🌻เดินเล่น เดินจริง🌻
พาเด็กตัวเล็กๆสักคนไป”เดินเล่น”ดูสิคะ จะรู้ว่า การเดินเล่น ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แต่คือ “การเดินจริง”ค่ะ
วัยขวบกว่าใกล้ๆ 2ขวบ เป็นช่วงที่ลูกเดินเองได้โดยไม่ต้องจูงแล้ว และเริ่มพูดตามคำหลัง ทุกสิ่งทุกอย่างที่ลูกพบเจอคือ สิ่งแปลกใหม่สำหรับเขาค่ะ
ช่วงเวลาเย็นๆ ที่อากาศไม่ร้อนมากนัก ลูกเพิ่งตื่นนอนตอนบ่าย พี่เลี้ยงจับอาบน้ำแต่งตัวรอแม่กลับบ้าน พร้อมที่จะออกไปสำรวจโลกกันแล้วค่ะ
บริเวณหน้าแฟลตที่พักของเรา จะมีต้นหูกวางปลูกอยู่เป็นระยะๆ ลูกหูกวาง สีเขียวสดยังติดอยู่บนกิ่ง ลักษณะเป็นรูปสามเหลี่ยม แต่มีส่วนนูนขึ้นมาคล้ายหลังเต่า เราจึงเรียกมันว่า “ลูกเต่าล้านปี”
ลูกที่แก่เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลหล่นลงเกลื่อนดิน เราเดินเหยียบไปบนใบไม้แห้งเสียงดังกรอบแกรบ เต้ยหิ้วถังพลาสติกเล็กๆสีแดงมาด้วย และสาละวนเก็บเต่าลูก “เต่าล้านปี”นี้จนเต็มถัง...เททิ้ง แล้วก็เก็บขึ้นมาใหม่
ผลต้นหูกวาง
ในช่วงที่ฝนตกชุก บริเวณด้านหลังแฟลตจะมีต้นต้อยติ่งขึ้นเต็มไปหมด ดอกสีม่วงชูสลอน ฝักสีดำซึ่งแก่จัดมักซ่อนอยู่ตามกิ่งใบที่ขึ้นสลับซับซ้อน เด็กๆละแวกนั้นชอบมาเก็บฝักต้อยติ่งกันที่นี่ โยนมันลงไปในแอ่งน้ำตื้นๆ เฝ้ารอดูฝักต้อยติ่งดูดน้ำเข้าไปจนได้ที่ และดีดเมล็ดออกจากฝักดัง
“แป๊ะ...แป๊ะ...แป๊ะ..” ติดต่อกันเป็นชุด ถูกอกถูกใจเด็กๆอย่างยิ่ง หัวเราะตบมือด้วยความชอบใจ
ดอกและฝักต้อยติ่ง
เต้ยเดินเข้าไปร่วมวงบ้าง แต่ตัวยังเล็กกว่าเพื่อนเลยถูกเบียดออกมารอบนอก
“เราไปหาเม็ด เป๊าะ แป๊ะ มาโยนใส่น้ำเล่นบ้างดีกว่า” แม่ชวน จูงมือลูกชายตัวน้อยเดินไปตรงที่ต้นไม้ไม่รกมาก เลือกฝักดำๆใส่มือให้ และปล่อยให้ลูกหาเองบ้าง
สักพักก็วิ่งตื๋อไปที่แอ่งน้ำเล็กๆนั้น โยนฝักต้อยติ่งทั้งกำมือลงน้ำตามแบบอย่างพี่ๆ
เด็กที่โตกว่าหัวเราะขบขันท่าทางของเต้ย และเมื่อเห็นว่าฝักต้อยติ่งของเต้ยยังเขียวอื๋ออยู่ ...แม่เองยังอดขำไม่ได้ “ ลูกต้องเก็บที่สีดำๆสิครับ มันจะได้แป๊ะ”
นี่คือการเรียนรู้ธรรมชาติง่ายๆสำหรับเด็กอายุขวบกว่า เมื่อเขาโยนฝักเขียวลงน้ำแล้วไม่เกิดอะไรขึ้น ครั้งต่อไปจะได้เลือกเก็บฝักสีดำได้ถูก
ได้เรียนรู้จากเด็กอื่นๆทั้งรุ่นพี่และวัยเดียวกัน
เดินต่อไปบนพื้นสนามที่ยังปรับดินไม่เรียบ ระหว่างก้อนดิน หลุมบ่อนั้นเองที่เต้ยเห็นกบตัวแรกในชีวิต
“เต้ย! มาดูกบเร้ว!” ฉันร้องเรียกอย่างตื่นเต้น ลูกเดินอาดๆเข้ามาใกล้ ยังไม่เห็นเพราะกบกับดินสีกลมกลืนกันมาก
“โน่นไง! มันกระโดดไปแล้ว!” คราวนี้ล่ะ ทั้งร้องกรี๊ดทั้งหัวเราะไป วิ่งตามกบไป พยายามเอามือลงไปจับกบที่ลงไปหลบในหลุมเล็กๆ
“จบ...จบ..” เต้ยร้องเรียกกบ แต่มันไม่ออกมาสักที
กบอยู่ไหน?
แล้วเราก็เดินกันต่อไป....
หน้าฝนจะมีน้ำไหลผ่านท่อระบายน้ำค่อนข้างมาก เห็นน้ำฝนใสสะอาดไหลมาถึงส่วนที่ท่อมีระดับต่างกัน เกิดเป็นน้ำตกเล็กๆ..แต่สำหรับลูก ..มันคงจะยิ่งใหญ่ไม่แพ้น้ำตกไนแองการ่าทีเดียว!
ลูกยืนดูสายน้ำไหล พัดพาเศษใบไม้แห้งล่องลอยไป
“นั่นคือเรือไงลูก ลอยไปโน่นแล้ว!”
เต้ยปล่อย”เรือ”ใบไม้แห้งลงไปบ้าง มันหมุนคว้างในน้ำวน แล้วถูกสายน้ำพัดจนลับสายตาไป...รอยยิ้มของลูกบ่งบอกว่า มีความสุขอย่างเต็มเปี่ยม
ความสุขง่ายๆจากสิ่งรอบตัว ที่กระตุ้นจินตนาการและความอยากรู้อยากเห็น
เมื่อพระอาทิตย์ดวงกลมโตสีส้มคล้อยต่ำลง ฝูงนกเริ่มบินกลับรัง ส่งเสียงจื๊บจ๊าบ
“กลับบ้านกันเถอะลูก”
การเดินเล่นแต่ละครั้ง ลูกได้เรียนรู้ธรรมชาติ จากการได้เห็น จับต้อง ได้ยินเสียง
นี่คือ การเดินจริง ที่จริงจังมากสำหรัยเด็กตัวเล็กๆค่ะ
ถ้าเวลา และสถานที่พร้อม พาลูกไปเดินเล่นจริงๆกันเถอะค่ะ
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
