พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love]
ตอนที่ 2
‘...เช้าตรู่...ณ ห้องชุดคอนโด ชั้นที่25 ย่านริมแม่น้ำเจ้าพระยา กรุงเทพมหานคร’
กอหญ้า ดาร์เมี่ยน ที่ลืมตาเปิดรับแสงรุ่งอรุณของเช้าวันใหม่ เธอค่อยๆลุกจากนอนมานั่งพร้อมบิดกายเล็กน้อย วันนี้เธอต้องไปประชุมกับทีมงานของสถานีชื่อดังเพื่อดูตัวนักแสดงของทีมงานที่ต้องการนำบทประพันธ์เรื่อง ‘พ่ายกลซาตาน’ งานเขียนเรื่องแรกของเธอนำไปทำเป็นละคร ทั้งๆที่ช่วงนี้เธอไม่ค่อยอยากจะไปไหนเลย เพราะอีกสามวันข้างหน้าเป็นช่วงสอบปลายภาคของภาคเรียนสุดท้ายของเธอ แต่เธอจะให้เหตุผลแบบนี้กับสถานีไม่ได้ เพราะไม่มีใครรู้จักตัวจริงของเธอ ว่าเจ้าของบทประพันธ์ ‘พ่ายกลซาตาน’ เป็นเพียงนักศึกษาปีสี่ของมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศไทย
กอหญ้า เดินเข้าห้องน้ำหลังจากที่เก็บเตียงเรียบร้อย และอีกสามสิบนาทีต่อมาเธอก็ออกมาโดยการสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ และแน่นอนเธอจะต้องเสียเวลาจัดการตัวเองอีกหนึ่งชั่วโมง
กอหญ้าหยิบคอนเทคเลนส์สีดำขึ้นมาเพื่อปิดบังดวงตาที่แท้จริงของเธอที่เป็นสีน้ำตาล และต่อด้วยการจัดการทรงผมที่ยาวให้หยิกเป็นลอน เธอแต่งแต้มแก้มใสเนียนให้มีกระ บ้างเล็กน้อย ส่วนปากได้รูปเธอใช้ลิปกลอสแต่งแต้มเพียงเล็กน้อย และเดินไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อเชิ้ตลายสก็อตมาสวมทับเสื้อกล้ามด้านในตามลำดับ และชิ้นสุดท้ายกระโปรงยีนส์ที่ยาวจนถึงตาตุ่มเพื่อปิดบังเรียวขายาวสวยงามของเธอตามสัญชาติลูกเสี้ยวไทย-อิตาเลี่ยน และก่อนออกจากห้องนอนเธอไม่ลืมที่หยิบแว่นตากรอบดำอันใหญ่พร้อมกับกระเป๋าสะพายใบเล็กที่ย้ายของจำเป็นที่ต้องใช้ยัดใส่ไว้ข้างใน
กอหญ้าเดินมายังโซนครัวขนาดพอเหมาะ เธอหยิบโจ๊กในช่องฟรีสในตู้เย็นที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อที่เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ย้ายไปใส่ในไมโครเวฟ...
“ปี๊ด ปี๊ด...” เสียงเตือนของไมโครเวฟ เมื่อโจ๊กพร้อมทาน กอหญ้าผละออกจากเก้าอี้ตัวสูงหน้าท๊อป ที่ตอนนี้มีน้ำส้มที่เหลือครึ่งแก้วกับน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว
“…อันโต...หญ้าคิดถึงอันโตจัง!...” กอหญ้าพึมพำออกมา เมื่อมือเล็กกำลังคนโจ๊กไปมาอย่างเบื่อๆ เพราะเธอต้องฝากท้องกับอาหารพวกนี้เป็นประจำ หากเธอไม่ได้ออกไปกินนอกบ้านกับเพื่อนๆ ของเธอ
Grrrrr Grrrr กอหญ้าขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพาย และเมื่อเธอหยิบออกมาก็ไม่เกินคาดที่เธอคิดไว้
“กิ๊ก!...”
“หญ้า...แกไปคนเดียวได้จริงๆนะ...” เสียงปลายสาย เอ่ยออกมาทันที โดยไม่ต้องมีการทักทายอย่างมีพิธีรีตอง
“เออ...ไปได้ กิ๊กไม่ต้องห่วง นอนพักรักษาตัวให้หายเร็วๆ อีกสามวันก็เป็นวันสอบแล้วนะ...ไปนอน กินยา และอาหารที่เป็นประโยชน์ ซะ...” กอหญ้าตอบกลับเพื่อนสาวที่สนิทที่สุด กิ๊ก โสภิตา ที่เป็นหนึ่งในสามคนที่รู้ว่าตัวจริงของนักเขียนที่ใช้นามปากกาว่า ‘กอหญ้า’ ซึ่งวันนี้เพื่อนสาวคนนี้จะต้องไปกับเธอในฐานะผู้จัดการส่วนตัวของเธอ แต่กิ๊ก ป่วยเป็นไข้หวัด
“คุณกอหญ้า...” กอหญ้าหันไปตามเสียงเรียก เมื่อเธอเดินออกจากลิฟท์ที่มาจอดชั้นจอดรถ
“ลุงหวัง...สวัสดีค่ะ...กลับมาทำงานแล้วเหรอคะ?” กอหญ้าเอ่ยทักทาย ลุงหวังที่เป็น รปภ.ของอาคาร
“ครับ...เจ้าบีฝากขอบคุณของที่คุณกอหญ้าฝากไปให้ด้วยนะครับ...”
“ไม่เป็นไรค่ะเล็กน้อย...แล้วน้องบีอาการดีขึ้นมั้ยคะ?” กอหญ้าถามกลับ บี คือหลานสาวของลุงหวังที่เธอมีโอกาสได้ช่วยเหลือเมื่ออาทิตย์ก่อน...
“ดีขึ้นมาก...พวกเราเป็นหนี้บุญคุณ คุณกอหญ้า...ถ้าวันนั้นไม่ได้คุณกอหญ้าช่วยไว้...เจ้าบีคงแย่แน่ๆ”
“อย่าคิดอะไรมากเลยค่ะ...น้องบีแข็งแรงขึ้นก็ดีแล้ว...” กอหญ้าเอ่ยกับลุงหวัง ครั้งนั้นที่เธอช่วยพาน้องบี ส่งโรงพยาบาลเนื่องจากน้องบีมีอาการปวดท้องด้านขวาอย่างรุนแรง และโชคดีมากที่วันนั้นเธอกลับมาจากเรียนพอดี จึงสามารถช่วยเหลือได้ทัน
“…โชคดีมากครับที่มาทันเวลา...คนไข้ใส้ติ่งอักเสบครับ” คำของแพทย์หนุ่มที่แจ้งให้เธอและลุงหวังทราบ
“แล้วต้องทำยังไงคะ?...” กอหญ้าถามแพทย์หนุ่ม
“ตอนนี้เตรียมห้องผ่าตัดแล้วครับ...” กอหญ้าพยักหน้าทันที และบอกให้ลุงหวังเซ็นเอกสารที่พยาบาลนำมา
“ลุงค่ะ...เซ็นสิค่ะ...คุณหมอจะได้กลับไปทำหน้าที่ค่ะ...” กอหญ้าหันไปทางลุงหวังที่ยืนฟังอยู่ด้วย แต่ลุงแกมีท่าทางลังเล กอหญ้าจึงต้องย้ำ
“เออ...คุณกอหญ้า...คือว่าลุงไม่มีเงินเยอะมากพอที่จะจ่ายค่าผ่าตัด...” กอหญ้าคลายความสงสัยทันที
“ลุงเซ็นเถอะค่ะ...เดี๋ยวค่าใช้จ่ายทั้งหมด หญ้ารับผิดชอบเอง...” สิ้นเสียงของกอหญ้าลุงหวังหันไปมองหญิงสาวตรงหน้าที่มองอยู่ก่อนแล้ว และพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มให้ลุงหวัง... “...ลุงอย่าพึ่งคิดมาก...ตอนนี้ชีวิตของน้องบีสำคัญกว่า...ถือว่าเงินก้อนนี้หญ้าให้ลุงยืมก่อนก็ได้...นะคะ”
แพทย์หนุ่มที่ยืนอยู่ด้วย มองหญิงสาวที่สวยทั้งภายนอกและภายใน
“นี่ค่ะ...” กอหญ้าส่งแฟ้มที่ลุงหวังเซ็นแล้วให้กับพยาบาล
#รุ่งอรุโณทัย
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
