11 มิ.ย. 2020 เวลา 22:55 • ไลฟ์สไตล์
เพราะผิดพลาด เดอะซีรีย์
EP:05 ฉุดคิด "ตัวเราเอง" ในวัย 40
ผมอยู่ในทุกยุคของการทำมาตรฐาน ตัวชี้วัด ระบบคุณภาพด้านทรัพยากรบุคคล ถ้าถามผมว่า คำถามเดียวที่จะฉุดคิด ตัวผมเองในวัยใกล้ 40 หรือครับ
คำถามที่จะสะท้อนตัวผมที่เดินทางมาไกลน่าจะเกือบครึ่งหนึ่งของชีวิตแล้วว่า ได้เรียนรู้อะไร และอยากเรียนรู้อะไรต่อไปในอนาคต"
ผมคงจะถามตัวผมด้วยคำถามว่า
"ทำไมยังต้องมีตัวผม??"
ตรงนี้เป็นความเห็นส่วนตัวล้วนๆ หากมีเห็นต่าง สามารถเสนอแนะได้ และขออภัยในบางมุมมองมาของผมเอง ณ ที่นี้
ผมมองว่าผมเลือกเกิดไม่ได้?? จำได้ก็เกิดมาแล้ว
ผมจำอดีตตอนนี้บางเรื่อง... ก็เริ่มเลือนลางเริ่มจำไม่ได้เหมือนกัน
ผมมองเรื่อง "ทำไมต้องมีตัวผม" ออกเป็น 2 แนวคิด
1. ตัวผมเกิดมาว่างๆ ปล่าวๆ เป็นกระดาษขาว ไม่ได้มีเป้าหมาย หรือต้องค้นหาเป้าหมายอะไร ขาวๆ มาอย่างไร ในแต่ละช่วงชีวิตอาจถูกย้อมสีไปมา ตามการเรียนรู้ ตามการผิดพลาด แต่สุดท้ายก็กลับไป ขาวๆ ว่างๆ โล่งๆ เช่นเคย
2. ผมเกิดมาเพราะมีเป้าหมายบางอย่าง (ที่ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อค้นหา....แต่ก็ไม่รู้คำตอบว่ามีเป้าหมายกี่อัน... มี 1 เรื่อง หรือ มีหลายเรื่อง) และเป้าหมายที่ว่าเป็นการ "ถูกกำหนด" หรือ "ผมกำหนดเอง"
แม้วันนี้ผมจะเขียนวกวนอย่างไรก็ตาม แต่สำหรับผมนะครับ สิ่งที่ฉุกคิดผม ทุกอย่างเมื่อมองจากมุมเรา เราสามารถเลือกเส้นทางชีวิตของเราได้ว่าจะ
1. เน้นไปด้านใดด้านนึง หรืิอ
2. เดินสายกลาง หรือ
3. แล้วแต่ช่วงเวลาสถานการณ์ ไม่ยึดตึดบริบทใดเข้าสู่การ "ไร้ขอบเขต"
ผมว่าสุดท้ายถ้าคนไหน "สำเร็จ" แม้เขาจะเลือกวิธีไหน สุดท้ายก็จะมีคำอธิบายรองรับความสำเร็จนั้นแน่นอน (เป็นตำรา หนังสือ บลาๆ ที่เราได้ร่ำเรียนกัน) ส่วนผมตอนนี้ ก็ไม่ได้เลือกเดินสายกลาง ผมแค่มองว่าในแต่ละปีตามมิติด้านล่างนี้ ผมมองว่าอยากปรับแก้อะไรมากกว่า (เป็นกรอบคิดทบทวนตัวเองว่ามีผมทำไม)
1. อะไรคือเป้าหมายในชีวิต
2. ในชีวิตให้ความหมายอะไรมากที่สุด
3. ความสัมพันธ์กับคนรอบข้างเป็นอย่างไร 4. คุณชอบชีวิตของคุณตอนนี้ไหม 
5. คะแนนความสมดุลในเรื่อง งาน (WORK) งานอดิเรก (PLAY) ความรักกับตนเอง คนรอบข้าง(LOVE) สุขภาพ(LIFE) เป็นอย่างไร
หมายเหตุ ในส่วนข้อ 5 ทำเป็นเลข 0-100  และจากคะแนนประเมินข้อ 5 อยากทำ ปรับ พัฒนาส่วนใดก็เริ่มลงมือทำ (แตกต่างตามปี และไม่มีด้านไหนเต็ม 100 ได้ และทุกด้านคะแนนไม่ต้องเท่ากัน)
จากการทบทวนทั้งหมด
ทำไมยังต้องมีผม?
คำตอบ
ก็เพราะ.... ผมกำลังเรียนรู้เพื่อค้นหากระบวนการ วิธีการในแบบฉบับของผมในการเข้าสู่โหมดไร้ขอบเขตนั้นเอง....(หลุดจากหลายๆ ส่วนของกรอบความรู้ที่ถูกกำหนดด้วยคำจำกัดความ หลุดจากความรู้สึกที่ยังไม่สามารถปล่อยวาง) เพราะความหมายของชีวิตอาจไม่สามารถแปลงเป็นคำพูด หรือเขียนในกระดาษได้ครบถ้วน
ผมเคยเขียนบทความ ไร้กระบวนท่า ไร้ร่องรอย ไร้ตัวตน ไร้ขอบเขตสามารถอ่านย้อนหลังได้ครับ
อ้างอิง EP:04 เรียนรู้จากความผิดพลาด ชื่อ EP ยังเขียนผิด "การความ" เลย แหะๆ
โฆษณา