Ep.8
สายลมที่พัด ทุ่งหญ้าสีเขียวขจีของมันให้ความรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ ทอฝันที่สวมชุดเดรสยาวสีขาวกำลังก้าวเดินไปเรื่อยๆ ก้าวขึ้นไปบนเนินเขาที่มีต้นไม้ไหญ่อยู่บนยอดของเนินนั้น
มีมือข้างซ้ายที่สวมแหวนแต่งงานจับช่อดอกเบญจมาศสีขาวสะอาดที่ลงมือจัดแต่งเองไว้แน่น ทอฝันจำได้ว่าพายุชอบความหมายของดอกเบญจมาศสีขาว
มันหมายถึงความรักที่ซื่อสัตย์ต่อกัน
ทอฝันเพิ่งสังเกตเห็นว่าเพื่อนของเขาอีกสองคนก็มาด้วยเหมือนกัน แบงค์กับคริสในสูทสีดำหันกลับมามองทางเธอ ทั้งคู่เดินเข้ามาหาเธอแบงค์ยกมือมาวางลงบนหัวของทอฝันก่อนจะเอ่ยปากบอกว่า
“ฉันนึกว่าเธอจะไม่มาซะแล้ว...มันคงดีใจที่เธอมานะ ยิ้มเยอะๆนะฝัน พายุมันจะได้มีความสุข”
รอยยิ้มที่อ่อนโยนถูกส่งมาให้ทอฝันอีกครั้ง เธอผงกหัวรับคำเพื่อน คราวนี้คริสก็พูดขึ้นบ้าง
“ไวเหมือนโกหกเลยแหะ พอรู้อีกทีวันนี้ก็ครบรอบหนึ่งร้อยวันซะแล้ว เธอก็ยิ้มเยอะๆอย่างที่ไอ้แบงค์มันบอกนะ ฉันไม่อยากมีวีวี่เพิ่มอีกตัว ฮ่าๆ” คริสพูดอย่างติดตลกเพื่อไม่ให้บรรยากาศดูเคร่งเครียด
คริสตบไหล่ทอฝันเบาๆ ก่อนทั้งคู่จะบอกว่าจะลงไปรออยู่ที่ตีนเนินเขา
คราวนี้ก็คงถึงเวลาที่ทอฝันจะได้พูดในสิ่งที่อยากจะพูดกับพายุแล้ว
เธอค่อยๆย่อลงและวางช่อดอกไม้ลงตรงหน้าแผ่นหินอ่อนที่สลักชื่อและมีรูปของพายุเอาไว้
เธอข่มอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ไม่ให้
น้ำตามันไหลออกมา เธอยืนขึ้นและเปล่งเสียงออกมาด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่มี
“พายุ...นี่ฝันเองนะ คนเก่งของพายุไง..” เสียงเธอเริ่มสั่น ทอฝันกุมมือตัวเองไว้แน่น เธอพยายามคุมมันไม่ให้สั่นไปมากกว่านี้
“เป็นยังไงบ้าง ข้างบนนั้นสวยไหม?...ยุมองเห็นฝันใช่หรือเปล่า? ฝันอยากจะขอบคุณยุที่ยังอยู่ข้างๆฝันเสมอ...
หนึ่งร้อยวันแล้วเนอะ ฝันเอาดอกไม้มาให้ ยุชอบมันหรือเปล่า? ฮึก..พ่อกับแม่ของยุโทรมา ท่านบอกว่าท่านมาเยี่ยมยุเมื่อเช้าแล้ว ท่านบอกให้ฝันเข้าไปหาที่บ้านบ้าง
ฝันสัญญานะว่าต่อจากนี้จะไปเยี่ยมท่านทั้งสองบ่อยๆ ไม่ต้องห่วงนะพายุ” ทอฝันฝืนยิ้มออกมา เธอฉีกยิ้มทั้งที่มีน้ำใสๆไหลออกจากดวงตา
“ฝันคิดถึงยุจัง...ฝันดีใจที่ยุไม่ต้องทนเจ็บปวดอีกต่อไปแล้ว แต่ฝันก็เสียใจที่ฝันยังไม่ได้ดูแลยุให้ดีพอ...ต่อไปนี้ ฮึก...ไม่ต้องห่วงอะไรนะพายุ ฝันจะก้าวเดินไปต่อข้างหน้าโดยที่มียุอยู่ในใจ ฮึก..ของฝันเสมอ..
ยุจะยังคงเป็นกำลังใจให้ฝันก้าวต่อไป เอาใจช่วยฝันด้วยนะ...
เรื่องที่ยุขอให้ฝันไปเจอคนที่ดูแลฝันได้คนที่ดีกว่ายุ ฝัน...คงทำให้ไม่ได้หรอก คนที่ฝันรัก คนที่ดูแลฝันได้ดีที่สุด คนที่กับให้ฝันมีความสุขที่าุดและเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่าุดในโลก มีเพียงพายุคนเดียวเท่านั้น พายุ....มีนายคนเดียวที่จะทำหน้าที่นั้นได้ ไม่มีใครแทนที่นายได้เลยพายุ เพราะใจทั้งหมดของฝันมีเพียงแค่คนที่ชื่อว่า..พายุ”
ทอฝันก้มลงไปลูบภาพของพายุที่ติดอยู่บนแผ่นหินอ่อน“ฝันมีความสุขดี ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่ยุคอยอยู่ข้างๆฝันดูแลฝันมันทำให้ฝัน..ฮึก..รู้สึกมีความสุขมากๆเลยนะ ฝันไม่เคยเสียใจเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมายุทำให้ฝันรู้แล้วว่า ฝันคือผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก ยุทำให้ฝันรู้แล้วว่า ฝันเลือกคนไม่ผิด..ตอนนี้ฝันรู้สึกมีความสุขมากๆเลย ยุเองก็ต้องมีความสุขเหมือนกันนะรู้ไหม...ฝันสัญญาว่าฝันจะกินข้าวให้ครบทุกมื้อ ดูแลตัวเองดีๆ ยุไม่ต้องห่วงนะ...ไว้ฝันจะมาหาใหม่นะพายุ...”
สิ้นคำพูดนั้นของทอฝันก็มีลมฝันอ่อนๆพัดผ่านเธอไปมันให้ความรู้สึกที่ต่างจากลมทั่วๆไป ทอฝันมองไปตามลมนั้นแล้วเธอก็ได้รับรู้ถึงการตอบรับจากพายุเขายิ้มให้เธออยู่ใกล้ต้นไม้ใหญ่ข้างหน้า ก่อนภาพนั้นจะเลือนหายไปตามสายลม ทอฝันยิ้มทั้งน้ำตา เธอจดจำภาพนั้นไว้ในใจและหันหลังก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยหัวใจที่หนักแน่น..
ทอฝันเดินลงจากเนินเขาเพื่อเตรียมตัวที่จะกลับบ้าน
“ทอฝัน!”แบงค์ส่งเสียงเรียกมาตั้งแต่ไกลๆ
“หื้ม…มีอะไรรึป่าวแบงค์?”
“ทอฝัน… เธอโอเครหรือป่าวให้ฉันกับคริสไปอยู่เป็นเพื่อนไหม? ”
“ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้ฉันโอเครมากๆเลย สบายใจได้เลย นายไม่ต้องเป็นห่วงขอบใจนะ”เธอยิ้มให้แบงค์อย่างอบอุ่น
“เธอโอเคแน่นะ?”
“ไม่เป็นไรจริงๆ ฉันโอเค เดี๋ยวกลับบ้านไปจะอาบน้ำนอนแล้วล่ะ”
แบงค์เงียบไปจนทำให้ทอฝันรู้สึกผิด เธอเลยบอกย้ำให้เพื่อนของเขาสบายใจมากขึ้น
“ฉันไม่เสียสติอีกหรอกน่า นายบอกฉันเองนี่ว่าพายุอยู่ในใจของฉัน เขาอยู่ในส่วนลึกของหัวใจฉัน เพราะงั้นฉันไม่นึกเศร้าจนเสียสติไปอีกหรอก”
“อื้ม… ดีแล้ว”แบงค์มีน้ำเสียงที่ดูอ่อนลงกว่าปกติและดูสีหน้าค่อนข้างจะผิดหวัง
“แบงค์ ฉันขอบคุณนายกับคริสมากๆเลยนะที่ทำให้ฉันได้คิดถึงความทรงจำดีๆที่เคยมีกับพายุ แล้วสามวันที่ผ่านมามันก็ทำให้ฉันรู้แล้วก็เข้าใจมากกว่าเดิมว่าพายุรักแล้วก็พยายามทำเพื่อฉันมามากแค่ไหน ขอบคุณนายอีกครั้งนะ😊”
“ฉันคงไม่มีหวังแล้วสินะ… ”
“แบงค์คือฉัน…”ทอฝันไม่ได้ตั้งใจพูดทำให้อีกคนรู้สึกแย่ ถึงแม้เราจะเป็นเพื่อนกันมาหลายปีแต่ไม่ใช่ว่าทอฝันจะไม่รู้เลยว่าแบงค์คิดยังไงกับเธอ แต่ทอฝันคงคิดแบบที่แบงค์คิดกับเธอไม่ได้เพราะทั้งใจของเธอมีแต่พายุแค่คนเดียวมาโดยตลอด
“ไม่เป็นไร เธอกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ”แบงค์หันหลังจะเดินไปที่รถของเขา
“เดี๋ยวก่อนแบงค์!” เขาหันหลังกลับมา
“ฉันขอโทษนะที่รับความรู้สึกของนายไว้ไม่ได้ ฉันขอโทษจริงๆ”
“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ..ฉันคงไม่สามารถแทนที่พายุได้หรอกไม่ว่าฉันจะรออีกกี่ปีมันคงไม่มีประโยชน์อยู่ดี”
ทอฝันได้แต่ยืนเงียบและปล่อยให้แบงค์เปิดประตูขึ้นรถและขับออกไป เธอรู้สึกผิดต่อเขามาโดยตลอดหลายปีแต่เธอก็เลือกที่จะรักเขาไม่ได้อยู่ดีเพราะทั้งหัวใจของเธอมอบให้พายุไปหมดแล้วและเธอคิดว่าเธอคงรักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากเขาคนเดียวเท่านั้นคงไม่มีใครแทนที่พายุได้แล้วจริงๆ
“พายุก็รักฝันเหมือนกันนะครับ...”
The End
สุดท้ายแล้วความรักของใครสักคนก็ไม่ได้จบลงอย่างสวยงามเสมอไป
บางครั้งเราก็ทำได้เพียงแค่คิดถึงเรื่องราวดีๆที่เคยมีร่วมกัน
ให้กับความรักที่มีติดมันอยู่ในใจ และคิดถึงมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถึงแม้อาจจะทุกข์ที่ต้องทนคิดถึง แต่ความทุกข์นั้นก็แฝงความสุขและความทรงจำที่ดีเอาไว้เสมอ…...
จบไปแล้ววววววว
ว้าาาาน่าเสียดายจังงงถึงตอนจบซะแล้วสิ~~
อ่านมาจนจบแล้วเป็นยังไงบ้างเอ่ยยย?
ขอบคุณทุกคนมากๆเลยนะคะที่รออ่านจนจบ
เรื่องนี้เหมยตั้งใจแต่งมากๆและหวังว่าทุกคนจะชอบกันนะคะ
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
