"หมา"
( ซีรีส์ "เรื่องนี้เกี่ยวกับเรื่องลึกลับ" ตอนที่ 1 )
ในเช้าวันหนึ่งที่เมืองเล็กๆแห่งหนึ่งที่มี
ชื่อว่า"BD City"
วันนั้นก็คงดูเป็นวันสวยงามวันหนึ่ง
ถ้าเหตุการณ์นี้ไม่เกิดขึ้น...
"ไอ้หมาบ้านี่ ยุ่งวุ่นวายอะไรหนักหนา
ไม่ให้กินก็คือไม่ให้กิน อย่ามายุ่งกับข้าน่ะ"
"ไม่งั้นเอ็งได้ตายแน่" เสียงของชายใส่เสื้อยืดเก่าๆคนหนึ่งพูดไปพร้อมกับก้มหน้าก้มตาตีหมาน้อยตัวหนึ่งด้วยไม้ในมือ
ชายคนนี้เป็นคนไร้ญาติสนิทมิตรสหาย
เพื่อนก็ไม่มี เขาไม่ยุ่งกับใครเลยรอบข้าง
ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำอาชีพอะไร
เขามีชื่อว่า"ฟลุ๊ค"
"หยุดก่อนนะครับ คุณทำมันทำไมฮะ"
เสียงหนึ่งพูดขึ้นมา ฟลุ๊คจึงหยุดตีหมาน้อยตัวนั้น
"แล้วเอ็งยุ่งอะไรด้วยล่ะ
อยากโดนตีเหมือนหมารึไง?"
ฟลุ๊คเงยหน้าขึ้นมาตอบ
ตรงหน้าของฟลุ๊คตอนนี้ เป็นชายคนหนึ่งสวมเสื้อยืดสีฟ้าด้านนอก ด้านในสีขาว ใส่แว่นทรงกลมๆ
"แต่งตัวก็ประหลาด แต่งตัวแบบนี้คิดว่าตัวเองอยู่ต่างประเทศรึไง อากาศร้อนจะแย่" ฟลุ๊คพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้ากวน...และในมือก็ยังคงตีหมาอยู่
"อ้าว ปากหมานี่นา หยุดเลย หยุดทำมันเดี๋ยวนี้
ไม่ว่าจะยังไง คุณก็ควรจะเมตตาต่อมันหน่อยนะ"
"คุณไม่กลัวเวรกรรมบ้างรึไง แบบถ้าสักวันหนึ่งคุณโดนหมากัดขึ้นมา คุณจะไม่กลัวบ้างเหรอ?" ชายใส่แว่นถามฟลุ๊คขึ้นมา
"เหอะ ข้าไม่กลัวหรอก ข้าทำงานฆ่าหมามาเป็นปีๆทำไมฆ่าต้องกลัวด้วยล่ะ...อุ๊ปส์..." ฟลุ๊คเผลอพูดบางอย่างออกมาจนปิดปากตัวเองไม่ทัน
"นี่แกทำเรื่องผิดกฎหมายมาเป็นปีๆ
โดยไร้ซึ่งยางอายมาขนาดนี้เลย"
ชายใส่แว่นพูดด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น
"เออใช่ แต่ถ้าเอ็งเอาไปบอกคนอื่น เอ็งตายแน่" ฟลุ๊คหยิบมีดขึ้นมาขู่
"งั้นแลกกับเจ้าหมาตัวนี่ แล้วผมจะไม่บอกใคร"
"คุณโอเคไหม?" ชายใส่แว่นเอ่ยถามขึ้น
"เรื่องเยอะจริงๆ โอเคก็ได้ วันนี้วันดีมีงานให้ทำ
ไม่อยากฆ่าคน เอ็งอย่าไปบอกใครละกัน ไม่งั้นเอ็งได้ตายแบบหมาแน่" ฟลุ๊คขู่ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
"ผมก็รักชีวิตผมเหมือนกัน ไม่ต้องห่วง
ผมไม่บอกใครแน่นอน" ชายใส่แว่นตอบพร้อมกับพาหมาน้อยออกมาจากจุดนั้นและกอดมันไว้
และช่วงกลางดึกคืนนั้นเอง
ฟลุ๊คได้เข้ามาที่โกดังแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นโรงฆ่าสัตว์เถื่อนที่ฟลุ๊คใช้ฆ่าหมาไว้เพื่อกินและส่งขายให้กับใครสักคน
"คืนนี้คงได้เชือดอีก5-6ตัว สบายใจเลย"
ฟลุ๊คพูดพร้อมกับเดินเข้ามาในโกดังอย่างสบายใจเฉิบ จนกระทั่ง...
"ได้ยินเหมือนเสียงหมาขู่ใกล้ๆนี้เลย" ฟลุ๊คพยายามมองหาต้นตอของเสียง
"ดีล่ะ ถ้าเป็นหมาจริงๆ ก็ดีเลย จะได้ได้เพิ่มอีก
ได้เงินมากขึ้นด้วย5555" ฟลุ๊คเริ่มเดินหาไปทั่ว จนรู้สึกได้ว่ามีตัวอะไรบางอย่างที่คาดว่าน่าจะเป็นหมากำลังวิ่งอยู่ใกล้ๆ
และฟลุ๊คก็ได้เจอกับมัน...
"หมาอะไรวะเนี้ย
ทำไมมันดูตัวใหญ่จนดูน่ากลัวแบบนี้"
"ไม่ไหวแล้ว นี่มันไม่ใช่หมา นี่มันปีศาจชัดๆ
ถ้าต้องเจอกับอะไรแบบนี้
ฉันยอมโดนตำรวจจับดีกว่า"
"จริงสิ โทรหาตำรวจให้มาจัดการมันดีกว่า
อย่างน้อยเราก็มีโอกาสรอด" ฟลุ๊คโทรไปทางสถานีตำรวจ และตำรวจท่านหนึ่งก็รับสาย
"สวัสดีครับ ที่นี่สถานีตำรวจ
ไม่ทราบว่ามีอะไรให้รับใช้ครับ" ตำรวจถามขึ้น
"คุณตำรวจ ช่วยผมด้วย
ที่โกดังหลังสถานีตำรวจไปลึกๆหน่อย มี..."
"อย่านะ อ๊าคคคคคคคคคคคคค"
สิ้นสุดเสียงร้องของฟลุ๊ค สายก็ถูกตัดไป
"ฮัลโหล คุณๆๆๆ" ตำรวจพยายามโทรกลับไปแต่ก็โทรไม่ติด จึงตัดสินใจที่จะไปตรวจสอบกันในตอนเช้า
วันรุ่งขึ้น...
"ในโกดังนี้เราพบศพชายคนหนึ่ง มีสภาพศพเหมือนกับถูกอะไรบางอย่างกัดตามตัวและหน้าท้อง เพราะลำไส้ของเขาแทบจะทะลักออกมา"
"แต่ที่น่าแปลกก็คือ ถ้าหากเขาถูกกัด
เราควรจะตรวจพบDNAหรือร่องรอยอะไรที่พอจะทำให้รู้ว่าใครเป็นคนทำ แต่ว่านี่กลับไม่มี"
"คิดว่าไงครับ หมวดเจ้าชู้ เอ้ย หมวดช."
หมวดดาต้าถามหมวดช.ขึ้นมา
"ไม่รู้สิ ที่แน่ๆคดีนี้มีอะไรแปลกๆเข้ามาเกี่ยวข้องแน่นอน แต่จะยังไง เราก็ต้องหาคนร้ายให้พบ" หมวดช.พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็ง
"อาจจะเป็นผีหมามาแก้แค้นก็ได้นะครับ"
"เพราะหมอนี่เป็นคนที่เราเคยตามจับข้อหาฆ่าและขนส่งหมาเป็นจำนวนมาก และข้อหาทำร้ายร่างกายประชาชน ฆ่าคน ขโมยของและอีกมากมาย จำได้ไหม นายฟลุ๊คน่ะ"
จ่าเฉื่อยพูดขึ้นมา
"งั้นเหรอ งี้ก็แปลว่า...
ถึงแม้ว่าเราจะหาคนร้ายเจอรึไม่ ก็มีค่าไม่ต่างกันน่ะสิ เพราะหมอนี่ต้องโทษประหารอยู่แล้ว"
หมวดดาต้าพูดขึ้นมา
"ก็คงจะอย่างงั้น แต่ว่านะ จ่าเฉื่อยเพ้อเจ้อรึไง
ผีหมาอะไรกัน555" หมวดช.พูดขึ้น
"ก็ไม่แน่หรอกนะครับ ตั้งแต่เกิด"เหตุการณ์นั้น"มา เรื่องลึกลับก็แทบเป็นเรื่องธรรมดาไปเลยนะครับ" จ่าเฉื่อยพูดถึงเหตุการณ์บางอย่างที่เคยเกิดขึ้น
"อย่าพูดดดดด ตอนนี้ผมก็แทบจะใช้ชีวิตแบบระแวงไปหมดแล้วเนี้ย"
"อย่างกับว่าผีทั่วโลกมารวมอยู่ในเมืองๆเดียว
จะเป็นบ้าอยู่แล้ว อย่าไปนึกถึงเลยนะ"
หมวดดาต้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
"ก็คงมีแค่"แว่นแว่น"คนเดียวล่ะมั้ง
ที่อึนซึนมึนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเหตุการณ์นั้น"
จ่าเฉื่อยพูดขึ้น
"ก็แหงสิ เขาทำงานเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้นอยู่แล้วนี่ คงชินเขาล่ะ" หมวดดาต้าพูดตอบกลับ
"แต่จะยังไงก็ตาม เราก็คงต้องหาแหละว่าคนร้ายเป็นใคร แต่ว่าตอนนี้ไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า" หมวดช.พูดพร้อมกับเก็บทุกอย่างเข้ารถ
"ว่าแต่...มีให้ยืมสัก200ไหม จ่าเฉื่อย หมวดดาต้า"
"ผมว่าผมบอกคุณแล้วน๊าว่าให้มีเมตตาต่อหมาสักหน่อย ไม่งั้นเรื่องมันอาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้"
"รึว่าจบแบบนี้ดีที่สุดแล้วสำหรับคนแบบคุณ
เนอะ ว่าไหมเจ้าก๊อง?"
ชายใส่แว่นที่ใครๆก็เรียกเขาว่า"แว่นแว่น"
พูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้หมาดำตัวหนึ่งที่จากเดิมมีร่างกายไม่ต่างจากปีศาจ
แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเพียงหมาน้อยตัวหนึ่ง
"หวังว่าที่นี่จะไม่มีใครทำเรื่องแย่ๆอีกเนอะ^^"
...จบตอนที่ 1 "หมา"...
ผมมีเหตุผลนะที่เริ่มตอนแรกแบบไม่มีต้นจนปลายสักเท่าไหร่ โดยเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมแต่งขึ้นเล่นๆ(แต่จริงจัง) โดยเขียนให้ตัวเองเป็นตัวละครหลัก และคนที่ผมรู้จักในที่แห่งนี้เองก็เป็นตัวละครหลักด้วย
โดนในตอนนี้ได้พี่เฉื่อย เพจ Sloth Holmes
พี่ช. ชตระกูล และพี่ดาต้า Dataพาเพลิน
มาแสดงเป็นตำรวจ คงไม่ว่ากันนะครับ แฮร่ๆ
ตอนหน้าจะเป็นยังไงก็ขอฝากติดตามด้วยนะครับ
( และตัวละครที่มีจุดจบแปลกๆ ประหลาดๆ
น่ากลัวๆ เป็นเพียงตัวละครที่ผมสร้างขึ้นมา
ไม่ได้อ้างอิงถึงใครทั้งสิ้นนะครับ )
ผมเขียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่
ด้นสด งานทดลองเลยก็ว่าได้555
มีอะไรแนะนำติชมก็ช่วยบอกกันสักนิดนะครับ
สำหรับวันนี้ก็ขอให้มีความสุขในค่ำคืนวันอาทิตย์นะครับ สวัสดีครับ
เรื่องเล่าในความมืด
⏳12/7/63✒️
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
