"ตลอดไป...ไม่มีจริง...."
( ซีรีส์ "เรื่องนี้เกี่ยวกับเรื่องลึกลับ" ตอนที่ 2 )
"ชานมก็อร่อยเหมือนกันนะเนี้ย"
แว่นแว่นเดินกินชานมอย่างสบายใจ
ในเช้าวันหยุดสุดแสนจะสบายๆ จนกระทั่ง...
"แบร่!" ผู้หญิงคนหนึ่งส่งเสียงออกมา
จนทำให้แว่นแว่นตกใจ
"เอ๊อะ!! หลอดทิ่มปาก-.-"
"อ้าว เป็นอะไรรึเปล่าอะ พี่ขอโทษ555"
ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะแห้งๆ
"เอ่อ..นึกว่าใคร พี่พลอยหรอกเหรอ
ผมไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องห่วง"
แว่นแว่นตอบกลับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าที่ชื่อว่า"พลอย"
"พี่หมายถึงหลอดอะ เป็นอะไรรึเปล่า?"
"ผมจะโกรธจริงๆแล้วนะ..."
"พี่ล้อเล่นนนนนนน"
"คือว่า..พี่มีเรื่องจะให้ช่วยหน่อยอะ"
"งั้นเราไปนั่งที่ร้านพี่มดดี้ก่อนไหมฮะ
จะได้คุยกันง่ายๆหน่อย
ยืนคุยตรงนี้คงไม่ดีเท่าไหร่นะครับ"
"โอเคเลยยย"
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่มีเจ้าของร้านเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีชื่อว่า "มดดี้"
"คือว่า...ข้างบ้านพี่อะ เขาเป็นคนเชื้อสายจีน
เขาชื่อพี่หมิง แล้วพี่สนิทกับเขา เหมือนบ้านเขาตอนนี้จะมีปัญหาเรื่องผีๆสางๆอยู่"
"เห็นเขาบ่นอยู่ทุกวันว่าลูกชายเขาเพ้อไม่ยอมกินไม่ยอมออกมาพบใคร ตั้งแต่แฟนเขาเสียชีวิต และดูเหมือนว่าเขาจะถูกแฟนเข้าสิง"
"พี่ก็เลยจะมาขอให้เราช่วยน่ะเจ้าแคส
เห็นเราเก่งเรื่องพวกนี้นี่"
พลอยพูดขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าจริงจัง
"อืม...ผมไม่ใช่หมอผีนะ
และผมก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นด้วย"
"แต่ว่า...จะลองดูก็คงไม่เสียหายครับ"
แว่นแว่นตอบพร้อมกับยิ้มน้อยๆ
"ขอบคุณนะ"
พลอยขอบคุณพร้อมกับยิ้มเล็กๆกลับไป
"นุ้งพลอย คนข้างบ้านเป็นไงบ้างอะ
เห็นว่าโดนผีแฟนสิงนี่"
"แต่เขาก็น่าสงสารน๊าที่ต้องมาพรากจากกันกับคนรัก" มดดี้เดินมาพร้อมกับพูดขึ้น
"สวัสดีครับพี่มดดี้ เอ่อ
พี่มดดี้...ก็รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ...?"
แว่นแว่นเอียงคอพร้อมกับถาม
"แม่นแล้ว" พลอยกับมดดี้พูดขึ้นมาพร้อมกัน
( "น..นี่ฉันไปอยู่ที่ไหนมา..ทำไมพึ่งรู้..." )
แว่นแว่นคิดขึ้นมาในใจพร้อมกับทำตาปรือๆ
วันต่อมา..
ในขณะที่แว่นแว่นกำลังจะไปที่บ้านของหมิงนั้น...
"อ้าว น้องแว่นแว่น เป็นไงบ้าง สบายดีบ่"
จ่าเฉื่อยทักทายแว่นแว่น
"สบายดีครับ วันนี้ไม่ได้มากับหมวดช.หมวดดาต้าเหรอ และพี่ล่ะโอเคไหม เห็นช่วงนี้มีคดีนิ"
แว่นแว่นพูดพร้อมกับทำสีหน้าสงสัย
"พี่สบายดีมากเลย กินอาหารครบ3มื้อ ตกดึกก็ซัดมาม่าอีกรอบหนึ่ง ใช้ชีวิตปกติมีความสุขมาก"
"ส่วนสองคนนั้น เขาก็อยู่สถานีฯกันอะแหละ
พี่ออกมาซื้อของกิน"
"แต่ว่านะ...น้องเห็นในข่าวแล้วใช่ไหมครับ
เรื่องที่มีคนตายในโกดัง น้องคิดว่ามันเกี่ยวกับภูตผีปีศาจไหม" จ่าเฉื่อยถามขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าจริงจังจากที่ตอนแรกพูดเล่นๆอยู่
"ก็คงจะเกี่ยวนั่นแหละครับ...แต่ก็นะ
ถ้าคนตายเป็นผู้ต้องโทษตามที่ข่าวออก"
"ก็คงไม่จำเป็นต้องไปค้นไปหาคนร้ายก็ได้ล่ะมั้งครับ ถ้าเป็นเรื่องลึกลับขึ้นมาจริงๆ...จะแย่เอานะครับ" แว่นแว่นตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย
"รึว่าจะเกี่ยวกับหมอผีเจ..."
จ่าเฉื่อยพูดถึงบุคคลคนหนึ่งขึ้นมา
"ใครน่ะครับ?" แว่นแว่นขมวดคิ้วถาม
"เปล่าครับน้อง เปล่าๆ งั้นเดี๋ยวพี่ไปเข้าสถานีละนะ โชคดีน้อง" จ่าเฉื่อยยิ้มแล้วก็โบกมือบ๊ายบายก่อนจะรีบกลับไปที่สถานีตำรวจ
"มีพิรุธจัง...แต่ช่างเถอะ"
แว่นแว่นเบือนหน้าก่อนจะเดินไปบ้านของหมิงต่อ
"เฮ้อ ในที่สุดก็ถึงสะที"
"คุณหมิงครับ อยู่ไหมครับเอ่ย"
"ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรเหรอคะ"
หมิงถามแว่นแว่นด้วยสีหน้าที่อิดโรย
"เอ่อ...คือว่า...ผมเป็นรุ่นน้องของพี่พลอย...
แล้วเห็นว่าคุณมีปัญหาเรื่องเกี่ยวกับวิญญาณ"
"ผมคิดว่าผมน่าจะพอช่วยได้"
"อาหนูพลอยข้างบ้านนี่น่ะเหรอ?"
"แล้วเธอจะช่วยได้ยังไงล่ะ นี่มันเรื่องผีๆสางๆนะ" หมิงถามด้วยความสงสัย
"เท่าที่ผมฟังมา ผมอาจจะพอช่วยได้
ขอผมเข้าไปดูอาการก่อนได้ไหมล่ะครับ"
"โอเค ก็ได้ค่ะ"
"คุณหลงแค่ถูกวิญญาณของคุณหลิวสิงเท่านั้นแหละครับ ขอแค่จัดพิธีแต่งงานวิญญาณ เดี๋ยวคุณหลิวก็คงจะยอมไปเองครับ"
"อย่างงั้นเหรอคะ...
ถ้าแบบนั้นลูกฉันจะหายใช่ไหม
งั้นช่วยหน่อยนะคะ
ขอร้องล่ะ คิดเงินกี่บาทก็ได้ ดิฉันยอมจ่าย"
หมิงพูดขอร้องด้วยความเป็นห่วงลูกชาย
"เงินเหรอ? ผมไม่เห็นอยากได้เลย"
"เรื่องนี้ผมไม่คิดค่าใดๆทั้งนั้น แต่ว่า..."
"ถ้าพวกเขาแต่งงานกัน ชีวิตอาจจะเปลี่ยนไป ผมไม่อาจรับประกันได้ว่าเขาจะหายเป็นปกติ100%ไหม อันนี้ขึ้นอยู่กับจิตใจของคุณหลง"
"ฉันเชื่อว่าลูกชายฉันจะหายดี เขาเป็นคนเข้มแข็ง และถ้าแต่งงานกัน พวกเขาก็ต้องมีความสุขแน่ๆ"
"งั้นช่วยหาตุ๊กตาที่แทนตัวคุณหลิวพร้อมชุดแต่งงานของทั้งคู่ไว้ให้ด้วยละกันครับ
แล้วอีก2วันผมจะกลับมา...."
2 วันต่อมา...
"คุณช่วยออกไปจากห้องนี้ก่อนนะครับ"
ณ ตอนนี้ แว่นแว่นอยู่ในห้องของบ้านหมิง
ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยแสงเทียนและควันธูป
และตรงหน้าของเขาเองก็มีหลงที่นั่งสงบอยู่บนเก้าอี้กับตุ๊กตาที่แทนตัวหลิว
"แฮ่ก แฮ่ก ผ...ผมเป็นอะไรไปเหรอครับ?"
หลงถามแว่นแว่นด้วยสีหน้าหวาดกลัว
"คุณหลิวออกจากร่างคุณแล้วไปอยู่ในตุ๊กตาแล้วครับ เหลือแค่เข้าห้องหอ ก็คงจบพิธีแล้วล่ะ"
จู่ๆ ดวงตาของหลงก็พลันดับลง....
ณ ทุ่งหญ้าแห่งหนึ่งอันเงียบสงบและไร้ซึ่งผู้คน
แต่ที่นี่ก็ยังมี"เขา"และ"เธอ"
"คุณหลง ฉันรักคุณนะ"
"ผมก็รักคุณเหมือนกัน หลิว"
แล้วเขาและเธอก็จูบกันท่ามกลางทุ่งหญ้าที่สวยงามและเงียบสงบ ที่นี่เหมือนเป็นดั่งพยานว่าทั้งคู่จะรักกันตลอดไป...
"คุณหลง ฉันรักคุณนะ"
"คุณหลง ฉันรักคุณนะ"
"คุณหลง ฉันรักคุณนะ"
"คุณหลง ฉันรักคุณนะ"
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
"หยุดเถอะครับ"
"ถึงแม้ว่าสิ่งที่ตาคุณจะเห็น มันเป็นภาพที่คุณบอกรักกันอย่างมีความสุข ลูปเป็นร้อยครั้ง แต่จริงๆนี่พึ่งผ่านมาแค่ 3 นาทีเท่านั้น"
"คุณจะอยู่กับลูปนั้นไปตลอดไม่ได้หรอกนะครับ"
"ผมเข้าใจนะเรื่องความรัก
ไม่มีใครอยากพรากจากคนที่รักหรอก"
"แต่ทุกอย่างบนโลกไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน
ไม่มีคำว่าตลอดไปนอกจากในนิทาน"
"ถึงแม้จะมีคำว่าเรื่อยๆอยู่
แต่ตอนนี้เรื่อยๆของคุณ มันสิ้นสุดแล้ว"
"ยิ่งคุณดึงรั้งไว้เท่าไหร่
คุณหลงก็ไม่ต่างจากตายทั้งเป็นนะครับ"
"อย่าฝืนความเป็นจริงอีกเลยนะคุณหลิว..
ปล่อยให้ทุกอย่าง...เป็นไปตามทางของมัน
...จะดีกว่านะครับ"
"ปล่อยวางเถอะ
ผมสัญญาว่าผมจะทำบุญไปให้
ให้คุณได้ไปสู่ภพภูมิที่ดี"
"ขอเพียงได้รับรู้ว่ารัก
และคอยมองเขาเติบโตต่อไปก็เพียงพอแล้วล่ะ"
แว่นแว่นพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
แว่นแว่นจุดธูปหนึ่งดอก
จากนั้นก็ปักลงบนมือของตุ๊กตาหลิว...
"คุณหลง ฉันขอโทษ...ลาก่อนนะคะ...รักเสมอ" วิญญาณของหลิวพูดขึ้นพร้อมร้องไห้ออกมา
ก่อนจะค่อยๆสลายหายไป
หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นไปได้ 3 วัน
หลงก็เลือกที่จะผูกคอตายตามหลิวไป
พร้อมกับทิ้งจดหมายเอาไว้...
"ผมว่ามันเจ็บและเสียใจมากๆที่ผมและหลิวต้องจากกัน ทั้งๆที่เรายังรักกันอยู่ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกนานแค่ไหนที่ผมจะหายดี
ทุกความรู้สึกยังคงคิดถึงหลิวเสมอ ผมขอโทษนะแม่ ผมไม่อาจทนรับได้จริงๆ ขอโทษนะครับ..."
( ด้วยรักและขอโทษ หลง )
หมิงรู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์นี้เป็นอย่างมาก หลังจากเสร็จพิธีศพของหลง เขาก็เลือกที่จะย้ายบ้าน
"ขอบคุณน้องแว่นแว่นที่ทำให้เขาได้ไปดี
ขอบคุณน้องพลอยที่แนะนำมา
ที่พี่ย้ายบ้าน พี่ไม่ได้โกรธอะไร
แค่พี่รับไม่ได้แล้วที่จะอยู่บ้านหลังนี้ต่อไป"
นี่คือคำพูดสุดท้ายของหมิงก่อนจะย้ายออกไป
"เฮ้อ ว่าแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ แต่ก็นะ...."
"จิตใจคนเราเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อน
จิตใจเป็นยังไง การกระทำก็จะเป็นแบบนั้น
อย่างคำกล่าวที่ว่า จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว"
"ขอให้พวกคุณมีความสุขในอีกภพภูมิหนึ่ง
และได้พบรักกันอีกครั้งสักวันหนึ่งนะ"
"ความรักไม่ว่าจะเกิดขึ้นแบบไหน จบลงอย่างไร สุดท้ายแล้วความรักก็ยังคงสวยงามเสมอ"
"ผมขอโทษนะ"
แว่นแว่นพูดพร้อมกับสีหน้าที่ดูเศร้าแต่เรียบเฉย
ก่อนจะปักธูปดอกหนึ่งลงบนดินท่ามกลางบรรยากาศยามเย็นที่แสนสงบ
...จบ ตอนที่ 2 "ตลอดไป...ไม่มีจริง...."...
ขอขอบคุณรูปภาพประกอบสวยๆจากเว็บไซต์ Pixabay ด้วยนะครับ
ตอนนี้มีตัวละครเพิ่มมา3คน คือ
พลอย ( พี่พลอย ตามพลอยมา )
มดดี้ ( พี่มดดี้ แม่ครัวไทยในบังคลาเทศ )
และหมอผีเจ ที่ตอนนี้ยังไม่เปิดเผยว่าเป็นใคร
เป็นตัวดีหรือตัวร้าย
ตอนต่อไปจะมีใครเพิ่มเข้ามา เนื้อเรื่องจะเป็นยังไง ก็ขอฝากติดตามกันด้วยนะครับ ก่อนลงผมจะบอกในโพสต์ก่อนหน้าเสมอครับ😊
คิดเห็นอย่างไรก็อย่าลืมติชมกันด้วยนะครับ
จะได้นำไปพัฒนา สวัสดีครับ🙏😄
เรื่องเล่าในความมืด
⏳14/7/63✒️
- 11
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
