เรื่องสั้นคั่นเรื่องผี ( ห้องนั่งเล่นในความมืด )
"เพราะเธอไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้"
ความเดิมตอนที่แล้ว: "เบล"นักเรียนหนุ่มผู้มีเพื่อนมากมายได้พูดช่วยเหลือ"ซิน"นักเรียนสาวที่ถูกเพื่อนในกลุ่มรุมว่าเรื่องงานกลุ่ม และทั้งคู่ก็ได้ทำความรู้จักกันเพิ่มเติมนิดหน่อย แต่ซินก็ยังไม่เปิดใจรับใครเป็นเพื่อนอยู่ดี...
ณ บ้านของ"ซิน"ในช่วงค่ำคืนที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวส่องแสงมากมาย...
"อืมมม อุปกรณ์พร้อม คนพร้อม ทำงานดีกว่า เดี๋ยวพวกนั้นจะมาหาเรื่องเราอีก เฮ้อ..."
ซินพูดออกแนวเนือยๆพร้อมเตรียมตัวทำงานกลุ่ม
และทันใดนั้น...
"ติ๊ง!" เสียงแจ้งเตือนอะไรบางอย่างดังมาจากโทรศัพท์ของซิน
"หืม อะไรแจ้งเตือนล่ะนั่น"
ซินหยิบโทรศัพท์มาเปิดดู
"ห๊ะ หมอนั่นนี่นา..."
ที่โทรศัพท์แจ้งเตือนก็คือ"เบล"
แอดเฟรนด์มาทางเฟสบุ๊ค
"จะรับดีไหมเนี้ย แล้วหมอนั่นรู้เฟสบุ๊คเราได้ไง?"
"เฮ้อ ลองรับดูก็ได้..."
พอพูดจบ ซินก็รับแอดเบลทันที
หลังจากที่ซินรับแอดเบล เบลก็ทักไปหาซินทันทีราวกับว่าเบลรออยู่ที่หน้าจอเพื่อรอซินรับแอดอยู่
"Messenger"
เบล:นี่ซินซิน ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันช่วยเธอทำงาน
ซิน:อย่าเรียกแบบนั้นได้ไหม ฉันไม่ได้ลืม
แค่ไม่ได้อยากรบกวนนายให้มาช่วยฉันเฉยๆ
เบล:จะเป็นอะไรไปล่ะซินซิน ฉันตกลงแล้วนี่
มีอะไรให้ช่วยก็บอกมาเลย ฉันพร้อมจะทำ😁
ซิน:ก็บอกว่าอย่าเรียกแบบนั้นไงไอบ้านี่
เบล:ฉันชื่อเบล ไม่ใช่ไอบ้า
ซิน:ก็ฉันจะเรียกแบบนี้อะ ทำไมเหรอ
เบล:ชิ ก็ได้ๆๆๆ เอาเป็นว่ามีอะไรให้ช่วยรึเปล่า
ซิน:นายจะช่วยฉันจริงๆเหรอ
เบล:อื้ม บอกมาเลย
ซิน:งั้นนายช่วยหาข้อมูลให้ฉันแล้วส่งมาหน่อยสิ ฉันจะทำไปเรื่อยๆ ก็คงทันพรุ่งนี้เที่ยงแหละ
เบล:เอางี้ดีกว่า ฉันจะหาข้อมูลให้เธอ
และพรุ่งนี้เช้าจะระบายสีให้ด้วย
แต่เธอต้องมาเช้าๆนะ โอเคไหม
ซิน:มันจะดีเหรอ?
เบล:ดีสิ ดีที่สุดเลยล่ะ
ซิน:ก็ได้...ว่าแต่นายรู้เฟสฯฉันได้ยังไง
เบล:ฉันก็แค่เอาชื่อเธอมาค้นหามั่วๆดูอะ
และก็เจอจริงๆด้วย แฮร่ๆ
ซิน: ...
เบล:เอาน่าๆ😅
เบล:เอาล่ะ มาทำงานกันเถอะนะ😁
วันรุ่งขึ้น...
ยามเช้าที่ดูสดใส๊สดใส แสงแดดอ่อนๆส่องลงมายังถนนและรถแต่ละคัน ดูเหมือนวันนี้เบลจะไม่ได้ไปโรงเรียนสายหรือไปช้า แต่รถติด...
"เมื่อไหร่จะถึงโรงเรียนเนี้ย ทำไมรถมันติดแบบนี้ ขืนช้ากว่านี้อีกล่ะก็ฉันไปไม่ทันช่วยงานซินแน่ๆเลย"
"ทำยังไงดีนะ..." เบลคิดอะไรบางอย่างในระหว่างที่เขากำลังโหนสองแถวที่ตอนนี้ติดแง็กอยู่บนถนนเพราะรถติดขนานหนัก
จู่ๆเบลก็กระโดดลงมาจากรถพร้อมกับวิ่งไปจ่ายเงินคนขับแล้ววิ่งออกไปจากถนน
"ถ้าฉันวิ่งไปก็คงเร็วกว่าแน่นอน ไม่ผิดแน่
ฉันจะไม่ทำให้เธอผิดหวังเด็ดขาดยัยซินซิน"
เบลคิดในใจพร้อมกับวิ่งไปโรงเรียนอย่างสุดกำลัง
"เฮ้อ ถึงโรงเรียนสักที หอบแหลกเลยตรู"
เบลถอนหายใจพร้อมกับเดินเข้าไปในโรงเรียนอย่างรวดเร็วเพื่อไปหาซิน
"นี่นายบ้า ฝากด้วยนะ" ซินยื่นงานให้กับเบล
"ก็บอกแล้วไง ฉันชื่อเบล เบลน่ะเบล เดี๋ยวก็ไม่ระบายสีให้สะเลย"
เบลพูดพร้อมกับหยิบงานมา
"นายบ้าน่ะเหมาะแล้ว"
ซินพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"เธอหัวเราะเหรอ?"
เบลถามพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆมองหน้าซิน
"เปล่าๆ ไม่ใช่เลยสักนิด"
"เมื่อเช้า...ฉันเห็นนะ" ซินพูดตัดบทขึ้นทันที
"เห็น? เห็นอะไรเหรอ?" เบลแกล้งถาม
"อย่าทำซื่อเลย ขอบคุณนะ ขอบคุณมากๆเลยล่ะ" ซินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่ก็แฝงไปด้วยคำขอบคุณที่มาจากใจ
"แฮะๆๆ อยู่ๆก็ชมกันแบบนี้ เขินเป็นเหมือนกันนะ ไม่เป็นไรหรอก ฉันยินดี เอาล่ะ เดี๋ยวฉันจะไประบายสีให้แล้วนะ" เบลพูดพร้อมเตรียมตัวเดินไปที่ห้องเรียน
"อื้อ ขอบคุณอีกครั้งนะ"
ซินพูดก่อนจะเดินไปห้องเรียนของตัวเอง
ณ อาคารเรียนในช่วงเวลาพักกลางวัน
อากาศร้อนๆแดดส่องอย่างรุนแรง
ราวกับดวงอาทิตย์อยู่ใกล้ๆ
"ดีนะวันนี้ฝนไม่ตก งานเลยปลอดภัย
เสร็จแล้วนะซินซิน เอาไปส่งด้วยล่ะ จะได้ไม่ต้องโดนพวกนั้นวุ่นวายอีก" เบลพูดพร้อมกับยื่นงานให้ซิน
"ขอบคุณนะ มันก็ดีหรอกที่ฝนไม่ตก
แต่แดดวันนี้ร้อนมากเลยนะ"
ซินพูดพร้อมกับหยิบงานมาไว้ในมือ
"นั่นสินะ ไหนว่าพระอาทิตย์ห่างกับโลกตั้งล้านไมล์ แต่ความร้อนนี่แบบเหมือนอยู่ใกล้โลกแค่กิโลเดียวเอง555" เบลตอบกลับแบบติดตลก
และในขณะที่ทั้งคู่ต่างก็คุยกันน่ารักกรุบกริบๆ(มั้ง) ก็มีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองเขาและเธออยู่ ซึ่งสายตาคู่นั้นก็เป็นของ"กิ๊บ"
นักเรียนสาวที่อยู่คนละห้องกับเบลและซิน
เธอแอบชอบเบลอยู่ จึงรู้สึกเคืองๆที่ทั้งคู่ดูสนิทกัน
"สวัสดีเบล ทำไรอยู่หรอออ" กิ๊บเข้ามาทักทายเบล
"อ้าว สวัสดี กำลังคุยกับเพื่อนเรื่องงานน่ะ"
เบลตอบแบบไม่หันหน้าไป
กิ๊บเห็นท่าทีแบบนั้นแล้วยิ่งเคืองเข้าไปใหญ่
นางจึงพูดขึ้นมาว่า...
"ไม่ยักรู้นะเนี้ยว่าเธอสนิทกับยัยนี้ด้วย ระวังน๊า
ยัยนี่แค่ชื่อก็แย่แล้วอะ ระวังจะพาซวย อุ๊บส์..."
กิ๊บพูดแบบเหยียดๆขึ้นมา
"ไม่หรอก ซินซินน่ะ เขาเป็นคนดีคนหนึ่งเลยล่ะ
และคำว่าซินก็ไม่ได้แปลว่าเวรกรรมเสมอไป แปลว่าใจก็ได้ ในภาษาจีน"
เบลตอบกิ๊บพร้อมกับยิ้มเรียบๆ
พอกิ๊บได้ยินแบบนั้นยิ่งปี๊ดจะแตก
แต่ต้องทนเก็บเอาไว้ในใจ
ตอนนี้ใจของกิ๊บเต็มไปด้วยความอิจฉาในตัวซิน เพราะเบลไม่เคยชมผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษ เพราะเขามักจะเฟรนด์ลี่กับทุกคนเสมอ
"อ๋อเหรอ555 งั้นฉันไปก่อนนะ บ๊ายบาย"
กิ๊บพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูก็รู้ว่าเหยียด
"ฉันไปก่อนนะ" ซินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"อะ..อ้าว โอเคๆ อย่าลืมเอางานไปส่งด้วยล่ะ"
เบลพูดจบก็เดินเข้าห้องเรียนไป
ช่วงเวลาเย็นหลังเลิกเรียน ท่ามกลางบรรยากาศแสงอาทิตย์สีส้มอ่อนๆและวันนี้อากาศอบอุ่นราวกับเป็นใจอะไรบางอย่าง
เพราะเบลและซินกลับบ้านด้วยกัน
"นี่ซินซิน หาอะไรอยู่อะ" เบลถามซินขึ้นมา
"หูฟังอะ เหมือนจะลืมเอามาเลย"
ซินตอบในขณะที่กำลังค้นกระเป๋าอยู่
"ฟังด้วยกันมะ"
พูดจบเบลก็ยืนอีกข้างหนึ่งของหูฟังตัวเองให้
"ก็ได้.." ซินหยิบมาใส่หูของตัวเอง
"นายอยากฟังอะไรก็เปิดเลยนะ
ฉันแค่อยากฟังไว้เฉยๆ รำคาญเสียงรอบข้างๆ"
"โอเคได้เลย" พูดจบเบลก็เปิดเพลงขึ้นมา
🎶เธอรอผู้ชายของเธอ
ฉันเองก็รอผู้หญิงในฝัน
คนที่พร้อมจะหลับตา
และพร้อมจะตื่นมาพร้อมกัน🎶
"ฮั่นแน่ เหมือนเป็นแฟนกันเลยน๊าาาาา"
เสียงเพื่อนคนหนึ่งของเบลแซวขึ้นมา
"เปล่าสักหน่อย เพื่อนกันหรอกเฟ้ย"
เบลตะโกนกลับไป
แต่ถึงเขาจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ ลึกๆในใจเขาก็แอบเขินเหมือนกัน เพราะเขาเองก็ไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน
และในตอนนั้นเอง กิ๊บ คนเก่าคนเดิมก็กำลังแอบมองทั้งคู่อยู่ด้วยความเคืองใจอย่างหนัก...
"แกนะแก ยัยซิน เราจะได้เห็นดีกัน...."
เหมือนทุกอย่างจะเป็นไปได้สวยนะ แต่ทว่า...
หลังจากวันนั้นผ่านไป จู่ๆ ซินก็ไม่คุย ไม่มาเจอ และหลบหน้าเบลมาตลอดเป็นเวลา3วันติด
เบลจึงสงสัยว่าทำไมซินถึงทำแบบนั้น เขาจึงหาโอกาสไปดักรอเธอในช่วงกลับบ้าน
"ซินซิน!" เบลตะโกนเรียกซิน
แต่ว่าซินกลับไม่ตอบอะไรมาเลย แถมทำท่าเหมือนจะเดินหนีอีกต่างหาก เบลจึงไปตัดหน้าแล้วจับแขนของซินเอาไว้
"ทำไมเธอต้องหนีหน้าฉันด้วย
ฉันทำอะไรผิดเหรอ"
เบลถามซินด้วยน้ำเสียงออกแนวน้อยใจ
"นายไม่ได้ผิดอะไรหรอก
แต่ฉันคงจะยุ่งกับนายไม่ได้อีกแล้วล่ะ"
ซินตอบด้วยเสียงที่แผ่วเบา
"ฉันขอไม่พูดตรงนี้ได้ไหม
หาที่ดีๆเงียบๆก่อนได้ไหม แล้วฉันจะบอกนายเอง"
ณ ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งในสวนของโรงเรียนที่ซึ่งเป็นที่ๆทั้งคู่ทำความรู้จักกันครั้งแรก...
"ฉันก็ไม่ได้อยากหนีหน้านายหรอกนะ
แต่ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ชีวิตการเรียนของฉันคงแย่แน่ๆ" ซินพูดใส่เบลด้วยน้ำเสียงแผ่วๆ
"กิ๊บชอบนายนะรู้ไหม กิ๊บเห็นฉันสนิท กิ๊บเลย..." จู่ๆซินก็เงียบพร้อมกับสะอึกสะอื้นออกมา
"ฉันไม่ได้ชอบกิ๊บนี่ แล้วกิ๊บทำอะไรเธอล่ะ
บอกฉันมาได้ไหม" เบลถามด้วยความกังวล
"ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่หรอก แต่ว่านะ
นายอย่ามายุ่งกับฉันเลยนะ ถือว่าฉันขอ"
ซินพูดพร้อมกับหลบหน้าเบลอย่างเต็มที่
"เข้าใจเธอนะ ให้ฉันได้ปกป้องเธอได้ไหม
เธอไม่ได้ผิดอะไรนี่นา ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลย" เบลพูดพร้อมกับจับที่ไหล่ของซิน
"นายน่ะไม่มีวันเข้าใจอะไรหรอก! นายมีแต่คนที่รักนาย นายมีเพื่อนมากมาย นายไม่มีวัน...เข้า..ใจ คนอย่างฉันได้หรอก"
ซินพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมา
"มันก็ถูกแหละที่ฉันมีเพื่อนเยอะ"
"แต่ว่านะ...ไม่มีใครเจอเรื่องแย่ๆไปตลอดหรอกนะ
ฉันเชื่อว่าต้องมีสักวันที่เธอจะได้พบสิ่งดีๆ
เหมือนยามที่ดวงดาวส่องแสงในความมืดบนท้องฟ้ายังไงล่ะ...ซิน...."
เบลพูดเพื่อปลอบใจซิน
หลังจากที่ซินได้ยินแบบนั้น
ซินก็คิดอะไรบางอย่าง...
"เมื่อยามที่ดวงดาวส่องแสง...งั้นเหรอ..."
ย้อนกลับไปเมื่อ 2ปีที่แล้ว
"ดวงดาวสวยใช่ไหมล่ะลูก"
พ่อของซินถามซินขึ้นมา
""ใช่เลยพ่อ มันสวยมากเลยนะคะ""
"ลูกรู้ไหม เมื่อถึงยามที่ส่องแสงประกายออกมา
ดวงดาวก็จะสว่าง ชีวิตคนเราก็ด้วยนะ ไม่มีใครมืดบอดไปตลอด สุดท้ายก็จะมีจุดที่สว่างขึ้นมาเหมือนดวงดาวล่ะ"
พ่อของซินพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ซิน
"ตั้งใจเรียนเข้านะลูก เข้าใจนะว่าสิ่งที่เจอมันอาจจะเหนื่อย แต่อย่าท้อล่ะ"
"ส่งมือให้ฉัน แล้วลุกขึ้นเถอะนะ"
เบลพูดพร้อมกับยื่นมือไปทางซิน
"ฉัน...ฉัน..." ซินสะอึกสะอื้นพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
"ฉันไม่มีวันส่องแสงอะไรนั่นได้ทั้งนั้นแหละ
โลกเลือกให้ฉันเกิดมาเจอแต่เรื่องแย่ๆ ฉันไม่มีวันส่องแสงแบบดวงดาวได้หรอก จำไว้เลย"
ซินปัดมือของเบลออก ก่อนจะวิ่งหนีไปทั้งน้ำตา
"ฉันจะช่วยอะไรเธอ...ไม่ได้จริงๆงั้นเหรอ..."
เบลพูดคำถามนี้ขึ้นมาถึงแม้จะรู้ว่าซินไม่มีทางจะตอบมัน
"ยังไงฉันก็ต้องไปคุยกับกิ๊บให้รู้เรื่องว่าเขาทำอะไรกับซิน"
...จบ Chapter 2
"เมื่อยามที่ดวงดาวส่องประกาย"...
"ทำไมเธอต้องแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียวล่ะ
เธอไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้นะ อย่างน้อยให้ฉันอยู่ข้างเธอก็ได้..."
โปรดติดตาม Chapter ต่อไปกันด้วยนะครับ Chapterหน้า Chapterสุดท้ายแล้ว...
Chapter ต่อไปจะเป็นการเฉลยสิ่งที่กิ๊บทำกับซิน และเป็นตอนจบของเรื่องสั้นมึนๆของผมนะครับ ตอนนี้ผมค่อนเขียนยาวกว่าตอนที่แล้วนิดหน่อย
อาจจะไม่ใช่เรื่องสั้นที่เนื้อเรื่องสวยหรู แต่ผมก็เขียนมาจากใจของผมเองนะครับ ก็ขอฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจกันด้วยน๊าา แฮร่ๆ
และถ้ายังไม่ได้อ่านตอนที่แล้ว ก็สามารถกดเข้าไปอ่านได้ที่ด้านล่างบทความเลยนะครับผม
คิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้ก็สามารถคอมเมนต์พูดคุยติชมกันได้นะครับ ถือว่าเป็นกำลังใจและข้อปรับปรุงให้ผม ผมรออยู่เสมอครับ^^
และถ้าชอบก็อย่าลืมกดไลค์ กดว้าว กดเลิฟ
ถ้าใช่กดแชร์ไปที่หน้าฟีดของท่าน
ติดตามเพจเรื่องเล่าในความมืดกันด้วยนะครับ
จะได้เจอกันบ่อยๆนะ
สำหรับวันนี้ สวัสดีครับ🙏😄
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
