ชายตัดฟืนที่ชื่อสัตย์
ชายตัดฟืนคนหนึ่งอาศัยอยู่ที่เชิงเขา เขายังมีมารดาที่มีอายุมากและโรคมากอยู่ด้วย ชายตัดฟืนคนนั้นขยันขันแข็ง ขึ้นเขาไปตัดฟืนทุกๆวัน เพื่อหาเงินมารักษามารดาอยู่มาวันหนึ่ง เขาตัดฟืนได้มัดใหญ่แบกขึ้นหลัง เอาขวานเสียบไว้ที่เอวแล้วเดินกลับบ้าน เดินไปได้สักพักใหญ่ เขารู้สึกกระหายน้ำมาก จึงไปริมสระน้ำก้มลงกินน้ำ ในขณะนั้นเอง ขวานที่เสียบไว้ที่เอวก็ตก ดัง "ปุ่ม" ลงไปในน้ำ ชายตัดฟืนตกตะลึง จะทำอย่างไรดี! สระน้ำก็ลึก ตัวเองก็ว่ายน้ำไม่เป็น ไม่สามารถจะงมขวานขึ้นมาได้ เขาคิด ไม่มีขวานก็จะตัดฟืนไม่ได้ไม่มีฟื้น ก็ไม่มีเงินซื้อยา ไม่มียาก็ไม่อาจรักษาโรคของแม่คิดไปคิดมาชายหาฟืนก็ร้องไห้โฮออกมาเสียงร้องไห้ของเขาทำให้เซียนเฒ่าใจดีที่สถิตอยู่ในสระน้ำตกใจเชียนเฒ่าโผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำแล้วถามชายตัดฟืนว่า "น้องเล็กที่น่าสงสารเจ้าเป็นอะไรหรือ ทำไมร้องไห้โศกเศร้าเช่นนี้ " ชายตัดฟืนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นโดยละเอียดตั้งแต่ต้นจนจบให้เซียนเฒ่าฟัง เชียนเฒ่าเห็นใจเขามาก จึงงมเอาขวานทองในน้ำเล่มหนึ่งขึ้นมา ชายตัดฟื้นพูด: "นี่ไม่ใช่ขวานของผม" เซียนเฒ่าหัวเราะ: แล้วก็งมขวานเงินจากสระน้ำขึ้นมา พูดว่า: "เอาไปเถอะ นี่เป็นขวานของเจ้าที่ตกหายไป "ชายตัดฟื้นพูด: "นี่ก็ไม่ใช่ขวานของผม ขวานที่หายไปเป็นขวานเหล็ก" เชียนเฒ่างมขวานเหล็กเล่มหนึ่งจากสระน้ำ ชายตัดฟื้นรีบรับเอามา "ขอบคุณครับ ของผมที่หายไปคือเล่มนี้แหละ" เซียนเฒ่าเห็นว่าเขาชื่อสัตย์มาก จึงมอบขวานทองและขวานเงินให้เขาทั้งหมด หลังจากนั้นเชียนเฒ่าก็หายตัวไป ชายตัดฟื้นน้ำขวานทั้ง 3 เล่มกลับบ้าน แล้วเอาขวานทองและขวานเงินไปขาย ได้เงินมารักษาโรคของแม่จนหาย ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
