EP.36 มันแค่ 1 เปอร์เซนต์ที่มาจากใจฉัน...
รูปที่ใช้ในการโปรโมท
วันนี้ขออนุญาตเปลี่ยนบรรยากาศมา “เล่า MV” กันบ้างนะครับ นานแล้วที่ไม่ได้แตะเลย ประกอบกับมี Request เพลง 1% มาจากคุณวิว เพจ Point of View เข้ามา เลยต้องเอาซะหน่อย
อีกรูปที่ใช้ในการโปรโมท
1% คือเพลงของ แสตมป์ อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข ที่ปล่อยออกมาให้รับชมครั้งแรกเมื่อ 18 ก.พ. 2020
ทำไมต้อง 1% ?
“เป็นคอนเซ็ปท์ครับ การที่เรารู้สึกมากๆ แต่แสดงออกได้นิดเดียว ผมก็เป็นบ่อย หลายๆ ครั้งที่เรารู้สึกมากๆ แล้ว แสดงออกทั้งหมดทำให้คนที่รับไปอาจจะไม่สบายใจได้ เลยเลือกแสดงออกนิดเดียว แล้วเก็บ 99% เอาไว้ดีกว่าครับ” แสตมป์เผย
“คือ จริงๆ มันเป็นเพลงแอบรัก ผมไม่ค่อยมีเพลงแอบรักเลยนะ ทั้งๆ ที่ผมเป็นคนที่ชอบการแอบรักมาก มันเป็นความรู้สึกจั๊กจี้ดี มันหน่วงๆ จะเศร้าก็ไม่เศร้า จะสุขก็ไม่สุข แล้วตอนเด็กๆ เป็นคนที่แอบรักบ่อยมากครับ ตัวเองไม่เคยมีเลย ก็เลยแต่งเพลงแอบรักโดยเอาตัวเลขมาเป็นคอนเซ็ปท์ มันน่าสนใจดี เอาเรื่องแอบรักมาเกี่ยวกับตัวเลขคณิตศาสตร์” นักร้องหนุ่มอารมณ์ดีบอกถึงแรงบันดาลใจในการแต่งเพลงนี้
จากซ้าย เล็ก (แอน), แสตมป์, เต๋อ (วิท)
เพื่อไม่ให้เสียเวลาผมขอเล่า MV ให้ฟังเลยละกันนะครับ
เริ่มต้นด้วยภาพมุมกว้างที่สถานีขนส่งแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ
ใกล้ๆ กับรถทัวร์คันใหญ่ ที่ยืนอยู่คือผู้หญิงผมสั้นสีบรอนซ์ทองในชุดเสื้อยืดแขนยาวสีครีม เธอมีสัมภาระมากมายทั้งสะพาย และวางอยู่ตรงพื้น ตรงข้ามเธอมีคนสามคนยืนอยู่ ไล่จากขวามือคือ ผู้ชายเสื้อโปโลสีเทาเข้ม เด็กผู้หญิงเสื้อขาว และผู้หญิงผมสั้นในชุดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีฟ้า
ฉากร่ำลาของคนกลุ่มนี้กำลังจะเกิดขึ้น
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” หญิงสาวมากสัมภาระพูดพร้อมกับจับแก้มเด็กหญิงตัวน้อย
“ค่ะ สู้ๆ นะคะ” เด็กหญิงพูดกับหญิงสาวในชุดทะมัดทะแมงที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวบอกเด็กน้อย แล้วหันไปพูดกับผู้หญิงอีกคนที่ยืนอยู่ข้างเธอ “ไว้เจอกันนะ”
“โชคดีนะ” ผู้หญิงเสื้อเชิ้ตแขนสั้นตอบกลับมา
“ขอบใจมากมึง” หญิงสาวผมบรอนซ์ทองพูดพลางตบไหล่ผู้ชายที่ยืนอยู่ทางซ้ายมือของเด็กน้อยเบาเบา
“เฮ้ย ไม่เป็นไร” ชายหนุ่มบอกหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าไปอย่างนั้น
“เฮ้ย งั้นเดี๋ยวเราถ่ายรูปกันก่อนไหม” หญิงสาวผมบรอนซ์ทองเอ่ยปากชวน “ไม่น่าจะได้เจอกันแล้ว”
“เออ เอาดิ มา” ผู้ชายคนเดียวตรงนั้นพูดเออออ
หญิงสาวผมบรอนซ์ทองรูปควักมือถือออกมาถ่ายภาพเซลฟี่
สี่ตัวละครในเรื่อง
ภาพโคลสอัพไปที่ผู้หญิงผมบรอนซ์ทอง
แอน เพิ่งเลิกกับสามี เธอกำลังจะย้ายกลับไปอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัด
จากนั้นโคลสอัพไปยังอีกสามคนที่ยืนติดกัน
วิท กับครอบครัว มาส่งแอนที่ท่ารถ
แอนกับวิทเดินไปที่รถทัวร์ช่วยกันนำสัมภาระใส่ไปที่ท้ายรถ
1% ของความรู้สึกทั้งหมด
1%
วิทอ้าแขนกว้าง
แอนขยับเข้าไปใกล้แล้วกอดเขา
นานพอดู
ก่อนที่ทั้งคู่จะคลายจากกัน
“เฮ้ย เดี๋ยวไปก่อนนะเว้ย” แอนพูดขึ้น
ทั้งสองโบกมือให้กัน
วิทเดินมาสมทบกับครอบครัว
แอนโบกมือให้ครอบครัวของวิท ก่อนจะเดินขึ้นรถทัวร์
“อย่าลืมกูนะเว้ย” แอนตะโกนบอกมาจากรถ
“ใครจะไปลืม” วิทตอบกลับไป
99% ของความรู้สึกที่มี
🎼ฉันคิดถึงเธอจนไม่รู้ว่าฉันต้องทำอย่างไร
เมื่อความเป็นจริงมันบังคับให้ฉันไม่อาจโทรไป
ทำได้แค่เขียนเพลง เพื่อปลอบให้ตัวเองทนไหว
เขียนยากอยู่นิดนึง ต้องคอยมาตัดคำว่าคิดถึงเธอออกไป
ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอนั้น จะคิดเหมือนกันบ้างไหม
ถ้าฉันไม่ร้องเป็นเพลงนี้ คงไม่มีวันถามออกไป
ถ้อยคำเป็นล้านคำ ข้างใน
อยากให้เธอรู้ตัว แต่ก็กลัวเธอจะหนีไป ไม่ไหว
*
ที่เธอรับที่เธอได้รู้ ที่เธอได้เห็น
มันแค่ 1 เปอร์เซนต์ที่มาจากใจฉัน
เพราะที่เหลือมันคือความรัก ที่มากกว่าเพื่อนกัน
ไม่มีวัน ที่จะบอกไป
ขอ แค่เราได้คุยกันอย่างนี้ ให้ 99 ส่วนความรักที่มี ปล่อยให้ฉันกลืนมันไว้ข้างใน
ฉันคิดถึงเธอฉันก็รู้แค่ฉันต้องอยู่กับความจริง
ชีวิตใช่จะสมใจ ไปทุกสิ่ง
แค่เรายังเหมือนเดิม ก็สุขมากเกินพอแล้ว จริงๆ
(*)
แม้บางทีมีปวดร้าวบ้าง
ระหว่างทางอาจมีเสียใจ
แค่ได้คุยได้พบ บวกลบแล้วฉันสุขใจ
แค่คิดถึงเธอจนไม่รู้ว่าฉันต้องทำอย่างไร
ที่เธอรับที่เธอได้รู้ ที่เธอได้เห็น
มันแค่ 1 เปอเซนต์ที่มาจากใจฉัน
เพราะที่เหลือมันคือความรัก ที่มากกว่าเพื่อนกัน
ไม่มีวัน ที่จะบอกไป
ทุกความลับที่ฉันซ่อนไว้ ไม่ได้บอกเธอ
บอกมันอยู่เสมอ ด้วยดวงตาของฉัน
แม้ว่าเธอบังเอิญได้เห็นแล้วไม่เป็นเช่นกัน
โปรดอย่าจำและอย่าใส่ใจ
ขอ แค่เราได้คุยกันอย่างนี้ ให้ 99 ส่วนความรักที่มี ปล่อยให้ฉันกลืนมันไว้ข้างใน🎼
ราวกับจะบอกว่าสิ่งที่เราได้เห็นตอนต้นนั้นมันเป็นแค่เพียง “1%” ของอารมณ์ และความรู้สึกที่เพื่อนรักทั้งสองคนนั้นมีให้แก่กัน ทันทีที่เสียงเพลงดังขึ้น เรื่องราวต่างๆ ได้ถูกฉายซ้ำขึ้นอีกรอบ แต่คราวนี้ได้เปิดเผยอีก “99%” ที่เหลือให้เราเห็นด้วยภาษาทางภาพยนตร์ที่เปลี่ยนไป จากภาพกว้าง แช่นิ่ง ไม่เคลื่อนไหว เหมือนกับว่าเราทำได้แค่เฝ้าดูพวกเขาอยู่ห่างๆ คราวนี้เราได้เข้ามาอยู่ใกล้ชิดกับพวกเขา ปล่อยให้ช่วงเวลาในเรื่องไหลไปอย่างเชื่องช้าด้วยภาพ slow motion รวมถึงการตัดต่อ close-up เข้าไปที่รายละเอียดต่างๆ ของเรื่อง ภาพฝ่ามือของแอนที่วางอยู่บนไหล่ของวิท ตอนที่แอนขยายภาพเซลฟี่ให้เหลือแค่เธอกับวิท แล้วแอบมองวิท และภรรยาที่ยิ้มให้กัน ด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย หรือตอนที่เราได้เห็นว่าการที่ทั้งคู่กอดกันเนิ่นนาน จริงๆ แล้วคนที่ไม่อยากให้ปล่อยนั้นคือวิท ซึ่งถ้าจะมองดีๆ เราก็จะพบว่าภรรยาของวิทมีส่วนคล้ายแอนอยู่ไม่น้อย ทั้งหน้าตา ท่าทาง และทรงผม ราวกับจะบอกใบ้อะไรบางอย่างกับเรา ความรู้สึกที่ทั้งคู่ซ่อนเอาไว้นั้นมันเป็นอย่างไรกันแน่นะ?
เรียกได้ว่ากลมกล่อมทั้งเนื้อร้องที่สละสลวย ทำนองที่เพราะติดหู และเรื่องราวใน MV ที่เรียบง่าย แต่ขยี้อารมณ์ได้อย่างลุ่มลึก และคมคาย
พิสูจน์ในส่วนที่เหลือด้วยตัวคุณเองจากลิ้งค์ข้างล่างนี้ได้เลยครับ
Lyrics / Music : อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข
Arranged / Programming / Piano : ปกป้อง จิตดี
Guitar : อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข
Drums : Jake Crowl
Vocal director : สุธี แสงเสรีชน
Mixed & Mastered : สุธี แสงเสรีชน
กำกับ MV โดย : อัตตา เหมวดี
นำแสดงโดย เต๋อ-ฉันทวิชช์ ธนะเสวี และเล็ก-วสุ ปลื้มสกุลไทย
- 9
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
