24 มิ.ย. 2020 เวลา 22:55 • ไลฟ์สไตล์
เพราะผิดพลาด เดอะซีรีย์
EP:18 บทส่งท้ายของบทความ
THE FINALE
ขอนำคำสรุปบทส่งท้ายของบทความตอนอายุ 30
"ผมทำได้ ผมเขียนสิ่งที่ผมอยากเขียนได้และทำสิ่งดังกล่าวภายในหนึ่งวัน ผมบอกได้เลยว่าผมไม่ใช่ผู้ที่เก่งกาจ และเชี่ยวชาญในสาขาอาชีพที่ผมจบมา แต่ผมมีความเชื่อ ความมั่นใจในตัวเองในการสร้างสรรค์และลงมือทำ หากจะมีคนมองว่าบทความดีๆ ต้องมีการตรวจแก้ มีคำนิยม มีแนวทางปฏิบัติที่กว้างขวางเป็นงานวิจัยเชิงประจักษ์แล้วนั้น
สิ่งที่ผมทำแตกต่างโดยสิ้นเชิง สำหรับผมสิ่งที่ผมว่าเป็นสิ่งสำคัญที่สุดของบทความคือเป็นเนื้อหาที่ออกมาจากทุกความรู้สึกจากมุมมองการเขียนส่วนตัวของผม มันเป็นเรื่องง่ายที่จะทำให้คนทุกคนปฏิเสธในบทความนี้
แต่หากจะมีคนอื่นเพียงแค่ซักหนึ่งคนที่เห็นว่ามันมีคนคุณค่าในโลกที่มีคนไทย 70 ล้านคนแล้วนั้น สำหรับผมวันนี้ผมทำตามเป้าหมายของผมได้สำเร็จแล้ว อยู่ที่คุณหละว่าอยากจะลองทำตั้งแต่วันนี้หรือยัง
คุณไม่จำเป็นต้องเชื่อผม ผมมีประสบการณ์การทำงานตรงสาขา
วิชาชีพ ไม่ถึงสี่ปี ผมไม่ต้องการให้คนทุกคนยอมรับผม ทุกอย่างเป็นเพียง
ความรู้สึกที่อยากแบ่งปัน ความรู้สึกที่ว่าผมจะไม่สนใจว่ามันจะดีสำหรับทุก
คนหรือไม่ก็ตามเพราะมันเป็นหนึ่งในหลายๆ ความฝันของผม ว่าครั้งหนึ่ง..
"ผมอยากจะแบ่งปันแนวคิดดีๆ ออกไป"
ในวันนี้ก็เป็นเช่นเดียวกับเมื่อตอนอายุ 30 เป็นการเขียนหลังวันเกิด 1 วันพอดี (คำนวณวันมาไม่พลาด) ที่แตกต่างคือเดิมเขียนบทความเสร็จใน 1 วัน (ก็พอมาลงใน Blockdit ก็งงตัวเองเหมือนกันว่าตอนอายุ 30 ตอนนั้นทำได้อย่างไร...แปลกดีชีวิตคนเรา ณ จุดเวลาหนึ่ง ก็ทำเรื่องที่ปัจจุบันอาจทำไม่ได้อีกแล้ว...และรู้สึกดีใจที่ได้ทำมันในเวลานั้น)
ครั้งนี้เลยเอามาเขียนและทบทวนเพิ่มเติมประสบการณ์ 8 ปีเข้าไปก็เลยได้เป็นซีรีย์ "ย้อนกลับไปหลังวันเกิด 1 วัน กับบทความที่ไม่เคยเผยแพร่ ตอนอายุ 30 ปี และบทส่งท้ายในวันเกิดครบรอบ 38 ปี (EP:00 - 18)"
เพราะนี้คือ "ฉัน" ผู้ที่เรียนรู้จากความผิดพลาด ผู้ที่มีประสบการณ์ชีวิตในมุมที่อยากแบ่งปัน ผู้ที่เชื่อว่าในอนาคตก็จะเจอเรื่องผิดพลาด และยังเป็นผู้ที่เชื่อว่าจะเป็น "คนดี" ขึ้นกว่า "คนในอดีต" ที่ผ่านมา
ขอบคุณทุกท่านๆ ที่ได้เข้ามาอ่าน เข้ามาแนะนำ ติดตามบทความ ให้ความคิดเห็น ให้กำลังใจ ร่วมแบ่งปันประสบการณ์ ผมมีความสุขมาก ผมได้รับพลังทางบวกจากทุกท่าน จากสังคม Blockdit แห่งนี้
ผมขอนำบทความผมเองเมื่อถึงวันที่ 16 พ.ค. 63 สิ่งที่ผมทำเมื่อจบการนำเสนอดูงาน ผมจะกล่าวทิ้งท้ายของการพบเพื่อจาก ว่า
1. ถามคำถามกับผู้เข้าฟังว่า ชีวิตเคยพูด ให้คำแนะนำ หรือช่วยใครโดยไม่ได้หวังอะไรตอบแทนหรือไม่? เคยไหมพอนานวันไป กลับมาเจอคนที่เราเคยให้คำแนะนำไป แล้วเขาคนนั้น คนที่บางทีเราเองยังจำชื่อไม่ได้ บอกกับเราว่า "คำพูด คำแนะนำที่ให้ไปเปลี่ยนสไตล์ชีวิตให้ดีขึ้น (นู๋/ ผมดีใจที่เปลี่ยนแปลงดีขึ้น เก่งขึ้น เชื่อมั่นตัวเองขึ้น ขอบคุณ คำพูดคำแนะนำผมในวันนั้นมากๆ")
ผมไม่รู้ว่าชีวิตคุณผู้ฟังเคยเจอโมเม้นแบบนี้บ่อยแค่ไหนในชีวิต เป็นหลักหน่วยหรือไม่ หรืออยากเป็นหลักสิบหรือมากกว่า และชีวิตต่อไปหลังจากที่ออกจากห้องนี้คุณรู้สึกอยากมีโมเมนต์แบบนี้บางไหม? ถ้าอยากมีคุณว่าหลังจากจบการบรรยายนี้คุณอยากเริ่มทำอะไรทันทีบ้าง?
2. คุณว่าที่คุณทำงานทุกวัน งานหนักมากไหม คุณเบื่อ คุณท้อ หรือ คุณประสบความสำเร็จในงาน มีชื่อเสียงแค่ไหน ผมเชื่อว่าทุกคนที่เข้าฟังผมบรรยายวันนี้ต้องเคยไปงานศพ และในงานศพ จะมีคนกล่าวสรุปรายละเอียดของผู้เสียชีวิต ว่า เขาคือใคร เขาสำเร็จอะไร จากมุมนี้ ลองคิดกันดูครับ ชีวิตที่ว่ายาวนาน
พอสุดท้ายคำพูดที่ผู้อื่นกล่าวถึงคุณเมื่อเสียชีวิตมันสั้นมาก น่าจะประมาณ 2-5 นาที แล้วคุณหละคิดไว้หรือยังว่างานศพของคุณ ครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายอย่างเป็นทางการ ที่คนอื่นพูดถึงคุณ คุณอยากให้เขาพูดสั้นๆ ในเรื่องอะไร ให้เป็นสิ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่...
ด้วยความเคารพจากใจจริง....จาก....
นักทรัพยากรบุคคลที่วันนี้โลกกลมๆ ที่ท่านได้ผ่านมาพบเจอ
หรือท่านอาจเคย พบเพื่อจาก กับผมแล้ว
หรือ ผมอาจมีโอกาส พบเพื่อจาก กับผู้อ่านทุกท่านในอนาคตก็เป็นได้
Q(^^Q) Q(^^)Q (Q^^)Q
หมายเหตุ พรุ่งนี้จะเป็นตารางสรุปในทุก EP เป็นกึ่งๆ โมเดลเพื่อง่ายต่อการนำไปใช้ปรับใช้ตามแต่ละบริบทของแต่ละคนครับ
อ้างอิง EP:17 ฉุดคิด "องค์กร" ในวัย 40
โฆษณา