#จันทร์เจ้าขาบทที่3ตอนที่5
(9/8/2020)
สวัสดีครับ เพื่อนๆ
ในวันอาทิตย์นี้ขอส่ง จันทร์เจ้าขาตอนใหม่มาให้อ่านเพลิดเพลิน นะครับ..😇❤️
สุขสันต์วันอาทิตย์นะครับ
🥛😇💚💙❤️
บทที่ 3 จิตประภัสสร
ตอนที่ 5 นางบัวตอง
#ณ. เมืองลำพูน เขตหนองช้างคืน,
“สยามประเทศ เป็นราชอาณาจักร อันมี สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง ผู้เป็นเจ้าอยู่หัว ปกครองโดย..
ทศพิธราชธรรม.. “
“และ ข้า..หลวงวิสุทธิ์ภุชงค์ ได้รับพระบรมราชโองการ ให้นำ พระธำมรงค์ และพระกุณฑล (ตุ้มหู) เพื่อพระราชทานให้กับเจ้าหญิงดารารัศมี ในการที่จะเชื่อมราชอาณาจักรทั้งสองให้เป็นปึกแผ่นเดียวกันโดยความรักและไมตรี..”
“ ขอให้.. เจ้านางบัวตอง ..นางผู้เป็นที่รักของ เจ้าตุ้ย ณ. ลำพูน (เจ้าน้อยพรหม) ได้โปรดเปิดทาง.. และคุ้มครองพวกเราในการเดินทางครั้งนี้ด้วยเถิด..”
คุณหลวงหนุ่ม เอ่ยด้วยเสียงดังกังวาล สุภาพแต่แฝงด้วยอำนาจ จนเป็นเกิดลมวูบใหญ่ พัดตามกระแส สิทธิวาจา ..
จนผีนางบัวตองมิอาจต้านทาน และค่อยๆย่อตัวลง ยกมือไหว้ขึ้นท่วมหัว..
ร้องคร่ำครวญ โหยหวน อย่างน่าเวทนา ว่า..
“ฮือออออ.. ฮือออออ
โอ๊ยยย เจ็บ ..หนอเจ้า....”
ผีนางบัวตอง
“ท่านข้าหลวง แห่ง สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง.. โปรดมอบความยุติธรรมให้ข้าน้อยบัวตอง และเจ้าพี่น้อยพรหม ด้วยเถิดเจ้า.. ฮือออออออ”
..
..
“มาลัยรัก..ร่วงเป็น
มาลัยเลือด,
หัวใจเหือด เชือดหัวหาย
ร่วงไกลหนอ..
สัญญารัก เจ้าพี่ฝาก
บัวตองรอ..
บัวตองเจ็บ บัวตองขอ
อาฆาตมัน..”
..
..
“เมืองเชียงใหม่ เจ้าล้านนา
ฆ่าเจ้าพี่..
ลวงทำเป็น ตัดสินคดี เอกฉันท์..
คนอังกฤษ เจ้าล้านนา รวมหัวกัน..
อุปราช..ท่านผู้นั้น
นั่นตัวดี..”
เมื่อนางกล่าวเสร็จ ก็ซบหน้าหมอบกราบแทบเท้าคุณหลวง.. คร่ำครวญร้องไห้ด้วยน้ำเสียงโหยหวล และน้ำตาเลือดที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย..
“จงลุกขึ้นเถิด เจ้านางบัวตอง.. ข้าขอปฏิบัติภารกิจ ที่ได้รับมอบหมายมาจากพระเจ้าอยู่หัว ให้เสร็จสิ้น..
แล้วข้าจักเป็นธุระพาเจ้านาง ไปพบเจ้าตุ้ย (เจ้าน้อยพรหม) และนำความยุติธรรมมาสู่ท่านทั้งสอง..
ขอจงลุกขึ้น และตามข้ามาเถิด.. อย่าอาลัยอาวรณ์ ยึดติดสถานที่ ในชาติภพนี้ อีกเลย..”
เจ้านางบัวตอง ก้มกราบแทบเท้า คุณหลวง และลุกยืนขึ้น..
คุณหลวงจึงประนมมือ..กล่าวสวดพระธรรมบางอย่าง ให้กับเจ้านางฯ..
ซึ่งทำให้เจ้านางบัวตอง เปลี่ยนจากสภาพที่น่าเวทนานั้น กลายเป็นรูปร่าง วูบสว่างไสว สวยงามขึ้น ..
“ขอเจ้านางฯ จงตามมาขึ้นกูบด้วยกันเถิด..”
..
..
..
คุณหนูฆฤณ จ้องไปในความมืด .. เห็นคุณหลวง หันหน้า เดินกลับมาทางกูบ จึงเอ่ยถาม คุณหนูดี ว่า..
“องค์แม่ เจ้าคะ.. หนูฆฤณไม่ได้ ตาฝาด.. คุณหลวง กำลังพา ผีนางบัวตอง มุ่งหน้ามาที่กูบของเรา .. ใช่มั้ยเจ้าคะ?..”
คุณหนูดี หมุนคอ เอียงหันกลับมายิ้ม..มองคุณหนู
ฆฤณ แล้วตอบเสียงเนิบๆ ว่า..
“จะไปอู้กั๋นดังเน้อ (ไม่พูดเสียงดังกันนะคะ)..นางบัวตอง คงนั่งป้อหละแหม้ (นั่งพับเพียบ)ตร๋ง คุณหนูนั่นละเจ้า.. หึหึ..หึหึ..”
“นั่งเบียดๆ กั๋นนะเจ้า..หึหึ”
องค์แม่พูดจบ ก็หมุนคอหันกลับไปโบกมือเรียก ผีนางบัวตองให้ขึ้นมานั่งบนกูบ ด้วยกัน..”สะ บาย ดี ก่อ ..นางบัวตอง..อะหยังคือมางามแต๊งามว่า (สบายดีไหม.. นางบัวตอง..ทำไมงามอะไรอย่างนี้นะ)
“โอยย..ไปสนิทกันตอนไหนนะเจ้าคะ องค์แม่ ..”
คุณหนูฆฤณ พูดพลางส่ายหน้า และขยับผ้าประเจียดเตรียมพร้อมรับมือ กับ แขกแปลกหน้า..ที่กำลังปีนขึ้นมาบนกูบ..จะมานั่งพับเพียบ แทบเท้าคุณหนูฆฤณ
“คุณหนูฆฤณ ช่วยขยับผ้าประเจียดขึ้นให้หน่อยนะขอรับ..เจ้านางบัวตอง ท่านร้อน นั่งไม่ได้น่ะขอรับ..”
คุณหลวงหนุ่มเอ่ยขอคุณหนูฆฤณ..
คุณหนูฆฤณจึงรีบดึงเอาประเจียดมาโพกปิดตา แล้วทำท่าจะหลับ..
หนูดี และองค์แม่จึงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แล้วกระซิบว่า
“ตั๋วๆ ฝันดีเน้อ ฝันหาเปิ้น
บ้างกะ (ฝันดีนะ ฝันถึงเราบ้างล่ะ)”
“โอยยยย.. ขอฝันถึงกันอีกด้วย รึเจ้าคะ..”
คุณหนูฆฤณอุทานเสียงดังอีกครั้ง..ก่อนที่จะขดตัวนอนลีบนิ่ง บนตั่ง.. ราวกับลูกแมวน้อย..ท่ามกลางกระสอบแป้งมันยิ้มขาวโพลน 2 ถุงใหญ่..
#ณ.คริสตจักรที่1เชียงใหม่,
มิสเตอร์เอ็ดเวิร์ด กระแอมเบาๆ ทำลายความเงียบอันอึมครึมนั้น..
แล้วจึงเริ่มเล่าข้อมูล ที่เขาได้ยินมาจากคหบดีชาวพม่าในเชียงใหม่ และข้าหลวงชาวอังกฤษ ให้เจ้าอุบลวรรณาฟัง แทนหนานคำปอง ที่ยังนั่งก้มหน้านิ่ง..
ตัวสั่น..ไม่ยอมพูดอะไรต่อ
“เรื่องการประหารชีวิตเจ้านายเมืองลำพูนนั้น ตัวผมเองก็ได้ยินมาจากคหบดีชาวพม่า เล่าว่า..
..มีอยู่คืนหนึ่งข้าหลวงที่มีอำนาจเป็นลำดับที่สามของสยามได้นั่งช้างผ่านเมืองลำพูน ..จู่ๆ ก็มีผู้ชายพุ่งเข้ามาจู่โจมแทงช้างของข้าหลวงจนเป็นบาดแผลฉกรรจ์..แล้วก็หนีหายไปในดงไม้..
ขณะนั้น..ก็ยังสามารถระบุว่า เป็นผู้ใดกันแน่ ครับ..
ดังนั้น..ผมจึงนำข้อมูลดังกล่าว..ไปสอบถามกับข้าหลวงอังกฤษ ซึ่งก็ได้รับทราบข้อมูล เพิ่มเติมว่า..
..
..
ก่อนหน้านั้นไม่นาน..
น้องชายของเจ้าหลวงเมืองลำพูนได้ไปเล่นการพนันที่บ่อนในเมือง..แล้วมีเรื่องทะเลาะกับคณะผู้ติดตามของข้าหลวงชาวสยามท่านนั้น..
น้องชายของเจ้าหลวงเมืองลำพูนจึงตกเป็นผู้ต้องสงสัยโดยปริยาย ..จากการ
กล่าวหาของเหล่าผู้ติดตาม
นอกจากนี้..คณะผู้ติดตามของข้าหลวงยังกล่าวอีกว่า เจ้าชายหนุ่มผู้นี้ยังมีอายุเพียง 20 ปี.. และนิสัยเกเรแตกต่างจากเจ้านายคนอื่นทั่วไป..ซึ่งทางอังกฤษไม่เห็นด้วยกับข้อกล่าวหานั้น..แต่อย่างไรก็ตาม..”
มิสเตอร์เอ็ดเวิร์ด หยุดครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดต่อว่า..
“อังกฤษกลับเปลี่ยนจุดยืน มาให้การรับรอง ข้อกล่าวหาดังกล่าว และสนับสนุนการตัดสินใจของเจ้าทิพย์เกสร และเจ้าอุบลวรรณาเรื่องเจ้าน้อยพรหม..ภายหลังในการหารือ เรื่องการเพิ่มสัมปทาน..ป่าไม้”
มิสเตอร์เอ็ดเวิร์ด เหลือบตามามองเจ้าอุบลวรรณา ก่อนที่จะถามว่า ..
“ เจ้าฯ มีความคิดเห็น เกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรบ้างนะครับ..”
เจ้าอุบลวรรณา ส่งยิ้มงามให้มิสเตอร์เอ็ดเวิร์ด ครั้งหนึ่ง.. ก่อนจะตอบว่า..
“เหตุใด เจ้าหน้าที่ของอเมริกา ท่านนี้ จึงสนใจความคิดเห็น ของบุคคลมากกว่าหลักฐาน ที่ได้บันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร ไว้แล้ว จากทางการอังกฤษ.. นะคะ..
ฤา คนอเมริกัน ยังไม่หายชิงชัง อคติกับอังกฤษ อีกหรือ เจ้าคะ.. ฮะฮะฮะ..”
คุณหมอ แมคกิลวารี กระแอม แทรกขึ้นมา เบาๆ .. ก่อนที่จะเอ่ยตัดจบบทสนทนาว่า..
“นี่ก็มืดค่ำมากแล้ว.. นะครับทุกท่าน .. เพื่อความปลอดภัย ในภาวะอันไม่ปกตินี้ ขอให้สมาชิกของ
คริสตจักร ช่วยไปส่งคุณเอ็ดเวิร์ด ให้ถึงที่พัก โดยความปลอดภัย และ คุ้มกันเจ้าอุบลวรรณากลับคุ้มด้วยเถิด นะครับ..
และต่อจากนี้คุณเอ็ดเวิร์ด จะเป็นผู้นำข้อมูลในเรื่องปริศนานี้.. เข้าไปหารือกับเจ้าทิพย์เกสร และเจ้าอุบลวรรณา แทนผม ..ในฐานะเจ้าหน้าที่รัฐบาลอเมริกันในวันพรุ่งนี้ นะครับ.. ด้วยผมเกรงว่า คริสตจักร ไม่น่าจะเหมาะที่จะมีส่วนในการตัดสินคดีความ หรือเป็นตัวแทนใดๆ ในเรื่องนี้ ครับ.. ขอพระเจ้าทรงคุ้มครองทุกท่านในค่ำคืนนี้ด้วยนะครับ..”
คุณหมอ แมคกิลวารี โค้งศีรษะ และผายมืออย่างสุภาพ ..ก่อนที่จะเดินนำทุกคนออกทางประตูด้านหน้าของโบสถ์..
..
..
..
#ณ.คุ้มของเจ้าทิพย์เกสรในช่วงเวลาบ่าย ก่อนหน้านั้น.
“เหตุใด เจ้าแม่ทิพย์เกสรจึงเชิญบาทหลวง ชาวอเมริกัน ให้เข้าร่วมประชุมกับพวกเรา ในครั้งนี้นะขอรับ..ด้วยว่า ชาวอเมริกันที่อาศัยอยู่ในเมืองเชียงใหม่นี้ ค่อนข้างจะมีอคติกับรัฐบาลอังกฤษ ในเรื่องอาณานิคม .. และดูจะสนิทสนมเป็นอันดี กับชาวฝรั่งเศสมากกว่า..นะครับ”
ข้าหลวงอังกฤษพูดพลาง จุ่มมือลงล้างในขันทองเหลืองใบใหญ่ และหยิบผ้าหอมจากหญิงรับใช้ชาวพม่าที่ยื่นมาให้ .. ขึ้นมาเช็ดเหงื่อบริเวณใบหน้า..
“คุณกูลด์ เชื่อในพระเจ้า หรือไม่นะคะ..” เจ้าแม่ทิพย์เกสรเอ่ยถาม พลางจ้องสังเกตใบหน้า และคำตอบของข้าหลวงอังกฤษ..
“ผมเชื่อว่า พระเจ้าทรงเป็นพระกำลังให้ วงแหวนแห่งไฟ น่ะครับ เจ้าฯ..”
เจ้าทิพย์เกสร ได้ฟังคำตอบแล้วก็หัวเราะชอบใจ และพูดต่อว่า “ พระเจ้าของชาวอังกฤษชอบไฟ มากสินะคะ..ที่ฉันเชิญ บาทหลวงชาวอเมริกัน ก็เพราะ พระเจ้าของชาวอเมริกัน ไม่ชอบการเผาป่า และตัดไม้ นี่ล่ะค่ะ ..ฮะฮะฮะ”
เจ้าทิพย์เกสร หัวเราะเสียงสดใส และหันไปทางเจ้าอุบลวรรณา ที่พยายามหัวเราะตาม อย่างเสียงแห้งๆ พร้อมกับข้าหลวงชาวอังกฤษ..
..
..
..
#ณ.ทางกลับเรือนของมิสเตอร์เอ็ดเวิร์ด,
เจ้าอุบลวรรณา และเจ้าทิพย์เกสร
เสียงดนตรี แว่วดังลอยตามลมมาเบาๆ พร้อมกับร่างไร้ศีรษะ ที่ถือดาบคู่ออกมาร่ายรำ กลางแสงจันทร์..
ดาบคู่นั้น สะบัดเลือดสดๆในทุกๆครั้ง ที่ดาบนั้นแกว่งไกว..
การร่ายรำดาบของร่างไร้ศีรษะนั้น เหมือนเป็นเช่นเพชรฆาต เดินรอท่า หนานคำปอง และเจ้าหน้าที่เอ็ดเวิร์ด ที่กำลังจะมาถึงในไม่ช้า..
จบบทที่ 3 ตอนที่ 5
..
..
..
ร้อยเรียงข้อมูล
(T.Mon)
9/8/2020
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
