คุณรู้หรือเปล่าครับ ?
ว่าพวกเราทุกคนเป็น “ นักโทษประหาร “
ขอบคุณรูปจาก borzui.tumblr.com
สวัสดีครับท่านผู้อ่านทุกๆท่าน :)
อย่าเพิ่งเครียดในชื่อของบทความของผมนะครับ
ผมไม่ได้บอกว่าจะมีคนมาฆ่าเราทุกคนครับ5555
บทความนี้ผมได้แรงบันดาลใจมาจากหนังสือเสียงอันหนึ่งครับซึ่งผมเองก็จำไม่ได้ว่าหนังสือชื่ออะไร จำได้เพียงแต่เรื่องที่เขาเล่าจนตราตรึงใจผมมาจนถึงทุกวันนี้...
ด้วยความที่เรื่องเล่าจริงๆมันค่อนข้างยาว
ผมจึงขอหยิบยกมาแค่บางประเด็นเพื่อให้ไม่ยาวจนเกินไปนะครับ :)
ขอเท้าความก่อน
ในเรื่องเล่าตัวเอกน่าจะเป็นนักพูดหรือนักเขียนนี่แหละครับและเขาได้มีโอกาสไปเยี่ยมคุกๆหนึ่งที่มีแต่
“ นักโทษประหาร “ เรื่องนี้จะดูเป็นเขาพูดถึงคุกๆนี้ซะมากกว่าจึงไม่ต้องแปลกใจที่บริบทจะแปลกๆหน่อยนะครับ
ถ้าพร้อมแล้วผมจะเริ่มเล่าเลยนะครับ :)
ผมแปลกใจมากเมื่อได้เดินเข้ามาในคุกนี้และเห็นว่า
ด้านในมันช่างใหญ่มากและมีตึกมากมายและที่สำคัญนักโทษทุกคนกลับเดินกับจ้าละหวั่นราวกับอยู่ในเมืองทั่วไปเลย !
นักโทษทุกคนไม่มีโซ่ตรวน นักโทษทุกคนใส่ชุดเหมือนคนธรรมดา นักโทษทุกคนสามารถหาเงินได้จากการทำงานในคุกนี้ นักโทษทุกคนสามารถใช้เงินที่หามาได้
ด้วยซ้ำ !
ผมตกใจมากจนหันไปถามผู้คุมที่ยืนอยู่ข้างผม
“ ทำไมคุณปล่อยนักโทษให้เดินทั่วไปกันได้อย่างนี้ล่ะ !?
คุณไม่กลัวพวกเขาเหล่านั้นหนีไปเหรอ ? “
“ ไม่หรอก “ ผู้คุมตอบผม
ไม่มีนักโทษคนไหนคิดจะหนีเลย พวกเขามัวแต่มีความสุขกับการหาเงินและใช้เงินในคุกนี้
จนลืมตัวไปด้วยซ้ำว่าพวกเขาเหล่านั้น
“ เป็นนักโทษประหาร “
หลังจากนั้นผมก็เดินต่อไปเรื่อยๆและเห็นว่า
นักโทษเหล่านี้จะอยู่กันเป็นกลุ่มๆและจะฉลองทุกครั้งที่มีนักโทษใหม่เข้ามาในกลุ่มของตน
แต่ระหว่างเดินชมในคุกอย่างเพลิดเพลินนั้น
ผมกลับเห็นเพชรฆาตคนหนึ่งถือดาบวิ่งผ่านหน้าผมไปฟันคอนักโทษคนหนึ่งจนหัวหลุดกระเด็น!
ผมตกใจมากจึงรีบหันไปหาผู้คุมและถามว่า
“ ทำไมเขาถึงทำแบบนั้น !
การประหารไม่มีการแจ้งล่วงหน้าก่อนเลยเหรอ !? “
“ ไม่มีหรอก “ ผู้คุมตอบ
“ คุกนี้จะประหารใครเมื่อไหร่ก็ได้โดยที่ไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า “ ผู้คุมพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย
ผมที่ยังตกใจอยู่เหลือบไปเห็นนักโทษในกลุ่มเดียวกันกับคนที่ถูกประหารเมื่อสักครู่ร้องห่มร้องไห้กันยกใหญ่
และเขาคนหนึ่งก็พูดว่า
“ โถ่เขาจากเราไปเร็วเหลือเกิน
ยังไม่ทันตั้งตัวเขาก็รีบจากเราไปซะแล้ว
เห็นอย่างนี้ก็เพิ่งนึกได้ว่าเราก็เป็นนักโทษประหารเหมือนกัน แต่เราไม่อาจรู้ได้เลยว่าเราจะถูกประหารตอนไหน “ พูดจบเขาก็ร้องไห้ฟูมฟายต่อไป
ผู้คุมเดินมาข้างผมแล้วพูดว่า
“ อย่าไปเสียใจแทนเขาเลย
นักโทษเหล่านี้จะรู้สึกตัวว่าเป็นนักโทษประหารเพียงแค่ไม่นาน รู้สึกแค่ตอนที่เห็นคนถูกประหารไป เมื่อกลับไปทำงานใช้เงินในคุกนี้ต่อ เขาก็จะลืมตัวอีกอยู่ดี.... “
งงกันอยู่ใช่ไหมครับ ?
ถ้างงผมจะอธิบายให้ฟังเองครับ :)
นักโทษประหารก็คือ พวกเราทุกคนนี่แหละครับ
เราอยู่ใน “ คุก “ ที่เรียกว่า “ สงสารวัฏ “
หรือพูดในภาษาง่ายๆว่าการเวียนว่ายตายเกิด
เพชรฆาตที่ว่าก็คือ “ ความตาย “ ในรูปแบบต่างๆที่จะ
“ มาแบบไม่ทันตั้งตัว “ ตอนไหนก็ได้ไงครับ
คนเรามัวแต่มีความสุขกับการหาเงินใช้เงินในโลกแห่งนี้จนลืมตัวไปเลยว่าสุดท้ายก็จะต้องตาย
และจะตายตอนไหนก็ไม่รู้
เหมือนกับนักโทษประหารที่ลืมตัวไปว่าอยู่ในคุกที่มีเพชรฆาตรอจะประหารเราอยู่ทุกเมื่อ
นักโทษในกลุ่มก็เหมือนครอบครัวนี่แหละครับ
เราดีใจทุกครั้งที่มีสมาชิกใหม่เข้ามาในครอบครัว
และเสียใจเมื่อสมาชิกคนใดคนหนึ่ง “ จาก “
เราไป
เวลานั้นเองเราถึงจะรู้ตัวว่าตัวเราเองนั้น
“ ก็เป็นนักโทษประหารเหมือนกัน “
แต่ไม่นานพอเราทำงานหาเงินมาใช้จนมีความสุขอีกครั้ง
เราก็จะลืมเรื่องความตายอันใกล้นี้ไปอีกครั้งอย่างรวดเร็ว..
ที่ผมเล่านิทานเรื่องนี้ให้ฟังเพราะจุดประสงค์ของผมจะบอกทุกคนว่า
ให้หมั่นทำความดีครับ
คนเราอาจจะตายตอนไหนก็ได้จึงอยากให้ทุกคนเร่งทำความดีไว้เป็นสิ่งติดตัวไป
ไม่ต้องพูดในเชิงศาสนาหรอกครับ
พูดในมุมทางโลกนี้ง่ายๆก็ได้ครับ
พี่ขุนเขาเคยพูดในคลิปๆหนึ่งของเขาไว้ว่า
“ เมื่อคุณตายไปคนจะจำคุณ 2 แบบ “
1.เป็น “ อุทาหรณ์ “
2.เป็น “ อนุสรณ์ “
คนที่ตายไปโดยไม่ได้ทำอะไรดีๆเลยสักอย่าง
ใช้ชีวิตด้วยความประมาทและสะเพร่า
แน่นอนเขาจะเป็น “ อุทาหรณ์ “ ให้กับคนอื่นว่าอย่าไปทำตาม
ส่วนคนที่ตายไปโดยทิ้งสิ่งดีๆที่เขาทำไว้มากมาย
ไม่ว่าจะเป็นการแบ่งปัน ช่วยเหลือ ต่อผู้คนไม่ว่าจะมากหรือน้อย ทุกคนจะยกย่องเป็น “ อนุสรณ์ “ ว่าเขาคนนั้น
ใช้ชีวิตได้ดีและเหมาะเป็นแบบอย่างต่อคนอื่นต่อไป
หากคุณอยากเป็นอนุสรณ์ให้ผู้คน
ก็จงหมั่นทำความดีเข้าไว้ครับ :)
เพราะเมื่อเวลาที่เพชรฆาตมาอยู่ข้างหลังคุณ
คุณจะได้ไม่เสียดายเวลาที่คุณใช้ในคุกแห่งนี้ :)
ก่อนจากกันผมก็ขอทิ้งคำคมสั้นๆไว้เตือนใจทุกท่าน
เช่นเคยครับ
หากคุณคือต้นไม้
การทำดีก็เหมือนดอกผล
คนจะจำต้นไม้ต้นหนึ่งได้
ก็ขึ้นอยู่กับว่าต้นไม้ต้นนั้นให้อะไรพวกเขาบ้าง
-จักรภัทร :)
ปล.ผมกำลังคิดว่าจะทำซีรี่ย์เกี่ยวกับหลักธรรมอยู่ครับ
เป็นการนำหลักธรรมที่พระพุทธเจ้าสอนมาเอามาแปลให้คนทั่วไปเข้าใจและนำไปใช้ได้ง่ายขึ้น
แต่ผมไม่แน่ใจว่ามีคนสนใจจะฟังประเด็นนี้มากเท่าไหร่
หากอยากอ่านช่วยคอมเมนต์บอกผมหน่อยนะครับ :)
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านครับ :)
-จักรภัทร :)
เพิ่มเติม* เจอที่มาแล้วครับ ขอขอบคุณเรื่อง นักโทษประหาร ประพันธ์โดย อ.แสง จันทรงาม ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
