ตอนที่ 4 ปุกาศ
หลังจากส่งงานไป
ที่เหลือก็ทำได้เพียงแค่รอ~~~
รอผลประกาศว่าพวกข้าจะมีสิทธิ์ได้ไปต่อหมื่อไร่
ประมาณ 2 อาทิตย์หลังจากส่งผลงานเข้าไป
เพจโครงการก็ได้อัพเดต
ประกาศทีมที่เข้ารอบ
เชี่ย....
กูละตื่นเต้น
หัวใจเต้นตุบตับหนุบหนับไม่เป็นจังหวะ
ไอ้เตอร์ คนทำโปสเตอร์หนังเรื่องนี้
มันก็ได้หยิบโน้ตบุคมาตั้งลงต่อหน้าข้าพเจ้า
เพราะสารภาพตามตรงว่า
ตอนนี้ผมกลัวจนหัวหด กลัวมาก ๆ กลัวผิดหวัง
กลัวไม่ผ่าน กลัวไม่ใช่ ไม่ถูก
เพราะส่วนลึกในใจมันบอกเราว่า
หัวข้อแบบนั้น
ทำหนังแบบนี้
กรรมการเขาจะโอเคเหรอวะ.....
ขี้ขลาดเป็นบ้าเลยใช่มั้ยละ
ผมเองก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน
แต่ไอ้เตอร์ผู้กล้าท้าความตาย
หรืออันที่จริงมันกล้าเพราะอยากเห็นน้ำตากูต่างหาก
ไม่ว่าจะเป็นน้ำตาจากปีติยินดี
หรือจากความเศร้าเสียใจก็ตาม
มันจับผมกดลงให้นั่งนิ่ง ๆ
ลงม้านั่งแถวแผนกคอมกราฟิก
ซึ่งแถวนั้นก็มีเพื่อน ๆ ผมอยู่กันอยู่ทั้งห้องเลย
มันค่อย ๆ ลากเมาส์เลื่อนลงหารายเชื่อที่ละนิด ทะละนิด
ช้า ช้า ช้า ๆ
อีเชี่ยยยยย ไวหน่อยดิวะ ผมเร่งเร้า
ใจเย็น เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น ไอ้เตอร์ตอบกลับ
อืม...มึงอยากเห็นกูตายก็ว่ามา
และเมื่อเลื่อนมาจนสุดหน้า
ทีม Funfrom production
เรื่อง The Viewer
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ผมร้องลั่นดังสนั่นจนคนที่อยู่อาคารเรียนข้าง ๆ
ต้องโผล่หน้ามามองจากหน้าต่าง
ผมรู้นะว่ามันเสียมารยาท
ไปลบกวนชาวบ้านแบบนี้
แต่ผมก็คุมตัวเองไม่ได้เลย
หรือว่ายง่าย ๆ มันไม่ทันแล้ว...
ผมร้องลั่นดีใจกันใหญ่
วิ่งไปวิ่งมาเหมือนม้าดีดกะโหลก
วิ่งไปบอกเพื่อนร่วมห้องคนอื่นว่า
กูชนะ กูชนะ กูเข้ารอบ เพื่อน ๆ ก็ปรบมือให้
ผมยกมือสองข้างขึ้นแล้วโค้งคำนับเสียงสรรเสริญนั้น
ไม่ว่าจะมาด้วยความประชดหรือไม่ก็ตาม
เสียงผมแหบกล้าน
นั่งลงที่เดิม
ก่อนน้ำตาจะค่อยซึมออกมา
ผมยินดี ยินดีกับสิ่งที่ตนบากบั่นสู้มันมา มาถึงจุดนี้ได้
กูแม่ง....กูแม่งโคตรเก่งเลยวะสัส
เหมือนควันติน เทอรันติโน่
ตอนขึ้นไปรับรางวัล Globle 2019
เขากล่าวสุทรพจน์ว่า
ความยินดีนี้ ผมไม่ต้องขอบคุณใครเลยนอกจากตัวเอง
ขอบคุณตัวเองที่ทำมาจนได้รางวัล
น่าเสียดายที่คำพูดนี้ไม่ได้ถูกเอ่ยขึ้นตอนเดอะวิวเวอร์เข้ารอบ มิเช่นนั้นผมคงยกคำนี้มาคุยโวกับเพื่อน ๆ
จนมันรำคาญกันไปข้างเลยทีเดียว
ครูเอนกเดินผ่านมาพอดี ผมไปแจ้งข่าวดี แกยินดียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก่อนจะบอกว่า
ครูเอนก : ต้องรีบไปธุระ เอกสารอะไร การเบิกรถเดินทางครูจัดการเอง
เค๊
ผมกับเพื่อนเตอร์เป็นคนรวมเอกสาร
ทีม 5 คน ก็เอานักแสดงไปแต่โจนาธานไม่ไปด้วยไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
(แต่มาไปด้วยตอนรอบตัดสินผลชนะ)
ก็จึงมีข้าพเจ้าเอง
นายเล้งผู้แสดงเป็นแม็ค
จอร์จผู้ช่วย
เตอร์ทำโปสเตอร์
อีกคนเดียวไปชวนสน
สนก็โดนทางบ้านห้ามไม่ให้ไปด้วยเหตุประการความเข้มงวดอย่างมหาศาล จึงต้องก้มหน้ารับสภาพความจริงกันไป
ทั้งที่เจ้านี้ ช่วยผมหนักที่สุดเลยแท้ ๆ
เลยเอาเป็นนายชัยวัฒิแล้วกัน
ไม่รู้จะเอาใครไป
ลงชื่อส่งเอกสารไปวันจะเดินทางดันมาบอกว่าไปไม่ได้ (วอทททท!)
อีกคนใครดีวะ…….
นายดอมเดินผ่านมาพอดี ไอ้เจ้านี้เป็นนักแสดงขาประจำอีกคนให้กับผม
จึงลากมันไปซะ ครบ 5 ทีม
พร้อมเดินหน้าประจัญบาน
แต่เกียรติบัตรและป้ายชื่อจะไม่ชื่อดอม
แต่เป็นชื่อนายชัยวัฒิเพราะส่งชื่อไปแล้ว
แต่มันกลับไปไม่ได้ซะงั้น
แหมะ..คนที่ได้ไปแต่กลับไม่ได้ชื่อ คนที่ไม่ได้ไปแต่กลับได้ชื่อ
ละหนอชีวิต
ปล.แต่ขนาดจะได้ไปแล้วยังต้องมีปัญหา
ทางวิลัยพยายามตัดงบ
การเดินทางเข้าร่วมสัมมนาต่างจังหวัด
ซะงั้น
แถมยังไม่มีรถตู้ให้ไปด้วย
เพราะผอ.ใช้อยู่
ขอเบิกงบไปเช่ารถตู้พร้อมคนขับ
ก็บอกว่าให้จ่ายไปก่อน
กลายมาเป็นเหล่าคณาจารย์
ร่วมด้วยช่วยกันลงขันเพื่อให้เด็ก ๆ ได้เดินทาง
ขอบพระคุณครูแผนกศิล ณ ที่นี้จริง ๆ
ซาบซึ้งน้ำตาไหลเลย
ส่วนอีผอ.!!! แก!!!!! ป่าว... ไม่มีไรงับ.....
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
