คำถามที่ต้องถามตัวเองเพื่อตอบมัน #4
ทำไมการปล่อยวางจึงยากนัก ?
ผมเชื่อว่าหลายๆคนคงเคยประสบปัญหานี้
หรือประสบปัญหานี้อยู่ครับ
เราคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาในอดีต
ทั้งที่เราทำเองหรือมีคนทำกับเรา
หนำซ้ำยังพะวงไปถึงอนาคต
จะเป็นเหมือนหวังหรือเปล่า จะแย่หรือเปล่า
มากมายจนไม่มีที่ว่างให้ความสงบเลย
หลายคนพยายามปล่อยวาง
หาวิธีมากมาย แต่ก็ไม่สำเร็จ....
อยากรู้ไหมครับว่าทำไม ?
“ เพราะคุณยังเข้าใจผิดเรื่องการปล่อยวางอยู่ครับ “
ถ้าอยากรู้ความจริงเป็นยังไงตามผมมาเลยครับ :)
หลายๆคนคิดว่าการปล่อยวางคือการเลิกคิดสิ่งๆนั้น
ช่างมันไป อย่าให้มีผลกับชีวิตเรา
ถูกอยู่นะครับ แต่ไม่ทั้งหมด
เอาจริงๆแล้วการปล่อยวางคือ...
การ “ เข้าใจสิ่งๆนั้นครับ “
เข้าใจอะไร ?
เข้าใจว่ามันคือ “ อดีต “ ไงครับ
มันคือสิ่งที่ผ่านมาแล้ว เราผ่านมาแล้ว
แต่ทำไมมันยังส่งผลอยู่ถึงปัจจุบันนี่หล่ะ ?
มันไม่ได่ส่งผลหรอกครับ
ปัจจุบันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยครับ
แต่คุณต่างหากที่ยังเอาจิตไปอยู่ในอดีต
พยายามปล่อยวางโดยการลืมๆมันไป
ซึ่งเป็นไปไม่ได้หรอกครับ...
การจะลืมเรื่องฝังใจในอดีตมันยาก
เพราะเราจะจำมันได้เสมอ..
การเลิกพะวงเรื่องในอนาคตเช่นกัน
เราก็แทบไม่สามารถเลิกคิดวนเวียนสิ่งที่จะเกิดในอนาคตได้สักที
เราเลยไปดูดวงเพื่อหวังจะได้รู้อนาคต
หากดีก็รอดไป หากไม่ดีก็จะเสียใจจมปลักกังวลกับมัน
อยากให้ผมบอกข่าวดีให้ไหมครับ ?
เอาจริงๆเรากำหนดอนาคตเองได้ครับ :)
ด้วยการคิดวางแผนและลงมือทำไงครับ
ตั้งเป้าหมายให้ชัดเจนคิดให้รอบคอบและลงมือทำอย่างตั้งใจ คงเห็นอนาคตได้ไม่ยากหรอกจริงไหมครับ
ดีกว่าไปนั่งพะวงกับมันอีกตั้งหลายขุมเลยนะ :)
แต่วิธีที่ว่ามานี้ยังไม่ใช่ที่สุดหรอกครับ
วิธีการปล่อยวางที่ดีที่สุดคือการ “ รักษาสมดุลครับ “
รักษาสมดุลของ การอยู่กับ อดีต ปัจจุบันและอนาคต
ไม่อยู่กับอันใดอันหนึ่งอย่างเดียวหรือมากเกินไป
ผมจะขอยกตัวอย่างที่เห็นภาพให้ทุกท่านนึกตามนะครับ
นึกภาพเรากำลังขับรถครับ
เวลาเราขับรถไปจุดหมายเราตัองมองอะไรบ้างครับ
กระจกหน้า กระจกหลัง,ข้าง และแผนที่ใช่ไหมครับ
ถามว่าเรามองอย่างใดอย่างหนึ่งได้ไหม ?
เรามองกระจกหลังอย่างเดียวได้ไหมครับ ?
ก็ไม่ได้นะครับ แบบนั้นก็ไม่เห็นข้างหน้า
แล้วเรามองข้างหน้าอย่างเดียวได้ไหมครับ ?
ก็ไม่ได้ เพราะไม่เห็นข้างหลังอันตรายนะครับ
แล้วถ้าเรามองจุดหมายเราในแผนที่อย่างเดียวล่ะ ?
ยิ่งอันตรายใหญ่เลยถูกไหมครับ
เช่นกันครับ เราก็มองแต่อดีตอย่างเดียวไม่ได้
เพราะปัจจุบันเองก็สำคัญ หากไม่มองก็อาจะหลงทางในชีวิตได้
แต่เราก็อยู่แต่กับปัจจุบันไม่ได้เช่นกัน เพราะเราจะไม่รับรู้อะไรเลย ให้เห็นอดีตด้วย
แต่ให้เห็นอดีตเป็น “บทเรียน” คอยเตือนเรา
เหมือนที่กระจกหลังเตือนเราว่าจะมีรถมาข้างหลัง
จะได้ไม่ “ ชน “
ส่วนอนาคตถ้ามองแต่อนาคตอย่างเดียว
แน่นอนว่าไม่หลง แต่กว่าจะไปถึงรถก็คงพังก่อน
เพราะไม่ได้มองทางที่อยู่ตรงหน้าเลย
รักษาสมดุล 3 อย่างนี้ให้ดีครับ
แล้วผมเชื่อว่าทุกท่านจะปล่อยวางได้
และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้แน่นอน :)
เช่นเคยครับก่อนจากกันผมก็มีคำคมมาฝากทุกท่านเช่นเคยครับ :)
นักปราชญ์ใช้อดีตเพื่อ “ ขัดเกลา “
แต่คนเขลากลับเอามา “ ทิ่มแทง “
-จักรภัทร :)
ส่งท้าย* ผมหวังว่าบทความนี้จะสามารถช่วยเหลือทุกท่านที่ประสบปัญหานี้อยู่ได้ไม่มากก็น้อยนะครับ :)
ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณมากๆครับ :)
- จักรภัทร :)
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
