เช้านี้สัญญาต้องกลับไปทำพิธีที่บ้านเดิมของตนเอง แต่ก่อนจะเดินทาง อารมณ์เธอก็ขุ่นมัวอีกครั้งเมื่อได้ยินว่าแม่สามีปฏิเสธที่จะให้เงินค่าเรียนคอมพิวเตอร์กับโมหิต ขณะที่พี่คนโตอย่างสุราชก็ยืนนิ่ง ไม่ได้ช่วยเป็นปากเป็นเสียงให้กับน้องชาย
คนอยากเรียน ต้องได้เรียน หญิงสาวเข้าไปช่วยพูดอีกแรง แต่เธอกลับโดนแม่สามีดุและเตือนว่าสะใภ้บ้านนี้จะพูดเฉพาะเท่าที่จำเป็นเท่านั้น
อังกูรดีใจที่ได้พบน้องสาวเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินทางไปทำงานที่อเมริกา ตรงกันข้ามกับสัญญาที่มาถึงบ้านพร้อมพายุแห่งความโกรธ เธอต่อว่าอังกูรไม่ยั้งที่โกหก หักหลังแม้กระทั่งน้องสาวในสายเลือด
จับเธอแต่งงานกับคนทำขนมที่ไม่รู้คุณค่าของการศึกษา เขามีหนังสือเต็มบ้านแค่เอาไว้ฉีกห่อขนมเท่านั้น แถมบ้านที่เธอไปอยู่ ลูกสะใภ้ก็ไม่มีสิทธิ์มีเสียงจะพูดอะไร ซ้ำยังถูกทุบตี ได้รับการดูแลไม่ต่างจากคนรับใช้
“คุณจะรีบไปอเมริกา เลยส่งต่อภาระความรับผิดชอบไปให้คนอื่น คุณช่างเป็นพี่ที่ดีจริงๆ ฉันขอให้คุณโชคดี ไม่ต้องห่วงฉันหรอก เพราะฉันได้ตายจากการเป็นน้องสาวของคุณแล้ว”
อังกูรรู้สึกสำนึกผิด แต่มันก็สายไปแล้ว เวลานี้เขาปรารถนาเพียงสัญญาจะให้อภัยพี่ชายที่เธอเหลืออยู่เพียงคนเดียวคนนี้
เมื่อสุราชอยู่ลำพังกับมารดา เขาพยายามโน้มน้าวเรื่องคอร์สเรียนคอมพิวเตอร์ของโมหิต แต่ซานโต๊สยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง เพราะเธอรู้ดีว่าการลงทุนไปกับการศึกษาของโมหิตนั้นเป็นเรื่องเปล่าประโยชน์
“โมหิตเรียนมานานหลายปี และเรียนไปหลายวิชามาก ไม่เห็นเขาจบอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง อย่าหมดเปลืองเงินที่ลูกหามาได้ด้วยความยากลำบากไปกับเขาอีกเลย แม่ว่าให้เขาไปช่วยงานที่ร้านขนมของลูก ยังจะได้ประโยชน์กว่า”
ทว่าสุราชปฏิเสธ เพราะเขาก็รู้ดีเช่นกันว่าโมหิตไม่ชอบลักษณะงานที่ร้าน น้องชายของเขาต้องการใช้ความรู้เป็นใบเบิกทางหางานใส่สูทผูกไท นั่งในห้องแอร์มากกว่า
สุราชปลีกตัวจากร้านขนมไปรับสัญญาที่บ้านเดิม เขาแปลกใจกับความสัมพันธ์ระหว่างอังกูรและสัญญาที่ดูหมางเมินกันชอบกล ทั้งที่ทั้งคู่กำลังจะจากกันแท้ๆ แต่ไม่ได้ถามไถ่ให้เป็นเรื่องเป็นราว เพราะทุกครอบครัวย่อมมีความลับเป็นธรรมดา
ทว่ากรอบรูปที่หญิงสาวถืออยู่แนบอก ดึงดูดความสนใจของเขาจนถึงกับเอ่ยปากขอดู สัญญาอิดออดกลัวว่าความลับจะแตก แต่ไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรดี ปรากฏว่ามันเป็นรูปของสัญญายืนยิ้มร่าคู่กับเหรียญทองและใบประกาศนียบัตร
“คุณก็มีรูปถ่ายเล่นๆ เหมือนกันหรือ ผมก็มีรูปหนึ่งที่ถ่ายใส่ชุดครุย ความจริงผมไม่อยากถ่ายเท่าไร แต่โชตูเขาคะยั้นคะยอ”
สัญญาถึงกับตาสว่างเกี่ยวกับที่มาของรูปถ่ายสุราชในห้องที่เธอสงสัย เรื่องเล่นกลายเป็นเรื่องจริง เรื่องจริงกลายเป็นเรื่องเล่น เธอสับสนไปหมด แล้วอย่างนี้เธอจะเชื่อใจใครได้อีก...
เมื่อกลับมาถึงบ้านรติ ทั้งคู่พบว่าตำรวจมารออยู่แล้วพร้อมของกลางที่ยึดได้จากขโมย โชคดีที่ตำรวจจับโจรร้ายได้อย่างรวดเร็ว ทำให้ของกลางไม่ถูกขายแปลงเป็นเงินไปเสียก่อน
เครื่องประดับทองหยองและเพชรจึงได้คืนมาทั้งหมด แต่ปัญหาคือสัญญาดันจำข้าวของของตนเองไม่ได้ เพราะตอนที่พี่ชายซื้อให้เป็นของขวัญก่อนแต่งงาน เธอก็มิได้ใส่ใจดูความสวยงามของมันเลย
ทว่าซานโต๊สกลับจำเครื่องประดับทุกชุดได้ดี หลังจากเคยผ่านตามาครั้งหนึ่งตอนตรวจตราข้าวของที่ลูกสะใภ้นำเข้ามาในบ้าน ยกเว้นอยู่หนึ่งชุดที่ไม่คุ้นตา แต่เธอก็เคลมว่าเป็นของลูกสะใภ้สัญญาไว้ก่อน มิเช่นนั้นมันจะเป็นของใครไปได้
“นั่นมันเครื่องประดับทองของฉันที่หายไปนี่”
มีนาเกือบจะหลุดคำพูดนั้นออกมา ถ้าวิการามไม่ห้ามไว้เสียก่อน อย่างน้อยเครื่องประดับยังอยู่ในบ้าน ไม่ได้ถูกขโมยหายไปไหน แต่จะเอากลับคืนมาอย่างไร เดี๋ยวค่อยมาหาวิธีคิดกันอีกที เขาเชื่อว่ามันไม่เกินความสามารถของมีนาแน่นอน
สุราชดีใจที่ภรรยาของเขาได้ของมีค่าคืนกลับมาทั้งหมด หารู้ไม่ว่าของที่มีค่าที่สุดสำหรับสัญญา ขณะนี้อยู่ในมือของตำรวจ มันคือเอกสารส่วนตัวและใบประกาศนียบัตรการศึกษาของเธอ
ก่อนที่ใครจะค้นพบความจริงเข้า สัญญาก็รีบคว้ามาก่อนที่ตำรวจจะส่งมันถึงมือของแม่สามี
“ฉันไม่รู้ว่ากระดาษนั้นมันเป็นเอกสารอะไร ถ้ามันไม่สำคัญหรือไม่มีประโยชน์ ก็ให้สุราชเอาไปห่อขนมเจลาบิเถอะ”
สัญญาได้ยินแล้วก็เศร้าใจนัก การมีชีวิตอยู่ในบ้านหลังนี้ไม่ง่ายเลย แต่เธอก็จะอดทนต่อไป ยังจะมีอะไรรอทดสอบสัญญาอยู่อีก ติดตามได้ในตอนต่อไป
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
