Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ฝึกใจไปกับธรรมะ
•
ติดตาม
21 มิ.ย. 2020 เวลา 12:59 • ปรัชญา
พ่อแม่ (อย่า) รังแกฉัน !
บางทีมุ่งดีแต่รู้เหตุปัจจัยเกี่ยวข้องไม่เพียงพอ
การกระทำอาจมีผลเป็นการทำลายสิ่งที่ดีงามบางอย่างลง
โดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้
#พระพรหมคุณาภรณ์ ป.อ. ปยุตฺโต
พ่อแม่ที่รักลูกมาก ๆ ถ้าไม่ระมัดระวังให้ดี ความรักนั้นก็จะกลายเป็นความร้ายได้ เหมือนที่เรามักพูดกันจนติดปากว่า #เจตนาดีแต่ประสงค์ร้าย เช่น ถ้าเมตตาลูกมากเกินไป ลูกก็จะได้รับความรักจนกระทั่งกลายเป็นคนที่เห็นแก่ตัว คิดว่าตนเองนั้นเป็นบุคคลสำคัญของโลก และนึกไปเองว่าตนเองอยู่ที่ใดก็จะต้องได้รับความสำคัญไปเสียทุกที่ กลายเป็นคนที่เอาแต่ตนเองเป็นที่ตั้ง เป็นจักรพรรดิองค์น้อย ๆ ของครอบครัวที่โลกจะต้องหมุนตามตัวเขา และเมื่อเข้าไปอยู่ในสังคม เขาก็จะเรียกร้องต้องการให้คนทั้งโลกทั้งสังคมมาสยบยอมต่อเขา มาเอาใจเขา มาตามใจเขา แล้วท้ายที่สุดเขาก็จะกลายเป็นคนที่ใคร ๆ ก็ไม่รัก ใคร ๆ ก็ไม่ปรารถนา
และถ้าพ่อแม่ให้ความกรุณา ช่วยเหลือเกื้อกูลลูกมากเกินไป เขาจะเติบโตมาโดยมีสภาพไม่ต่างไปจากบุคคลที่เป็นง่อย เป็นลูกแหง่ ไม่สามารถหยัดยืนด้วยตัวของเขาเองได้ ทำสิ่งใดก็ไม่สำเร็จ เพราะพ่อแม่คอยประคบประหงมอุ้มชูอยู่ตลอดเวลา
พ่อแม่จะต้องตระหนักรู้อยู่เสมอว่า พ่อแม่ไม่ได้อยู่กับลูกตลอดไป วันหนึ่งพ่อแม่จะต้องจากลูกไป แล้วทิ้งลูกให้ดำเนินชีวิตอยู่ในโลกนี้ ฉะนั้น พ่อแม่จะต้องเรียนรู้ด้วยความเข้าใจว่า หากพ่อแม่ช่วยลูกไปเสียทุกเรื่อง จนกระทั่งเขาช่วยเหลือตัวเองไม่เป็น วันหนึ่งเขาจะเติบโตขึ้นโดยไม่สามารถพึ่งพาตนเองได้ และเป็นที่พึ่งพาอาศัยของใครก็ไม่ได้อีกด้วย
หากพ่อแม่คอยโมทนาสาธุการยินดีกับลูกไปเสียทุกเรื่อง จะทำให้ลูกกลายเป็นคนหลงตัวเอง เขาจะไม่ให้เกียรติใครหรือชื่นชมใครไม่เป็น มีแต่จะเรียกร้องต้องการให้ผู้อื่นนั้นมาชื่นชมตนเอง หากพ่อแม่ส่งเสริมลูกมากเกินไป ค่อยยกย่องลูกมากเกินไปจนทำให้ลูกกลายเป็นคนที่หลงตัวเอง นี่ก็คือรูปแบบของการทำลายลูกหรือที่เรียกว่า " พ่ อ แ ม่ รั ง แ ก ฉั น "
แต่ถ้าพ่อแม่วางเฉย (อุเบกขา) มากเกินไป โดยไม่เข้าใจบทบาทของตนเองว่าควรจะวางเฉยเมื่อไรก็จะกลายเป็นว่ายิ่งทำท่าจะวางเฉย ก็ยิ่งกลายเป็นการปล่อยปละละเลยหรือเป็นการทอดธุระไป
เพราะฉะนั้น ในการปฏิบัติพรหมวิหารธรรมนั้น จะต้องระมัดระวังอยู่เสมอว่า ความรัก ความกรุณา ความมุทิตา จะต้องไม่เกินพอดี และความมีอุเบกขา จะต้องไม่เป็นอุเบกขาที่ปราศจากปัญญา
ความรักที่เกินพอดี
จะทำให้ลูกเป็นคนที่เอาแต่ใจตนเอง
ความกรุณาที่เกินพอดี
จะทำให้ลูกเป็นคนที่พึ่งพาตนเองไม่ได้
ความมุทิตาที่เกินความพอดี
จะทำให้ลูกเป็นผู้ที่หลงตัวเอง
เย็นชาต่อเพื่อนมนุษย์
เย็นชาต่อหลักศีลธรรม
และไม่รับรู้ศีลธรรมขั้นพื้นฐาน
ว่าอะไรดี อะไรชั่ว
ความอุเบกขาถ้าเกินความพอดี
โดยไม่มีปัญญากำกับ
ก็จะกลายเป็นการเฉยเมย เฉยมั่ว และเฉยเมิน
จนกลายเป็นความเสียหายได้ในที่สุด
พ่อแม่จะต้องตระหนักรู้อยู่เสมอว่า ในขณะที่เราพยายามเลี้ยงลูกให้เป็นคนดี ด้วยการให้ความรักอย่างเต็มที่นั้น ถ้าหลับหูหลับตาทำไปอย่างขาดสติแล้ว ความรักที่ให้เขาไปอย่างเต็มเปี่ยมก็จะกลายเป็นความร้ายที่ย้อนกลับมาทำร้ายเขาได้อย่างเต็มที่เช่นเดียวกัน
ความรักที่พ่อแม่มีให้กับลูก จึงอุปมาได้เหมือนอย่างบูมเมอแรง ถ้าขว้างไปแรงก็จะกลับมาแรงเช่นเดียวกัน ดังนั้น พ่อแม่จะต้องแสวงหาความสมดุล ก่อนที่จะขว้างบูมเมอแรงแห่งรักไปให้กับลูกเสมอ
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ที่มา : หนังสือ "มหัศจรรย์แห่งรัก" Love Analysis | ว.วชิรเมธี
บันทึก
1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
Love Analysis มหัศจรรย์แห่งรัก | ว.วชิรเมธี 🌹
1
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย