18 มิ.ย. 2020 เวลา 14:26 • ความคิดเห็น
เมื่อความสวยบนใบหน้าไม่สามารถช่วยเหลือเธอได้...เธอไม่สามารถหันหลังกลับไปได้อีก
เรื่องราวชีวิตของหญิงสาวที่ซ่อนความรู้สึกภายใต้ใบหน้าที่สวยของเธอ
วันนี้เป็นวันทำงานวันแรกของเธอหลังจากที่เธอเรียนจบป.ตรี เธอมีความสามารถที่ให้บริการลูกค้าจนลูกค้าพึงพอใจกลับไปด้วยรอยยิ้ม ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจเพราะด้วยใบหน้าที่สวยและมีเสน่ห์แบบนี้ คนที่เข้ามาใช้บริการก็ย่อมต้องยิ้มและมีความสุขกันทุกคน
เธอเริ่มทำงานตั้งแต่แปดโมงเช้า แต่ละวันเธอต้องพูดคุยให้บริการกับลูกค้าเกือบสิบคน ภารกิจที่เธอต้องทำทุกครั้ง คือ ทำให้ลูกค้ายิ้มกลับไปให้ได้อย่างน้อยวันละ 10 คน ถ้าวันไหนเธอทำไม่ได้ เธอจะต้องถูกจดบันทึก และถ้าครบ 10 คนที่ทำไม่สำเร็จ เธอก็จะถูกหัวหน้าเรียกพบเพื่อปรับทัศนคติ
วันแรกผ่านไปด้วยดี เธอทำถึงเป้าตามที่บริษัทวางไว้ เธอเดินทางกลับบ้านเพื่อพักผ่อน
เมื่อถึงห้องนอน เธอเดินไปที่เครื่องเติมความสุข ซึ่งเครื่องนี้มีไว้สำหรับใส่เหรียญแห่งความสุข การจะได้เหรียญความสุขมาเติมนั้นเกิดจากการที่เราทำงานแล้วรู้สึกมีความสุขและได้ช่วยเหลือคนอื่น
แต่ถ้าวันไหนไม่ได้ช่วยเหลือคนอื่น ก็จะผลิตเหรียญความทุกข์ออกมาแทน เธอดูคะแนนความสุขในชีวิตที่เครื่อง ตอนนี้เธอมี 95 คะแนนแล้ว (เต็ม 100 คะแนน)
หลังจากที่เธอทำงานร่วมเดือน เธอเริ่มทำยอดไม่ได้ตามเป้า เธอตั้งใจให้บริการลูกค้าอย่างเต็มกำลัง แต่บางคนกลับไม่ได้รอยยิ้มกลับไป จนกระทั่งครบ 10 คนตามที่ตกลงไว้ ว่าถ้าทำไม่สำเร็จ จะถูกหัวหน้าเรียกพบ
เธอเข้าไปคุยกับหัวหน้าเพื่ออธิบายเหตุผลต่างๆ แต่ดูเหมือนว่าหัวหน้าจะไม่ฟังเหตุผลเธอ หัวหน้าได้ให้กระจกเธอ และบอกว่าใช้กระจกนี้ให้ลูกค้าส่องถ้าเธอไม่สามารถทำให้พวกเขายิ้มมีความสุขเองได้ เธอรับกระจกเพื่อไปทำงานต่อ
วันนี้ลูกค้าสามรายไม่พอใจการให้บริการของเธอ เธอจึงลองใช้กระจกให้ลูกค้าส่อง เธอแปลกใจมากว่าหลังจากที่ลูกค้าส่องกระจกแล้ว ลูกค้ากลับยิ้มมีความสุขมาก แต่เธอรู้สึกเศร้าทันที เธอไม่ได้สงสัยอะไรมากนักและเดินทางกลับบ้านเช่นเคย
วันนี้เธอได้เหรียญแห่งความทุกข์ เธอจึงหยอดที่กระปุกตามเดิม
เป็นเวลาหลายวันที่เธอใช้กระจกกับลูกค้า แม้ว่าเธอจะตั้งใจและเจตนาดีกับลูกค้าแค่ไหนก็ตาม ช่วงหลังๆกลับพบว่าเธอต้องใช้กระจกมากขึ้นเพื่อรักษายอดลูกค้าในแต่ละวันให้ได้
เธอลองหยิบมาส่องเองบ้างเพราะรู้สึกวันนี้ตัวเองดูเศร้า หลังจากที่ได้ส่องกระจกเองบ้าง เธอเห็นใบหน้าที่สวยงาม ดวงตาดูเศร้า เธอลองฝืนยิ้มดูให้กับกระจก เธอพบความจริงว่ามันทำให้เธอยิ้มขึ้นมาได้จริงๆเพียงแค่สองชั่วโมงเท่านั้น
นั่นหมายความว่าที่ผ่านมา เธอโดนหัวหน้าหลอกใช้ แล้วลูกค้าทั้งหมดที่เธอให้ส่องกระจกนั้นก็โดนหลอกลวงกันทั้งสิ้น
หลังจากที่เธอรู้ความจริงเย็นวันนั้น เธอรู้สึกทุกข์ใจเหลือเกิน เธอหยอดเหรียญแห่งความทุกข์อีกแล้ว ตอนนี้คะแนนความสุขของเธอเหลือแค่ 30 คะแนนเท่านั้น
เช้าวันต่อมา เธอจึงไปพบหัวหน้าและถามความจริงทั้งหมด สิ่งที่หัวหน้าบอกเธอนั้นทำให้เธอตกใจและรู้สึกหน้าชาขึ้น
เขาบอกเธอว่า “ในโลกธุรกิจ เราอยู่ได้เพราะเงินของลูกค้า เพราะฉะนั้นถ้าเธอทำยอดไม่ถึงเป้า เราก็จะพยายามช่วยเธอก่อน แต่ถ้ายังดื้อ ทางเราคงมีบทลงโทษที่จริงจัง แค่นี้ไม่ไล่ออกก็เป็นบุญมากแล้วนะ รีบกลับไปทำงานได้แล้ว ลูกค้ารออยู่”
เธอตอบกลับไปว่า “ถ้าต้องหลอกลูกค้าแบบนี้ เราจะสบายใจหรอคะ แล้วไม่กลัวลูกค้ารู้ความจริงหรอคะว่ามันเห็นผลแค่ชั่วคราว”
เขาบอกเธอว่า “เธอไม่บอก ฉันไม่บอก คนอื่นไม่บอกแล้วลูกค้าจะรู้ได้ยังไง แต่ถ้าเธอบอก เธอก็เตรียมเงินชดใช้ได้เลย ซึ่งจำนวนมันมหาศาล ชาตินี้เธอทำงานก็จ่ายไม่หมด แล้วถ้าคิดลาออก ก็ไปดูในสัญญาที่เซ็นด้วยว่าต้องทำงานที่นี่ถึง 10 ปี”
เธอไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย เธอกลับไปทำงานต่อด้วยความทุกข์ หลายครั้งที่เธอแอบเอากระจกมาส่องเพื่อทำให้ตัวเองยิ้มสักสองชั่วโมงก็ยังดี เธอตกอยู่ในสภาพแบบนี้เกือบทุกๆวัน เธอเริ่มได้แต่เหรียญแห่งความทุกข์แทบทุกวัน จนคะแนนความสุขของเธอเหลือน้อยเต็มที
เธอตื่นมาอีกครั้งเพื่อไปทำงาน คราวนี้เธอเปลี่ยนไป เธอไม่คิดว่าการหลอกลูกค้าจะเป็นเรื่องผิดใดๆ เธอเริ่มทำผลงานได้ดีมากขึ้น สามารถทำยอดให้กับบริษัทมหาศาล ได้เงินเดือนเพิ่มและได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าแล้ว
ตอนนี้เธอไม่รู้จักความทุกข์อีกต่อไปเพราะคะแนนความสุขของเธอไม่เหลือแล้ว เธอมีชีวิตด้วยความทุกข์ที่หล่อหลอมให้เธอไม่รู้สึกว่าสิ่งที่ทำมันผิดอีกต่อไป เธอไม่รู้จักความสุขที่มันหายไปจากชีวิตเธอมานาน เธอเห็นแต่ภาพความสำเร็จบนกองเงินและคำชื่นชมเท่านั้น
จิตใต้สำนึกที่ดีได้หายไป โดนกลบด้วยการเอาตัวรอด เงินทอง ชื่อเสียงและธุรกิจ...
ใบหน้าที่สวยงามของเธอไม่สามารถช่วยให้จิตใจของเธอกลับมาสวยงามเหมือนเดิมได้
บางครั้งก็เป็นเรื่องน่าเศร้าที่จิตสำนึกของคนดีๆจะถูกเหยียบย่ำจนกลายเป็นอีกคน ไม่ใช่ว่าเธอไม่ดี แต่เพราะบางครั้งเธออาจต้องยอมทำจนเธอหลงลืมตัวเธอเองที่แท้จริงไป
ในโลกแห่งความเป็นจริง เราอาจโดนหล่อหลอมโดยไม่รู้ตัว เพื่อความอยู่รอดหรือเพื่อคนรอบข้าง กว่าจะรู้อีกที บางครั้งก็สายเกินไปที่จะถอนตัวแล้ว

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา