"ของเล่นที่ถูกทิ้ง"
( ซีรีส์ "เรื่องนี้เกี่ยวกับเรื่องลึกลับ" ตอนที่ 4 )
ณ ร้านครัวมดดี้
"พลอยเชื่อพี่ไหม" โต๊ะถามขึ้น
พร้อมกับตักเค้กคำเล็กๆขึ้นมากิน
"ถ้าจะบอกว่าเค้กนี่อร่อย หนูเชื่อนะคะ"
พลอยตอบพร้อมกับยิ้มร่า
"ไม่ช่ายยย"
"พี่หมายถึงเรื่องที่พี่เจอตัวประหลาดมาต่างหาก"
"แล้วไอตัวที่พี่เจอนี่มันเป็นยังไงอะ"
พลอยถามด้วยความสงสัย
"น้องพลอยรู้จักเฟอร์บี้ไหมอะ นั่นแหละ
แบบนั้นเลย แต่ตัวแทบจะเท่าคนแน่ะ"
"คืนนั้น พี่ไปทิ้งขยะที่จุดรวมขยะของเมืองเรา แล้วพี่ก็ได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากด้านหลัง"
"พี่ก็เลยหันไปดู..."
"แล้วยังไงต่อคะแล้วยังไงต่อ" พลอยถามด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับดูดชานมไข่มุกจนหมด
"พี่ไม่เจออะไรเลย"
"เอ้าาา"
"ยังๆๆๆ ยังมีต่อ"
"พอหันมาเท่านั้นแหละ
เต็มๆหน้าเลย เป็นอย่างที่บอกนั่นแหละ"
"แต่มันไม่น่ารักไง ฟันมันแหลมมากเลย
แถมเลือดงี้เต็มปากไปหมดเลย"
"แล้วพี่รอดมาได้ไง"
"หนังสติ๊กนี่ไง" โต๊ะหยิบหนังสติ๊กที่พกไว้ขึ้นมา
"โห พกมาด้วยเหรอ"
"แน่นอน พี่ก็ตั้งสติ ถอยออกมา
แล้วหยิบหินแถวๆนั้นยิงไปที่ตามันละพี่ก็หนีมา" โต๊ะพูดพร้อมกับยักคิ้ว
"โห พี่โต๊ะเก่งมากๆเลย สุดยอดๆ"
พลอยปรบมือให้โต๊ะเบาๆ
"รับอะไรเพิ่มไหมจ๊ะ" มดดี้เดินเข้ามาถามพร้อมกับส่งยิ้มให้โต๊ะและพลอย
"ขอเค้กเพิ่มค่า อิอิ"
พลอยพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้มดดี้
"จะว่าไปแล้ว กินมาจะ2ชิ้นแล้ว ยังสงสัยอยู่เลย ทำไมร้านพี่มดดี้มีเค้กกับชานมขายด้วย"
โต๊ะหันไปถามมดดี้
"พี่ขายทุกอย่างที่กินได้แหละค่า"
มดดี้ตอบพร้อมกับหัวเราะร่า
ก่อนจะเดินกลับเข้าครัวไป
"เรื่องตัวประหลาดของพี่
เดี๋ยวหนูจะลองโทรถามเจ้าแคสให้ละกันนะคะ" พลอยพูดขึ้นพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"ดีเลยๆ น้องแว่นน่าจะรู้แหละ"
"ฮัลโหลเจ้าแคสว่างไหม พี่มีอะไรจะถาม"
"ฮา12พี่พลอย มีอะไรเหรอครับ
ว่างเสมอครับ5555"
"คือว่า พี่โต๊ะเขาเล่าให้ฟังว่า..."
"พี่ก็เลยสงสัยว่าจะมีผีหรือตัวอะไรที่มันเกี่ยวกับพวกของใช้ หรือ หน้าตาคล้ายๆเฟอร์บี้บ้างไหม"
"หน้าตาคล้ายเฟอร์บี้ไม่มีหรอกครับ แต่ถ้าเกี่ยวกับสิ่งของ ก็คงจะเป็นจำพวกโอบาเกะ ที่เวลาของอะไรก็ตามอายุ100ปี ของชิ้นนั้นก็จะมีชีวิตขึ้นมา"
"แต่เจ้าตัวที่พี่โต๊ะเจอมา มันน่าจะเป็นกรณี
ที่มีวิญญาณร้ายมาเข้าสิงตุ๊กตา
เพราะว่าเฟอร์บี้มันคงไม่ถึง100ปีหรอก
แต่มันแปลกตรงที่ว่า..."
"อะไรเหรออะไร"
"พี่โต๊ะบอกว่ามันตัวใหญ่เกือบจะเท่าคนสินะครับ แต่เฟอร์บี้มันคงไม่มีผลิตเกือบเท่าตัวคนหรอก
ว่าไหมพี่พลอย"
"จริงด้วย พี่ว่าพี่เริ่มงงแล้วสิแคส"
"เอ้อ ผมก็งง5555"
"เอาเป็นว่า เดี๋ยวคืนนี้ผมไปดูให้ก็แล้วกันนะครับ
ที่ทิ้งขยะเนอะ เป็นยังไงจะบอกนะครับ"
"ขอบคุณนะเจ้าแคส ระวังๆด้วยเด้อ"
"ด้วยความยินดีฮะ"
ณ ที่จุดทิ้งขยะประจำเมือง
เวลากลางดึกที่ความมืด
กลบทุกสิ่งยกเว้นแสงจันทร์และหลอดไฟ...
"นี่ก็จะ5ทุ่มแล้วนะ ยังไม่เห็นมีตัวอะไรออกมาเลยแฮะ เห็นมีแต่ยุง" แว่นแว่นยืนปัดยุงพร้อมกับมองซ้ายมองขวาอยู่ตลอด
จนกระทั่ง...
"หืม เสียงแปลกๆ จากทางด้านหลัง
สเตปเดียวกับพี่โต๊ะเลยสิเนี่ย"
"ถ้าฉันหันไปก็จะไม่เจออะไรเลยอย่างแน่นอน"
แว่นแว่นพูดจบก็หันหลังไปมองข้างหลังทันที
และเขาก็ไม่เจออะไรใดๆทั้งสิ้น
"นั่นไง พอฉันหันกลับไป ก็จะไปจ๊ะเอ๋กับแก
แบบพี่โต๊ะใช่ม๊าา" แว่นแว่นหันหลังกลับไปอีกครั้ง
"อุ้ย! สำเนาถูกต้องตามเอกสารพี่โต๊ะเลย แฮะๆ"
"น่ารักดีนะเรา" แว่นแว่นพูดพร้อมกับยิ้มแห้งๆให้กับเฟอร์บี้ตัวใหญ่เท่าคนก่อนที่มันจะค่อยๆอ้าปากเผยฟันอันแหลมคมของมันที่เต็มไปด้วยเลือด
มันคำรามออกมาจนสุดเสียงก่อนที่จะก้มหน้าเอาปากของมันเตรียมจิกแว่นแว่นสุดแรง
"เฮ้ออออ ให้ตายเถอะ" แว่นแว่นถอนหายใจพร้อมกับใช้สองมือปัดปากของมันให้เบี่ยงออกไปแบบที่นักมวยใช้ป้องกันหมัด
ก่อนจะใช้เข่าขวากระแทกไปที่ท้องของมันแล้วผลักมันออกไปด้วยมือขวา...
"ไม่ได้อยากมีเรื่อง แค่อยากรู้เฉยๆว่าเป็นใครมาจากแห่งไหนที่ใด ทำไมถึงได้มาหลอกหลอนคนที่นี่ก็เท่านั้น"
"Tell me about yourself. อะ เข้าใจปะ"
แว่นแว่นพูดพร้อมกับมองไปที่เฟอร์บี้ประหลาด
"นี่ขนาดไม่ได้อยากมีเรื่องนะ
ถ้าอยากมี ฉันไม่ตายเลยเหรอ?"
เฟอร์บี้ประหลาดพูดขึ้น
พร้อมคำรามออกมาอีกครั้งหนึ่ง
"ก็เพราะไม่ได้อยากรุนแรงไง
ถึงได้ใช้แค่มือขวาผลัก ไม่งั้นต่อยไปแล้ว"
"ฉันว่าแกมีความอันตรายกับฉันเป็นอย่างสูงเลย
ต่างคนต่างอยู่เถอะ อย่ายุ่งกันเลย ไปละนะ"
"ฉันจะเป็นใครก็ช่าง อย่ามายุ่ง
ถ้าไม่อยากต้องเจ็บตัวกันจริงๆ"
เฟอร์บี้ประหลาดพูดขึ้นพร้อมกับหันหลังหนี
( "เด็กผู้หญิงงั้นเหรอ?" ) แว่นแว่นคิดในใจขึ้นมา
"มีความแค้นอะไรอยู่รึไง
ถึงได้อยู่ในสภาพแบบนั้น"
"บอกว่าอย่ายุ่งก็คืออย่ายุ่งไง" เฟอร์บี้ประหลาดพูดด้วยความโกรธก่อนที่จะมีลมรุนแรงพัดมาและมันก็หายตัวไป
"เฮ้อ คงจะมีความแค้นในใจจริงๆนั่นแหละ
งั้นก็คงต้องใช้ความเมตตาเข้าช่วย"
"และดูเหมือนเรื่องนี้จะมีแค่คนเดียวเท่านั้น
ที่จะช่วยเราได้" แว่นแว่นพูดพร้อมกับเดินออกมา
"ฉันต้องไปขอร้องให้เขาช่วย"
วันต่อมาในช่วงเวลาเดิมที่ความมืดมิดของท้องฟ้ายังคงกลบทุกสิ่งยกเว้นแสงจันทร์และหลอดไฟ
"จะทิ้งขยะแล้วน๊าาา"
วินดาพูดขึ้นก่อนจะเดินไปที่ทิ้งขยะประจำเมือง
"เสียงแปลกๆอะไรน่ะ" วินดาหันซ้ายหันขวาและหันกลับมามุมเดิมอีกครั้งก็จ้องตากับเฟอร์บี้ประหลาดนั่นแบบเต็มๆ
มันค่อยๆอ้าปากโชว์ฟันอันแหลมคมที่เต็มไปด้วยเลือดของมันให้เห็นแบบเดียวกับที่โต๊ะและแว่นแว่นได้เห็น
"หยุดก่อน ดูสิ ฉันมีอะไรด้วยนะ"
วินดาหยิบเฟอร์บี้ของตัวเองออกมา 2 ตัว
"ฉันชอบเฟอร์บี้มากๆเลยนะ"
"ฉันคิดว่ามันสำคัญกับฉันมาก น่ารักด้วย
และเธอเองก็คงเคยน่ารักแบบนี้ใช่ไหม"
วินดาถามพร้อมกับยื่นเฟอร์บี้ให้ดู
"ฉันรักเหมือนเป็นคนในครอบครัวเลยล่ะ"
"ฉ...ฉันเอง....ก็เคยเป็นคนที่ชอบเฟอร์บี้มาก่อน.."
เฟอร์บี้ประหลาดพูดขึ้นพร้อมอาการสั่นเครือ
จู่ๆน้ำตาของเฟอร์บี้ประหลาดก็ค่อยๆไหลออกมา ก่อนที่จะคืนสภาพกลายเป็นตุ๊กตาเฟอร์บี้ธรรมดา
และมีควันปริศนาบางอย่างที่มีลักษณะเหมือนควันธูปค่อยๆลอยออกมาจากตัวของเฟอร์บี้
"อะไรกันนะที่ทำให้เฟอร์บี้ธรรมดาๆกลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดน่ากลัวๆขึ้นมาได้" แว่นแว่นพูดพร้อมกับหยิบเฟอร์บี้ประหลาดที่ตอนนี้กลายเป็นเพียงเฟอร์บี้ธรรมดาขึ้นมาดู
"เอ๊ะ...!?"
1 ปีที่แล้ว...
ณ บ้านหลังหนึ่งที่มีครอบครัว
ที่ความสัมพันธ์ค่อนข้างจะติดลบ
"อย่าทำแม่เลยนะคะคุณพ่อ"
หนูดาวเด็กน้อยวัย12ปีพูดขึ้นพร้อมกับห้ามพ่อของตัวเองเอาไว้
"อย่ามาห้ามข้า ถ้าวันนี้ข้าไม่ได้เงิน
ข้าก็ไม่หยุดแน่" ผู้เป็นพ่อซึ่งตอนนี้ถูกน้ำเมาครอบงำจนไม่อาจจะเรียกว่าพ่อได้อีกแล้วเอ่ยขึ้น
"แล้วนี่มันอะไร ของเล่นซื้อได้ แต่เงินให้ข้ากับไม่มี เอ็งนี่มันลูกเนรคุณจริงๆ" ชายขี้เมาหยิบเฟอร์บี้ของหนูดาวขึ้นมาก่อนจะปาลงพื้น
"เกินไปแล้ว ถ้าพ่อไม่หยุด
หนูแจ้งตำรวจจริงๆด้วย" หนูดาวพูดไปด้วยความที่เป็นเด็กและคิดว่าชายขี้เมาจะกลัว
แต่ไม่เลย นั่นกลับทำให้ความบ้าคลั่งเพิ่มขึ้น
ชายขี้เมาเผาบ้านฆ่าตัวตายพร้อมกับคนในครอบครัวทั้งหมดด้วยความขาดสติ
แต่วิญญาณของหนูดาวถูกย้ายเข้าไปอยู่ในเฟอร์บี้ซึ่งเป็นของเล่นที่เธอรักเป็นอย่างมาก เฉกเช่นเดียวกับวินดาที่รักเฟอร์บี้ของเธอ
เธอถูกทิ้งตามขยะมาเรื่อยๆจนมาถึงที่นี่ BD City
"เจ้าเด็กน้อย เธอคงคิดสินะว่าตอนนี้มันคงไม่มีความสุขอีกแล้ว ไม่ว่าจะร่างไหนก็ตาม"
แว่นแว่นพูดพร้อมกับกอดหนูดาว(เฟอร์บี้)เอาไว้
"ความโกรธแค้นจากเรื่องราวในอดีต ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยนะ ตอนนี้พี่จะทำให้รู้เอง ว่าเธอเองก็มีความสุขได้เช่นกัน"
"พี่วินดา จากวันนี้ไปผมขอฝากหนูดาวไว้กับพี่นะครับ เขาไม่ดื้อไม่ซนแน่นอน ตอนนี้เขาเป็นเพียงเฟอร์บี้ตัวหนึ่งที่มีชีวิตแค่นั้นเอง..."
"ได้เลยค่าา ถึงจะกลัวอยู่บ้าง
แต่พี่ก็จะปรับตัวให้ได้ เพราะยังไงหนูดาวก็เป็นคนที่รักเฟอร์บี้เหมือนกัน" วินดาตอบกลับพร้อมกับยิ้มร่าออกมาด้วยสีหน้าที่แสดงออกว่า...
เธอเองก็ไม่ได้กลัวเลยแม้แต่น้อย
ที่จะรับเลี้ยงเด็กคนหนึ่งที่ชอบอะไรเหมือนๆกัน
แต่แค่ไม่ใช่คนเอาไว้เป็นอย่างดี
"ไม่ต้องร้องไห้แล้วนะคะคนเก่ง"
แว่นแว่นหันไปยิ้มให้กับหนูดาว
"ตอนที่หนูดาวเล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง
มีจุดหนึ่งที่เธอบอกว่า.."
"มีใครบางคนใช้มนต์ดำบางอย่างจนทำให้ความเศร้า ความทุกข์ สิ้นหวังและอาฆาตในตัวเธอตื่นขึ้นและทำให้เธอกลายเป็นปีศาจร้าย"
"ไหนจะควันธูปที่ลอยออกมาจากตัวเธอตอนที่เธอค่อยๆกลับเป็นเฟอร์บี้ธรรมดาเหมือนเดิม"
"จะเป็นไปได้ไหมว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวกับหมอผีเจ..."
แว่นแว่นหันไปพูดกับก๊อง
พร้อมกับคิดบางอย่างในใจ..
จบตอนที่ 4 ..."ของเล่นที่ถูกทิ้ง"...
ตอนนี้แอบยาวอยู่นะครับว่าไหม555
(รึผมคิดไปเอง😆)
และตอนนี้ก็ได้มีตัวละครเพิ่มมาใหม่ด้วย
ได้แก่ โต๊ะ ( พี่โต๊ะ เพจนี้...มีแต่เพลง )
และ วินดา (พี่วินดา Windasharing ) ครับผม
คิดเห็นอย่างไรกับตอนนี้ก็อย่าลืมที่จะคอมเมนต์พูดคุยกันได้นะครับ หรือว่าใครอยากมีบทบาทในเรื่อง ก็สามารถบอกกันได้นะครับผม😁
ขอขอบคุณรูปภาพประกอบสวยๆจากเว็บไซต์ Pixabay ด้วยนะครับ
พรุ่งนี้ผมอาจจะลงตอนที่ 5 ต่อเลย
เพราะว่าซีรีส์อื่นๆจะไปทำวันหยุด แต่อย่างไรก็ดี ขอบพระคุณในทุกๆการติดตามเป็นอย่างมากเลยนะครับ
สำหรับวันนี้ก็ขอให้ทุกคนมีสุขภาพที่ดีและพบเจอแต่ความสุขนะครับ สวัสดีครับ🙏😊
เรื่องเล่าในความมืด
⏳23/7/63✒️
- 7
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
