๆใส่ถุง ชั่งกิโลมา 1 กิโล กับอีก 8 ขีด แค่นั้นเอ๊งงงง เลยจากที่ตั้งใจไว้นิดเดียวเอ๊งงงง (หรอแม่🤨)
ตกลงจัดมาอย่าให้ต้องมีตัวไหนต้องอยู่ที่ร้าน ไหนๆลงถุงแล้ว โชคชะตาพาเราให้มาเจอกัน ปะ ปะ ปะ ลงหม้อนึ่งร่วมสาบานพี่น้องชาวปูละกันเนอะ
โอเค...ภารกิจหลักเสร็จแล้ว ไหนเลยจะพลาดภารกิจรอง ระหว่างทางกลับ ไม่จ้า!!! แม่ไม่กลับทางเดิม เพราะโทรคุยกับพ่อได้เรื่องว่าจอดรออยู่อีกฝั่งของตลาด
เอาหละผ่านร้านผลไม้ซะหน่อย แม่ค้าร้านนี้แต่งตัวเนี๊ยบ แต่งหน้าสดใส พูดจาหวานหูเชียวค่ะ
ลองกอง ตบท้ายปลาหมึกทอดกระเทียมและปูนึ่งจ้าา
แม่ซื้อไม่เยอะขอลองกองอย่างเดียว 2 กิโล😱😱😱 ตัดภาพมาที่มือของวินดาคือชาขึ้นมายันตาแล้วค่าาาา ตอนนั้นแม่ก็ช่วยถือนะคะ แต่จำไม่ได้ว่าแม่ถืออะไร จริงๆมันก็ไม่ได้ขนาดไม่ไหว แต่มันไม่ได้ถือแป๊ปเดียวอะคะ ถือเดินๆๆๆๆ หยุดดูๆๆๆ เดินๆๆๆ มันก็เลยเกิดอาการชาขึ้นตาลามมายันหูเลยยย🤪
ครบแล้วกลับบ้านได้😆
.
.
.
ขึ้นรถตากแอร์เย็นๆสบายใจจังเล้ยยย🤩
ยัง ยังไม่พอค่ะ คราวนี้ขอวินดาซื้อบ้าง อยากกินหมูปิ้งร้อนๆ เนื้อล้วนไม่มัน กับข้าวเหนียวหนึบๆสักหน่อย เลยอ้อนพ่อให้วนไปหาร้านโปรดค่ะ
หมูปิ้งสุดรัก กินอยู่ร้านเดียว🥰
ได้มาสมใจ ขอกินเพิ่มพลังให้ตัวเองหน่อยค่ะ แม่ค้าหมูปิ้งร้านนี้อายุมากแล้ว มักพูดเร็ว รีบถาม รีบปิ้ง รีบตอบ รีบรับเงิน รีบทอนตังค์ รีบขนาดนี้ไม่รู้ใส่กางเกงขาลีบด้วยป่าวนะคะ (หยอกๆนะคะ😊)
ได้ข้าวเหนียว+หมูปิ้งแล้ว อยากกินกาแฟเย็นแบบรถโบราณชงก๊องแก๊ง ก๊องแก๊งขึ้นมาทันทีค่ะ เหมือนเดิมอ้อนพ่อสิค่ะรออะไร ขับเลยมานิดเดียวก็เจอร้านแล้วค่ะ ร้านชงในดวงใจ😍
ชงกี่ครั้งก็อร่อยไม่เปลี่ยน🧊
ที่สั่งประจำเลยก็คือ คือ คือ “เนสกาแฟเย็นหวานน้อย” ขอบอกยั่วๆเลยว่า อร่อย ชื่นใจ ไม่รู้จะบรรยายยังไงแล้วววว ร้านนี้พ่อค้า แม่ค้า น่ารัก พูดเพราะ ใจเย็น แต่ชงไว มือระวิงเวอร์ๆค่ะ
ภารกิจตลาดเช้าเสร็จสิ้นลง กลับไปลุยกับของที่ซื้อมาต่อที่บ้านกันค่าาาาา🤗
...เรื่องเล่าหลังตลาด...
บ่อยครั้งที่เวลาไปตลาดหรือไปซื้อของใดๆก็ตามกับแม่ วินดาจะเจอกับพ่อค้า แม่ค้าหลายรูปแบบ หลายอารมณ์ หลายพฤติกรรมค่ะ
บางคนพูดจาดี แต่ของที่ขายดูไม่ดี
บางคนพูดจาห้วนๆ แต่ดูจริงใจ ของที่ขายดูกลางๆ
บางคนพูดจาแย่ออกแนวไม่ง้อลูกค้า ฟังไม่เข้าหู แต่ของที่ขายดูดีมากๆ
บางคน...
บางคน...
... เป็นต้น
บางทีวินดาก็สะกิดแม่นะคะประมาณว่าไม่อยากซื้อร้านนี้ แพง ต่อราคาแม่ค้าก็พูดจาไม่ดี พูดไม่ดีกับแม่ วินดาไม่ชอบ ไม่อยากเอาเงินไปให้เขา😡😡😡(แม่ก็ซื้อบ้าง ไม่ซื้อบ้างแล้วแต่โอกาส แล้วแต่กรณีค่ะ)
และเวลาออกมาจากตรงนั้นแล้ว แม่บอกกับวินดาว่า
“คนเราไม่เหมือนกัน เรามาซื้อของก็ดูที่ของที่เราอยากได้ อยากซื้อเป็นหลัก อย่าเอาเรื่องนิสัยคนขายมาเป็นอารมณ์ ราคาถ้าเราคิดว่ามันแพงไปก็ลองต่อดู เขาให้ได้ ไม่ได้ก็ตัดสินใจเอา แค่นั้นเอง”
โอเคค่ะแม่ ตามนั้น😊
แล้วพบกันใหม่ค่ะ👋🏻
#windasharing
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
