เช้าๆ อากาศดีๆเยี่ยงนี้มาเรียนรู้คำศัพท์สยามโบราณกันดีกว่าเจ้าค่ะพี่ท่าน
ซึ่งวันนี้ ฉันขอเสนอคำเดี่ยวคำว่า "บ่" และ "มิ" เจ้าค่ะ
"บ่" และ "มิ" หมายถึง ไม่
"บ่" นิยมใช้กันในสมัยอยุธยาตอนต้น ปรากฎตัวอย่างทางการในลิลิตยวนพ่าน ที่คาดว่าแต่งขึ้นในช่วงสมัยสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 เป็นพระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 10 แห่งอาณาจักรอยุธยาซึ่งเป็นพระราชโอรสในสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ ว่า
" กรุงลาว(ล้านนา)กลอยขยาดหน้า ตาตาย ศรากแฮ
จักอยู่เมืองเกรงถนน บ่ได้ ..."
"มิ" นิยมใช้กันในสมัยอยุธยาอยุธยาตอนปลาย ปรากฎตัวอย่างทางการในจดหมายเหตุออกพระวิสุทสุนทร (โกษาปาน) ว่า
"... แลอัตโนก็จะใคร่เห็นท่านทั้งปวงดุจเดียว แลแต่นี้ไปเราก็จะได้เห็นกันทุกปี มิได้ขาดเลย..."
ตัวอย่างทั่วไป :
1. ฉันบ่ไปดอกเจ้าค่ะแม่ท่าน หนทางก็บ่ดี ...
2. มิมีดอกเจ้าค่ะพี่ท่าน ฉันก็มีแต่เพียงเท่านี้ ...
"บ่" และ "มิ" แม้ในปัจจุบันคำเดี่ยวเหล่านี้ไทยจะไม่ใช้แล้ว แต่ในส่วนของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทยและประเทศ ส.ป.ป.ลาวนั้น ยังมีการนำใช้กันอยู่ โดยยังคงความหมายเดียวกันคือ "ไม่" เช่นเดิม
และนี้ก็คือคำศัพท์สยามที่ฉันนำมาฝากพี่ท่านทั้งหลายในวันนี้เจ้าค่ะ อย่างไรเสียก็ลองเอาคำศัพท์แต่ประโยคใช้กันดูนะเจ้าค่ะ
ลองพิมพ์รูปประโยคกันมาเลยลองดูน๊าาา 🥰✌🏻👏🏻
Le Siam
"สยาม ... ที่คุณต้องรู้"
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
