คำถามของป๋าอัจฉริยะ EP1 “หวนสู่วัยเยาว์”
ทำไมผู้คนดูร้อนรนทั้งที่มีเวลาเหลือเฟือ?
ทำไมบางคนถึงใช้จ่ายฟุ่มเฟือยทั้งๆที่อัตคัดขัดสน?
ทำไมบางคนบ้างานแต่บางคนกลับอู้งาน?
ทำไมบางคนดื่มเหล้าจนเมาหัวทิ่มแต่ก็ไม่หยุดดื่ม?
“ใครตอบปัญหาเหล่านี้ได้บ้าง แต่สำหรับศาสตราจารย์ยานางิซาว่าแห่งคณะเศรษฐศาตร์แห่งมหาวิทยาลัย Y ผู้ผ่านชีวิตเส็งเครงมากว่า 60 ปี ก็ยังไม่สามารถหาคำตอบเหล่านี้ได้เลย”
นี่คือบทนำจากมังงะเรื่อง “The Life of Genius Professor Yanagizawa” หรือ ยานางาซาว่า ป๋าอัจฉริยะ ที่เคยตีพิมพ์ในไทยโดยสำนักพิมพ์ วิบูลย์กิจ เป็นงานเขียนของ อาจารย์ Kazumi Yamashita โดยที่มีตัวละครเอกเป็นศาสตราจารย์ทางด้านเศรษฐศาสตร์ชื่อว่า ยานางิซาว่า (อาจารย์เคยเขียนไว้ในหนังสือว่าได้ไอเดียของตัวเอกมาจากพ่อของอาจารย์เอง) ซึ่งเป็นคนที่ใช้ชีวิตตามตรรกะและเหตุผลแบบสุดโต่ง ตื่นและนอนเป็นเวลาแบบเป๊ะๆ เดินตัวตรงไปทำงานตามแบบแผนของตัวเองทุกวัน ทำให้มีหลายครั้งที่ต้องผจญกับสังคมและครอบครัวของตัวเองที่ไม่เข้าใจเหตุผลของเขา และทำให้มีเรื่องวุ่นๆสนุกๆและน่าค้นหาต่างๆได้เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา
ในฉบับที่ 1 ตอนที่ 11 “หวนสู่วัยเยาว์” นั้น ป๋าได้บังเอิญไปเจอเพื่อนในวัยเด็กคนหนึ่งที่ปัจจุบันดูเหมือนจะละทิ้งทุกอย่าง และมีความสุขกับการนอนดูดอกไม้และยึดติดกับความฝันวัยเยาว์ จนคนทั่วไปที่พบเห็น ต่างมองว่าเขาเป็นเพียงตาแก่จรจัดคนหนึ่งที่มานอนขวางทางกลางสวนหลังโรงเรียนที่เป็นทางเดินลัดไปสู่มหาวิทยาลัย Y
จนป๋าได้มาเดินสะดุดเข้าจนล้มลงและเกิดการโต้เถียงกันเกิดขึ้น ทำให้ป๋าแนะนำว่าถ้าอยา่กนอนดูดอกไม้ก็ควรจะนอนหลบทางให้คนอื่นเดินด้วย เพื่อไม้ให้ใครเดินมาชนเข้า ก่อนจะพบว่าชายจรจัดนั้นคือเพื่อนเก่าในวัยเด็กของป๋านั้นเอง
ชายจรจัดยอมรับกับป๋าว่าตามสังคมสมัยใหม่ที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วไม่ทัน จนโดนดูถูกหลอกลวงต่างๆ และถูกสังคมทอดทิ้ง จึงหันหน้าเข้าหาความจริงใจจากสิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงนั่นคือดอกไม้และลูกข่างที่เป็นสองสิ่งที่อยู่กับเขามาตั้งแต่ในวัยเยาว์
“ฉันก็ยังงี้แหละไล่ตามความเจริญของสังคมเมืองไม่ทัน อยู่ในสังคมก็ไม่ได้ โดนดูถูกหลอกหลวง และถูกสังคมทอดทิ้ง ฉันจึงรักดอกไม้ที่พูดไม่ได้เหล่านี้อย่างสนิทใจ” ชายจรจัดบอกกับป๋า
“ถ้าของคุณคือดอกไม้ของผมก็คือหนังสือครับ” ป๋าตอบกับเพื่อนในวัยเด็ก
ท่ามกลางสังคมที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วจน มีหลายคนพูดถึงการถูก Disruption อยู่บ่อยๆ และการกระตุ้นให้ผู้คนต้องเร่งพัฒนาตัวเองในทุกๆด้าน เพื่อให้เป็นที่ยอมรับของสังคม และเอาตัวรอดให้ได้ในโลกยุค 4.0 นี้
ไม่ต่างกับ สมาร์ทโฟนต่างๆที่ต้องเปลี่ยนแปลงให้รวดเร็วและทันสมัยอยู่ตลอดเวลา และ ทันทีที่รุ่นใหม่ออกมา รุ่นเก่าก็จะล้าสมัยทันที จากราคาเป็นหมื่นๆในตอนซื้อครั้งแรก ก็ดูไร้ค่าลงทันทีที่มีรุ่นใหม่ออกมา
เพราะฉะนั้นบางทีสิ่งที่เราตามหาและมีค่ามากที่สุดอาจจะเป็นสิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยเช่นดอกไม้และของเล่นของชายจรจัดหรือหนังสือของป๋า หรือแม้แต่ตัวของเราเองที่แม้ว่าเราอาจต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองไปบ้างเพื่อตามยุคสมัยให้ทัน
แต่ความเป็นตัวของตัวเองอย่างแท้จริงต่างหากที่จะช่วยให้เรามีคุณค่าอยู่ได้ไม่ว่าปัจจุบันจะเปลี่ยนแปลงไปเร็วขนาดไหนก็ตาม
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
